μπύρες; Ξέρεις, δεν είναι καθόλου εύκολο να είναι κάποιος καλά. Καθόλου. Και όσο περνούν οι εποχές, όσο αλλάζουν τα χρόνια, οι μήνες, τα λεπτά, τόσο πιο γρήγορα αλλάζουν οι στόχοι, οι ορισμοί, τα πρότυπα. Περνάει και αλλάζει και ευτυχία μαζί με αυτά.
Πλέον είναι πολύ δύσκολο να είναι κάποιος ευτυχισμένος. Πραγματικά ευτυχισμένος. Οι σύγχρονες κοινωνίες και οι ταχύτητά τους, οι γρήγοροι ρυθμοί τους και οι εξαιρετικά προσηλωμένες στη δουλειά και την καριέρα απόψεις σίγουρα δεν κρύβουν μέσα τους έστω ένα μηδαμινό κόκκο ευτυχίας, ένα πολύ μικρό κατακάθι χαράς. Γιατί η δουλειά δε δύναται να σε κάνει ευτυχισμένο, δε δύναται να σε κάνει να αγωνιάς για το πότε θα τη ξαναδεις, δε δύναται να δημιουργήσει στο στομάχι σου πεταλούδες, δε δύναται να σε κάνει να μαγευτείς.
Ξέρεις τι μπορεί να σε κάνει να μαγευτείς, να μαγευτείς αληθινά, να το κοιτάς σαν ηλίθιος αλλά να σου αρέσει αυτή η ηλιθιότητα, ξέρεις τι μπορεί να κάνει το στομάχι σου να τρέμει, την καρδιά σου να παραμιλά; Ο έρωτας. Ο έρωτας παντού. Σε κρεβάτια, σε κουζίνες, σε παγκάκια, σε παραλίες, σε συναυλίες. Ο έρωτας. Αυτό το… κάτι που σε παραλύει, αυτό το κάτι που σε κάνει να φέρεσαι, ίσως και να είσαι, σαν χαζός, σαν άβουλος, σαν απρόθυμος για οτιδήποτε άλλο. Ένιωσες ποτέ έτσι για τη δουλειά σου;
Ένιωσες ποτέ την ανάγκη να τον αρπάξεις αυτόν τον έρωτα, ένιωσες την ανάγκη να τον ζήσεις, να τον ξεζουμίσεις, ένιωσες ποτέ ότι δε θες να τον χάσεις αυτόν τον έρωτα;
Ένιωσες ποτέ να θες να ξεσκάσεις μαζί του; Απλά να πας σε μια παραλία, βράδυ να είναι. Δεν έχει σημασία ο καιρός, αλλά θα ήταν καλύτερα καλοκαίρι, να έχεις τη θάλασσα, να σε έχει και αυτή. Και μπύρες. Θα σε βοηθήσουν να καταλαγιάσεις το ερωτευμένο σου στομάχι, θα σε βοηθήσει να κάνεις ένα καλό κεφάλι, χωρίς να μεθύσεις, εσύ θα έχεις μεθύσει από τον έρωτά σου ήδη. Να πίνετε και να κοιτάτε τη θάλασσα και αυτή, με τη σειρά της, να σας καμαρώνει και να εύχεται να τη συντροφεύουν περισσότερα ζευγάρια.
Και ενώ χαζεύετε τη θάλασσα και αυτή εύχεται να μη σας ματιάσει, και ενώ πίνετε τις μπύρες, δεν έχει σημασία που έχουν ζεσταθεί, και ενώ φιλιέστε, ίσως νιώσεις την ανάγκη να πεις πως αισθάνεσαι, να εξομολογηθείς, ή ίσως να το κάνει και το ταίρι σου, να σου πει και αυτό τι νιώθει, να σου πει τι θα ήθελε να νιώσει. Και όπως φιλιέστε ξανά, όπως αγκαλιάζεστε ξανά, όπως κοιτάτε το απέραντο σκοτάδι της νύχτας ξανά, διαπιστώνετε πως οι μπύρες δε θα είναι πια στον πληθυντικό αριθμό, διαπιστώνετε πως οι μπύρες έγιναν μπύρα. Χωρίς δισταγμό την αρπάζεις, χαμογελάς πριν την ανοίξεις, την ανοίγεις, την πίνεις. Χαμογελάς ξανά. Νομίζω πως και ο έρωτάς σου θα ήθελε, και εσύ το νομίζεις. Την προσφέρεις απλόχερα. Πίνει και αυτός. Και στην προσφέρει απλόχερα πίσω. Και η θάλασσα εκεί, να σας καμαρώνει, να σας θαυμάζει και, ίσως, ενδόμυχα να ζηλεύει…
