Το κείμενο αυτό έχει τον τίτλο «άνοιξε τα μάτια σου και δες» γιατί είναι μια φράση που έχω ακούσει πολλές φορές να κυκλοφορεί μέσα στο μυαλό μου, κυρίως σε περιόδους που βιώνω κάτι πολύ έντονο, που μου προκαλεί πολλά συναισθήματα, τα οποία εν τέλει με βοηθούν να δω κάποια «βασικά» πράγματα πιο καθαρά. Το γεγονός που με ταρακούνησε αυτή την φορά, ήταν ο τσακωμός με έναν πολύ κοντινό μου άνθρωπο, τα λόγια του οποίου με πόνεσαν, αλλά ταυτόχρονα μου άνοιξαν πολλές κλειστές πόρτες. Πόρτες που ήξερα ότι υπήρχαν, κάποιες φορές τις άνοιγα με προσοχή για να μην πληγωθώ από αυτά που κρύβουν, αλλά τώρα αυτός ο άνθρωπος μου τις άνοιξε διάπλατα. Η αλήθεια είναι, ότι υπάρχουν πράγματα στην ζωή μας, στις ζωές όλων μας, που δεν θέλουμε να δούμε, και όταν πάρουμε την απόφαση να τα δούμε, να αποδεχτούμε ότι υπάρχουν (πράγμα πολύ δύσκολο), αρχίζουμε να τα δουλεύουμε σιγά σιγά. Τουλάχιστον έχουμε πάρει την απόφαση να το κάνουμε. Είμαστε θαρραλέοι. Ο κάθε άνθρωπος όμως, έχει τον δικό του χρόνο, για τους δικούς του λόγους.
Από την άλλη όμως πλευρά, υπάρχουν πράγματα που ακριβώς επειδή τα έχεις δουλέψει και ξέρεις πόσο δύσκολο είναι, δεν «ανέχεσαι» από κανέναν να σου το αμφισβητεί ή να είναι άδικος μαζί σου. «Άνοιξε τα μάτια σου και δες» τον δρόμο που έχεις διανύσει, το πόσο κουρασμένος-η ένιωσες και παρόλα αυτά δεν τα παράτησες. Τα μάτια σου και η καρδιά σου μιλούν, πρέπει να τα ακούσεις και να τα εμπιστευτείς. Πολλές φορές μπορεί να νιώθεις εύθραυστος και ευάλωτος, γιατί δεν είσαι ούτε καν εσύ σίγουρος για τον εαυτό σου. Όμως όταν κάποιος πάει να το αμφισβητήσει, τότε ξυπνάς, τότε βλέπεις καλύτερα τους αγώνες ενάντια στο σκότος σου, βλέπεις ότι είσαι πιο δυνατός από αυτά που έχεις περάσει, τα έχει αφήσει πίσω και συνεχίζεις, και αυτό θα ήθελες πολύ να το βλέπουν και οι κοντινοί σου άνθρωποι. Πιο πολύ σαν επιβράβευση, σαν ένα χτύπημα στην πλάτη ότι «μπράβο, τα έκανες καλά, τα κατάφερες!». «Το βλέπουμε και εμείς οι άνθρωποι που σε αγαπάμε, είναι πραγματικότητα, δεν το φαντάζεσαι.».
Παρόλα αυτά όλοι άνθρωποι είμαστε, και ο καθένας αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με τα δικά του μάτια. Ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί με βάση τα βιώματα του και πολλά πράγματα δεν μπορεί να τα καταλάβει αν δεν τα έχει περάσει ο ίδιος. Το θέμα είναι να μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί κάνουμε ο,τι κάνουμε και γιατί λέμε ο,τι λέμε.
Θα ήθελα να πω στους ανθρώπους που έχουν κάνει το δικό τους προσωπικό ταξίδι προς έναν εαυτό δικό τους, χωρίς τις προσδοκίες, τις επιθυμίες και τις απαγορεύσεις των άλλων να είναι περήφανοι για αυτό. Να μην αφήσουν κανέναν να τους το μειώσει, ή να τους το αμφισβητήσει. Ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε τι έχετε καταφέρει, που έχετε φτάσει. Αν είστε καλύτεροι από πέρσι, αν είστε πιο εσείς από πέρσι, αν είστε πιο ευτυχισμένοι από πέρσι, αυτό κάτι σημαίνει, κάτι μάλλον δουλέψατε, και επειδή ακριβώς το δουλέψατε, δούλεψε και αυτό. Τίποτα δεν γίνεται από μόνο του, και τίποτα ποτέ που να είναι σημαντικό δεν θα γίνει από μόνο του. Είτε αυτό είναι να είμαστε καλά με τον ίδιο μας τον εαυτό, είτε να έχουμε μια δουλειά που να μας αρέσει και να είμαστε καλοί σε αυτήν, είτε να έχουμε όμορφες και υγιείς σχέσεις με τους ανθρώπους. Για να τα έχουμε όλα αυτά πρέπει να δουλέψουμε, και «εσωτερικά» και «εξωτερικά».
Τα μάτια μας είναι ένα όργανο πολύ ευαίσθητο που επηρεάζεται από πολλά πράγματα μέσα στα οποία είναι και ο ψυχολογικός παράγοντας. Εγώ νιώθω πολλές φορές ότι είναι ο καθρέπτης της ψυχής. Αν κοιτάξουμε στον καθρέπτη μας, και επιμείνουμε λίγο θα δούμε πως πραγματικά είμαστε. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτό που είμαστε είναι κάτι τόσο μπερδεμένο γιατί χωράει μέσα του τόσα πολλά πράγματα και τόσες πολλές αντιφάσεις, τόσους πολλούς γκρεμούς, που πέφτει μέσα η αλήθεια μας και χάνεται. Αλλά αυτή η αλήθεια είναι κάτι που δεν πεθαίνει, είναι κάτι που υπάρχει έτσι και αλλιώς και άλλοι την βλέπουν πιο εύκολα, άλλοι πιο δύσκολα, άλλοι και είναι τραγικό αυτό, δεν θα την δουν ποτέ. Προσπαθώ, αυτήν την αλήθεια να μπορώ να την βλέπω, ακόμα και όταν είναι σαν τον ήλιο και τα μάτια μου πονάνε. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή. Έχει αλήθειες, ψέματα, έχει αμφισβητήσεις, αγώνες και παραιτήσεις. Έχει δρόμους, μονοπάτια, λεωφόρους. Έχει φώτα, σκοτάδια και ημίφως. Μπερδεύεσαι και συνεχίζεις και ξαναμπερδεύεσαι. Μπορώ να γράψω κι άλλα, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.
