Αυτό το «σχεδόν μαζί» πληγώνει αρκετά, αλλά όχι περισσότερο από το να μη σε είχα καθόλου. Ίσως αρκετά εγωιστικό, προκειμένου να παραδεχθώ πως «έχασα» και πως το μαζί δε βγαίνει και να πάω παρακάτω. Άβολη και η απάντηση στην ερώτηση «είστε μαζί;» Σχεδόν μαζί.Σχεδόν μπορώ να έχω δικαιώματα πάνω σου. Σχεδόν μπορώ να έχω απαιτήσεις. Σχεδόν είμαι ελεύθερη. Καμία βάση…
Έρχονται και κάτι στιγμές που τα βάζεις με όλους γύρω σου, μα δε φταίνε. Εσύ σου φταις που επιτρέπεις μια κατάσταση η οποία δε σου αρέσει να εξακολουθεί να υφίσταται. Μα δε γίνεται έτσι. Και όταν είσαι με κάποιον και αποφασίζεις να βάλεις ένα τέλος τότε δεν είστε πλέον μαζί. Αλλά όταν είσαι σχεδόν με κάποιον και θέλεις να το σταματήσεις τότε δεν είστε σχεδόν μαζί;
Όλοι ξέρουν πόσο λάθος είναι αυτό που κάνεις, ή καλύτερα αυτό που επιτρέπεις να συμβαίνει. Όλοι ξέρουν το σωστό για εσένα μα δε θυμάσαι να ζήτησες ποτέ την έγκρισή τους. Το πως νιώθεις το ξέρεις μόνο εσύ. Τις σκέψεις σου το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθείς πάλι μόνο εσύ τις ξέρεις και δεν τολμάς να τις μοιραστείς με κανέναν. Ούτε καν με τον «άμεσα» ενδιαφερόμενο. Γενικά είσαι καλά. Περνάς καλά, το διασκεδάζεις, χαμογελάς και τραγουδάς δυνατά. Μα κάτι λείπει. Δε σου αρκεί αυτό που έχετε και το ξέρεις. Ξέρεις επίσης πως ούτε το να είστε μαζί θα ήθελες αλλά ούτε και να μη μιλάτε.
Σκέφτεσαι πόσο μπερδεμένη είναι η κατάσταση αλλά και εσύ η ίδια.
Αυτό το «σχεδόν μαζί» σου προκαλεί τόσα πολλά συναισθήματα που όμως δε μπορείς να τα κατηγοριοποιήσεις.
Είστε σχεδόν καλά και ένα σχεδόν ωραίο ζευγάρι. Είναι όλα τόσο αβέβαια και τόσο απροσδιόριστα που πλέον ούτε τα συναισθήματα σου δεν είναι ξεκάθαρα. Ωραία και αυτή η ελευθερία αλλά και το να έχεις κάποιον που ξέρεις που είναι εκεί για σένα ή μάλλον σχεδόν εκεί για σένα.
Τόσα πολλά συννεφάκια με ερωτηματικά πάνω από το κεφάλι σου. Αναρωτιέσαι αν όλο αυτό έγινε μια συνήθεια που σχεδόν σε βολεύει. Αρκετά συχνά το ίδιο ερώτημα «να μείνω ή να φύγω;» που όμως μένει αναπάντητο. Σχεδόν εξαντλήθηκες από την κατάσταση αυτή. Σχεδόν δεν υπάρχει κάτι άλλο να δώσεις. Σχεδόν κουράστηκες και σχεδόν έφτασε η ώρα να φύγεις. Μα ακόμα είσαι στο σχεδόν, όταν έρθει η ώρα να φύγεις θα φύγεις και θα το ξέρεις και δε θα έχεις καμία αμφιβολία.
Όταν πάψεις να περνάς καλά θα το καταλάβεις και τότε δε θα υπάρχει το σχεδόν ούτε σαν ενδεχόμενο. Τότε απλά θα πάψει να υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία…
