Την Άνοιξη του 408 ο Ευριπίδης βρισκόταν ακόμη στην Αθήνα όπου ανέβασε τον Ορέστη του. Ύστερα από λίγο έφυγε για την Μακεδονία, για την αυλή του Αρχέλαου. Πριν από τα Διονύσια του 406, ήρθε στην Αθήνα η είδηση του θανάτου του. Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα παρατηρείται μια δραστηριότητα στην παραγωγή του ποιητή, από την οποία έχουμε δυο από τα αριστουργήματα του. Σε αυτά τα έργα είναι σαν να ανέπτυξε ο Ευριπίδης για τελευταία φορά τις δυνατότητες ολόκληρης της δυναμικής πορείας της δημιουργίας του.
Την Τετάρτη 3 Ιουλίου έγινε από το Κ.Θ.Β.Ε η πρεμιέρα της Ιφιγένειας εν Αυλίδι σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού και μετάφραση του Παντελή Μπουκάλα. Ο πρόλογός του έργου ξεκίνησε με τον Αγαμέμνονα τον οποίο ενσάρκωνε ο Γιώργος Γλάστρας και τον πρεσβύτη, Γιώργο Καύκα.
Η απαγγελία του Γιάννη Καλαβριανού ήταν λιτή και Δωρική χωρίς μεγάλες συναισθηματικές εξάρσεις. Η θεατρική πείρα του Γιώργου Καύκα είναι εμφανής.
Η πάροδος του χορού ήταν μια ευχάριστη έκπληξη καθώς ένα πλήθος όμορφων και ταλαντούχων γυναικών ντυμένων στα μαύρα υποδύθηκαν τις κοπέλες της Χαλκίδας που εξέφραζαν την επιθυμία τους να δουν το ελληνικό στράτευμα στην Αυλίδα. Με την υπέροχη μουσική σύνθεση του Θοδωρή Οικονόμου ο χορός αναγνώρισε τον Αχιλλέα ο οποίος ανταγωνιζόταν στο τρέξιμο με ένα πολεμικό άρμα.Το 1ο επεισόδιο αρχίζει με τον Μενέλαο τον οποίο ενσαρκώνει ο Νικόλας Μαραγκόπουλος, ο οποίος έχει συλλάβει τον υπηρέτη που είχε στείλει ο Αγαμέμνων στις Μυκήνες και του αποσπά το γράμμα που προοριζόταν για την Κλυταιμήστρα. Ο Νικόλας Μαραγκόπουλος ως Μενέλαος με μια έντονη απαγγελία μεταδίδει στον θεατή την τυφλή φιλοδοξία και την επαίσχυντη αδυναμία για την οποία κατηγορεί τον αδερφό του, Αγαμέμνονα.Τη σκηνή διακόπτει ο αγγελιοφόρος Χρίστος Στυλιανού που ανακοινώνει την άφιξη της Ιφιγένειας, Ανθής Ευστρατιάδου, η οποία, αντίθετα από το σχέδιο του βασιλιά, συνοδεύεται από την Κλυταιμήστρα, Μαρία Τσινά και τον μικρό Ορέστη!
Το 1ο στάσιμο σταθμίζει την ευτυχία και τη συμφορά που συνδέονται με τα δώρα της Αφροδίτης, ενώ η επωδός τραγουδά τον Πάρη, που κέρδισε την Ελένη και ώθησε τους δύο λαούς στον πόλεμο. Ο χορός της παράστασης του Κ.Θ.Β.Ε. πάρα πολύ ωραία απέδωσε την ιδέα που ο Ευριπίδης δούλεψε τόσο στην Εκάβη, όσο και στις Ικέτιδες “το τε γαρ αἰδεῖσθαι σοφία”, δηλαδή τη σοφία της εγκράτειας που εγκωμιάζουν πολλοί στίχοι των Βάκχων. Ακολουθεί ο διάλογος του Αγαμέμνονα με την Κλυταιμήστρα. Η ηθοποιός Μαρία Τσινά έδωσε μια αρκετά καλή ερμηνεία. Δυνατή φωνή, σωστή άρθρωση, σωστές ανάσες και σωστές παύσεις στο λόγο της. Βρήκα, όμως, σκηνοθετική αστοχία τα κατάξανθα καρέ μαλλιά της καθώς και το φόρεμα της.
