«Γεννήθηκα μ’ ένα κορμί βασανισμένο, παραποιημένο όπως το τεράστιο βουνό»
Ο Αντονέν Αρτώ ήταν Γάλλος ηθοποιός-σκηνοθέτης του 20ου αιώνα και υπήρξε κορυφαία προσωπικότητα του θεάτρου και των τεχνών. Γεννήθηκε στη Μασσαλία στις 4 Σεπτεμβρίου 1896 από Γάλλο πάτερα και Ελληνίδα μητέρα από την Σμύρνη. Ο Αντονέν Αρτώ ήταν επίσης συγγραφέας, ενδυματολόγος, σκηνογράφος αλλά και θεωρητικός του θεάτρου. Έγραψε θεατρικά έργα, δοκίμια, κριτικές καθώς και πολλές επιστολές στις οποίες δεν υπήρχαν πάντοτε παραλήπτες. Γνωστές είναι οι επιστολές του Αντονέν Αρτώ στον Αδόλφο Χίτλερ. Από τις αρχές της σύντομης ζωής του εμφάνισε άστατη υγεία. Έπασχε από νευραλγία ενώ περνούσε και μεγάλες περιόδους κατάθλιψης. Στα δεκαέξι του χρόνια παρουσίασε συμπτώματα νευρικού κλονισμού, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική. Την περίοδο της Γερμανικής κατοχής υπέβαλλαν τον Αρτώ σε 51 ηλεκτροσόκ ώστε να θεραπευτεί. Τον Ιανουάριο του 1948 διαγνώστηκε με καρκίνο στο έντερο. Πέθανε την ίδια χρονιά σε ηλικία 52 ετών, από θανατηφόρα δόση οπίου στο οποίο ήταν εθισμένος . Από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του Αντονέν Αρτώ ήταν η δημιουργία του <<θεάτρου της Σκληρότητας>> (Théâtre de la cruauté).
Ο Αντονέν Αρτώ μέσα από μια σκληρή “πνευματική θεραπεία” επιθυμούσε να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Το όραμα του βασίστηκε σε μια συμπεριφορά ελεύθερη από φυσικούς περιορισμούς Οι χειρονομίες, ο ήχος και ο ρυθμός ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του θεάτρου της Σκληρότητας. Σε κάθε παράσταση επιδίωκε να σοκάρει τους θεατές, με σκοπό να θυμηθούν ξεχασμένες αξίες όπως πχ η έλλειψη συμπόνιας μεταξύ των ανθρώπων. Μέσα από το θέατρο της Σκληρότητας ήθελε να απελευθερώσει τους ανθρώπους από συστολές και φόβους. Ο Ζενέ , ο Αραμπάλ, ο Όρτον καθώς και ο Μπαρώ υιοθέτησαν τις ιδέες του Αρτώ. Ο Πήτερ Μπρουκ το 1964 εφάρμοσε τις τεχνικές του Αντονέν Αρτώ στην πιο επιτυχημένη εμπορικά παράσταση Μαρά/Σαντ του Πέτερ Βάις. Ακόμα δύο σκηνοθέτες που επηρεάστηκαν από τις τεχνικές και το όραμα του Αντονέν Αρτώ ήταν ο Ζαν Βιλάρ και ο Ροζέ Μπλεν.
Το 1935 ο Αντονέν Αρτώ παρουσίασε τις απόψεις του ανεβάζοντας το δικό του έργο <<Les Cenci>> (Οι Τσέντσι). Το 1938 ενώ ο Αρτώ βρισκόταν ήδη ως παράφρων στο άσυλο, συνέγραψε έναν τόμο δοκιμίων με τίτλο <<Le Theatre et son double>> (Το θέατρο και το είδωλό του) αποτυπώνοντας συγκεντρωμένα τις ιδέες του για το θέατρο καθώς και για την ανθρώπινη φύση. Ο Αρτώ από μικρή ηλικία έδειξε το ενδιαφέρον του για τον σουρεαλισμό. Τα ποιήματα, τα θεατρικά έργα καθώς και η σκηνοθετική του προσέγγιση είχαν μεγάλη επιρροή από το κίνημα του σουρεαλισμού. O Αντονέν Αρτώ επηρέασε το Θέατρο του Παραλόγου και ιδιαίτερα τα έργα των Ζενέ και Μπέκετ οδηγώντας το θέατρο, την λογοτεχνία και τις τέχνες σε νέα μονοπάτια.
