Το “A Little Theatre Music” είναι μια συναυλία μουσικού θεάτρου και κινηματογράφου με τραγούδια από μεγάλα μιούζικαλ του εξωτερικού. Ένα σκηνικό ταξίδι στην ιστορία των μιούζικαλ και των ρόλων τους. Το A Little Theatre Music φιλοξενεί τέσσερις αγαπημένους φίλους καλλιτέχνες. Μια ηθοποιό με δυνατή παρουσία στη ροκ μουσική σκηνή, έναν ηθοποιό που λατρεύει το τραγούδι κι εκείνο του ανταποδίδει ανάλογα, έναν τενόρο που αγαπά το θέατρο και μια σοπράνο που δεν φοβάται τα διαφορετικά είδη. Κοινός παρονομαστής όλων: η αγάπη των μιούζικαλ. Οι performers Φανή Γέμτου και Έλλη Δαδήρα καλωσορίζουν τους αγαπημένους καλεσμένους, διασχίζοντας μαζί τους σχεδόν έναν αιώνα αμερικάνικου κι ευρωπαϊκού μιούζικαλ, προσεγγίζοντας πάνω από 30 ρόλους μουσικού θεάτρου/κινηματογράφου κι ερμηνεύοντας τραγούδια του είδους που άφησαν εποχή. Στο πιάνο ο Νίκος Δρογώσης. Κείμενα, επιλογή ρεπερτορίου: Φανή Γέμτου.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, η Φανή Γέμτου, μάς μίλησε για το ‘a little music theatre” , για το ταξίδι μέσα στο χρόνο ανάμεσα στο ευρωπαϊκό και αμερικάνικο μιούζικαλ, για τις μοναδικές συνεργασίες που θα γίνουν με αγαπημένους καλλιτέχνες και φίλους της , και θα μας δώσει μια γεύση για αυτή την τόσο ξεχωριστή παράσταση , και που μπορούμε να παρακολουθήσουμε.
Επιμέλεια συνέντευξης: Μαρία Στέλλα Τσάτση
Tι είναι το “little music theatre” που μάς παρουσιάζετε;
Είναι μια συναυλία ξένου μουσικού θεάτρου και κινηματογράφου. Πρόκειται για μια μουσική κι υποκριτική διαδρομή στην ιστορία των μιούζικαλ και των ρόλων τους. Η συναυλία έχει παρουσιαστεί στο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία σε διάφορα μέρη (Χυτήριο, El Convento Del Arte, Aγγέλων Βήμα/Φεστιβάλ Μικρού Παρισιού, Αμφιθέατρο Μ. Θεοδωράκης, Ξεναγέτης, Πολιτιστικό Κέντρο Μπενετάτου) από το 2017. Θέλοντας να διευρύνουμε τις δυνατότητες της ίδιας της συναυλίας, καλέσαμε φίλους καλλιτέχνες που αγαπούν το μιούζικαλ και δουλεύουν τόσο με τη φωνή τους όσο και με την ερμηνεία τους, να γίνουν μέρος των επόμενων εμφανίσεων μας. Έτσι προέκυψε το A Little Theatre Music & Friends.
Τι κάνει αυτό το μιούζικαλ τόσο ξεχωριστό ;
Πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είναι ένα ενιαίο έργο μουσικού θεάτρου, αλλά μια συναυλία. Αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι, κατ’ αρχάς, η μεγάλη γκάμα των μιούζικαλ και των τραγουδιών τους, που εμπεριέχει, καθώς κι ο στόχος της. Στόχος της συναυλίας μας είναι να επικοινωνήσουμε βιωματικά τα τραγούδια αγαπημένων μιούζικαλ του ευρωπαϊκού κι αμερικάνικου μουσικού θεάτρου και κινηματογράφου (λιγότερο ή περισσότερο γνωστά στην Ελλάδα) και τις ιστορίες τους. Έτσι ο θεατής δεν παρακολουθεί μόνο τραγούδια δεξιοτεχνικά τραγουδισμένα, αλλά γίνεται και μάρτυρας των ιστοριών, των καταστάσεων και της ιδιοσυγκρασίας των ρόλων. Παίρνει πληροφορίες, εμπνέεται, με αποτέλεσμα να παρακολουθήσει επί σκηνής πια τα τραγούδια και τους ρόλους με άλλο αφτί και μάτι, καθώς γνωρίζει το περιβάλλον στο οποίο ανήκουν και τους λόγους για τους οποίους το τραγούδι τους είναι αναγκαίο στοιχείο κι όχι καλλωπιστικό.
