Η Πηγή Γρύλλη είναι μια συγγραφέας παιδικών βιβλίων των εκδόσεων Σαΐτη.Το βιβλίο της “Πάντα θα σ’αγαπώ παππού”, έρχεται να ξεκαθαρίσει και να βοηθήσει τα παιδιά να καταλάβουν ότι ο παππούς ή η γιαγιά τους νοσεί και να μιλήσει για το φάρμακο της αρρώστιας αυτής ,που είναι η αγάπη.Αν κάποιος θέλει να μιλήσει στα παιδιά για την άνοια πρέπει να πάρει αυτό βιβλίο στα χέρια του.Να τους το διαβάσει.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
«Πάντα θα σ αγαπώ παππού!»: Ένα παραμύθι γροθιά στο στομάχι για
εμάς τους μεγάλους. Μιλήστε μας για το βιβλίο σας.
Στην εποχή μας, όλο και περισσότερα παιδιά παρατηρούν τη γιαγιά ή τον παππού τους να ξεχνούν σημαντικά και ουσιώδη πράγματα και σταδιακά γίνονται μάρτυρες της επιδείνωσης αυτών των συμπτωμάτων που τους προξενούν φόβο, ανησυχία άγχος και ανασφάλεια.
Το βιβλίο αυτό, έρχεται να ξεκαθαρίσει και να βοηθήσει τα παιδιά να καταλάβουν ότι ο παππούς ή η γιαγιά τους νοσεί και να μιλήσει για το φάρμακο της αρρώστιας αυτής ,που είναι η αγάπη.
Κυρία Πηγή Γρύλλη ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας;
Γενικά λόγω της ιδιότητάς μου,(έχω σπουδάσει κοινωνική λειτουργός), είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε θέματα που δυσκολεύουν, προβληματίζουν και πολύ συχνά αποδιοργανώνουν τους ανθρώπους. Έχω συνηθίσει ν ΄αφουγκράζομαι τον πόνο και να προσπαθώ να βρίσκω τρόπους διαχείρισης.
Το βιβλίο μου, «Ένα αλλιώτικο καβουράκι», που προσπαθεί να διαχειριστεί τον παιδικό καρκίνο, αλλά και η ιστορία του παππού που ακουμπά το δύσκολο θέμα της άνοιας, το αποδεικνύουν.
Άνοια. Πόσο τραυματίζει τη ψυχολογία των μικρών παιδιών το γεγονός
ότι μπορεί οι παππούδες τους να μην τους θυμούνται;
Πραγματικά απογοητεύονται πολύ, τρομάζουν, ματαιώνονται και ενοχοποιούνται τα παιδιά, όταν οι παππούδες τους αδυνατούν να τα αναγνωρίσουν,να θυμηθούν πράγματα που έκαναν μαζί και δεν μπορούν να δώσουν πλέον από το θησαυρό της καρδιάς τους.
Καρκίνος, άνοια και πολλές άλλες ασθένειες. Κυρία Πηγή Γρύλλη, πώς μπορούμε να
μιλήσουμε στα παιδιά μας για να υιοθετήσουν σωστή στάση ζωής;
Τα παιδιά ακούν, όταν τους μιλάς με ειλικρίνεια. Δεν υπάρχει δύσκολο θέμα ,όταν το ξεκαθαρίζεις με αγάπη και είσαι φάρος φωτεινός με το παράδειγμά σου. Από τη δική μας στάση στη ζωή και τα προβλήματά της, θα οικοδομήσουν και θα υιοθετήσουν τις δικές τους αξίες και στάσεις ζωής.
«Του παιδιού μου το παιδί είναι δύο φορές παιδί μου». Είναι σημαντική
η σχέση των παιδιών με τους παππούδες;
Σημαντικότατη! Είναι το χέρι που οδηγεί στην αγάπη, το μαξιλάρι που ακουμπά η ψυχή των παιδιών για να ξεκουραστεί και να ονειρευτεί. Είναι αυτή η διπλάσια αγάπη που λέει η παροιμία, που κρατά όσα χρόνια κι αν περάσουν μια ζεστή γωνιά στην καρδιά μας, που κάνει τα μάτια μας να δακρύζουν από νοσταλγία αλλά και να χαμογελούν που ευτύχησαν να την γνωρίσουν.
Έχετε μνήμες από τον δικό σας παππού που σας οδήγησαν ίσως στη συγγραφή του βιβλίου “Πάντα θα σ’ αγαπώ παππού”;
Είχα έναν παππού «μελένιο». Έπαιξε μαζί μου, με χόρεψε στα γόνατά του και με ταχτάρισε, μου διάβασε παραμύθια, με πήγε βόλτες, έκρυψε στην αγκαλιά του τις σκανταλιές μου και μου αγόρασε το πιο νόστιμο παγωτό ξυλάκι. Αυτός ο γλυκός παππούς αποτυπώθηκε στην ιστορία μου.
Η αγάπη του παππού στερεύει;
Στερεύουν τα πηγάδια, οι λίμνες ,οι χείμαρροι. Η αγάπη του παππού και της γιαγιάς είναι ποτάμι ορμητικό που στο διάβα του παρασύρει όλες τις ανασφάλειες τις παιδικές, που στις όχθες του ξαπλώνεις να ξαποστάσεις και να γεμίσεις τις χούφτες σου με το δροσερό νερό της αγάπης τους.
Τα παραμύθια είναι συνυφασμένα με τα παιδιά. Πόσο τα βοηθάνε;
Τα παραμύθια είναι « παραμυθία», που θα πει παρηγοριά. Ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο, στη φαντασία, τη γνώση, την απόλαυση. Είναι το προσάναμμα για μια ενήλικη ζωή με αγάπη στο βιβλίο. Είναι ο τρόπος να ταυτιστούν τα παιδιά με τους ήρωες και να διαχειριστούν τα δικά τους θέματα και δυσκολίες. Να ταξιδέψουν και να χαρούν. Είναι απόλυτα συνυφασμένα με την παιδική ηλικία και απαραίτητος συνοδοιπόρος της.
Τα βιβλία σας διδάσκουν και ψυχαγωγούν. Επίσης έχουν όμορφες
εικόνες. Εικόνες που σε ηρεμούν. Αυτή την ηρεμία που μας έχει λείψει
στις μέρες μας. Είναι επιδίωξη σας;
Θεωρώ ότι στις δύσκολες μέρες που ζούμε, χρειάζεται μια πένα μαγική να χρωματίσει τον κόσμο. Να διώξει το απειλητικό γκρίζο και να βάψει πολύχρωμα τα όνειρα. Αν θα μπορέσει έστω μία από τις ιστορίες μου να βάλει μια πινελιά χρωματιστή στον καμβά της δύσκολης ζωής μας, τότε τι να πω; Ευτύχησα.
Γράφετε κάτι νέο;
Δύο ακόμη ιστορίες μου είναι υπό έκδοση και κάποιες άλλες περιμένουν τη σειρά τους.
Μια ευχή για το νέο χρόνο
Ειρήνη, υγεία κι ελπίδα, εύχομαι ολόψυχα.
Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Πηγή Γρύλλη για το φωτογραφικό υλικό.
