Πηγή εικόνας: http://www.katiousa.gr/
Ο Τσιανγκ Κάι Σεκ ήταν σημαντικός στρατιωτικός και πολιτικός. Τη δεκαετία του 1920 ηγήθηκε του εθνικιστικού κόμματος της Κίνας (Κουμιτάνγκ) και όταν έχασε τελικά την εξουσία από τους κομμουνιστές, μετέφερε την εθνικιστική του κυβέρνηση στο νησί της Ταϊβάν. Aποτέλεσε σημαντική μορφή της Κινεζικής ιστορίας.
Τα πρώτα βήματα
Ο Τσιανγκ Κάι Σεκ γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1887 στο Νιγκ Πο της Κίνας. Ο πατέρας του ήταν έμπορος κρασιών και πέθανε όταν ο Τσιανγκ ήταν μόλις 9 ετών. Έτσι, ανέλαβαν την κηδεμονία του κάποιοι συγγενείς, οι οποίοι τον κακομεταχειρίζονταν. Αυτό αποτέλεσε το λόγο που ο ίδιος αποφάσισε να καταταχθεί πολύ νωρίς στο στρατό και στα 18 του χρόνια, αφού έδωσε εξετάσεις, έγινε δεκτός στην στρατιωτική ακαδημία Πάο Τιν. Αργότερα, ο Τσιανγκ πήγε στην Ιαπωνία με σκοπό να φοιτήσει στη στρατιωτική σχολή του Τόκιο. Αυτή η απόφαση αποδείχθηκε καταλυτική για την πορεία του ως πολιτικός, αφού εκεί ήρθε σε επαφή με τον Σουν Γιατ-Σεν, ο οποίος οργάνωνε την επανάσταση εναντίον της μοναρχίας των Μαντσού στην Κίνα. Έτσι, ο ίδιος ο Τσιανγκ μυήθηκε στις αντιδυναστικές ιδέες και αποφάσισε να συμμετέχει και εκείνος στο κίνημα ανατροπής της κινεζικής αυτοκρατορικής δυναστείας των Μαντσού και να γίνει μέλος του κόμματος του Σουν, γνωστότερου ως Κουμιτάνγκ. Με το ξέσπασμα των πρώτων εξεγέρσεων στην Κίνα το 1911, επέστρεψε και συμμετείχε στις μάχες, αρχικά για την ανατροπή των Μαντσού, και έπειτα κατά του νέου προέδρου και αυτοκράτορα της χώρας, Γουάν Σικάι. Εκείνη την περίοδο, υπήρξε προσέγγιση των Κουομιτάνγκ με την ΕΣΣΔ, καθώς η Κομμουνιστική Διεθνής είχε στρατηγική υποστήριξης εθνικών κινημάτων σε διάφορες χώρες. Με αυτή την αφορμή λοιπόν, ο Τσιανγκ έφυγε για τη Μόσχα ώστε να μελετήσει τις Σοβιετικές στρατιωτικές μεθόδους.
Πηγή φωτογραφίας: www.mixanitouxronou.gr
Η άνοδος του Τσιανγκ στην ηγεσία
Ο Τσιανγκ στη Μόσχα μελέτησε κυρίως τη δομή του Κόκκινου Στρατού, ο οποίος του έδωσε το πρότυπο για τη δημιουργία μιας στρατιωτικής ακαδημίας κοντά στην Καντόνα, ενώ την ίδια στιγμή το κόμμα του Σουν Γιατ-Σεν άρχισε να προσεγγίζει και τους Κινέζους κομμουνιστές. Οι τελευταίοι άρχισαν να αποκτούν σημαντική επιρροή εντός του κινήματος, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του Σουν, με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι διαμάχες στο εσωτερικό του κόμματος μεταξύ κομμουνιστών και συντηρητικών εθνικιστών. Ο Τσιανγκ, αφού αρχικά κράτησε συμβιβαστική στάση απέναντι στα γεγονότα, χάρη στις μεγάλες οργανωτικές του ικανότητες αναδείχθηκε σε ηγέτης του επαναστατικού κινήματος. Όμως η συμβιβαστική του στάση δεν κράτησε πολύ. Εξαιτίας των έντονων αντικομμουνιστικών αισθημάτων του, την Άνοιξη του 1927 εφάρμοσε πολιτική καταστολής κατά του συνδικαλιστικού κινήματος και διέταξε τη σύλληψη και την εξόντωση χιλιάδων κομμουνιστών που βρίσκονταν στο κόμμα του. Το βιαιότερο επεισόδιο ήταν εκείνο με τη σφαγή χιλιάδων εργατών στην Καντόνα. (Σφαγή στην Καντόνα). Ταυτόχρονα όμως, κατάφερε να ενοποιήσει την Κίνα, να επιβληθεί των τοπικών ηγεμόνων και λίγο αργότερα να ιδρύσει μια νέα κεντρική κυβέρνηση, με πρωτεύουσα τη Νανκίν.
