Η Ηρώ Μουκίου είναι μια ηθοποιός με μακρά θεατρική πορεία. Έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό με τη συμμετοχή της στο σήριαλ “Οι αυθαίρετοι” το 1995, αλλά η επιτυχία της δεν σταμάτησε εκεί. Συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες της χώρας και δοκιμάστηκε τόσο σε δραματικούς, όσο και σε κωμικούς ρόλους με επιτυχία. ‘Αλλωστε όπως δηλώνει και η ίδια: «Ακόμα και μέσα σε ένα κωμικό έργο, υπάρχει δράμα. Και το αντίθετο. Το βέβαιο είναι ότι πρέπει όλα να τα αντιμετωπίζεις με τη ίδια σοβαρότητα.» Φέτος επανέρχεται με ένα έργο που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα και στην Κύπρο, τη «Φωνή της Λουντμίλα» του Gunnar Bergdahl σε σκηνοθεσία Άρη Μπαφαλούκα. Το έργο παρουσιάζει τη ζωή της Λουντμίλα, μιάς νεαρής γυναίκας που έχασε τον πυροσβέστη σύζυγο της στην έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα στο Τσέρνομπιλ. Μια συγκλονιστική ματιά στο πως βίωσαν οι άνθρωποι μια από της μεγαλύτερες πυρηνικές καταστροφές της παγκόσμιας ιστορίας. Λίγο πριν την πρεμιέρα της παράστασης στο θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη στις 9 και 10 Μαρτίου είχα την χαρά και την Τιμή να κάνουμε μια συνέντευξη μαζί.
Επιμέλεια συνέντευξης: Κέλλυ Σουμπεκή
Κυρία Μουκίου πέρσι το κοινό της Θεσσαλονίκης σας απόλαυσε στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν», φέτος επανέρχεστε με τη «Φωνή της Λουντμίλα». Σας αρέσει να δοκιμάζεστε σε κόντρα ρόλους;
Η.Μ. Μου αρέσει να δοκιμάζομαι σε ρόλους γενικά. Το κόντρα στον ηθοποιό ίσως του δίνει περισσότερη δουλειά για τη σύνθεση ενός ρόλου αλλά δεν είναι μόνο αυτό το ζητούμενο. Όλοι οι ρόλοι έχουν τις ίδιες δυσκολίες στην προσέγγιση.
Η «Φωνή της Λουντμίλα» μιλάει για το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο;
Η.Μ. Πρόκειται για την ιστορία της γυναίκας που στα 22 της χρόνια βίωσε ωμά τη φρίκη της έκρηξης του αντιδραστήρα. Μια κοπέλα ευτυχισμένη, φρεσκοπαντρεμένη με τον έναν από τους έξι πρώτους πυροσβέστες που έχασαν τη ζωή τους μετά την έκρηξη. Έγκυος στο πρώτο της παιδί, η ολοκλήρωση της ευτυχίας ήταν μονόδρομος. Σε μια στιγμή ανατράπηκαν όλα γι αυτήν και τον πλανήτη.
Τι χαρακτήρας είναι η Λουντμίλα; Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε σε αυτήν;
Η.Μ. Η Λουντμίλα είναι μια γυναίκα αισιόδοξη, δυνατή, μαχήτρια της ζωής, με σθένος. Αντιμετώπισε τα αναπάντεχα γεγονότα με περίσσεια δύναμη ψυχής, παρά το νεαρό της ηλικίας της καθώς και την άγνοιά της. Έμαθε ζαχαροπλαστική και το όνειρό της ήταν να φτιάξει οικογένεια. Ούτε η ίδια μπορούσε να φανταστεί πόση δύναμη έκρυβε μέσα της, όπως θα ομολογήσει αργότερα στη συνέντευξη. Έμπνευση για μένα ήταν όλα αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα της. Και ο ίδιος ο θεατής μαγεύεται και μαθαίνει πώς να πολεμά βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο.
Η έκρηξη του αντιδραστήρα στο Τσέρνομπιλ το 1986, ήταν ένα μεγάλο μάθημα για την ανθρωπότητα. Τι πιστεύετε ότι διδάχτηκαν οι άνθρωποι από αυτό;
Η.Μ. Οι άνθρωποι με λύπη μου διαπιστώνω, ότι δεν διδάχτηκαν τίποτα. Και μιλάω κυρίως για αυτούς που παίρνουν αποφάσεις για όλους εμάς χωρίς εμάς. Συνεχίζουν να ξεφυτρώνουν πυρηνικά εργοστάσια – ακόμα και σε σεισμογενείς περιοχές- όπως Φουκουσίμα, Τουρκία κλπ. Κατασκευάζονται πυρηνικά όπλα και πύραυλοι ικανοί να αφανίσουν ολόκληρες χώρες από το χάρτη . Μια επίδειξη δύναμης των κρατών που θέλει να αγνοεί τις επιπτώσεις. Ο τελικός αποδέκτης, εμείς όλοι. Γι αυτό θεωρώ ότι είναι πάντα επίκαιρο το έργο. Ας μαθαίνουν οι νεότεροι και ας θυμούνται οι παλαιότεροι. Υπάρχει και ατομική ευθύνη. Μπορούμε να περιορίσουμε τις ανάγκες μας σε ενέργεια.