Ποια ήταν η σκέψη που σας έκανε να ανεβάσετε ένα τόσο μεγάλο μιούζικαλ ;
Είναι στ’ αλήθεια ένα εγχείρημα με μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς μόνο δύο φωνές κι ένα πιάνο κάνουν όλη αυτή διαδρομή στα μιούζικαλ του West End και του Broadway, ακατάπαυστα. Στις νέες μας εμφανίσεις, βεβαίως, προστίθεται κάθε φορά και μια νέα φωνή, σε ρόλους έκπληξη. Διασχίζουμε επί σκηνής σχεδόν έναν αιώνα μιούζικαλ. Αυτό απαιτεί άρτια φωνητική δυνατότητα, υποκριτική δεινότητα, αντοχή κι ετοιμότητα. Ανέκαθεν μου άρεσαν τα μεγάλα στοιχήματα. Έτσι λειτουργώ πάντα καλλιτεχνικά. Με ρίσκο. Αλλά ποτέ ασυνείδητα. Αν δεν πίστευα ότι μπορούμε να φέρουμε ένα τέτοιο εγχείρημα εις πέρας, απλώς δε θα το επιχειρούσα. Οι συνεργάτες είναι το πιο σημαντικό από όλα. Η Έλλη Δαδήρα είναι μια πολύ αξιόλογη καλλιτέχνης που ερμηνεύει, τραγουδάει κι υποστηρίζει το όλο εγχείρημα με απόλυτο επαγγελματισμό και ταλέντο. Η μουσική καθοδήγηση και διδασκαλία της είναι απαραίτητο στοιχείο στη δουλειά μας. Ο Νίκος Δρογώσης κινείται σε μια τεράστια γκάμα μουσικής και ερμηνεύει στο πιάνο του, με ιδιαίτερη ευαισθησία και δεξιοτεχνία, το κάθε είδος. Με αυτή τη συναυλία θέλαμε να επικοινωνήσουμε το πώς χτυπάει η καρδιά του μιούζικαλ, γιατί αγγίζει τις ψυχές μας, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις στον θεατή να διεισδύσει σε αυτόν τον μαγικό κόσμο.
Με ποιο τρόπο η συναυλία προσεγγίζει την κάθε ηρωίδα ξεχωριστά ;
Σκεφτείτε έναν χάρτη της Γης. Και τώρα σκεφτείτε πως σε κάθε χώρα, σε πόλεις, σε χωριά ή σε λίμνες βάζουμε μια καρφίτσα. Κι ύστερα σκεφτείτε πως μια μεγάλη κάμερα κάνει αυτόματα ζουμ σε καθεμιά καρφιτσωμένη περιοχή, με σκοπό να αναδείξει σημεία του παγκόσμιου χάρτη. Κάπως έτσι προσεγγίζουμε τις ηρωίδες και τους ήρωες της συναυλίας. Δίνοντας βασικές πληροφορίες της περιοχής, του περιβάλλοντος και του κόσμου που κατοικεί εκεί. Δηλαδή, κάνοντας την αναγωγή στη δική μας συναυλία, δίνοντας πληροφορίες της κατάστασης του ρόλου, της ιστορίας στην οποία ανήκει και του χαρακτήρα/ιδιοσυγκρασίας του. Σκιτσάρουμε την εικόνα, μέσα από την οποία αναδύεται το τραγούδι του ρόλου κι ο ίδιος ο ρόλος πάνω στη σκηνή, με σάρκα και οστά. Με την προσωπική του αλήθεια και τον προσωπικό του ήχο.
Πόσο δύσκολο ή ριψοκίνδυνο θεωρείτε ότι είναι να ερμηνεύετε τόσο μεγάλες προσωπικότητες ;
Δύσκολο και ριψοκίνδυνο είναι, αλλά δεν βρίσκω το λόγο να μην το κάνουμε, εφόσον προσπαθούμε με πολλή δουλειά, άσκηση και πρόβες να φτάσουμε εμείς το μέγεθος αυτού του σύνθετου θεατρικού είδους κι όχι να ρίξουμε το μέγεθος του στα δικά μας μέτρα και σταθμά, στις δικές μας ευκολίες. Γινόμαστε κι εμείς καλύτεροι, θέτοντας υψηλούς στόχους, καθώς το κοινό παρακολουθεί ανθρώπους που αν μη τι άλλο σέβονται το αντικείμενο τους και προσπαθούν για το καλύτερο. Είμαστε καλλιτέχνες που έχουμε σπουδάσει πάνω σε αυτό. Αντικειμενικά πάντως είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, που ισορροπεί μεταξύ κωμωδίας, δράματος, εξομολόγησης, δυναμικών, αποχρώσεων, εκτάσεων, ειδών, μεταξύ της αφήγησης και της ενσάρκωσης.
Το να ερμηνεύεις φωνητικά και ερμηνευτικά τόσους πολλούς γυναικείους ρόλους ,πώς σας κάνει να αισθάνεστε;
Eρευνάς κι εσύ τις δυνατότητές σου, τις ελλείψεις σου, τις ευκολίες και τις δυσκολίες σου. Δεν επαναπαύεσαι, γιατί είναι μια απαιτητική διαδικασία, χρειάζεται ετοιμότητα, νηφαλιότητα κι ακρίβεια στη διαχείριση. Με κάνει να αισθάνομαι ευγνώμων που έχω βρει ανθρώπους, με τους οποίους κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα.
