Φαινόμενο cuffing. Η αναφορά του στο συναίσθημα. Η ισχύ του περιοδική ενώ δεν προϋποθέτει μακροχρόνια δέσμευση και αισθηματικές υποσχέσεις. Νέα μόδα ή μήπως ήρθε για να μείνει; Στην αγγλική ορολογία cuffing σημαίνει χειροπέδα. Ορισμός που αποδίδεται σε μια συναισθηματική κατάσταση όπου δύο άνθρωποι επιλέγουν να ενώσουν τις «χειμωνιάτικες μοναξιές» τους απολαμβάνοντας την παρέα ο ένας του άλλου και ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Πρόκειται για μια τάση που ξεκινάει από τον Οκτώβριο και καταλήγει τον Απρίλιο, με το πρώτο καλωσόρισμα της Άνοιξης. Αφετηρία του cuffing το Φθινόπωρο. Οι πρώτες βροχές, ο καιρός που χαλάει, μια μελαγχολική διάθεση, μια αίσθηση για απολαυστικό χουζούρεμα στο σπίτι φτάνουν για να ενδυναμώσουν την έντονη ανάγκη ανθρώπων που βιώνουν έναν συναισθηματικό παροξυσμό να θέλουν να φυγαδευτούν από την μοναξιά και την συναισθηματική τους εσωστρέφεια αναζητώντας μια συντροφιά. Γυρεύουν ενδιαφέρον, ζεστασιά, φροντίδα, παρέα, τρυφερότητα αδιαφορώντας για τις βαρύγδουπες συναισθηματικές δηλώσεις που βιάζονται να ξεστομιστούν στο ξεκίνημα μια σχέσης. Το Χειμώνα η μέρα μικραίνει, το φως εγκαταλείπει. Η νύχτα βασιλεύει. Το σκοτάδι μην ξεχνάμε δημιουργεί ανασφάλεια και αβεβαιότητα, με μια μειωμένη αντιληπτική ικανότητα.
Εν αντιθέσει το φως της μέρας μας προσδίδει τόλμη, αποπνέει σιγουριά, με μια διάθεση για κοινωνικές συναναστροφές. Ολοκληρώνεται λοιπόν το φαινόμενο cuffing την Άνοιξη. Μια εποχή που η φύση ερωτοτροπεί επιλέγοντας την ωραιότερη της ενδυμασία. Μια εποχή που όλα συνωμοτούν για κοινωνικοποίηση, για αποδράσεις, για μια αίσθηση «συναισθηματικού φιλελευθερισμού». Εκεί που τα «μαζί» περισσεύουν και τα «χώρια» επαναστατούν. Το περιβάλλον, οι συνθήκες, η μέρα που μεγαλώνει, τα χορτασμένα μας εγώ, δημιουργούν μια αίσθηση συναισθηματικής πληρότητας. Μοιάζει σαν να ξυπνάμε από χειμέρια νάρκη και πέφτουμε με τα μούτρα να ζήσουμε ανακαλύπτοντας τι άλλαξε τον καιρό της Χειμωνιάτικης κοινωνικής μας αδράνειας.
Άραγε το συναίσθημα έχει ανάγκη να ακολουθεί μόδες και να προσδιορίζεται από τάσεις; Δεν είναι αρκετό από μόνο του να επιβληθεί, αφού εκφραστεί; Όταν φορτώνεται δεν θεωρείτε πως θολώνει η λάμψη του; Από την άλλη, ένας χειμώνας μπορεί να αποβεί η αιτία για να δημιουργηθούν τέτοιου είδους συναισθηματικές συνθήκες; Είναι αδιαμφισβήτητα όμορφο να αναζητούμε αφορμές και να εφευρίσκουμε αιτίες για να μοιραζόμαστε, να ανταλλάσσουμε, να συναναστρεφόμαστε. Όμως γιατι πρέπει να στριμώχνουμε τα συναισθήματα μας σε ασφυκτικά καλούπια βαφτίζοντάς τα με ονόματα και φράσεις που εξυπηρετούν μόνο την ανασφαλή και ευάλωτη μας φύση; Πως από τα «δεν μπορώ» του Χειμώνα εκσφενδονιζόμαστε με αγενέστατη οικειότητα στα «δεν θέλω» της Άνοιξης;
Συνηθίζουμε πολύ συχνά να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Η γνωριμία, με αισθηματικό ηχόχρωμα, είναι ομολογουμένως αρκετά εύκολη. Ωστόσο η δυσκολία κρύβεται στην διατήρησή της σχέσης και στην συντήρηση των ενεργών συναισθημάτων. Όταν λοιπόν απώτερος στόχος είναι η διάρκεια μιας επιτυχημένης σχέσης επιβάλλεται η προσπάθεια μας. Όχι μια προσπάθεια με ποσοτικό πρόσημο μα μόνο με ποιοτικό.
Μας αφορά και είναι ωφέλιμο να μας αφορά κάθε είδους συναίσθημα και κάθε είδους συναισθηματική κατάσταση, καταργώντας χρονικά περιθώρια, φτάνει μόνο να αναγνωρίζουμε την εκάστοτε στιγμή πως μας εκφράζει. Ας μην αναλωνόμαστε στο τι ετικέτα θα ταιριάξουμε. Ας φροντίσουμε μόνο για τα κίνητρα μας και την διάθεση μας παραμένοντας ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, σεβόμενοι οτι αισθανόμαστε κάθε φορά. Εμπλουτίζοντας το συναισθηματικό μας λεξιλόγιο με λέξεις όπως το cuffing αντικατοπτρίζει την αδυναμία μας να υποστηρίξουμε οτι νιώθουμε υποδυόμεθα θύματα ανέκφραστων, αλλοιωμένων, λανθασμένων στην μετάφραση συναισθημάτων.