Τελικά τα όρια της επιστήμης και της ανθρώπινης ζωής είναι ευδιάκριτα;
Η.Μ. Θα μπορούσαν να είναι, αν δεν υπήρχε το συμφέρον. Η επιστήμη έχει στόχο -όπως και η τέχνη- την ευδαιμονία του ανθρώπου. Η κακόβουλη υποκινούμενη από το συμφέρον εφαρμογή της επιστήμης, δυστυχώς έχει αντίθετα αποτελέσματα. Ο Χάιζεμπεργκ δεν έδωσε τη ατομική βόμβα στο Χίτλερ, αλλά όπως ξέρουμε στην άλλη πλευρά του πλανήτη ο Μπορ , ο Οπενχάιμερ και πολλοί σπουδαίοι επιστήμονες, την έθεσαν σε εφαρμογή ελέω πολέμου.
Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Gunnar Bergdahl
Η.Μ. Η είδηση της έκρηξης και διαρροής ραδιενέργειας μεταδόθηκε πρώτα από την Ουπσάλα. Η Σουηδία ως όμορη χώρα, ανησύχησε πρώτη για τις επιπτώσεις. Στην Ελλάδα η είδηση μεταδόθηκε μια εβδομάδα αργότερα με ότι αυτό σημαίνει.Ο Σουηδός δημοσιογράφος και συγγραφέας Γκούναρ Μπεργκντάλ, ήταν από τους πρώτους που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ανάλυση του δυστυχήματος. Με επιτόπιες έρευνες, ντοκιμαντέρ, βιβλία και συνεντεύξεις από μάρτυρες. Από τότε μέχρι και σήμερα ενώνει τη φωνή του μαζί με της Λουντμίλα και όλων μας για την αποτροπή άλλων τέτοιων δυστυχημάτων. Είναι ακτιβιστής. Από το βιβλίο του εμπνευστήκαμε και εμείς.
Η «Φωνή της Λουντμίλα» παρουσιάστηκε για δύο χρονιές σε Ελλάδα και Κύπρο. Τι πιστεύετε ότι βρίσκει το κοινό στο έργο αυτό;
Η.Μ. Στο έργο αυτό, το κοινό ταυτίζεται με την ηρωίδα, γιατί ο ανθρώπινος πόνος της απώλειας είναι γνώριμος σε όλους. Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο, είναι ότι ο θεατής βιώνει μια κάθαρση στο τέλος. Η δίψα για ζωή και η αισιοδοξία που διακατέχει την ηρωίδα , τον αγγίζει απόλυτα. Αισθάνεται πιο δυνατός, βλέποντας μια απλή κοπέλα να έχει επιβιώσει από τον όλεθρο με πείσμα. Φεύγει ελαφρύς και δυνατός.
Ας μιλήσουμε λίγο για την θεατρική σας πορεία, έχετε δοκιμαστεί τόσο στο Δράμα όσο και στην Κωμωδία. Ποιοί ρόλοι σας εκφράζουν περισσότερο;
Η.Μ. Επιδιώκω να παίζω και τα δύο είδη , αρκεί να είναι καλό θέατρο. Δηλαδή, οι συντελεστές να είναι αξιόλογοι. Όταν υπάρχει καλό υλικό στο θέατρο, είναι εξίσου μαγικοί και οι κωμικοί και οι δραματικοί ρόλοι.
Είναι εύκολη η μετάβαση από την Κωμωδία στην Δράμα;
Τίποτα δεν είναι εύκολο στο θέατρο. Χρειάζεται κόπος για να φτάσει κανείς στο ζητούμενο. Ακόμα και μέσα σε ένα κωμικό έργο, υπάρχει δράμα. Και το αντίθετο. Το βέβαιο είναι ότι πρέπει όλα να τα αντιμετωπίζεις με τη ίδια σοβαρότητα.
Πείτε μας ειλικρινά, υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεστε να ερμηνεύσετε ή θα θέλατε να είχατε ερμηνεύσει στο παρελθόν;
Η.Μ. Υπάρχουν τόσοι ρόλοι που θα ήθελα να παίξω. Νοιώθω πάντα στην αρχή! Αν ξεκινούσα να τους αναφέρω δεν θα μας έφταναν δέκα συνεντεύξεις. Υπάρχει αυτή η ανάγκη που δεν καλύπτεται αν παίξεις για παράδειγμα μια Σαιξπηρική ηρωίδα. Θέλεις να τις δοκιμάσεις όλες. Αυτό νοιώθω με όλους τους συγγραφείς. Δεν αρκεί μια ηρωίδα από τον καθένα. Είναι όλες τόσο γοητευτικές. Η ανάγκη για σύνθεση δεν τελειώνει ποτέ.
Πείτε μας τέλος, πότε θα ανεβείτε στη Θεσσαλονίκη για τη «Φωνή της Λουντμίλα» και γιατί αξίζει να δει κάποιος αυτήν την παράσταση.
Η.Μ. Το έργο ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη στις 9 κ 10 Μαρτίου, στο θέατρο Αυλαία.
Αξίζει κανείς να τη δει για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι πρόκειται για θέατρο –ντοκουμέντο. Είδος πολύ ενδιαφέρον μιας και αντλεί από γεγονότα και όχι γεγονοφανή περιστατικά. Ο δεύτερος είναι ότι στη Λουντμίλα ο θεατής βλέπει τον εαυτό του. Άλλος λόγος είναι το μάθημα ζωής που δίνει αυτή η γυναίκα. Ο αγώνας να σταθεί στα πόδια της με όπλα την αισιοδοξία και την αγάπη για τη ζωή. Τέλος το μήνυμα της αποτροπής κάθε άλλης τέτοιας τραγωδίας, είναι τόσο εύληπτο , ακριβώς επειδή γίνεται μέσα από τη θεατρική οδό.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς!
Ηρώ Μουκίου
Σας ευχαριστώ πολύ!
Κέλλυ Σουμπεκή
