«Ευκολία του κλικ»; Τι εννοεί ο ποιητής;
Με τον όρο «ευκολία του κλικ» αναφέρομαι κυρίως στην ευκολία που μας παρέχει η ανάπτυξη της τεχνολογίας στη λήψη φωτογραφιών και στην άμεση προβολή τους στην οθόνη της φωτογραφικής μηχανής ή του smartphone μας. Όπως οι παλιότεροι γνωρίζουν καλύτερα, η εμφάνιση της φωτογραφίας απαιτούσε μια διαδικασία. Πρώτα από όλα έπρεπε να επεξεργαστεί το φιλμ. Για αυτό χρειαζόταν η φυσική μεταφορά του ρολού του φιλμ στο σκοτεινό δωμάτιο. Στη συνέχεια έπρεπε, με μεγάλη προσοχή για διαρροή φωτός στο δωμάτιο, να ακολουθήσει μια χρονοβόρα και κάπως επικίνδυνη διαδικασία (λόγω των χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται) της τελικής εμφάνισης της φωτογραφίας.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Σίγουρα υπάρχουν φωτογράφοι που προτιμούν τα αποτελέσματα του σκοτεινού θαλάμου λόγω της οργανικής υφής της τελικής φωτογραφίας. Ωστόσο η μεγάλη πλειοψηφία επαγγελματιών και μη, φωτογράφων εκμεταλλεύονται τη δύναμη και την ταχύτητα της σύγχρονης ψηφιακής εποχής. Η δυνατότητα προβολής των φωτογραφιών αμέσως μετά τη λήψη καθώς και η δυνατότητα στιγμιαίας διαμοίρασής τους στα social media καθιστά την ψηφιακή φωτογραφία μια άκρως δελεαστική επιλογή. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί το μειωμένο κόστος και η επεξεργασία της φωτογραφίας με λογισμικά αρκετά διαδεδομένα και εύκολα στη χρήση.
Από την άλλη όψη του νομίσματος, η «ευκολία του κλικ» έχει προκαλέσει μια τρόπον τινά παράλυση. Λόγω της ταχύτητας και του μειωμένου κόστους το πάτημα του κλείστρου δεν περιλαμβάνει τη σκέψη που απαιτείτο στην εποχή της αναλογικής φωτογραφίας. Πλέον δεν υπάρχει το φιλμ που χωρά μόνο 36 φωτογραφίες. Ο χώρος μετριέται σε gigabyte πληροφορίας και συνήθως «χωρά» εκατοντάδες ή και χιλιάδες φωτογραφίες. Πόσες ήταν οι φορές που για τη λήψη μιας απλής shelfie για ένα instagram story που θα παραμείνει στο ίντερνετ για 24 ώρες, χρειάστηκαν 20 και πλέον λήψεις; Είναι πιο εύκολο να βγάλουμε 20 φωτογραφίες από ένα τοπίο και να επιλέξουμε μετά την καλύτερη παρά να προσπαθήσουμε να βγάλουμε μόνο 2 ή 3 και να είναι όλες καλές. Κάτι τέτοιο, όμως είναι και αποδοτικό; Αν από τις 20 φωτογραφίες επιλέξουμε μόνο τις καλές και διαγράψουμε τις υπόλοιπες ίσως είναι. Αλλά ποιος διαθέτει το χρόνο να ξεσκαρτάρει τις καλύτερες φωτογραφίες από μια ποσότητα 500 ή 1000 φωτογραφιών μετά από μια εκδρομή και να κρατήσει μόνο αυτές; Εγώ πάντως σπάνια το κάνω. Εν τέλει καταλήγουμε με υλικό αρκετών χιλιάδων φωτογραφιών που «σκονίζεται» σε ένα σκληρό δίσκο χωρίς ποτέ να μπαίνουμε στη διαδικασία αναθεώρησης και επιλογής. Ως αποτέλεσμα αρκετές καλές φωτογραφίες χάνονται σε αυτό το συνονθύλευμα πληροφορίας και δεν αναδεικνύονται ποτέ.
Οπότε τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό; Απορρίπτουμε κάθε σύγχρονη ευκολία με hipsterική ευλάβεια και γυρίζουμε στην αναλογική εποχή που όλα ήταν «καλύτερα»; Για κάποιους ίσως αυτή είναι η λύση. Ωστόσο αυτή η αναχρονιστική λογική νομίζω πως υπολείπεται σε ευκολία και λειτουργικότητα. Η τεχνολογία έχει έρθει για να μας λύσει τα χέρια και να μας βοηθήσει να προοδεύσουμε με μεγαλύτερα βήματα. Αναλαμβάνει διαδικασίες χρονοβόρες και επαναλαμβανόμενες, τις πραγματοποιεί σε ελάχιστο χρόνο και μας προσφέρει ελευθερία και ευελιξία στο κομμάτι της δημιουργίας. Ωστόσο η διαφορά της χρήσης και της κατάχρησης εξαρτάται από τον άνθρωπο που τη χειρίζεται. Οπότε η σωστή εκμετάλλευση των δυνατοτήτων της τεχνολογίας σε συνδυασμό με τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του ανθρώπου μπορούν να συνδράμουν στη δημιουργία αριστοτεχνικών φωτογραφιών καθώς επίσης στη πρόοδο και σε άλλους τομείς.
Homework
Την επόμενη φορά αντί για 10 φωτογραφίες ενός θέματος προσπαθήστε να βγάλετε 3 αλλά να είναι οι 3 καλύτερες δυνατές. Φαίνεται δύσκολο στην αρχή αλλά στη συνέχεια γίνεται συνήθεια ενώ παράλληλα εξασκείτε τις τεχνικές λήψης μιας φωτογραφίας.
Αποποίηση Ευθυνών (κοινώς Disclaimer)
Τα παραπάνω κείμενο αποτελεί προσωπική μου άποψη.
Όντας «παιδί της ψηφιακής εποχής», η αναλογική εποχή δεν αποτελεί βίωμα μεγάλης έκτασης για μένα. Έτσι παρακαλώ συγχωρέστε με για όποια αστοχία στο παραπάνω κείμενο λόγω άγνοιας.
Πηγή φωτογραφιών: pexels.com
