Γεμάτη θετική ενέργεια για το αύριο, ακόμα και αν αυτό μοιάζει αμφίβολο πολλές φορές, η Μάγδα Βαρούχα τραγουδάει, γράφει στίχους, συνθέτει μουσική, υπηρετεί ποικιλοτρόπως τη θεία Τέχνη της Μουσικής. Δεν περιμένει από καμία Μούσα να της χαρίσει έμπνευση σαν άλλη πύρινη γλώσσα που σκίζει τους Ουρανούς, δε φαλκιδεύεται σε κανένα είδος απομόνωσης, δε στερεί την έμπνευση από τον ευατό της προφασιζόμενη τη ζοφερότητα των καιρών. Δε βουλιάζει, με άλλα λόγια, σε όλα εκείνα που πολλοί βλέπουν ως κινούμενη άμμο. Κλείνει τα αυτιά της στο κακόβουλο τραγούδι των Σειρήνων και αναζητάει τη φωτεινή διέξοδο σε ένα πλήθος ανθρώπων, πραγμάτων, εννοιών και καταστάσεων. Κοιτάει πρισματικά ότιδήποτε το θετικό, διότι ως άνθρωπος των Τεχνών παλεύει καθημερινά με χίλιες δυο εξωτερικές δυσκολίες και εσωτερικά με τις πιο μύχιες πλευρές του ευατού της. Κατά μία έννοια, ναι, το ελληνικό της ταπεραμέντο την οδηγεί σταδιακά στο τελευταίο επεισόδιο ενός αρχαίου δράματος με σκοπό να διεκδικήσει, έστω και ετεροχρονισμένα, λίγο από εκείνη την αλλοιώτικη λύτρωση, που σαν βαθιά χεγκελική έννοια εκτυλίσσεται στον πολιτισμικό χρόνο, και ονομάζεται πάλι Κάθαρσις. Γιατί, όπως υποστηρίζει και η ίδια η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο. Το είπε και ένας Καβάφης νωρίτερα, λίγο κεκαλυμένα, καθώς μας παραινεί να μην την εξευτιλίζουμε.
Η Μάγδα αυτό το κράτησε σαν φυλαχτό. Το έκανε τραγούδι. Το ονόμασε «Πιο κοντά». Πίστεψε – και πιστεύει – ακράδαντα στο νόημα της κάθε λέξης του. Μας προσκαλεί να αγαπήσουμε τον πλησίον μας, να δώσουμε αξία στα απλά και καθημερινά, να μην μοιρολατρούμε… και γενικά να έρθουμε πλέον πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Άλλωστε, το έργο της ζωής δεν είναι ένας ατέλειωτος μόνολογος. Επομένως, και ο δρόμος για την όποια κάθαρση δεν είναι μοναχικός.
Επιμέλεια συνέντευξης: Γιώργος Ορφανίδης
Περίπου ενάμιση χρόνο πριν, με αφορμή τον πρώτο σας προσωπικό δίσκο «28 και κάτι», μοιραστήκατε μαζί μας ιδιαίτερες πτυχές του καλλιτεχνικού σας εαυτού. Πώς βρίσκουμε τη Μάγδα Βαρούχα σήμερα;
Σήμερα η Μάγδα είναι στην πιο αισιόδοξη και κατασταλαγμένη περίοδο της ζωής της. Οραματίζεται και προγραμματίζει διαφορετικά projects, βάζει νέους στόχους, ζει το σήμερα και αντλεί θετική ενέργεια, έμπνευση και πείσμα από τα εμπόδια και τις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει ολόκληρη η κοινωνία.
Σας συναντάμε, όμως, πάλι μετά από μία πρωτοφανή για όλους μας περίοδο εγκλεισμού. Μία περίοδο που για κάποιους καλλιτέχνες λειτούργησε ως ευκαιρία απομόνωσης, περισυλλογής και αστείρευτης έμπνευσης. Ισχύει αυτό στη δική σας περίπτωση;
Ισχύει. Γι αυτό ισχύουν και όλα τα παραπάνω. Η πρωτοφανής και τόσο σοβαρή αυτή κατάσταση που βιώνουμε τόσους μήνες, χωρίς να γνωρίζουμε το τέλος της, έχει κάνει αρκετούς ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τη ζωή, τον ελεύθερο χρόνο αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό, με περισσότερο σεβασμό και εκτίμηση. Έτσι, οι άνθρωποι των τεχνών, αν και ιδιαίτερα πληγωμένοι αυτή την περίοδο για άλλους γνωστούς λόγους, προσπαθούν να στηριχτούν στην δημιουργία και να εκφραστούν με περισσότερη ελευθερία. Είναι ανάγκη και λύτρωση.
