
Κάθε κράτος στην κοινωνία στην οποία ζούμε ταυτίζεται με τη πολιτική ζωή. Η πολιτική είναι αυτή που επηρεάζει τους πολίτες μιας χώρας και τα πρόσωπα που συμμετέχουν στα πολιτικά δρώμενα είναι σημαντικά. Από αυτόν τον κανόνα δεν θα μπορούσε να λείπει και το ελληνικό κράτος. Ελλάδα και πολιτική πορεύονται μαζί τα τελευταία χρόνια. Βέβαια, το ίδιο ίσχυε και παλαιότερα. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που τα πράγματα ξέφυγαν σε απελπιστικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να θρηνήσουμε θύματα. Περίεργες πολιτικές αποφάσεις, μη αρεστές σε μέλη της κοινωνίας, λάθη που κρίθηκαν κρίσιμα και διάφορες άλλες περιπτώσεις ήταν αρκετές για να οδηγήσουν σε δολοφονίες πολιτικών προσώπων στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Μερικά παραδείγματα θα δούμε στη συνέχεια.
Ιωάννης Καποδίστριας
Ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας δεν θεωρείται σημαντικός μόνο για τη θέση την οποία κατείχε αλλά και για το έργο που επιτέλεσε. Η ρήξη του όμως με την οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων όμως έμελλε να του στερήσει τη ζωή. Η πολιτική ζωή της Ελλάδας άλλαξε και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα ήταν η πολιτική ζωή της χώρας σήμερα εάν ο Καποδίστριας ζούσε παραπάνω και κατάφερνε να ολοκληρώσει το έργο του.
Αφορμή για τη δολοφονία του στάθηκε η απόφασή του να συλλάβει και να φυλακίσει τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831, κατευθυνόμενος προς τον ναό του Αγ. Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο οι Γεώργιος και Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλη τον δολοφονούν στην είσοδο της εκκλησίας. Ο Κωνσταντίνος τον πυροβολεί στη βάση του κρανίου και ο Γεώργιος στα δεξιά της βουβωνικής χώρας. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος και το τέλος μιας καινοτόμου, για τα δεδομένα της εποχής, περίοδος έληξε άδοξα. Η δολοφονία του Καποδίστρια βύθισε σε θλίψη τον αγροτικό πληθυσμό της ανεξάρτητης Ελλάδας ενώ στη Ύδρα (έδρα της οικογένειας Κουντουριώτη και αντίθετοι με τη πολιτική του Κυβερνήτη) δέχτηκαν την είδηση με πανηγυρισμούς, καθώς τα συμφέροντα κάθε κοινωνικής τάξης ήταν διαφορετικά με την έκβαση των γεγονότων.

Θεόδωρος Δηλιγιάννης
Ο πέντε (5) φορές πρωθυπουργός στην Ελλάδα (1885-1886, 1890-1892, 1895-1897, 1902-1903 και 1904-1905) και μεγάλος αντίπαλος του Χ. Τρικούπη είχε υιοθετήσει μία συντηρητική πολιτική για τη διακυβέρνηση της χώρας. Μελανό σημείο της πρωθυπουργίας ήταν και ο ατυχής πόλεμος του 1897, όπου η Ελλάδα ηττήθηκε κατά κράτος από τους Τούρκους. Όμως ο λόγος που δολοφονήθηκε ήταν εξαιτίας μίας άλλης απόφασής του. Η απόφαση που εξαγρίωσε αρκετούς ήταν η εντολή να κλείσουν οι χαρτοπαιχτικές λέσχες.
Συγκεκριμένα, το απόγευμα της 31ης Μαΐου 1905 ο Δηλιγιάννης κατευθυνόταν οδικώς ώστε να παραστεί στο Βουλευτήριο στην οδό Σταδίου. Κατά την άφιξή του ένας άγνωστος άντρας προσφέρθηκε να του ανοίξει τη πόρτα ο οποίος λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τον μαχαίρωσε στη κοιλιακή χώρα. Ο άντρας αυτός ονόματι Αντώνιος Κωσταγερακάρης κατέφυγε σε αυτή τη πράξη για να εκφράσει την αντίθεσή του στο κλείσιμο των λεσχών καθώς έχασε τη δουλειά του και βγήκε στη επαιτεία. Η δολοφονία του Δηλιγιάννη, εν αντιθέσει με τις δολοφονίες άλλων πολιτικών προσώπων, δεν έγινε για πολιτικούς λόγους από αντιπάλους αλλά από έναν δυσαρεστημένο πολίτη.

