Μουσική…Δεν έχω λόγο να σου κρυφτώ και σήμερα έβαλα στο τέρμα ό,τι αγαπώ να ακούω, τη μουσική μου. Ξεκίνησα τη μέρα μου με ό,τι μου δίνει κέφι ή απλά συναίσθημα. Θαρρώ πως δίχως τη μουσική, δε θα ‘χε αξία η στιγμή. Με νιώθεις; Όλα πηγάζουν μουσική κι όλα στο σύνολο τους αποτελούν ήχους, άλλοτε αρμονικούς κι άλλοτε αταίριαστους. Μα να πάρει η ευχή! Ποιος είπε πως τα θέλω όλα ταιριαστά στη ζωή μου;
Εγώ μπορεί να βάζω μια κάλτσα ριγέ και μια πουά. Εσύ που το ξέρεις; Έτσι απρόσμενα ευτράπελη τη θέλω και τη μουσική που θα συνοδεύει την κάθε ημέρα μου. Να ξεκινά με red hot chilli peppers και bob marley και να καταλήγει με Χαρούλη, Πασχαλίδη και Χαζτηφραγκέτα. Λίγο από όλα που λέμε και γιατί όχι δηλαδή; Γιατί να γεύομαι ένα είδος μονάχα Και να χαρακτηρίζομαι από αυτό ροκού, σκυλού, χεβιμεταλού. Όχι-όχι διαφωνώ καθέτως, οριζοντίως και παραλληλόγραμμα. Ναι! Τόσο πολύ διαφωνώ! Η μουσική είναι για όλους, ενώνει τους πάντες κι όλοι έχουμε δικαίωμα να την ακούμε. Κι εμείς οι λίγο από όλα, πολύ απλά έχουμε εκμεταλλευτεί το δικαίωμα της καθολικότητας της μουσικής. Ακούμε τα πάντα και περνάμε λίγο- πολύ, καλά παντού. Καλόβολα πλάσματα!
Που λες η μουσική είναι βάλσαμο, δεν έχω ιδέα πως θα ταν η ζωή μου χωρίς λίγο από μουσική. Δηλαδή θεωρητικά στο μυαλό μου, η κάθε μέρα έχει και το τραγούδι της, έχει και το σκοπό της. Κάθε εποχή, μήνας χρόνος μέχρι και αιώνας χαρακτηρίζεται από τη μουσική του. Λατρεύω τους καλλιτέχνες, τους έχω αδυναμία, τους θαυμάζω πως το λένε, κατόρθωσαν να ζουν μέσα από τη μουσική και να την υπηρετούν. Όχι όλους βέβαια να τα λέμε κι αυτά, είναι και κάποιοι που την εξευτελίζουν. Ονόματα δε λέμε οικογένειες δε θίγουμε. Όλοι αυτοί οι αληταράδες που την εκπορνεύουν απλά τους μισώ.
Βλέπεις βρε παιδί μου κάτι μουσικούς και ανατριχιάζουν ολόκληροι καθώς παράγουν τον ήχο τους, καθώς τους βγαίνει η μελωδική τους λαλιά. Μαζί τους κι εμείς ζούμε τη μυσταγωγία της σύνθεσης. Η μουσική ηρεμεί, ξεσηκώνει, συνδέει γεγονότα σκέψεις χαρές και λύπες. Ζούμε κινηματογραφικά κάθε φόρα που έχουμε soundtrack για τις στιγμές μας. Κι είναι και στιγμές που δε σου επιτρέπεται να ακούς μουσική, που δεν κάνει, που δεν είθισται και τότε είναι που σκαλώνεις. Το μυαλό σου έχει συνηθίσει τόσο πολύ την ύπαρξη της, που κάνει ανασκαφές, φέρνει στην μνήμη σου μια μελωδία ή ένα τραγούδι και αρχίζει εκεί μέχρι να σκάσεις. Σου κολλάει για μέρες και ειδικότερα κάτι ακατάλληλες στιγμές που χρειάζεσαι την απόλυτη συγκέντρωση του νου σου.
Για παράδειγμα στις εξεταστικές εκεί που γράφεις, ξάφνου αρχίζει η αναπαραγωγή ενός άσχετου τραγουδιού που είχες ακούσει τυχαία τις προάλλες στο γειτονικό μπαράκι. Κι εκεί να επιμένει ξανά και ξανά λες κι έχεις πατήσει την αυτόματη αναπαραγωγή ένα πράγμα. Θέλεις να κρυφτείς από τη μουσική για λίγο και η χαρά δε σε αφήνει! Δεν έμαθα ποτέ ενώ θα μπορούσα, πάντα αρκούμουν στο να ακούω. Ίσως καλύτερα έτσι, σκέφτομαι. Καλύτερα να ακούω, παρά να μην την τιμώ σωστά και όπως της πρέπει,
Χαζεύω με τους ταλαντούχους μουσικούς και με τα υπέροχα δημιουργήματα τους, υποκλίνομαι στην ίδια τη μουσική και τους υπηρέτες της. ΌΛΑ γύρω μας αποτελούν μουσική ακόμα κι όταν δεν τους δίνουμε σημασία. Από το κύμα που σκάει δίπλα μας και τα τζιτζίκια που δε σταματούν λεπτό το καλοκαίρι, μέχρι τις μηχανές αυτοκίνητων και τις ομιλίες των περαστικών. Όλα μουσική σε μια ατίθαση και ανεπιτήδευτη μορφή της.
Θα γράψω λίγα μα για μένα σημαίνει πολλά το να μπορώ να την χαίρομαι τη μουσική σε όλες της τις μορφές. Ακόμα κι εκείνο το τικ- τακ της καρδιάς που μας κρατά στη ζωή είναι μουσική. Κι αν αυτός δεν είναι λόγος να τη θεωρώ τόσο σημαντική τότε τι; Ζήσε λοιπόν όσο μπορείς και βάλε στο καθετί σου λίγο από μουσική και θα με θυμηθείς. Άκου κάθε μέρα κι από λίγο και θα με νιώσεις. Ζήσε το έργο της ζωή σου, βάζοντας λίγη μελωδία, κάθε φόρα μια που να ταιριάζει κι έτσι κάθε στιγμή, κάθε λεπτό θα περνάει πιο εύκολα και αβίαστα στις αναμνήσεις σου και ως δια μαγείας τίποτα δε θα ξεχνάς.
