Εσύ ξανά. Εσύ εδώ. Πάλι εδώ.
Το είχα πάρει απόφαση. Από εκείνες τις αποφάσεις που λες «ο κόσμος να χαλάσει αυτό θα γίνει». Στη δική μου περίπτωση βέβαια είχα πει πως «ο κόσμος να χαλάσει αυτό ΔΕ θα γίνει. Όχι πάλι». Εμείς καθορίζουμε την τύχη μας, μα μερικές φορές η τύχη μας καθορίζει εμάς. Έτσι συμβαίνει με σένα. Δεν ξέρω αν είσαι η τύχη μου ή η ατυχία μου αλλά σίγουρα ανήκεις σε μια από τις δυο κατηγορίες.
Ηρεμία. Απόλυτη. Από εκείνη την ωραία που απολαμβάνεις τη μοναξιά σου. «Άδειο κεφάλι» επιτέλους μετά από πολύ καιρό. Ωραία μέρα σήμερα. Κάθομαι στο μπαλκόνι και έχω όλη την πόλη πιάτο μου. Όλα καλά. Ειλικρινά καλά. Μέχρι τώρα. Ένα αυτοκίνητο πέρασε με «Ταυτισμένο» να παίζει τέρμα. Και ακούω αυτό : «Εσύ ξανά αναθεώρηση σκέψεων, πράξεων, βλέπεις θολά». Ωραία. Ξεκίνησε δυναμικά η μέρα, λέω. Δεύτερη σκέψη είναι πως δε θα αφήσω ένα τραγούδι να με επηρεάσει. Ακόμα και αν μου θύμισε εσένα. Κοιτάζω το κινητό. 11:11.
Εξαιρετικά. Πότε πέρασε η ώρα, σκέφτομαι. Έχει κανονιστεί καφές το απόγευμα και μέχρι τότε δεν έχω να κάνω τίποτα.
Με τα πολλά και τα λίγα η μέρα πέρασε. Όλα κυλούσαν τόσο ήρεμα που μου έκανε εντύπωση. Ποτέ δεν έχω ήρεμες μέρες εγώ. Μάλλον άλλαξε το γούρι, σκέφτομαι. Το απόγευμα πέρασε και μαζί του και ο καφές. Μετά τα γνωστά. Σπίτι να ετοιμαστούμε γα το βράδυ. Στο γνωστό μαγαζί που πηγαίνουμε κάθε βράδυ. Η παρέα μαζεύτηκε και περνάμε καλά. Όλα εξακολουθούν να είναι ήρεμα.
«Εσύ ξανά αναθεώρηση σκέψεων, πράξεων, βλέπεις θολά». Ακούγεται και πάλι. Λέω δε μπορεί, επίτηδες το κάνουν; Κοιτάζω. το ίδιο αυτοκίνητο που πέρασε και το πρωί. Κοιτάζω το κινητό. 11:11. «Διαβολική» σύμπτωση. Δεν προλαβαίνω να αφήσω το κινητό και χτυπάει. Δεν το πιστεύω. «Εσύ ξανά».
Θες να βρεθούμε και θέλω και εγώ, μα δεν πρέπει. Πότε όμως κάναμε αυτό που πρέπει για να το κάνουμε και τώρα;
Συναντιόμαστε στο γνωστό σημείο. Τι κι αν είχαν περάσει 3 μήνες; Δεν υπήρχε καμία αμηχανία μεταξύ μας.
Ήταν πολύ ήρεμη η μέρα μου για να είναι αληθινή. Συζητάμε για τόσα αόριστα και άσχετα με εμάς θέματα. Περιμένω να ακούσω πως σου έχω λείψει και να σου πω πως και μένα μου λείπεις κάθε μέρα και λίγο περισσότερο. Διστάζω να το πω πρώτη και για αυτό προτιμώ να ξοδεύουμε τον λίγο πολύτιμο χρόνο μας σε οτιδήποτε άσχετο. Σε οτιδήποτε δε θα πονέσει αν αναφερθεί. Η βραδιά κυλάει και είσαι εκεί, μαζί μου.
Με ρωτάς πως περνάω και αν είμαι καλά χωρίς εσένα. Σου λέω ναι. Και δεν είναι ψέματα. Βαρέθηκα να μην είμαι καλά εξαιτίας σου. Το σκέφτομαι και στεναχωριέμαι, μα είναι η αλήθεια.
Μου λείπεις πάρα πολύ. Μερικές φορές τόσο που νιώθω αδύναμη να μιλήσω αν δεν το κάνω με εσένα. Μα μέχρι εκεί. Εγώ μου λείπω περισσότερο. Ήταν ωραίο το βράδυ μας. Ήταν καλά για τόσο. Μου αρκεί να ξέρω πως είσαι καλά και αν και με ενοχλεί που δεν είμαι εγώ η αιτία.
