Ο Γιώργος Λαζάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο στην Α’ Γυμνασίου. Αρχές της δεκαετίας του ’50, δούλευε κάνοντας μεταφορές με καροτσάκι σ’ όλη την Αθήνα. Τυχαία βρήκε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο της Σχολής Σταυράκου. Πηγαίνει από περιέργεια κι εν τέλει αποφασίζει να παρακολουθήσει μαθήματα. Επιλέγει αυτά για ηθοποιούς επειδή ήταν τα πιο φτηνά. Εκεί θα τον δει ο Κουν και θα τον πάρει μαζί του στο Υπόγειο. Από τη Δραματική Σχολή θα αποφοιτήσει το 1954. Το ντεμπούτο στο θεατρικό σανίδι θα γίνει την ίδια χρονιά με το έργο του Ουάιλντερ «Η μικρή μας πόλη». Έπαιξε ένα μικρό ρόλο – του Γαλατά. Για τα επόμενα 25 χρόνια θα παραμείνει πιστός συνεργάτης του δασκάλου του.
Ακολουθεί μακρά σειρά πρωταγωνιστικών ρόλων: «Επτά επί Θήβας», που κρατά τον ρόλο του Ετεοκλή. Κατόπιν έρχονται οι ιστορικοί «Πέρσες», στον «Προμηθέα δεσμώτη», που κρατά τον ομώνυμο ρόλο, στον «Οιδίποδα τύραννο», που ο Λαζάνης είναι ο Οιδίπους και στον «Φιλοκτήτη». Συνεχίζει ως πρωταγωνιστής σε μια σειρά αριστοφανικών κωμωδιών: «Πλούτος», «Αχαρνής», «Ειρήνη», «Όρνιθες», «Νεφέλες». Πέραν των αρχαίων κειμένων, ο Λαζάνης έπαιξε και σε έργα κλασσικών ξένων δραματουργών όπως Σαίξπηρ («Δωδέκατη νύχτα», «Όνειρο θερινής νυκτός», «Ριχάρδος Γ’»), Τσέχοφ, Λόρκα. Στη μακρόχρονη πορεία του όμως καταπιάστηκε και με έργα σύγχρονων δραματουργών όπως Πιραντέλο, Ουίλιαμς, Μπρεχτ, Ο’ Νιλ, Μίλλερ, Ιονέσκο, Άλμπι, Ανούιγ, Μπέκετ, Γκομπρόβιτς, Στρίντμπεργκ. Ως γνήσιο παιδί του Τέχνης έπαιξε και σε έργα Ελλήνων δημιουργών όπως Σεβαστίκογλου, Καμπανέλλη.
Στην πολυετή καριέρα του ερμήνευσε περισσότερους από 200 ρόλους. Ωστόσο, το είδος στο οποίο άφησε χωρίς αμφιβολία το αποτύπωμά του ήταν το αρχαίο δράμα και ιδίως ο Αριστοφάνης. Στον αριστοφανικό ρόλο (αξιομνημόνευτος υπήρξε στους «Αχαρνής»), ο Γιώργος Λαζάνης είχε την ευκαιρία να καλλιεργήσει το προσωπικό του καλλιτεχνικό ιδίωμα και να αναδείξει τον πηγαίο και άμεσο ρεαλισμό του.
Πρώτη φορά ήρθε σε επαφή με τη σκηνοθεσία στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Ο Κουν ήταν αυτός που του ανέθεσε να σκηνοθετήσει «Το καλοκαίρι» του Βενγκαρντέν. Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια άλλη αγάπη του, η οποία τον συνόδεψε για όλη του τη θεατρική ζωή. Σκηνοθέτησε Γκολντόνι και Βάγιε Ινκλάν, Γκόρκι και Γκομπρόβιτς, Σαίξπηρ και Στρίντμπεργκ, Ιονέσκο και Ρουτζάντε, Πιραντέλο και Τσέχοφ αλλά και Σκούρτη, Μουρσελά, Αρμένη.
Μετά το θάνατο του Κουν το 1987, ανέλαβε μαζί με το Μίμη Κουγιουμτζή τη διεύθυνση των δύο σκηνών του θεάτρου.
Τελευταίος του ρόλος ήταν ο ομώνυμος στον «Βασιλιά Ληρ» του Σαίξπηρ (Υπόγειο, 1999-2000). Η επιθυμία του να τελειώσει την καριέρα του με τον Οιδίποδα στον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» έμεινε ανεκπλήρωτη. Οι δυνάμεις του είχαν αρχίσει να τον εγκαταλείπουν. Η παράσταση, βέβαια, που δόθηκε στην Επίδαυρο ήταν αφιερωμένη σ’ εκείνον.
Έγραψε, επίσης, το θεατρικό έργο «Λευκή Απεργία», το οποίο και σκηνοθέτησε. Παράλληλα με όλη τη δουλειά του στο θέατρο δίδασκε ανελλιπώς στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Ήταν επίσης μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Θεάτρου Τέχνης και αναπληρωματικός διευθύνων σύμβουλος του ομώνυμου θεάτρου. Συμμετείχε σε διεθνή θεατρικά Φεστιβάλ στο Λονδίνο, Παρίσι, Μόσχα, Βαρσοβία, Στοκχόλμη, Όσλο κ.α.
Στην προσωπική του ζωή υπήρξε σύζυγος της Μάγιας Λυμπεροπούλου. Τα τελευταία χρόνια ήταν παντρεμένος με την Μάρω Καμπούρη.
Πέανε στις 5 Δεκεμβρίου 2006 από ανακοπή καρδιάς. Ήταν 78 ετών.
Πηγές:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%9B%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=105817
http://www.theatro-technis.gr/efige-o-giorgos-lazanis/
