Ονειρική θα χαρακτήριζε κανείς την εμφάνιση των The Dream Syndicate.
Το θρυλικό, alternative rock συγκρότημα από την Καλιφόρνια έκανε, το Σάββατο βράδυ, μία στάση στο club Fuzz στον Ταύρο. Η περιοδεία τους ξεκίνησε πριν από δύο βδομάδες στο Όσλο. Αλλά, δεν ήταν η πρώτη φορά που οι ιστορικοί The Dream Syndicate ήρθαν στην Αθήνα. Η τελευταία τους φορά ήταν το 2017, στον ίδιο χώρο, στην Πειραιώς. Μάλλον, αγαπούν την Ελλάδα και το κοινό της περισσότερο από ότι νομίζουμε. Οποιοσδήποτε βρέθηκε το προηγούμενο Σάββατο στη μουσική σκηνή Fuzz θα έχει αντιληφθεί πως οι Καλιφορνέζοι έχουν ένα ενθουσιώδεις και απαιτητικούς οπαδούς στη χώρα μας. Και θα καταλάβετε τι εννοώ στη συνέχεια…
Ο ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΥΣ DUSTBOWL
Την συναυλία των Αμερικανών είχαν την τιμή να ανοίξουν οι Έλληνες:
Πάνος Μπίρμπας
Νικος Φυσάκης
Γιάννης Χουστουλάκης
Μιχάλης Δρεμετσικας
Λυδία Γραμματικού
Διονύσης Στεφανόπουλος
Οι Dustbowl, λοιπόν, άδραξαν την ευκαιρία να παρτάρουν στη σκηνή ζεσταίνοντας τους ακροατές. Δεν υπήρξε καμία καθυστέρηση και ήταν «Εγγλέζοι» στην ώρα τους. Ωστόσο, πιστεύω πως ο κόσμος ήταν ακόμα στην προθέρμανση και δεν φάνηκαν, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, πολύ ενεργητικοί. Θα έφταιγε ίσως που για να παρτάρει ο Έλληνας στις 23:00 πρέπει να προετοιμάζετε ψυχολογικά από τις 20:00… Παρόλ’ αυτά, οι 6μελής μπάντα κατάφερε να διαλύσει την ραστώνη και να προετοιμάσει το έδαφος με τις δυναμικές τους επιτυχίες. Έχοντας ήδη τρία άλμπουμ στο ενεργητικό τους, οι Dustbowl επικεντρώθηκαν στον τελευταίο τους δίσκο «The Great Fandango» από την Urban Sounds Records. Για όσους δεν τους είχαν ξανακούσει πιο πριν, μαζί με αυτούς και εγώ, σίγουρα ήταν ένα καλό δείγμα για να μας κάνει να περιμένουμε νέα τους δουλειά τον χρόνο που μας έρχεται…
ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΦΥΣΑΕΙ ΚΑΛΙΦΟΡΝΕΖΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ
Ώρα – 22:15: Όταν ανέβηκαν οι The Dream Syndicate με τις ηλεκτρικές κιθάρες τους, ο χώρος είχε πλέον γεμίσει. Λογικό, μιας και ο χώρος ήταν αρκετά προσιτός και προσβάσιμος, οπότε όσοι θέλανε να δουν το main συγκρότημα μπορούσαν να εμφανιστούν ακριβώς στην ώρα που έλεγε το πρόγραμμα. Παρατήρησα τα γεμάτα προσμονή και στη συνέχεια ενθουσιασμό και έξαψη πρόσωπα των φίλων της μπάντας. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους ήταν άνδρες γύρω στα 40-50, μάλλον κοντά στην ηλικία των περισσότερων μελών της αμερικάνικης ροκ μπάντας. Αλλά, δεν έλειπαν και οι αρκετά νεότεροι. Αυτό θεωρώ πως είναι ένα ενθαρρυντικό στοιχείο για τη μουσική παιδεία των μικρών μας. Στάθηκα σε μία γωνία στο μπαρ, για να έχω ευκρινέστερο οπτικό πεδίο και τη δυνατότητα να τραβήξω ορισμένες φωτογραφίες. Οι The Dream Syndicate εμφανίστηκαν στη σκηνή με τις όμορφες, πολύχρωμες κιθάρες τους και το show ξεκίνησε.
Το μαύρο χρώμα που επικρατούσε στον χώρο, μιας και οι περισσότεροι θαμώνες φορούσαν μαύρα ή σκουρόχρωμα t–shirts, φώτιζαν αιφνιδιαστικά ριπές χρώματος (κόκκινου, μπλε και άσπρου) από τους προβολείς. Ιδανικό σκηνικό για μια επιτυχημένη ροκ συναυλία. Οι The Dream Syndicate έπαιξαν πολλά κομμάτια τους από όλη τους τη δισκογραφία. Νομίζω όμως ότι και ως προς το performance και ως προς την ανταπόκριση του κοινού ξεχώρισε αυστηρά το τρίπτυχο: The medicine show, Put some miles on, Black light. Ειδικά σε αυτά τα κομμάτια έπαιζαν με τέτοια ενέργεια που έδειχναν ακούραστοι, με πολύ κέφι, δύναμη και πάθος. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που ανά δύο οι μουσικοί επικοινωνούσαν με τις κιθάρες τους, στραμμένοι ο ένας στον άλλον, σαν να μιλούσαν μεταξύ τους μέσα από αυτές. Αυτό, άλλωστε, είναι που μαρτυράει το πόσο δεμένο είναι το συγκρότημα και την αμεσότητα που έχει η μπάντα τόσο μεταξύ των μελών της όσο και με το κοινό της
Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το κοινό έγινε ακόμη πιο ενθουσιώδες προς το τέλος ειδικά με τα κομμάτια που έδιναν ακόμη περισσότερη ένταση στα σώματα και στα μυαλά. Ίσως κάποιοι να είχαν απολαύσει τους The Dream Syndicate και στα πρώτα τους βήματα, τη δεκαετία του 80, με άλλη σύνθεση, φυσικά. Ωστόσο, αειθαλής παραμένει ο Steve Wynn που είναι η διαχρονική “ψυχή” τους γκρουπ. Οι οπαδοί δεν έλεγαν να φύγουν ούτε μετά το άκουσμα του encore. Η μανία τους ήταν τόση που τους “υποχρέωσαν” να επιστρέψουν, όχι μία, δύο φορές στην σκηνή. Ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα, αλλά, ευτυχώς, η αλλαγή της ώρας το συγκεκριμένο Σάββατο ήταν ένα βολικό δώρο. Οι γερόλυκοι μας καληνύχτισαν μετά τα μεσάνυχτα, αφήνοντας πίσω τις καλύτερες και πιο ροκ εντυπώσεις για ευφάνταστα όνειρα.