Eκτός από ερμηνευτικά, μας μεταφέρετε και σκηνικά στην εκάστοτε εποχή της κάθε ηρωίδας ;
Όλα γίνονται μέσω της φαντασίας. Ο τόπος και ο χρόνος είναι πεδία στα οποία μπορείς να κινηθείς υποκριτικά και να δώσεις το στίγμα τους, τόσο μέσα από την πληροφορία, όσο και μέσα από τον τρόπο που ο ερμηνευτής βιώνει τη συνθήκη. Στόχος μου από την αρχή ήταν μια απογυμνωμένη συναυλία από άλλα στοιχεία, πέραν της φωνής, της ερμηνείας, της μουσικής και της φαντασίας.
Ερμηνεύετε τριάντα γυναικείους ρόλους, σε ποιο βαθμό συγχέεται ή διαδραματίζεται η μια προσωπικότητα μετά την άλλη πάνω στην σκηνή;
Φυσικά δεν παρουσιάζονται οι ήρωες με τον τρόπο που θα τους παρουσιάζαμε ή θα τους ερμηνεύαμε, αν πιάναμε τον καθένα ξεχωριστά και καλούμασταν να τον παίξουμε (μόνο έναν) στο θέατρο. Ακολουθούμε μια πιο αφηγηματική θεατρική διαδρομή, που ωστόσο αναδεικνύει τις εξάρσεις, ανατροπές, δυναμικές, αντιθέσεις, συγκρούσεις του εκάστοτε ήρωα ανάλογα με τις συνθήκες, την ιστορία και την ιδιοσυγκρασία του. Δεν έχουμε το χρόνο να «ανοίξουμε» ευρέως τον κάθε ήρωα, ωστόσο κάνουμε μια στιγμιαία κάθετη τομή μέσα του κι αφήνουμε τη στιγμή να πυκνώσει. Οι ήρωες κι οι ηρωίδες δεν συγχέονται μεταξύ τους, γιατί, πρώτον, είναι καθαρή η μετάβαση από τη μια ιστορία στην άλλη και δεύτερον, είναι σαφής ερμηνευτικά η αλλαγή κι η μετουσίωση. 
Τι αποκομίζει ο θεατής έχοντας παρακολουθήσει το μιούζικαλ;
Ο θεατής διανύει μαζί μας, στο πλάι μας, σχεδόν έναν αιώνα αμερικάνικου και ευρωπαϊκού μιούζικαλ. Φεύγοντας, έχει φιλοξενήσει στην καρδιά του δυνατές μελωδίες- άλλες πιο εύπεπτες, άλλες πιο εγκεφαλικές- ήρωες με πάθη και λάθη, στίχους που μέχρι τώρα δεν είχε δώσει σημασία (παρότι τραγουδάμε στα αγγλικά), καθώς και τίτλους κι ιστορίες πολλών μιούζικαλ που άφησαν εποχή -λιγότερο ή περισσότερο γνωστούς στην Ελλάδα. Πρόκειται για έναν μαραθώνιο ξένου μουσικού θεάτρου και κινηματογράφου, που έχει ως σκοπό να επικοινωνήσει όλο αυτό το μεγαλείο του μιούζικαλ, την ουσία, τις αντιφάσεις, τις εναλλαγές και τις διακυμάνσεις του.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας για το A little theatre music ;
Το A Little Theatre Music είναι μια βάση, ένα πεδίο σοβαρής και συστηματικής δουλειάς πάνω στο αντικείμενο που λέγεται μουσικό θέατρο. Με ενδιαφέρει πολύ αυτή η προσπάθεια να συνεχίσει, να συσπειρώσει ανθρώπους που αγαπούν το μιούζικαλ και δουλεύουν μεθοδικά τόσο με τα φωνητικά/μουσικά, όσο και με τα ερμηνευτικά/εκφραστικά/υποκριτικά τους μέσα. Θα συνεχίσουμε τις συναυλίες μας. Θα ήταν όμορφο να μπορούσαμε να μεταφέρουμε τη συναυλία μας κι εκτός Αθηνών. Προς το παρόν και με μεγάλη χαρά θα κάνουμε τέσσερις προγραμματισμένες συναυλίες στον ζεστό και φιλόξενο χώρο, Κελάρι Atheneaum, με αγαπημένους φίλους καλεσμένους. Την Μαρτίνα Δημοπούλου (Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου), τον Χρήστο Γεωργαλή (Πέμπτη 14 Μαρτίου), τον Άρη Προσπαθόπουλο (Πέμπτη 28 Μαρτίου) και τη Μαρία Γράμψα (Πέμπτη 4 Απριλίου). Ξεκινάμε στις 21:30. Είναι τόσο γοητευτικό να συναντιέσαι με ανθρώπους που αγαπάνε με πάθος, αυτό που αγαπάς κι εσύ: το μιούζικαλ.
Ευχαριστούμε πολύ την Φανή Γέμτου για την παροχή του φωτογραφικού υλικού.
