«Με ένα σου βλέμμα την αγάπη ανασαίνω, μέσα σου βρίσκει η ανάγκη μου γωνιά να κρυφτεί». Με αυτόν τον στίχο που ξεχειλίζει από ερωτισμό, θα ‘θελα σήμερα να μιλήσω για το παιχνίδι του έρωτα. Δε μου αρέσουν πολύ αυτά τα γλυκανάλατα και τα ψευτορομάντζα που μας πλασάρουν οι ταινίες. Αν και θα πέθαινα για λίγη μαγεία και χρυσόσκονη σε όλο αυτό που λέμε ερωτικό σκίρτημα (δεν ξέρω τι θέλω κι εγώ). Αυτό το ροζ σύννεφο γύρω από την όλη ιδέα της αγάπης, δεν υπάρχει πάντα. Κι αν υπάρχει διαρκεί λίγο κι όσο χρειάζεται, για να τυφλώσει έναν από τους δυο, ή ακόμα καλύτερα και τους δυο.
Υπάρχουν προβλήματα στον έρωτα και δυσκολίες, εκεί δοκιμάζεται η δύναμη του και η πραγματική του υπόσταση. Δε γεννήθηκε κανένας έρωτας πανέτοιμος και μες στην ευκολία. Όλα αυτά τα βροντερά συναισθήματα, περνούν από κόσκινο μέχρι να αγιάσουν. Αλλά σαν γαληνέψει η καρδιά και πει πως θα το ζήσει, χαίρε κόσμε της λογικής, σε αποχαιρετώ για λίγο, εγώ πάω να πνίγω στα βαθιά νερά της αγάπης μου! Τον τσαμπουκά που έχω δει σε δυο ανθρώπους ερωτευμένους, δεν τον έχω ξανά-αντικρίσει σε ολάκερο μου το βίος. Δεν υπάρχει το «δειλιάζω», ούτε το «εγώ». Κι αν μπει στη μέση ο ριμάδης, ο εγωισμός δε θα φτουρήσει μπροστά στον έρωτα, στο βλέμμα του έρωτα, θα τον βάλει κάτω, στο λέω.
Η μαγεία αυτής της χημικής αντίδρασης που ονομάζεται έρωτας ξεκινά από τα μάτια. Ειλικρινά καταντώ βαρετή, μα μια φόρα ούτε στο ελάχιστο δεν μου έχει τύχει να μη σκαλώσω πρώτα με το βλέμμα κι έπειτα με όλα τα άλλα. Καλή η εικόνα, κάλο το ωραίο το περιτύλιγμα, ας μη γελιόμαστε, στην αρχή όλη είμαστε μια στάλα επιφανειακοί, όμως μετά- μετά τι;. Να την κάνω τι την επιφάνεια αν το μέσα με χαλάει; Στο βλέμμα θες δε θες, όλα θα φανούν, θα βγει το παράπονο, η επιθυμία και η φλόγα που ψάχνεις. Κι αν όντως αυτά αναζητάς, τότε λοιπόν περαστικά σου, μόλις την πάτησες από δυο ματιά που ήταν σα να σε περίμεναν καιρό να τα αντικρίσεις.
Και τι εστί βλέμμα, θα μου πεις. Σίγα δυο μάτια σαν όλα τα αλλά είναι που απλώς σε κοιτούν. Ένας τρίτος παρατηρητής έτσι θα το αντιλήφθει το όλο παιχνιδάκι. Αλλά σαν την πατήσει κι εκείνος ο δόλιος, θα βγάλει το σκασμό και θα σταματήσει να κρίνει, μιας και κρίθηκε για τα καλά από κάτι που δεν περίμενε. Στο βλέμμα παίζονται πολλά, είναι μια ολόκληρη ακούσια ανταλλαγή λέξεων, φράσεων και συναισθημάτων, δεν την παίρνεις χαμπάρι, μα σε αγγίζει και ανατριχιάζεις ολόκληρος. Δεν έχει να κάνει ούτε το χρώμα των ματιών, ούτε πόσο μεγάλα ή έντονα είναι. Ο εντυπωσιασμός διαρκεί λίγα μόλις λεπτά, έπειτα κοιτάς πιο βαθιά κι ασυναίσθητα ψαχουλεύεις λίγο από την ψυχή του άλλου, που κι εκείνος άθελα του, σου άνοιξε την πόρτα να μπεις. Με το βλέμμα βλέπεις, οι άμυνες πέφτουν…
Άσε λέει δυο αγνώστους να κοιταχτούν στα ματιά για μερικά λεπτά, να μη βγάλουν λέξη, μονό να κοιτάζονται. Οι πιθανότητες να ερωτευτούν καθώς η ώρα περνάει αυξάνονται. Μαγικό ε; Είναι λες και τα μάτια κουβαλούν ένα ανεξέλεγκτο φορτίο. Λες και οι ματιές δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια άλλου τύπου γλώσσα. Όσα είπαμε με το βλέμμα, με τα λόγια δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τα ξεστομίσουμε. Δεν το ελέγχουμε το βλέμμα, δεν κρυβόμαστε με αυτό. Ίσα- ίσα, ξεχειλίζει η επιθυμία που έχουμε πιέσει για τα καλά μέσα μας.
Ο έρωτας είναι ό,τι πιο όμορφο μπορεί να σου συμβεί σε έναν κόσμο γεμάτα σαπίλα και μαυρίλα. Τα βλέμματα που θα ανταλλάξεις εκεί έξω πρόσεχε τα καλά. Μην τα σκορπάς από εδώ κι από κει. Είναι η μαγεία σου κι αν δεν την ξεχωρίσεις εσύ ο ίδιος, μην έχεις την απαίτηση να το κάνει ο άλλος για σένα. Ο έρωτας γίνεται αγάπη μα θέλει καιρό, πρέπει να μεστώσει πρώτα, να καταλαγιάσει το πάθος και να ξαναγεννηθεί ως αγάπη. Κι αν όλα ξεκινούν από ένα βλέμμα, μάθε να διαχειρίζεσαι σωστά την ψυχή σου. Που ποθείς να την εμπιστευτείς, σαν μωρό παιδί;
«Δεν έμεινε τίποτα εδώ, χαρίζω σε εσένα τον μικρό μου εαυτό…».
