«Προσωπικά» την Ελένη Δήμου την ακούω και την θαυμάζω πολλά χρόνια. Η μοναδική χροιά της φωνής της και τα υπέροχα τραγούδια της έχουν «ντύσει» πολλές στιγμές της ζωής μου.
Υπήρξε πάντα ένας άνθρωπος αληθινός ο οποίος δεν εξαργύρωσε τις αξίες της και τα πιστεύω της , στον βωμό της επιτυχίας. Διάλεξε έναν δύσκολο μουσικό δρόμο και σε αυτόν πορεύεται όλα αυτά τα χρόνια, αποδεικνύοντας με την στάση ζωής της, πως οι καλλιτέχνες που αξίζουν πραγματικά, δεν έχουν ανάγκη φώτα και κάμερες σε κάθε τους βήμα. Το μικρόφωνο, η φωνή τους και η αλήθεια τους είναι τα μοναδικά πράγματα που χρειάζονται.
Την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την συνέντευξη που μου παραχώρησε και είμαι σίγουρη πως αν «η ζωή ήταν γυναίκα» θα είχε το δικό της όνομα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Αναστασία Μιγδάνη
Ξεκινήσατε την καριέρα σας σε μικρή ηλικία, ύστερα από την γνωριμία σας με τον Μάνο Χατζιδάκι και την συμμετοχή σας σε μία εκδήλωση του Τρίτου Προγράμματος στον Πειραιά, στην οποία τραγουδήσατε ανέκδοτα τραγούδια του Δημήτρη Λέκκα. Θεωρείτε τυχερό τον εαυτό σας, που στην αρχή της μουσικής σας πορείας, συναντηθήκατε με τον Χατζιδάκι;
Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν ένα βουνό. Ένας τεράστιος άνθρωπος. Φυσικά και νιώθω πολύ τυχερή που τον γνώρισα. Το δυστύχημα ήταν πως όταν τον γνώρισα, είχε σταματήσει να γράφει. Θα ήθελα τόσο πολύ να ερμηνεύσω τραγούδια του.
Δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Τρίτο βραβείο με τραγούδι του Μάνου Λοίζου και πρώτο βραβείο με τραγούδι του Σπύρου Παπαβασιλείου. Πόσο βοήθησε αυτό την μετέπειτα πορεία σας;
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν ένα στολίδι για την πόλη, για όλους τους νέους καλλιτέχνες. Δεν είχε σχέση με ριάλιτι και τηλεφωνικές παρεμβάσεις, στις οποίες άνθρωποι πληρώνουν για να στηρίξουν κάποιους δικούς τους ανθρώπους. Ήτανε παρόλα αυτά ένα φεστιβάλ που το έβλεπα πολύ μικρούλα, το ονειρευόμουν και το κατάφερα.
Με αφορμή αυτό που είπατε για τα ριάλιτι, έχω διαβάσει συνέντευξη σας στην οποία αναφέρεστε σε αυτές τις μουσικές εκπομπές λέγοντας πως δεν συμφωνείτε. Αναρωτιέμαι μήπως δεν υπάρχει άλλος τρόπος στην εποχή μας;
Όχι δεν συμφωνώ καθόλου. Κοιτάξτε, σε μια μικρή χώρα όπως είναι η Ελλάδα δεν μπορεί κάθε εξάμηνο να συμμετέχουν χιλιάδες παιδιά. Όταν μιλάμε για την Αμερική που έχει διάφορες μουσικές τηλεοπτικές εκπομπές, μιλάμε για μία χώρα που έχει 250 εκατομμύρια κόσμο. Δεν μιλάμε για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα. Ας υποθέσουμε πως συμμετέχουν 50 και είναι καταπληκτικοί και οι 50. Και; Πού θα αφομοιωθούν. Πώς;
Η αλήθεια είναι ότι και εγώ αναρωτιέμαι πολλές φορές πόσος κόσμος τραγουδάει στην Ελλάδα ελπίζοντας να κάνει καριέρα.