Πηγή φωτογραφίας: www.mixanitouxronou.gr
Ο Τσιανγκ και οι κομμουνιστές του Μάο Τσε Τουνγκ
Οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που είχε υποσχεθεί ο Τσιανγκ στο λαό του δεν είχαν υλοποιηθεί έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1930. Την ίδια στιγμή, οι κομμουνιστές με ηγέτη τους τον Μάο Τσε Τουνγκ είχαν αρχίσει να σχηματίζουν το δικό τους στρατό και έμελλαν να εξελιχθούν σε ικανούς αντιπάλους του Τσιανγκ. Οι αρχικές επιχειρήσεις του Μάο εναντίον του Τσιανγκ βέβαια, δεν είχαν ιδιαίτερη επιτυχία, υποχρεώνοντας τους οπαδούς του Μάο σε μια υποχώρηση που αργότερα ονομάστηκε “Μεγάλη Πορεία“. Όταν ο Τσιανγκ ήταν έτοιμος να συνεχίσει την εκστρατεία κατά των κομμουνιστών στο Τζιανγκσί, αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει λόγω της κρίσης που προκλήθηκε από την ιαπωνική εισβολή στη Μαντζουρία. Αφού αιχμαλωτίστηκε, το Δεκέμβρη του 1936, από έναν στρατηγό του που αντιδρούσε στην ενδοτική πολιτική του έναντι των Ιαπώνων, αναγκάστηκε να συμφωνήσει να συμμαχήσει με τους κομμουνιστές ώστε να αφεθεί ελεύθερος. Έτσι, ζήτησε εσωτερική ενότητα στη χώρα και το κόμμα και συναντήθηκε με τους αντιπάλους του με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου εναντίον της Ιαπωνίας. Οι τοπικές αψιμαχίες μεταξύ των δύο χωρών εξελίχθηκαν σε κανονικό πόλεμο το 1937, ο οποίος τερματίστηκε με την ήττα της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας.
Τσιανγκ Κάι Σεκ και Μάο Τσε Τουνγκ / Πηγή εικόνας: www.se-skepseis.gr
Το ξέσπασμα του εμφυλίου και η ίδρυση της Ταϊβάν
Το τέλος του πολέμου εναντίον της Ιαπωνίας σήμανε το ξέσπασμα ενός εμφυλίου μεταξύ των εθνικιστών του Τσιανγκ και των κομμουνιστών του Μάο. Ο Τσιανγκ σταμάτησε να προμηθεύει τον κινεζικό Κόκκινο Στρατό και συνέχισε τις επιθέσεις εναντίον ορισμένων κομμουνιστικών μονάδων. Η καταστολή των αντιφρονούντων αυξήθηκε επίσης. Παρά τις μεσολαβητικές προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών, ο πόλεμος συνεχίστηκε και το Μάιο του 1949 οι κομμουνιστές με τον Μάο Τσε Τουνγκ κατάφεραν να επιβληθούν. Ως αποτέλεσμα, ο Τσιανγκ εγκαταστάθηκε στη νήσο Φορμόζα (Ταϊβάν), με όσους εθνικιστές οπαδούς του είχαν απομείνει, εγκαθιδρύοντας δικτατορία και πραγματοποιώντας επιθέσεις κατά των κομμουνιστών στα στενά της Φορμόζας. Φεύγοντας από την Κίνα, ο Τσιανγκ παραιτήθηκε για λίγο από το αξίωμα του προέδρου, αλλά το ξαναπήρε την 1η Μαρτίου 1950. Το κράτος της Ταϊβάν επιβίωσε χάρη στην οικονομική υποστήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία το 1955 υπέγραψε σύμφωνο με την κυβέρνηση του Τσιανγκ, εγγυώμενη στρατιωτικά την υπεράσπιση της χώρας. Αλλά και ο Τσιανγκ ήταν ένας από τους λίγους αρχηγούς κρατών, που έστειλαν στρατεύματα σε υποστήριξη της πολεμικής προσπάθειας των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Παρ’ όλα αυτά, δεν κατάφερε ποτέ να οργανώσει την επανένωση με την ηπειρωτική Κίνα, που ήταν και ο μείζονας στόχος του.
Εν κατακλείδι
Ο Τσιανγκ Κάι Σεκ αποτέλεσε αδιαμφισβήτητα μια σημαντική μορφή πολιτικού και στρατιωτικού. Ο παθιασμένος εθνικισμός και η σκληρότητά του όμως, συχνά κατέληγε εις βάρος του λαού του. Η οικονομική πολιτική που άσκησε κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του στην Ταϊβάν, ήταν επιτυχής και πέτυχε πολύ υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης. Ο ίδιος έβλεπε την Ταϊβαν ως ενδιάμεσο σταθμό για την ανακατάληψη της Κίνας, κάτι που όμως δεν κατάφερε ποτέ. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 5 Απριλίου 1975 και τον διαδέχθηκε ο γιος του Τσιανγκ Τσινγκ-Κουό, ο οποίος ξεκίνησε ένα περιορισμένο πολιτικό άνοιγμα.
Άγαλμα του Τσιανγκ Κάι Σεκ στην Ταπέι της Ταϊβάν / Πηγή φωτογραφίας: gr.dreamstime.com
Παρακάτω ακολουθεί μια διάλεξη σχετικά με τα γεγονότα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στην Κίνα μεταξύ 1946-1949:
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Τσιάνγκ Κάι-σεκ, το αντίπαλο δέος του Μάο, Ανακτήθηκε από: www.katiousa.gr/, Τελευταία πρόσβαση: 29/10/2022.
- Τσιανγκ Κάι Σεκ, Ανακτήθηκε από: https://www.trenfo.com/, Τελευταία πρόσβαση: 29/10/2022.
- Τσιανγκ Κάι Σεκ, ο ηγέτης που πολέμησε τον Μάο και ηττήθηκε κατά κράτος. Κι όμως είχαν συμμαχήσει για να πολεμήσουν την Ταϊβάν, Ανακτήθηκε από: https://www.mixanitouxronou.gr/, Τελευταία πρόσβαση: 29/10/2022.
- Τσιανγκ Κάι Σεκ, Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/, Τελευταία πρόσβαση: 29/10/2022.