Υπήρξαν, ομολογουμένως, δύσκολες στιγμές σε όποιο επίπεδο (επαγγελματικό, οικογενειακό, προσωπικό);
Υπήρξαν και θα υπάρχουν, όπως φαίνεται, αρκετά δύσκολες στιγμές μέχρι το επάγγελμά μας να λάβει την εκτίμηση, τον σεβασμό και την αντιμετώπιση που του αρμόζει.
Διαβάζουμε ότι το νέο σας τραγούδι με τίτλο «Πιο κοντά» είναι εμπνευσμένο από αυτή την περίεργη κατάσταση διαβίωσης. Ωστόσο, παρά τη ζοφερότητα των ημερών, εσείς φαίνεται ότι δημιουργήσατε! Γράψατε στίχους, συνθέσατε μουσική, και τώρα ερμηνεύετε ακριβώς για αυτή την περίοδο, υπό το πρίσμα μία άλλης οπτικής γωνίας. Ποια εικόνα, ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε σε όλους εμάς;
Το μήνυμα που πρέπει να κρατήσει ο καθένας μας κατά την άποψή μου, είναι η συνειδητοποίηση, επιτέλους, ότι η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο. Το γεγονός ότι δεν είναι τίποτα δεδομένο και το ότι όσο εμείς οργανώνουμε μεγαλεπήβολα σχέδια, οι στιγμές τρέχουν. Οι άνθρωποι σκορπίζονται και εμείς καταλήγουμε να κυνηγάμε το χρόνο, λες και χρωστάμε τη ζωή μας σε εκείνον.
Η ουσία είναι να απολαμβάνουμε όσα κάνουμε, λίγα η πολλά, να σταματάμε μέσα στη μέρα, και να χαμογελάμε που είμαστε υγιείς. Να αγκαλιάζουμε σφιχτά τους ανθρώπους και να δίνουμε ουσιαστική αγάπη.
Με ποιον ή ποιους περάσατε εκείνες τις μέρες;
Με πολύ αγαπημένα πρόσωπα, που μου χάρισαν ακόμα περισσότερη έμπνευση, γέλια, συγκινήσεις και μοναδικές στιγμές «εγκλεισμού», όπως ηλιοθεραπεία στην ταράτσα, στο κέντρο της Αθήνας.
Μήπως αυτό το «πιο κοντά» δεν μας κάνει πάντοτε και (πιο) «αγαπημένους», όπως ακούμε στο ρεφρέν του τραγουδιού, λόγω της έντονης καθημερινής τριβής; Μερικοί άνθρωποι φοβούνται αυτού του είδους την επικοινωνία. Φοβούνται μήπως επέλθει αναπόφευκτα η φθορά.
Το «Πιο κοντά» που μπορεί να αντέξει ο κάθε άνθρωπος, είναι προσωπικό θέμα και αποτελεί βίωμα. Το «πιο κοντά», επίσης, μπορεί να υπάρχει και να θεριεύει από χιλιόμετρα. Η ουσία, και εκεί πρέπει να σταθούμε, είναι το αληθινό ενδιαφέρον των ανθρώπων και όχι η αλόγιστη προσπάθεια για επικοινωνία. Με δυο λέξεις μπορείς να μοιραστείς μια ζωή άλλωστε, «Σ’ αγαπάω». Τίποτα πιο περίπλοκο.
Εδώ, μία παύση και ένα αυθόρμητο βλέμμα μου πρόδωσαν την ολιγοπιστία μου σε αυτές τις τελεύταιες πολυδουρικές φράσεις που άκουσα. Μου φάνηκαν σαν ευθεία πυρά σε κάτι στέρεο από χρόνια. Κακώς! Όμως, το ομολογώ, και ας μην το εξέφρασα τότε. Μάλλον, για αυτό «ανταπέδωσα» με την επόμενη ερώτηση.