Θυμάμαι και από τα δικά μου χρόνια ότι οι μισοί ήθελαν να γίνουν ποδοσφαιριστές και οι άλλοι μισοί τραγουδιστές. Πάντα υπήρχε αυτό και υπήρχε και η υπερπληθώρα των cd’s. Βγαίνανε, βγαίνανε, βγαίνανε. Εγώ δεν θέλω να στερήσω το όνειρο σε κανένα παιδί. Δεν είμαι από εκείνους. Έχω στηρίξει νέα παιδιά κατά την διάρκεια της καριέρας μου και όταν ήμουνα νέα, όχι αργότερα ως μαμά πλέον. Τα στήριξα όταν ήμουν πάρα πολύ νέα. Από τα 25 μου με νέα παιδιά συνεργάζομαι. Και από τότε που δισκογραφώ, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, νέα παιδιά στηρίζω. Εν τω μεταξύ αυτό που μου κάνει εντύπωση με τα ριάλιτι, είναι ότι πηγαίνουν επαγγελματίες τραγουδιστές.
Εντάξει, μπορεί να θεωρούν πως είναι μια ευκαιρία, από την στιγμή που δεν υπάρχει δισκογραφία στην Ελλάδα.
Πιστεύω ότι η τέχνη έχει χάσει το νόημά της αλλά υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν θέλουν να πάνε σε ριάλιτι, σε μουσικούς διαγωνισμούς. Το φεστιβάλ ήταν ένα άλλο πράγμα. Στο φεστιβάλ έβγαινες, τα έλεγες, τελείωσε. Έπαιρνες το βραβείο, ήσουν ο καλύτερος και στη συνέχεια έκανες δισκογραφία. Ήταν διαφορετικά. Τώρα βλέπετε πόσα παιδιά συμμετέχουν και εκτός από 2-3 τραγουδιστές που γίνανε αναγνωρίσιμοι, τα άλλα ούτε ξέρουμε που είναι.
Εκεί είναι η ένστασή μου. Βγήκε πρώτος, είναι καλός ή βγήκε πρώτη, είναι καλή. Πού είναι ρε παιδιά; Στηρίξτε το παιδί μετά. Άρα λοιπόν, δεν ενδιαφερόμαστε για την καριέρα των παιδιών, αλλά για την δημοσιότητα και το εύκολο χρήμα.
Έχετε πει τραγούδια που έχουν μείνει στην ιστορία της ελληνικής μουσικής και μέχρι σήμερα δημιουργούν τα ίδια αισθήματα σε όποιον τα ακούει. Θεωρώ πως δεν υπάρχει γυναίκα που δεν έχει αφιερώσει το τραγούδι “Προσωπικά” νιώθοντας πως έχει γραφτεί μόνο για εκείνη. Πόσο σημαντικό είναι αυτό για έναν καλλιτέχνη;
Ναι, ήμουν πολύ τυχερή. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί με διαλέγουν και τους διαλέγω, γίνεται ταυτόχρονα. Υπάρχει χημεία. Θεωρό ότι σοβαροί δημιουργοί γράφουν αποκλειστικά με βάση τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους, την φωνή του, τον τρόπο ζωής του, την συμπεριφορά του, τον τσαμπουκά του, το νιαούρισμα του.
https://www.youtube.com/watch?v=CgVBYGB5MBA
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω την πρώτη φορά που σας είχα δει live, είχατε αφήσει το μικρόφωνο και κάνατε βόλτες στο μαγαζί τραγουδώντας χωρίς μικρόφωνο και μουσική.
Ναι, το κάνω αυτό, μ’ αρέσει. Δεν το κάνω σαν επίδειξη. Το κάνω γιατί θέλω να πάω κοντά και σε αυτόν που κάθεται πίσω και σε αυτόν που κάθεται ακόμα πιο πίσω. Σα να τραγουδάω μόνο για αυτόν, να είμαι η δικιά του προσωπική τραγουδίστρια.
