Μα εσύ δεν έκανες τίποτα για να με κρατήσεις κοντά σου.
Τελευταία φορά.
Αυτή είναι η τελευταία φορά που γράφω κάτι για σένα ή τουλάχιστον θα το προσπαθήσω πολύ, πάρα πολύ. Θα βρω αλλού την έμπνευσή μου, μη με φοβάσαι. Τόσο καιρό προσπαθούσα να κρατήσω κάτι το οποίο δεν έπρεπε να κρατηθεί για πολλούς λόγους και εγώ αντί να το αφήσω το τραβούσα με μανία. Θες από εγωισμό, θες γιατί δε διανοήθηκα στιγμή να σκεφτώ ειλικρινά εμένα χωρίς εσένα; Όποια θες πάρε σαν απάντηση αν κάποια στιγμή αναρωτηθείς. Είναι από τις λίγες φορές που δε με νοιάζει η άποψή σου. Είναι από τις λίγες φορές που δε με νοιάζει να βρω δικαιολογία για μένα για να με πείσω να μείνω. Κάθε μέρα φεύγω από σένα όλο και πιο πολύ και εσύ το βλέπεις αυτό και δεν κάνεις τίποτα, αντιθέτως με σπρώχνεις επιδεικτικά στο να χτυπήσω αυτή την πόρτα επιτέλους που τόσο καιρό μένει μισάνοιχτη.
Με βλέπεις να απομακρύνομαι και δεν κάνεις τίποτα για να με κρατήσεις. Ακριβώς το αντίθετο, σαν να θες να φύγω από μόνη μου για να μην «αναγκαστείς» να μου πεις τη λέξη φύγε. Μου είχες πει μια φορά πως ακόμα και όταν με διώχνεις εγώ να μη φεύγω. Μα τώρα ειλικρινά δεν ξέρω αν πρέπει να μείνω ή να σε κρατήσω σαν μια ανάμνηση και απλά να προχωρήσω και να αφήσω και εσένα να κάνεις το ίδιο. Δεν πιστεύω τίποτα πλέον. Ήλπιζα ότι τα λάθη σου έκανες και ήξερες πως με πλήγωσαν δε θα τα ξανά έκανες. Έξω έπεσα πάλι. Δεν πειράζει θα περάσει και αυτό. Όλα περνούν έτσι δε λένέ; Θα περάσει και αυτό γιατί πρέπει να περάσει.
Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται ένας άνθρωπος που σε αγαπάει τόσο πολύ να σε πληγώνει με αυτό τον τρόπο. Εύχομαι και να μη το μάθω ποτέ. Δε θα ήθελα να φερθώ σε κάποιον έτσι. Δε θα ήθελα να ξέρω ότι κάποιος κλαίει για μένα και εγώ να αδιαφορώ ή ακόμα χειρότερα να το έχω προκαλέσει. Όσο περνάει από το χέρι μου εγώ δε θα φερθώ έτσι. Το χειρότερο είναι πως δεν ξέρω αν μου είπες ποτέ την αλήθεια για το πως νιώθεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει περάσει από το μυαλό μου πως ίσως έπαιζες μαζί μου απλά για να έχεις κάτι να ασχολείσαι όταν δε μπορούν οι φίλοι σου.
Εγώ θέλω να ξέρεις πως ο,τι ένιωσα ήταν ανόθευτο και ήταν μόνο για σένα. Μην αμφιβάλλεις για αυτό. Οι πράξεις μου δεν ήταν από εγωισμό. Πολλές φορές μπορεί να έμοιαζε έτσι όμως δεν ήταν. Ένταση στην ένταση και αποτέλεσμα μηδέν. Τι κράτησες από όλο αυτό; Ελπίζω να σου έχουν μείνει τα όμορφα γιατί ήταν πολλά. Να θυμάσαι πόσο γελούσαμε όταν ήμασταν μαζί.
Να θυμάσαι τις ατελείωτες συζητήσεις μας που κρατούσαν ως το ξημέρωμα και έπειτα αμέσως για δουλειά. Να θυμάσαι τις κλεφτές ματιές όταν βρισκόμασταν στο ίδιο μαγαζί σε διαφορετικές παρέες. Να με θυμάσαι. Και εγώ θα σε θυμάμαι. Θα θυμάμαι το άρωμα σου. Εκείνο που σου είχα πάρει δώρο και σου πήγαινε πολύ. Αυτό θα θυμάμαι και τη διάρκεια της αγκαλιά σου. Δε χρειάζομαι κάτι άλλο εγώ. Μόνο να ξέρω ότι είσαι καλά και να θυμάμαι αυτή τη μυρωδιά. Τίποτα άλλο.
Σύνταξη κειμένου: Aρετή- Ειρήνη Κοβάνη
Επιμέλεια κειμένου: Kλεοπάτρα Μπράιτ
