Ο Σάμιουελ Μπέκετ (Samuel Barclay Beckett) γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1906 στο Foxrock της Ιρλανδίας, κοντά στο Δουβλίνο. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή θεατρικών έργων και με την ποίηση. Η οικογένεια του ήταν εύπορη με προτεσταντικές αρχές. Ο πατέρας του Μπέκετ εργαζόταν ως επιμετρητής ποσοτήτων και η μητέρα του ως νοσοκόμα. Από το 1923-1927 στο Trinity College του Δουβλίνου έμαθε Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Σε ηλικία 20 ετών πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στη Γαλλία και στα 21 του επισκέφτηκε την Ιταλία.
Από πολύ νωρίς αποφάσισε να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα στη Γαλλία. Έτσι, δούλεψε ως λέκτορας της αγγλικής γλώσσας στο École Normale Supérieure. Παράλληλα, έγραψε κάποια δοκίμια λογοτεχνικής κριτικής όπως το «Dante..Bruno..Vino..Joyce». Γνώρισε τον σπουδαίο James Joyce και τον βοήθησε με τη συγγραφή του έργου του «Finnegans Wake». Το 1930, ο Μπέκετ κέρδισε ένα μικρό έπαθλο για το ποίημα του «Whoroscope» το οποίο εμπνεύστηκε από τη βιογραφία του Ρενέ Ντεκάρτ. To 1932, έγραψε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Dream of Fair to Middling Women» το οποίο απορρίφθηκε από αρκετούς εκδότες ώσπου εκδόθηκε μετά το θάνατο του.
Στη συνέχεια, ο Σάμιουελ Μπέκετ για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μοίρασε τη ζωή του ανάμεσα στην Ιρλανδία, την Αγγλία και τη Γαλλία κάνοντας διάφορες δουλειές. Στις αρχές του 1938, ένας μαστροπός στο Παρίσι αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει γιατί αρνιόταν τις ανήθικες προτάσεις του. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο νοσοκομείο γνώρισε τη Σουζάν Ντεσεβώ-Ντουμενσβίλ και συνδέθηκε μαζί της με τα δεσμά του γάμου το 1961. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μπέκετ εξέφρασε τη δυσαρέσκια του για τους Ναζί και συμμετείχε στη Γαλλική Αντίσταση. Για την προσφορά του αυτή τιμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με το Μετάλιο Αντίστασης και το Σταυρό του Πολέμου (Croix de Guerre).
Ακολούθως, ο Σάμιουελ Μπέκετ στις αρχές του 1950 ξεκινάει την επιτυχημένη πορεία του στη θεατρική συγγραφή με έργα όπως «Περιμένοντας τον Γκοντό (En attendant Godot)», «Μολλόυ»,«Τo τέλος του παιχνιδιού(Fin de partie)»,«Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ (Krapp’s Last Tape)» και άλλα πολλά. Σημαντικά χαρακτηριστικά των έργων του Μπέκετ είναι η ακινησία των προσώπων και το δίπολο διάλογος-μονόλογος. Ακόμη, όλοι οι ήρωες (συχνά μόνοι στη σκηνή) αποτελούν τη μεταφορά της αδυναμίας του ανθρώπινου είδους να βρει την κινητήριο δύναμη προκειμένου να ξεφύγει από το τίποτα,την αδράνεια που έχει περιπέσει. Επίσης,με τη πάροδο του χρόνου τα έργα του Μπέκετ έγιναν ολοένα και πιο σύντομα π.χ το «Πράξη δίχως λόγια» διαρκεί μόνο δύο λεπτά!.
Αργότερα, το 1969 κατά τη διάρκεια των διακοπών του με τη σύζυγο του Σουζάν, στη Τύνιδα έμαθε ότι επρόκειτο να του δωθεί Νόμπελ Λογοτεχνίας για τους «νέους τρόπους έκφρασης που εισήγαγε στην πεζογραφία». Δεν του άρεσε η δημοσιότητα και αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο. Διέθεσε το χρηματικό έπαθλο των 73.000 δολαρίων σε νέους καλλιτέχνες και ζωγράφους. Λίγα χρόνια μετά, εκλέχθηκε επικεφαλής της Aosdána, μιας ένωσης ανθρώπων των Καλών Τεχνών της Ιρλανδίας. Πέθανε μόνος από εμφύσημα στις 22 Δεκεμβρίου 1989 ενώ η σύζυγος του είχε πεθάνει νωρίτερα,τον Ιούλιο του ίδιου έτους.
Πηγές:
https://www.britannica.com/biography/Samuel-Beckett
Μποζίζιο Πάολο(2006), Ιστορία του Θεάτρου, Copywright Αιγόκερως