Εμένα, μου αρέσει να τραγουδάω σε μικρούς, ζεστούς χώρους.
Έκανα πολύ αγώνα για να μαζέψω πάλι την μαγεία. Είναι μια μυστική συνομιλία με το κοινό μου.
Γνωρίσατε μεγάλη επιτυχία όλα αυτά τα χρόνια και όμως δεν την εξαργυρώσατε ποτέ, με τον τρόπο που το κάναν άλλοι συνάδελφοι σας. Τι ήταν αυτό που σας κράτησε μακριά από το “εύκολο κέρδος”;
Είναι θέμα επιλογών. Οι επιλογές μου ήταν αυτές. Δεν ενοχλώ κανένα, δεν με ενοχλούν οι επιλογές των άλλων. Ο καθένας αποφασίζει τι θέλει, πως θέλει να εμφανίζεται, που θέλει να εμφανίζεται. Εγώ αυτό το κάνω πολλά χρόνια. Ξεκίνησα να παίζω σε μουσικές σκηνές πριν γίνουν μόδα. Έπαιξα στο Τσάι Σαχάρα στην Αθήνα. Πολύ μικρός χώρος και ήταν υπέροχα γιατί είναι μια αγκαλιά.
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως το κοινό σας αποτελείται από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ακούνε τα τραγούδια σας παιδιά ηλικίας 20 και 25 χρονών;
Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται βλέπουνε νέα παιδιά, πολύ νέα παιδιά. Τα νέα παιδιά είναι περισσότερα από τους ανθρώπους της γενιάς μου ή μεγαλύτερους. Νομίζω πήγε από τον μπαμπά στην κόρη και από την μαμά στο γιο, κάπως έτσι. Μην ξεχνάμε όμως και το ψαγμένο κοινό, που θέλει να δει, να ακούσει, να μάθει τι συνέβη και τις άλλες δεκαετίες. Όπως το κάναμε και εμείς όταν ήμασταν νέοι. Εγώ δεν έζησα το ρεμπέτικο, το έψαξα. Δεν έζησα το ρετρό, το έψαξα. Όχι μόνο γιατί ήταν η δουλειά μου, αλλά γιατί μου άρεσε κιόλας. Υπάρχει λοιπόν ένα κοινό και πιστεύω ότι είναι και η πληθώρα του αγοραστικού μου κοινού, των δίσκων μου και των cd μου, που ήταν ένα ψαγμένο κοινό. Από την άλλη δεν κάναμε ποτέ προχειρότητες. Ήταν πάντα πολύ καλές παραγωγές, καλοί στίχοι, καλή μουσική, πολύ καλοί σύνθετες, άσχετα αν ήταν επώνυμοι, ανώνυμοι, καινούριοι, παλιοί.
Η αλήθεια είναι ότι όλες σας οι εμφανίσεις είναι ψαγμένες. Φαντάζομαι ότι εσείς φροντίζεται για όλα. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία πινελιά.
Ό,τι έχει σχέση με την παραγωγή ενός δίσκου και πολλές φορές με τις επιλογές – φανταστείτε ότι όταν δισκογραφούσα δεν είχαμε να κάνουμε με 10 τραγούδια, άλλα με 40, 50 – αυτό ήταν του συζύγου μου δουλειά. Μπορεί να μην συμφωνούσα εγώ μερικές φορές, αλλά εκείνος διοργάνωνε την παραγωγή, γιατί ήταν ο παραγωγός μου.
Γιατί για ένα καλό τραγούδι δε φτάνει μόνο ένας καλός ερμηνευτής. Η τέχνη του τραγουδιού δεν είναι σαν την ζωγραφική, ο ζωγράφος και τα χρώματά του μόνο, δεν έχει να μοιραστεί με κανέναν την επιτυχία του. Ενώ εγώ την μοιράζομαι με τον συνθέτη, τον στιχουργό, τον παραγωγό, τους μουσικούς. Γιατί όλοι αυτοί είναι που βγάζουν το αποτέλεσμα.
