Μια από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες του Χόλιγουντ, που καθήλωσε με τις ερμηνείες της, και που επάξια βρέθηκε στη λίστα του Αμερικανικού Ινστιτούτου με τις μεγαλύτερες σταρς των εποχών η Βίβιαν Λι, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1913 στο Νταρτζίλινγκ της Ινδίας. Το κανονικό της όνομα ήταν Βίβιαν Μαίρη Χάρτλεϊ. Με ομορφιά που επισκίαζε το μεγάλο της ταλέντο, αποτέλεσε τη μεγαλύτερη βρετανική ηθοποιό με χαρακτηριστικό της τις ταχείες αλλαγές της έκφρασης του προσώπου της.
Γεννημένη σε εύπορη οικογένεια, ο πατέρας της εργαζόταν ως στρατιωτικός και λόγω αυτού ταξίδευαν πολύ στην Ευρώπη. Μετά την εγκατάσταση της οικογένειας στη Βρετανία, φοίτησε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου. Το 1931 γνώρισε και παντρεύτηκε τον κατά δεκατρία χρόνια μεγαλύτερο της, δικηγόρο Χέρμερτ Λι Χόλμαν και δύο χρόνια αργότερα θα αποκτήσουν μια κόρη. Αδιαφορώντας και για το σύζυγο της και για τη κόρη της Σούζαν, μοναδικό της ενδιαφέρον ήταν η καριέρα της στο θέατρο και το κινηματογράφο. Ωστόσο, παρά το καλλιτεχνικό πάθος της, η Λι θα διακόψει τις σπουδές της λόγω ότι ο Χόλμαν δεν συμφωνούσε με τις επιθυμίες της.
Το 1937, σε μια από τις παραστάσεις του “The mask of Virtue”, που πρωταγωνιστούσε θα γνωριστεί με τον Λόρενς Ολιβιέ και θα συνάψουν σχέση που θα κρατήσουν κρυφή για τρία χρόνια περίπου. Το 1940 η Βίβιαν Λι θα πάρει διαζύγιο από τον άντρα της και ο Ολιβιέ από τη γυναίκα του και στις 31 Αυγούστου του ίδιου έτους θα παντρευτούν. Στις περισσότερες δουλειές της και για μια εικοσαετία σχεδόν, θα συνεργαστούν, με τον σύντροφο της να σκηνοθετεί αρκετές από τις θεατρικές εμφανίσεις της.
Το 1935 κέρδισε το πρώτο σημαντικό θεατρικό της ρόλο στο έργο “The mask of Virtue”, αποσπώντας άριστες κριτικές τόσο το έργο όσο και η Λι που εκπροσωπούσε τη “τέλεια βρετανική ομορφιά”, όπως έγραφαν οι εφημερίδες. Ακολούθησε ο ρόλος της Οφηλίας στον Άμλετ του Σαίξπηρ στο Old Vic Theatre που ανέβασε ο Ολιβιέ, ενώ την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στη ταινία “Ατίθασα Νιάτα” και έπειτα στη ταινία St. Martin’s Lane”. Το 1939 θα αγωνιστεί για να κερδίσει το ρόλο και τελικά θα πρωταγωνιστήσει σε μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές παραγωγές “Όσα παίρνει ο άνεμος” μαζί με τον Κλαρκ Γκέιμπλ. Η ταινία της απέφερε άμεση φήμη, αναγνωρισιμότητα και το όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου.
Ακολούθησαν οι ταινίες “Καίσαρας και Κλεοπάτρα” το 1945 και η “Άννα Καρένινα” σημειώνοντας και οι δύο μικρή επιτυχία. Η θεατρική παράσταση του Θόρντον Γουάιλντερ “Με τα δόντια” το 1946 και το αμφιλεγόμενο “Λεωφορείον ο Πόθος” του Τένεσι Ουίλιαμς το 1949 στο West End. Το 1951 θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη με την Βίβιαν Λι να κερδίζει ακόμα ένα όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και βραβείο Καλύτερης Βρετανίδας Ηθοποιού, από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου. Ο ίδιος ο Τένεσι Ουίλιαμς είχε δηλώσει πως “έφερε στο ρόλο όλα όσα είχε την πρόθεση και πολλά περισσότερα”.
Το 1963 κέρδισε βραβείο ΤΟΝΥ για τη συμμετοχή της στο μιούζικαλ “Τόβαριτς”. Παράλληλα εμφανίστηκε επίσης στις ταινίες “Το τέλος μιας Αγάπης” το 1961 και στο “Πλοίο των Τρελών” το 1965.
Παρά τη μεγάλη της υποκριτική καριέρα, η Βίβιαν Λι υπέφερε από μανιοκατάθλιψη, υποφέροντας από συχνές εκρήξεις οργής που όμως αργότερα η ίδια δεν θυμόταν. Η κατάσταση της χειροτέρευσε μετά τα γυρίσματα του “Λεωφορείον ο Πόθος” και χρόνια αργότερα θα δηλώσει πως “ο ρόλος της Μπλανς Ντιμπουά την οδήγησε στην τρέλα”.
Στην αρχή της συνεργασίας τους, ο Ολίβιε έγινε πρώτη φορά μάρτυρας της ψυχικής της αστάθειας όταν πριν από κάποια παράσταση η Λι άρχισε να του φωνάζει και έπειτα έμεινε σιωπηλή κοιτάζοντας το κενό. Εμφανίστηκε στη σκηνή χωρίς κανένα πρόβλημα. Η σχέση της με τον Ολίβιε υπήρξε ασταθείς λόγω του ψυχισμού της, με τον ίδιο να αναφέρει στην αυτοβιογραφία του πως “Κατά τη διάρκεια της περιόδου που βρισκόταν αιχμάλωτη στα δίχτυα εκείνου του πανούργου τέρατος, της μανιοκατάθλιψης, κατάφερε να διατηρήσει την εξυπνάδα της, μια χρήσιμη ικανότητα που τη βοηθούσε να αποκρύψει την πραγματική ψυχική της κατάσταση σχεδόν από όλους εκτός από μένα, για τον οποίο της ήταν δύσκολο να κάνει τον κόπο”.
Κατά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Βίβιαν Λι ταξιδεύοντας στη Βόρεια Αφρική όπου εμψύχωνε τα στρατεύματα των συμμάχων, αρρώστησε από φυματίωση που όμως για τα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν βρισκόταν σε καλή κατάσταση για να συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις και να έχει ενεργό υποκριτικό ρόλο. Τον Μάιο του 1967 υποτροπίασε και στις 7 Ιουλίου, μετά την εμφάνιση της στη θεατρική παράσταση του Έντουαρντ Άλμπι “Ευαίσθητη ισορροπία”, βρέθηκε νεκρή στο πάτωμα του υπνοδωματίου της. Το σώμα της αποτεφρώθηκε στο κρεματόριο Golders Green και η τέφρα της σκορπίστηκε στη λίμνη κοντά στη κατοικία της Τίνκερέιτζ Μιλ του ανατολικού Σάσεξ της Αγγλίας.
