Σημαντικές πληροφορίες
Η Έλλη Σουγιουλτζόγλου γεννήθηκε το 1899 στο Αϊδίνιο, πόλη της Τουρκίας και πέθανε το 1998 στην Αθήνα. Την πρώτη μόρφωση την έλαβε στη Σμύρνη ενώ σπούδαζε ζωγραφική στη Δρέσδη, πόλη της Γερμανίας. Παρόλα αυτά, η φωτογραφία την κέρδιζε μετά την συναναστροφή της με σημαντικούς φωτογράφους όπως ο Hugo Erfurth και ο Franz Fiedler.
Το 1924 άνοιξε στην Αθήνα (στην οδό Ερμού) το πρώτο φωτογραφικό εργαστήρι της και ανέλαβε να φωτογραφίζει, για λογαριασμό του Υπουργείου Πολιτισμού, θέματα που αφορούσαν την Ελλάδα.Η εγκατάσταση στην Αθήνα έγινε μετά την καταστροφή της Σμύρνης και τον ξεριζωμό της οικογένειας της στην Ελλάδα. Η ίδια αναφέρει «Έκτοτε δεν θέλησα να πατήσω ξανά το πόδι μου στην Τουρκία.Οι δικοί μου όταν ησύχασαν τα πράγματα επισκέφθηκαν τα μέρη εκείνα, όπως και άλλος κόσμος. Εγώ δεν θέλησα ποτέ να πάω. Ήθελα να μείνω με τις εντυπώσεις που είχα από τα καλά χρόνια».
Το έργο της
Η Έλλη Σουγιουλτζόγλου ασχολήθηκε κυρίως με την φωτογράφιση πορτρέτων, τα οποία αποτελούσαν και τον βασικό της βιοπορισμό. Στην συλλογή της υπάρχουν τα πορτρέτα του Ελευθέριου Βενιζέλου, του ποιητή Κωστή Παλαμά και πολλών προσφύγων. Επίσης, φωτογράφιζε τα ελληνικά μνημεία και την ελληνική ύπαιθρο. Συγκεκριμένα, το 1927 περιοδεύει σχεδόν όλη τη χώρα με σκοπό να αναδείξει μια ειδυλλιακή Ελλάδα όπως έλεγε, μάλλον παρωχημένη στις μέρες μας.
Οι φωτογραφίες της αποτέλεσαν την βάση για τη διαμόρφωση των πρώτων οπτικών συμβόλων για τη λεγόμενη ελληνική τουριστική φιλοσοφία Η Nelly’s ξεχώριζε για την πρωτοτυπία της με χαρακτηριστικό παράδειγμα της γυμνής ή ημίγυμνης φωτογράφιση της Mona Paeva, της πρώτης μπαλαρίνας της Opera Comique στην Ακρόπολη. Η φωτογράφιση αυτή προκάλεσε ταραχή στην εποχή του Μεσοπολέμου αλλά αναδεικνύει το διαφορετικό τρόπο σκέψης που είχε.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα της είναι η σύγκριση που είχε κάνει ανάμεσα σε βοσκούς και χωριατοπούλες με κούρους και κόρες, με σκοπό να αποδείξει τη φυλετική συνέχεια των Ελλήνων. Το 1939 της ζητήθηκε από την κυβέρνηση Μεταξά να διακοσμήσει το ελληνικό περίπτερο στην Νέα Υόρκη όπου διεξαγόταν η διεθνής έκθεση. Έτσι, διακόσμησε το περίπτερο με τις φωτογραφίες αυτές δημιουργώντας ένα γιγαντιαίο κολάζ. Ωστόσο, μετέπειτα υπήρξε αρνητική κριτική προς το εγχείρημα αυτό.
Επιπροσθέτως, η Nelly’s κατάφερνε να αιχμαλωτίζει στις φωτογραφίες την αίσθηση τους ρυθμού που ήταν πάντα σε πλήρη αρμονία με την αρχαία αρχιτεκτονική. Η ίδια έλεγε άλλωστε ότι αισθανόταν τον χορό και προσπαθούσε να αποθανατίσει την κίνηση αυτή.
Τελευταία χρόνια της Nelly’s
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της δεν μπορούσε πια να δει εξαιτίας του καταρράκτη που την ταλαιπωρούσε ωστόσο όπως εξομολογείται «Θα μπορούσα ως τώρα να φωτογραφίζω γιατί το ‘χω μέσα μου, αλλά δεν βλέπω πια». Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής το δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη. Ένα άλλο μέρος των φωτογραφιών της φιλοξενείται στο Μουσείο Φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη.