Υπάρχει γενικά ο κίνδυνος της φθοράς στις ανθρώπινες σχέσεις; Αν ναι, τι μπορεί να τις κρατήσει δυνατές στο διάβα του χρόνου;
Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της φθοράς. Αν σκεφτούμε, ότι ο ίδιος ο άνθρωπος, μεγαλώνοντας φυσικά, φθείρεται. Είμαστε ευάλωτοι, είμαστε αληθινοί. Δύο βασικά στοιχεία για να κρατηθεί ζωντανή μια οποιαδήποτε σχέση στο χρόνο, είναι η ειλικρίνεια και η «ελευθερία» μέσα σε αυτή.
Πολλοί στίχοι του τραγουδιού κάνουν τα απλά πράγματα της ζωής να φαίνονται, εν τέλει, τόσο σημαντικά. Εκτιμήσατε, ενδεχομένως, περισσότερο την αξία ορισμένων απλών – ακόμα και ευτελών για πολλούς – πραγμάτων;
Εκτίμησα το κάθε λεπτό που περνούσε. Τη κάθε στιγμή. Τον κάθε άνθρωπο. Ακόμα και τον γείτονα, που ενώ δεν γνώριζα μέχρι τότε, μου έλεγε κάθε πρωί καλημέρα.
Τι άλλο αποτελεί ή θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εσάς;
Οι άνθρωποι. Οι αδυναμίες. Τα ταξίδια. Το ξημέρωμα. Η ζωή στο δρόμο. Η ζωή ολόκληρη.
Και αν είναι να ζήσουμε μία δεύτερη αντίστοιχη περίοδο; Ποιο στίχο του τραγουδιού προτείνετε να κρατήσουμε μέσα μας ως αντίβαρο;
Την αισιοδοξία. Την υπομονή. Την αλληλεγγύη, το χαμόγελο αλλά και τα ασύλληπτα όρια που έχει ο κάθε άνθρωπος.
Το άκουσμα αυτού του στίχου με άγγιξε. Δεν ήταν, λοιπόν, τυχαίο όταν συνέβη για πρώτη φορά λίγο καιρό πριν. Και πάλι, όμως, δεν έδειξα αυτό που αισθάνθηκα. Ή μάλλον νόμιζα ότι δεν το έκανα. Ο τόνος της φωνής μου πρόδωσε την λυσσαλέα ανάγκη αναζήτησης για κάτι το αισιόδοξο.
Η πιο αισιόδοξη σκέψη που κάνατε τον τελευταίο μήνα;
Ότι όλα θα περάσουν. Σύντομα.
Ποια τα σχέδια σας για το προσεχές χρονικό διάστημα και ποια τα όνειρά σας για το μέλλον (με ή χωρίς καραντίνα);
Είμαι σε μια δημιουργική και πιο ώριμη φάση της ζωής μου. Όπως είπα παραπάνω, και πιο κατασταλαγμένη. Ετοιμάζω τραγούδια αλλά και σχεδιάζω ξεχωριστά projects που ναι μεν έχουν βάση τη μουσική, αλλά δεν θα τραγουδάω απαραίτητα. Όσο για τις εμφανίσεις μας… εύχομαι να σας δω σύντομα, γιατί ειλικρινά, μου λείψατε πολύ.
Ναι, Μάγδα είσαι σε μια άκρως δημιουργική και ώριμη φάση της ζωής σου. Αυτό θα τολμήσω να το εκφράσω εναργώς. Δίνεις φως με τα υλικά που συνθέτουν έδω και χρόνια το βαθύτερο «είναι» σου. Οραματίζεσαι συνεχώς και δεν αφουγκράζεσαι εκείνα τα επεα πτερόντα που ξυπνάνε τους εξόριστους Τιτάνες – για άλλους δαίμονες – από τα έγκατα της ψυχής του καθενός. Γίνεσαι, πλέον, εσύ εκείνη η πολυπόθητη και αόρατη Μούσα που εμπνέει για αιώνες τους καλλιτέχνες χωρίς αντάλλαγμα.
Καλή Τύχη σε ό,τι και αν κάνεις, γιατί θα το κανείς με πάθος!
Ευχαριστούμε θερμά την κ. Μάγδα Βαρούχα για την συνέντευξηκαι το Ogdoo Music Group για το φωτογραφικό υλικό!
Βρείτε ψηφιακά το νέο τραγούδι της Μάγδας Βαρούχα εδώ: https://orcd.co/polynep
Ακούστε το στο Youtube εδώ: https://youtu.be/V4nJAKSE8o0
