Η Βάνα Πεφάνη, η εξαιρετική ηθοποιός και σκηνοθέτις του “Κάτω Παρθενώνας”, μάς μίλησε στη στήλη των συνεντεύξεων για τη σκηνοθεσία,την ηθοποιία,το θέατρο που τόσο αγαπά και μας εκμυστηρεύτηκε στιγμές της δουλειάς της καθώς και τα μελλοντικά της σχέδια.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
Κυρία Βάνα Πεφάνη το«Κάτω Παρθενώνας» είναι το έργο που σκηνοθετήσατε. Μιλήστε μας για αυτό.
Ο Κάτω Παρθενώνας του Μηνά Βιντιάδη είναι ένα έργο σύγχρονο, μιλά για την Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης και πρωτοπαίχτηκε το 2015 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Εμείς κάναμε πρεμιέρα τον Δεκέμβριο του 2019 και θα συνεχίσουμε τις παραστάσεις μας μέχρι τις 3 Μαρτίου 2020 στο θέατρο Άλμα, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00.
Ποιο είναι το βασικό θέμα του «Κάτω Παρθενώνα»;
Δύο φαινομενικά εντελώς αταίριαστοι άνθρωποι, συναντιούνται τυχαία με αφορμή ένα «συμβόλαιο θανάτου». Όταν αυτοί οι δύο κόσμοι έρθουν σε επαφή, συνεπάγονται οι αντιδράσεις, οι διαφωνίες ,οι συγκρούσεις που ακολουθούν. Τα αντίθετα όμως, τις περισσότερες φορές έλκονται, επηρεάζει το ένα το άλλο και κάποιες φορές συγκλίνουν τόσο, που καταλήγουν όμοια. Ο Κάτω Παρθενώνας είναι ένα βαθιά ανθρωποκεντρικό έργο, με δύο ήρωες που θα μπορούσαν να είναι πλευρές του ίδιου ανθρώπου. Οι δυο όψεις του νομίσματος. Όπου αν το νόμισμα αντιπροσωπεύει τη ζωή, τότε είναι δύο διαφορετικοί τρόποι να τη ζήσεις.
Πόσο μεγάλο ρόλο παίζουν σε μια παράσταση οι καλοί διάλογοι, το χιούμορ, το σασπένς και οι ανατροπές;
Όλα αυτά που αναφέρατε λειτουργούν βοηθητικά για να ειπωθεί μια ιστορία. Το βασικό λοιπόν, για μένα, είναι να υπάρχει μια γερή ιστορία και να «πρέπει» ν’ ακουστεί. Οι καλοί διάλογοι στο θεατρικό κείμενο είναι επίσης απαραίτητοι και δυσεύρετοι, μπορώ να πω. Το χιούμορ, το σασπένς και οι ανατροπές αν δεν υπάρχουν, μπορούν να κατασκευαστούν σκηνοθετικά. Φυσικά αν υπάρχουν, τότε μιλάμε για το εν δυνάμει τέλειο θεατρικό έργο. Επιμένω όμως στο πιο βασικό, την -αναγκαία να ειπωθεί- ιστορία .
Τι έφερε η κρίση κυρία Βάνα Πεφάνη, ως απόρροια;
Φόβο και πένθος. Και εξηγούμαι: όταν σου παίρνουν βίαια κάτι που θεωρείς δεδομένο και αυτονόητο, όταν έχεις ζήσει και έχεις στηρίξει όλη σου τη ζωή σε μια πλαστή πραγματικότητα, όταν σε χαρακτηρίζουν δυο λέξεις «κι άλλο, κι άλλο» δεν είναι καθόλου εύκολο να δεχτείς οποιαδήποτε ανατροπή. Πόσο μάλλον, όταν δεν μιλάμε για ένα απλό εμπόδιο στα σχέδια σου, αλλά για ένα μέλλον χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής στο παρελθόν. Τότε το μόνο που νιώθεις είναι απόλυτος φόβος. Φόβος γι αυτό που επακολουθεί. Και πένθος, γι αυτά που έχασες. Και ξαφνικά το «Πενθώ για τη ζωή μου» στον Γλάρο του Τσέχωφ, γίνεται δραματικά ή κωμικά επίκαιρο σήμερα.