Αυτό που βγάζετε πάντως προς τα έξω, είναι ότι προσέχετε πολύ τις εμφανίσεις σας.
Τις εμφανίσεις μου τις επιλέγω εγώ. Μην ξεχνάτε ότι τραγουδούσα ρέγγε, έθνικ τραγούδια και φορούσα ρούχο που κόστιζε 3 εκατομμύρια δραχμές. Αυτό είναι σε κόντρα με αυτό που κάνεις, αλλά παρόλα αυτά εμένα έτσι μου άρεσε να εμφανίζομαι.
Στην πορεία σας έχετε συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες. Υπάρχει κάποιος που η συνεργασία σας μαζί του σας άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις και γιατί;
Με τους περισσότερους που συνεργάστηκα έχω γλυκές αναμνήσεις. Αυτόν που θυμάμαι πάρα πολύ γλυκά και τις συμβουλές που μου έδινε, είναι ο Γιώργος Νταλάρας. Με την Μαρινέλα, επίσης, με την οποία μας χώριζε ένα ύπνος μόνο, την εποχή που συνεργαζόμασταν. Αναπτύξαμε πολύ ωραία, τρυφερή σχέση. Γελάγαμε πάρα πολύ και κράτησα τις συμβουλές της. Έχω πάρει από αυτούς τους ανθρώπους και νομίζω ότι τα κράτησα αυτά που μου έλεγαν, γιατί ήμουνα πολύ νέα και όταν είσαι πολύ νέος δεν ξέρεις πράγματα και κοιτάς να μάθεις. Από όλους έχω κρατήσει κάτι ωραίο. Ήθελα κιόλας να πάρω, γιατί καμιά φορά έχει σχέση με τον αν θέλεις να πάρεις πράγματα από τον άλλο. Εγώ στα νέα παιδιά λέω διάφορα πράγματα, τα συμβουλεύω. Τώρα, από εκεί και πέρα, αυτά αποφασίζουν αν θέλουν να τα κρατήσουν ή όχι. Όσο και να αλλάζει η εποχή κάποια πράγματα μένουν σταθερά και η αξία, ότι και να γίνει, θα παραμείνει αξία.
Βοηθάτε νέα παιδιά στο ξεκίνημά τους;
Φυσικά τα βοηθάω και τα στηρίζω. Ακόμη και όταν – ας μου επιτραπεί η έκφραση – μεσουρανούσα, δεν διάλεγα παιδιά να συνεργαστούν μαζί μου, που ήταν μέσα στην επικαιρότητα για να μου φέρουν κόσμο. Γιατί ξέρετε πολλές φορές οι καλλιτέχνες διαλέγουν ανθρώπου που ξέρουν πως θα τους φέρουν κόσμο. Εγώ δεν το έκανα ποτέ αυτό, αλλά βασιζόμουν στην αξία των παιδιών αυτών. Έχεις ταλέντο; Θα σε προτείνω στον κόσμο και ας μην σε ξέρουν. Όταν πρότεινα τον Χρήστο Δάντη, δεν τον ήξερε κανείς. Ήταν ένας σπουδαίος νέος τραγουδιστής και καταπληκτικός performer. Η πρώτη μας κοινή εμφάνιση ήταν στην Θεσσαλονίκη και είχε αρέσει πολύ στο κοινό. Ήταν ένα νέο παιδί που είχε ταλέντο και αυτό έχει σημασία πάντα για μένα. Αν είναι ταλαντούχος μπορεί να κερδίσει πάρα πολλά.
Είστε παντρεμένοι με τον Άκη Γκολφίδη και έχετε και ένα γιο. Την προσωπική σας ζωή καταφέρατε και την κρύψατε από τα φώτα της δημοσιότητας όλα αυτά χρόνια, σε αντίθεση με άλλου καλλιτέχνες. Υπήρξαν στιγμές που σας ζητήθηκε να το πουλήσετε για λόγους δημοσίων σχέσεων;
Δεν μου αρέσει, πραγματικά το λέω. Γιατί ξέρουμε πως κάποια είναι στημένα, δεν είναι τυχαία. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να το κάνω αυτό. Μου έχουν ζητήσει να το κάνω αυτό, αλλά δεν με ενδιέφερε. Ότι είναι να κάνω, το κάνω μόνη μου. Κάνω μόνη μου τον φωτογράφο στα social media.
Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν για σας να καταφέρετε να συνδυάσετε τον ρόλο σας ως τραγουδίστριας με τον ρόλο σας ως σύζυγος και μητέρα;
Δεν ήταν δύσκολο. Αν θέλεις, τίποτα δεν είναι δύσκολο, αρκεί να σκύψεις με αγάπη πάνω από αυτό που έχεις αποφασίσει να είσαι. Δεν έλειψα από το παιδί μου, ευτυχώς. Ούτε από την δουλειά μου, αν και υπήρξαν περίοδοι που είχα προβλήματα, βρέθηκα λίγο στην άκρη. Αλλά είμαι μαχητής της ζωής. Δεν παρατάω τα όπλα ακόμη και αν ο εχθρός είναι εδώ μπροστά μου, νιώθω την ανάσα του. Και όταν λέω δεν τα παρατάω, μιλάω πάντα για την δουλειά μου. Να έχεις πάντα σύμμαχο τον χρόνο και να σου επιτρέπει να μάχεσαι.
Στις 29 Νοεμβρίου εμφανίζεστε στο halfnote για μία βραδιά γεμάτη από τα υπέροχα τραγούδια σας και όχι μόνο. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή την βραδιά. Τι να περιμένουμε;
Ο κόσμος θα ακούσει κάποια τραγούδια που δεν τα έχω συμπεριλάβει στις εμφανίσεις μου. Κάποιες συμμετοχές σε δίσκους και δεν τα έχω τραγουδήσει ποτέ ζωντανά, που είναι πολύ ωραία τραγούδια και μου αρέσει γιατί είναι σα να τα συστήνω στον κόσμο από την αρχή. Το πρώτο μέρος θα είναι αυτό και το δεύτερο μέρος θα αποτελείται από αγαπημένα τραγούδια του κοινού.
Θα κάνω το παν για να είναι μαγική η βραδιά. Νομίζω πως τα τραγούδια θα την κάνουν μαγική και θα το χαρούμε όλοι. Μου αρέσει που θα παίξω στο Halfnote. Είναι ένας ιδιαίτερος χώρος και μου αρέσει πολύ. Αυτό που ακολουθώ πάντα, είναι όταν ανοίγω μία πόρτα μένει ορθάνοιχτη, δεν ανοίγω πόρτες για να τις κλείσω. Παίζω, ξαναπαίζω. Όπου έχω εμφανιστεί, δεν είναι για μία φορά μόνο. Θα χαρώ πολύ στο Halfnote το κοινό να ευχαριστηθεί και να ξανασυναντηθούμε στον ίδιο χώρο.
Υπάρχουν κάποια σχέδια για το μέλλον που μπορείτε να τα μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας;
Σχέδια για το μέλλον, πολλά μέσα στο κεφάλι. Δεν ξέρω αν είναι υλοποιήσιμα. Διάφορες εμφανίσεις που σκέφτομαι και έχουν πολύ ενδιαφέρον, θα τις μάθετε αργότερα. Εκείνο που μπορώ να ανακοινώσω είναι ότι θα κάνω, μετά από πολύ καιρό, μια μίνι περιοδεία στην Κρήτη, στα μέσα του Δεκέμβρη.
Στην Θεσσαλονίκη πότε θα έρθετε;
Το θέλω και εγώ πολύ, γιατί την αγαπώ αυτή την πόλη και ελπίζω σύντομα να μου δοθεί η ευκαιρία.
Half Note Jazz Club
Πέμπτη 29/11
Ώρα έναρξης: 21:30
Κράτηση εισιτηρίων: halfnote.gr
