Η Άννα Συνοδινού ήταν μεγάλη πρωταγωνίστρια του θεάτρου. Συμμετείχε όμως και σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Υπηρέτησε όσο καμία άλλη ηθοποιός την αρχαία τραγωδία με περίσσιο ταλέντο. Δεν ήταν ακόμα μία σπουδαία ηθοποιός της σκηνής αλλά μία ηθοποιός με ήθος, παιδεία και αξιοπρέπεια. Τρεις αρετές που σπανίζουν στις μέρες μας.
Ούσα μέλος μιας πολύτεκνης οικογένειας με καταγωγή από την Αμοργό μαγεύτηκε από την θεατρική αυλαία. Αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, πετυχαίνοντας τον στόχο της και αποφοίτησε από την δραματική σχολή το 1949. Ένα χρόνο πριν πήρε το βάπτισμα του πυρός στην θεατρική παράσταση του Εθνικού, «Συρανό ντε Μπερζεράκ» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη. Τελειώνοντας τις σπουδές της δούλεψε με τα ιερά τέρατα της εποχής Κατίνα Παξινού, Αλέξη Μινωτή, Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη και Θάνο Κωτσόπουλο.
Η Άννα Συνοδινού αναδείχθηκε στην αρχαία τραγωδία
Η αρχοντιά, ο μεστός λόγος και η σωστή άρθρωση της την βοήθησαν να αναδειχθεί και να διαπρέψει στην αρχαία τραγωδία. Στοιχεία που αποζητούν σκληρή δουλειά και πολλή θέληση προκειμένου να σταθεί μία ηθοποιός στα αρχαία κείμενα και δη σε τραγωδίες. Η Επίδαυρος είχε γίνει το δεύτερο σπίτι της. Πρωταγωνίστησε σε απαιτητικούς ρόλους έργων όπως Αντιγόνη, Άλκηστις, Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Λυσιστράτη και Κλυταιμνήστρα. Επιπλέον, έπαιξε σε παραστάσεις κλασσικού έργα ρεπερτορίου συμπεριλαμβανομένου του Κωστή Παλαμά, του Αλέξανδρου Δουμά και του Σαίξπηρ. Το 1964, μετά την αποχώρηση της από το Εθνικό Θέατρο, ίδρυσε το Θέατρο Λυκαβηττού και την Ελληνική Σκηνή, αναδεικνύοντας νέους ταλαντούχους καλλιτέχνες.
Η περίοδος της χούντας ήταν μια δύσκολη εποχή για εκείνη, καθώς το καθεστώς κατάσχεσε το θέατρο της. Έτσι, από το 1967 μέχρι το 1972 εγκατέλειψε το καλλιτεχνικό στερέωμα και εργάστηκε στην επιχείρηση του συζύγου της, Γιώργου Μαρινάκη. Με την επάνοδο της συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και, εκ νέου, με το Εθνικό Θέατρο.
Η ενασχόληση της με την πολιτική και η επιστροφή της στο σανίδι
Η Άννα Συνοδινού ήταν ένα άτομο χαμηλών τόνων, χωρίς να προκαλεί ακόμα και όταν ασχολήθηκε με την πολιτική. Είχε αξίες, οράματα και ήταν πολύ περήφανος άνθρωπος. Κατά την διάρκεια της παρουσίας της στα κοινοβουλευτικά έδρανα, βοήθησε σε μια σειρά από προτάσεις για την βελτίωση του θεάτρου και της παιδείας. Ούσα βουλευτής εισήγαγε το μάθημα της καλλιτεχνικής παιδείας στην δευτεροβάθμια εκπαίδευσης. Επίσης, ανάμεσα σε άλλα, ζήτησε την ένταξη των ηθοποιών στο ΙΚΑ, την ίδρυση της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης και την ορθή λειτουργία των μουσικών ιδρυμάτων. Από την βουλευτική της ιδιότητα παραιτήθηκε το 1990, επιστρέφοντας στο θέατρο. Η επιστροφή της στο θεατρικό σανίδι σήμανε και την ένταξη της στις τάξεις του Εθνικού Θεάτρου.
Οι δάσκαλοι της στην δραματική σχολή της έδωσαν γερές βάσεις και την μύησαν στο αρχαίο ελληνικό δράμα και στο κλασσικό θέατρο. Αργότερα όλη αυτή η γνώση για την υποκριτική τέχνη ξεκίνησε να την διαχέει και στους δικούς της μαθητές. Δίδαξε σε δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη, της Καλλιτεχνικής Εταιρείας Αθηνών και του Ωδείου Αθηνών. Ήταν άνθρωπος που πάντα υποστήριζε και πίστευε την νεολαία και την παιδεία που έπρεπε να τους κληρονομεί η Ελλάδα.
Τέλος, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι στην καριέρα της τιμήθηκε πολλές φορές. Της αποδόθηκαν τα παράσημα Ευποιΐας, Ταξιάρχη του Φοίνικος, μετάλλιο της πόλης των Αθηνών και το βραβείο Κοτοπούλη. Ακόμη, βραβεύτηκε για την καλλιτεχνική προσφορά της από την Γαλλία, την Δανία, τον Λίβανο και την Ιταλία.
Διαδικτυακές πηγές
Σύκκα, Γ. (2016). Άννα Συνοδινού: Αρχοντική, Παθιασμένη και υπερήφανη. Ανακτήθηκε από kathimerini.gr. Τελευταία πρόσβαση 15 Οκτωβρίου 2020.
Σκιαδάς, Γ. Ε. (2020). Η θεατροδέσποινα Άννα Συνοδινού. Ίδρυσε το «Θέατρον Λυκαβηττού». Ανακτήθηκε από taathinaika.gr. Τελευταία πρόσβαση 15 Οκτωβρίου 2020.
¨Η ζωή της μεγάλης τραγωδού Άννας Συνοδινού: Έχασα τρία παιδιά στις αρένες της Επιδαύρου¨. (2016). Ανακτήθηκε από eirinika.gr. Τελευταία πρόσβαση 15 Οκτωβρίου 2020.
Βιογραφίες / Θέατρο – Κινηματογράφος. Άννα Συνοδινού. Ανακτήθηκε από sansimera.gr. Τελευταία πρόσβαση 15 Οκτωβρίου 2020.