Βασιλιάς Γεώργιος Α’
Ο Γεώργιος Α’ ήταν ο πρώτος Βασιλιάς της Ελλάδας που εκπροσωπούσε τον Οίκο των Γλύξμπουργκ, καθώς διαδέχτηκε τον Βαυαρό Βασιλιά Όθωνα. Κατάφερε να μείνει στην εξουσία για 50 χρόνια από το 1863 έως το 1913.
Οι σχέσεις του Γεωργίου με τους Γερμανούς δεν ήταν πολύ καλές, με τους Γερμανούς να θέλουν στο θρόνο τον Κωνσταντίνο. Θεωρούσαν πως αυτός μπορούσε να συμβάλλει περισσότερο ώστε να πετύχουν τους στόχους τους. Στις 18 Μαρτίου 1913 στη Θεσσαλονίκη, στη συμβολή της οδού Β. Όλγας ο δράστης Αλέξανδρος Σχινάς πλησίασε και πυροβόλησε τον Βασιλιά. Ο λόγος που προέβει σε αυτή τη πράξη δεν είναι γνωστός. Ο θάνατος του Γεωργίου ήταν μία από τις δολοφονίες που συντάραξαν τους Έλληνες καθώς θεωρούταν αρκετά αγαπητός προς τον κόσμο. Επικρατέστερη εκδοχή είναι πως πίσω από τη δολοφονία κρύβονταν τα γερμανικά συμφέροντα. Στις 6 Μαΐου, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, ο Σχινάς αυτοκτόνησε, πηδώντας από το παράθυρο του αστυνομικού τμήματος, όπου εκρατείτο.

Ίων Δραγούμης
Ο Ίων Δραγούμης ήταν Έλληνας διπλωμάτης και γνωστός για την εμπλοκή του στο Μακεδονικό Αγώνα και την οργάνωση των ελληνικών κοινοτήτων για την ένταξη της Μακεδονίας στην Ελλάδα. Αντίπαλος προς τις απόψεις του Βενιζέλου και ενταγμένος στο αντιβενιζελικό στρατόπεδο αποτέλεσε την αφορμή της δολοφονίας του.
Στις 30 Ιουλίου 1920 είχε γίνει απόπειρα δολοφονίας του Ελ. Βενιζέλου στον σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού. Ο λόγος που αποπειράθηκαν να τον σκοτώσουν ήταν εξαιτίας της μη συμφωνίας ορισμένων στην υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, παρόλο που ήταν μία μεγάλη διπλωματική επιτυχία για την Ελλάδα (έγινε η χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών). Οι αντιδράσεις στην Αθήνα δεν άργησαν να εκδηλωθούν, θεωρώντας πως υπαίτιος της απόπειρας δολοφονίας ήταν ο ίδιος ο Δραγούμης και οι αντιβενιζελικοί. Στις 31 Ιουλίου καθώς κατευθυνόταν στα γραφεία της εφημερίδας όπου αρθρογραφούσε συνελήφθη σε ενέδρα των βενιζελικών.
Υπεύθυνος για την εκτέλεση ήταν ο Παύλος Γύπαρης (διοικητής των ταγμάτων ασφαλείας). Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Γύπαρης υπέδειξε ως υπεύθυνο για τη δολοφονία του τον Εμμανουήλ Μπενάκη. Η είδηση της εκτέλεσης του Δραγούμη αναστάτωσε τη πολιτική ζωή της χώρας και με απόφαση του Βενιζέλου συνελήφθησαν οι δράστες και φυλακίστηκαν έως το 1924.