Στο 3ο επεισόδιο εμφανίζεται ο Αχιλλέας, τον οποίο ενσαρκώνει ο Θανάσης Ραφτόπουλος, ένας φέρελπις ηθοποιός που αναμετρήθηκε επάξια με τον απαιτητικό ρόλο του Αχιλλέα και έδωσε μια ερμηνεία γεμάτη εσωτερική σύγκρουση και έντονες εναλλαγές συναισθημάτων.Η ηθοποιός Ανθή Ευστρατιάδου, με τα νιάτα και την ομορφιά της δημιουργεί μια Ιφιγένεια γεμάτη συγκινητικά παιδικά παρακάλια και τρυφερές αναμνήσεις. Καταφέρνει να συγκινήσει το κοινό με τη ρήση της «είναι τρελός όποιος θέλει να πεθάνει! Καλύτερα μια άσχημη ζωή παρά ένας ωραίος θάνατος». Πολύ καλή ερμηνεία, καθώς εκφράζει την απροκάλυπτη περιφρόνηση της για κάθε ηρωική στάση. Η Ανθή Ευσταθιάδου μεταμορφώνεται σε μια Ιφιγένεια- ηρωίδα η οποία δηλώνει ότι με τον θάνατο της θα ελευθερωθεί η Ελλάδα. Σε ένα είδος έκστασης δηλώνει: «Αρκετή συμφορά έφερε στους ανθρώπους η Ελένη. Αφήστε με να σώσω την Ελλάδα» συγκινώντας άλλη μια φορά το κοινό.
Η παράσταση κλείνει με τον αγγελιοφόρο Χρίστο Στυλιανού, ο οποίος αν και έχει μικρό ρόλο, εντούτοις τον απέδωσε εξαιρετικά καθώς με δυνατή φωνή και καθαρή απαγγελία έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα της αντικατάστασης της Ιφιγένειας στο βωμό με ένα αιμόφυρτο ελάφι.Πολύ ωραία μουσική έπαιξε ο μουσικός επί σκηνής Δημήτρης Χουντής. Ξεχωριστή αναφορά θα ήθελα να κάνω στο σκηνοθετικό εύρημα του Ανθρώπου-ελαφιού που διέτρεχε όλη την παράσταση και με έκανε να σκεφτώ το κατά πόσο διαφέρει η ζωή του ανθρώπου από την θυσία ενός ζώου. Πιστεύω ότι οι σκηνοθέτες θα πρέπει να επανεξετάσουν σοβαρά το ενδεχόμενο να χρησιμοποιούν προσωπεία στις παραστάσεις τους.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση: Παντελής Μπουκάλας
Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου
Μουσική σύνθεση-Μουσική διδασκαλία-Ηχητικός σχεδιασμός: Θοδωρής Οικονόμου
Κίνηση: Δημήτρης Σωτηρίου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
A’ Βοηθός σκηνοθέτη: Αλεξία Μπεζίκη
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Χάρης Πεχλιβανίδης
Βοηθοί σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Ελίνα Ευταξία, Isabela Tudorache
Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Marleen Verschuuren, Μαρία Λαζαρίδου
Βοηθός σκηνογράφου (στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης): Σοφία Τσιριγώτη
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιώργος Γλάστρας (Αγαμέμνων), Ανθή Ευστρατιάδου (Ιφιγένεια), Γιώργος Καύκας (Πρεσβύτης), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Μενέλαος), Θανάσης Ραφτόπουλος (Αχιλλέας), Χρίστος Στυλιανού (Αγγελιοφόρος), Μαρία Τσιμά (Κλυταιμήστρα).
Χορός: Μομώ Βλάχου, Στελλίνα Βογιατζή, Δέσποινα Γιαννοπούλου, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Δανάη Επιθυμιάδη, Αίγλη Κατσίκη, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Μαρία Κωνσταντά, Αλεξία Μπεζίκη, Ζωή Μυλωνά, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Κατερίνα Παπαδάκη, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου
Μουσικός επί σκηνής: Δημήτρης Χουντής
