Στην Ελλάδα του 2020, όπου η ανάπτυξη είναι εμφανής σε αρκετούς τομείς, παρατηρείται ότι στον τομέα των δημοσίων υποδομών είναι ελλιπής. Στερεί στη μέριμνα για τα άτομα ΑμεΑ, τα οποία έχουν προβλήματα όρασης. Σε μια χωρά, η οποία έχει και η ίδια ημεδαπούς, αλλά και κάθε χρόνο μέσω του τουρισμού δέχεται αρκετό πληθυσμό από ξένες χώρες που σε μεγάλο ποσοστό αντιμετωπίζουν κάποιο είδος αναπηρίας.
Πεζοδρόμια και πρόσβαση
Φυσικό και επόμενο είναι ότι τα άτομα με προβλήματα όρασης πρέπει να έχουν πρόσβαση στα πεζοδρομία. Τα άτομα πρέπει να είναι σε θέση με την βοήθεια της πολιτείας να έχουν αυτόνομη πρόσβαση σε πεζοδρομία και πεζόδρομους. Για να είναι εφικτή η ομαλή πρόσβαση, θα πρέπει οι υποδομές του δημοσίου να είναι επαρκείς. Θα έπρεπε να υπάρχουν ειδικές πλάκες που λειτουργούν ως “οδηγοί” για τα άτομα με προβλήματα όρασης. Η ιδιομορφία των πλακιδίων αυτών είναι κάποιες γραμμές ή μικρά εξογκώματα ώστε να διαφέρουν από τις κοινές πλάκες. Με το τρόπο αυτό ένα άτομο με προβλήματα όρασης μπορεί να τις εντοπίσει ευκολότερα. Για να γίνει αυτό είναι απαραίτητο για τα άτομα με προβλήματα όρασης η χρήση του χαρακτηριστικού λευκού μπαστουνιού. Αυτό το μπαστούνι βοηθά τόσο τα άτομα με προβλήματα όρασης να περιηγηθούν με ασφάλεια αλλά και τους υπόλοιπους πολίτες να αναγνωρίσουν άμεσα τη δυσκολία που αντιμετωπίζει το άτομο. Με τον τρόπο αυτό αντιλαμβάνονται την κατάσταση και διευκολύνουν την διάβαση τους στο πεζοδρόμιο.
Προβλήματα στην πρόσβαση
Ελλιπής λοιπόν, οι δημόσιες υποδομές για τα άτομα με προβλήματα όρασης. Παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό η αμέλεια τοποθέτησης τέτοιων πλακιδίων σε όλη την χώρα. Ως αποτέλεσμα αυτό μπορεί να επιφέρει την μη ασφαλή κυκλοφορία τους στο πεζοδρόμιο ή την ανικανότητά αυτονομίας του ατόμου. Επίσης αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν πλακίδια, συντελούνται κι άλλοι παράγοντες που εμποδίζουν την διέλευση στα πεζοδρόμια: δέντρα, κάδοι απορριμμάτων, στύλοι ηλεκτροδότησης, σπασμένες πλάκες και ταμπέλες για διαφημιστικούς λόγους εμποδίζουν την διελεύσεις στο πεζοδρόμιο.
Φωτεινοί σηματοδότες και διαβάσεις
Κατανοητό είναι το γεγονός ότι τα άτομα με προβλήματα όρασης δεν μπορούν συνεπώς να διαχωρίσουν πότε η κυκλοφορία είναι ασφαλής για να διασχίσουν έναν δρόμο. Για τον λόγο αυτό υπάρχουν οι σηματοδότες με ηχητική προειδοποίηση. Κατά κανόνα όταν ακούμε το ηχητικό σήμα είναι ασφαλής η διάβαση τον πεζών. Το σύστημα αυτό λειτουργεί όταν πιέζουμε ένα κουμπί που είναι τοποθετημένο στον σηματοδότη. Πρέπει να σημειωθεί ότι το κουμπί έχει ανάγλυφη γραφή Braille. Τα άτομα με προβλήματα όρασης, σε μεγάλο βαθμό γνωρίζουν την γραφή αυτή, με αποτέλεσμα να ξέρουν ακριβώς την ενέργεια που πρέπει να ακολουθήσουν. Δυστυχώς όμως, παρατηρούμε ότι ο μηχανισμός αυτός δεν είναι τοποθετημένος σε αρκετές περιοχές της χώρας. Ως αποτέλεσμα και πάλι είναι η ασφάλεια του ατόμου αυτού.
Είναι εφικτές οι αλλαγές και γιατί δεν έχουν γίνει; Ως πότε θα ‘ρισκάρουμε’ τις ζωές των ατόμων με προβλήματα όρασης;
