Θα έρθει η στιγμή που θα βρεις το άλλο σου μισό

25 Οκτωβρίου 2017
 το άλλο σου μισό

Έχει χιλιοειπωθεί, σε ιστορίες, σε στίχους τραγουδιών, σε πεζά και ποιήματα. Είναι ανελέητα κυρίαρχος. Είναι ανελέητα ανελέητος. Δε διακρίνει παρά δύο είδη, τον εραστή και τον ερώμενο. Αυτόν που έγραψε τους στίχους για εκείνον που του ανήκουν. Ο Πλάτωνας είπε, ήμαστε τερατάκια κάποτε με τέσσερα πόδια και τέσσερα χέρια, μας φοβήθηκαν οι θεοί, μας έκοψαν στην μέση, γίναμε μισοί. Το άλλο μισό ψάχνουμε να βρούμε. Ερωτώντας λοιπόν τον έρωτα, είσαι εσύ αυτό που μου πήραν τότε;

Ο Σάμιουελ Μπέκετ στο βιβλίο του «Πρώτος έρωτας» κατέληξε πως κανείς τον έρωτα δεν τον παραγγέλνει. Πώς να το κάνεις άλλωστε; Αν ήταν έτσι, δεν θα ήταν τρέλα. Αν ήταν έτσι, θα ήταν όλα εύκολα. Και τίποτα εύκολο, δε γνώρισε μαγεία.

Ο Χέμινγουεη στο «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» έκανε τη Μαρία την πιο ευτυχισμένη ύπαρξη, σε ένα χωροχρόνο πολέμου, σειόταν η γη έλεγε, δεν ήταν ίδια με καμία εκείνη. Χαμένη στον καθηλωτικό έρωτα για τον άντρα που ήρθε ξαφνικά. Κι ας γινόταν χαλασμός. Έχτιζε έναν κόσμο δίπλα του, έχτιζε έναν κόσμο στο μετά μαζί. Αγάπησε. Αρκούσε.

Η «Mαντάμ Μποβαρύ» του Φλωμπέρ, χαμένη σε μία μέτρια ζωή, σε μία πνιγερή πραγματικότητα, ερωτεύτηκε για να ξεφύγει, ερωτεύτηκε για να νιώσει ζωντανή, ερωτεύτηκε γιατί όταν ο χτύπος γίνεται διπλός είναι σα να ζεις δυο ζωές. Ο μποβαρισμός χαράχτηκε στη δική μου καρδιά για την «τόλμη του δειλού που δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει». Και τι είναι πιο παράτολμο από τον έρωτα;

Advertising

Advertisements
Ad 14

Οι «Mεγάλες προσδοκίες», αυτές του έρωτα και αυτές του Ντίκενς έφεραν τον ήρωα, μπλεγμένο στο θέλγητρο μίας εξιδανικευμένης ύπαρξης, μίας παρουσίας που δεν την αγγίζει τίποτα, που έγινε θρύλος κι έπειτα μύθος. Σαν τον έρωτα τον ανεκπλήρωτο, το μεγάλο μας απωθημένο, το φιλί που δε γευτήκαμε αλλά είμαστε σίγουροι πως είναι από όλα το πιο γλυκόπιοτο.

«Γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου», Κική Δημουλά. Ρίψασπις είναι ο ερωτευμένος. Απροστάτευτος στα δηλητηριασμένα βέλη. Διακαής ο πόθος, τοξικό το δηλητήριο. Αντίδοτο δε βρέθηκε. Αντίδοτο δεν υπάρχει.

«Κι εδώ, κι εδώ θα σ΄αγαπώ, κι υπό την γην, κι επάνω,

και εις θανάτου έρεβος, κι εις βίου αστραπάς.

Advertising

Δεν είναι χώμα η ψυχή, ποτέ δεν θ΄αποθάνω.

Είναι ζωή κι ο θάνατος, οπόταν αγαπάς.»

-Αχιλλέας Παράσχος-

 

Από όταν θα αγαπήσεις, γίνεσαι αθάνατος. Ανήκεις στην αιωνιότητα. Όχι ο άλλος, εσύ.

Advertising

 

 

Περισσότερα από τη στήλη: Αψυχολόγητα

Αψυχολόγητα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα πάντα. Κάποια πράγματα δεν βγάζουν νόημα. Γι’αυτό απλούστατα θα πρέπει…

Αψυχολόγητα

Oδηγός απελπισίας για απελπισμένους

Ένας πλήρης οδηγός απελπισίας για απελπισμένους ή αλλιώς τι να κάνεις όταν απελπίζεσαι. Σου έχει…

Αψυχολόγητα

Η ευτυχία δεν είναι πίσω από τις οθόνες

Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι; Είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι; Με μια ματιά γύρω μου, δυσκολεύομαι να απαντήσω με…

Αψυχολόγητα

Καλοκαιρι 2025: Μπάνια παγωτά και αναμνήσεις

Αναμνήσεις από το καλοκαίρι 2025: Τι ζήσαμε, τι κρατάμε και γιατί ήταν ένα καλοκαίρι που…

Αψυχολόγητα

“Daddy issues”Δεν είναι drama, είναι τραύμα…

Ο όρος “daddy issues” αναφέρεται σε συμπεριφορές που συχνά έχουν τις ρίζες τους σε μια…

Αψυχολόγητα

Κάποιοι πολέμησαν γι’ αυτό το «για πάντα»

Αγάπη και για πάντα Είναι τόσο απλό και αβίαστο. Παντού υπάρχει αγάπη. Όλοι θέλουμε αγάπη.…

Αψυχολόγητα

Είναι ωραίο να μεγαλώνεις…

                    Σήμερα έκλεισα τα 25α χρόνια…