Δίκη των έξι
Στη δίκη των έξι δικάστηκαν και καταδικάστηκαν οι θεωρούμενοι ως υπεύθυνοι της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αν και οι κατηγορούμενοι ήταν οχτώ, στη ιστορία έμεινε γνωστή ως δίκη των έξι. Ο λόγος ήταν καθώς μόνο οι έξι από τους δικασθέντες τιμωρήθηκαν με τη θανατική ποινή. Αν και μεγάλες Δυνάμεις όπως η Μεγάλη Βρετανία εξέφρασαν την αντίρρηση στη θανατική ποινή, κάτι τέτοιο εν τέλει δεν αποφεύχθηκε.
Στις 15 Νοεμβρίου 1922, σύμφωνα με την ετυμηγορία: “Εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β’ το Έκτακτον Στρατοδικείον συσκεφθέν κατά νόμον, κηρύσσει παμψηφεί τους μεν Γεώργιον Χατζηανέστην, Δημήτριον Γούναρην, Νικόλαον Στράτον, Πέτρον Πρωτοπαπαδάκην, Γεώργιον Μπαλτατζήν και Νικόλαον Θεοτόκην εις την ποινήν του Θανάτου. Τους δε Μιχαήλ Γούδαν και Ξενοφώντα Στρατηγόν εις την ποινήν των ισοβίων δεσμών.” Το επόμενο πρωί οι καταδικασθέντες σε θάνατο οδηγήθηκαν στο Γουδί όπου στις 11:27 εκτελέστηκαν. Ύστερα από λίγες ώρες τα πτώματα οδηγήθηκαν στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών για ταφούν με συνοπτικές διαδικασίες.

Γρηγόρης Λαμπράκης
Από τις πιο γνωστές δολοφονίες πολιτικού προσώπου στην Ελλάδα. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Η δολοφονική επίθεση που δέχθηκε στη Θεσσαλονίκη το βράδυ της 22ας Μαΐου 1963 και η κατάληξή του στις 27 Μαΐου θεωρείται πως έγινε από ομάδα παρακρατικών. Αρκετοί ήταν αυτοί που κατηγόρησαν τη κυβέρνηση Καραμανλή για τις αυταρχικές πρακτικές της και τη συντήρηση διαφόρων οργανώσεων κατά της αριστεράς. Η υπόθεση δολοφονίας του Λαμπράκη έπαιξε σημαντικό ρόλο στη πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή και στην μεταστροφή της πολιτικής στην Ελλάδα με τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο αυτό:
Πανταζόπουλος, Γ. (2021). Η ζωή και το τέλος του Ιωάννη Καποδίστρια. Ανακτήθηκε από https://www.lifo.gr/culture/arxaiologia/i-zoi-kai-telos-toy-ioanni-kapodistria (τελευταία πρόσβαση 30.9.2021)
Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Ανακτήθηκε από https://www.sansimera.gr/biographies/165 (τελευταία πρόσβαση 30.9.2021)
Ίων Δραγούμης: Ποιος έδωσε εντολή για τη δολοφονία του – Τα τελευταία λεπτά πριν από την εκτέλεση. Ανακτήθηκε από https://thecaller.gr/xronomixani/ion-dragoumis-pios-edose-entoli-gia-ti-dolofonia-tou-ta-teleftea-lepta-prin-apo-tin-ektelesi/ (τελευταία πρόσβαση 30.9.2021)
Γεώργιος Α’. Ανακτήθηκε από https://www.sansimera.gr/biographies/1131 (τελευταία πρόσβαση 30.9.2021)
Μπαλάσης, Π. (2019). Η Δίκη των έξι: Τα εξιλαστήρια θύματα του Εθνικού Διχασμού. Ανακτήθηκε από https://maxmag.gr/afieromata/diki-ton-exi/ (τελευταία πρόσβαση 30.9.2021)
Γρηγόρης Λαμπράκης. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/Γρηγόρης Λαμπράκης (τελευταία πρόσβαση 30.9.2021)