Απεικονίζεται Ελλάδα του σήμερα στη παράσταση «Κάτω Παρθενώνα»;
Απεικονίζονται οι άνθρωποι του σήμερα και θεωρώ, όχι μόνο οι Έλληνες. Φυσικά οι ήρωες ζουν στη σκιά του Παρθενώνα, αλλά θα μπορούσαν να ζουν δίπλα στο Κολοσσαίο η στην Σαγράδα Φαμίλια ή ακόμα απέναντι απ τον Πύργο του Άιφελ. Η οικονομική κρίση έπληξε ολόκληρη την Ευρώπη, όχι μόνο εμάς. Η δε κρίση των αξιών πλήττει ολόκληρο τον κόσμο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Σαπουνζης και Κακούρης ως πρωταγωνιστές. Πώς ήταν η συνεργασία σας κυρία Βάνα Πεφάνη;
Μιλάμε για δυο εξαιρετικούς ηθοποιούς με εμπειρία και χιλιόμετρα στη σκηνή. Την συνεργασία μας λοιπόν μπορώ να πω, ότι την χαρακτήρισε η εμπιστοσύνη και η γενναιοδωρία. Ξέρετε σήμερα που ο ηθοποιός τρέχει σε εκατό δουλειές για να επιβιώσει, η εμπιστοσύνη σε γλυτώνει από χάσιμο χρόνου και σε κάνει πιο λειτουργικό. Ήταν μια συνεργασία τελικά από αυτές που εύχεσαι να σου τύχουν.
Στην Ελλάδα σήμερα παρά τη κρίση έχουμε πολλές παραστάσεις. Ο κόσμος τις στηρίζει; Πώς βλέπετε το θέατρο σήμερα;
Μιλάμε για μια δύσκολη θεατρική χρονιά. Η πρώτη δύσκολη των τελευταίων χρόνων. Ο κόσμος που στήριξε πολύ τα προηγούμενα χρόνια το θέατρο, φέτος σαν να απέχει. Δεν έχω αποφασίσει αν αυτό είναι ένα μήνυμα προς εμάς ή αν φταίνε οι συγκυρίες. Σίγουρα πάντως είναι μια ευκαιρία να προβληματιστούμε και να αναθεωρήσουμε πολλά. Και για την ποσότητα αλλά και για την ποιότητα των παραστάσεων μας.
Γιατί γίνατε ηθοποιός;
Νομίζω πως γνωρίζω γιατί παραμένω ηθοποιός ή τουλάχιστον έναν από τους βασικούς λόγους. Για την έκρηξη αδρεναλίνης, συναισθηματικής και εγκεφαλικής. Γιατί το θέατρο σου παρέχει τη δυνατότητα να ζεις επικίνδυνα με ασφάλεια. Αναπτύσσεις ταχύτητα, κινδυνεύεις να συγκρουστείς, συγκρούεσαι αλλά …game over και πάλι απ την αρχή.
Τώρα με τη ματιά της σκηνοθέτιδας, έχετε άγχος να αποδώσετε με τον καλύτερο τρόπο ένα κείμενο;
Το άγχος σε μένα λειτουργεί ανασταλτικά. Οπότε νιώθω ευθύνη για το κείμενο και περισσότερο για τους ηθοποιούς μου, άγχος ή φόβο όχι.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας σας;
Όταν έπρεπε να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή ενώ παράλληλα βίωνα μια προσωπική απώλεια.
Η τηλεόραση σας λείπει; Θα επιστρέφατε με καθημερινή σειρά;
Την τηλεόραση την αγαπώ και την θεωρώ αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μου. Φυσικά και θα επέστρεφα με μια καλογραμμένη και καλογυρισμένη σειρά καθημερινή ή εβδομαδιαία. Φέτος ευτυχώς η τηλεόραση μας έχει δείξει και αποδείξει ότι μια καλή μυθοπλασία είναι πάνω από οποιοδήποτε τηλεπαιχνίδι και άλλου τύπου εκπομπές.
Η βαλίτσα του 2020 έχει μέσα μια νέα παράσταση;
Στις 7 Μαρτίου θα κάνω πρεμιέρα στο θέατρο Άλμα με το έργο Αλίκη της Δήμητρας Στάικου, σε σκηνοθεσία της ίδιας, μαζί με τους εξαίρετους Χάρη Γρηγορόπουλο, Αγγελική Παντελάκου, Χοβίκ Καραμπετιάν, Ελισάβετ Γιαννακού. Σ’ αυτό το έργο υποδύομαι την αυστηρή και με έλλειψη συναισθήματος, μητέρα μιας δεκαεξάχρονης έφηβης, που επηρεάζει αρνητικά και οδηγεί το παιδί της σε ακραίες συμπεριφορές. Ένας πολύ ενδιαφέρον στην κατασκευή του ρόλος.
Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Βάνα Πεφάνη για τις φωτογραφίες.
