Crimegroupers: Ακροβατούμε όλοι σε μια κλωστή και παλεύουμε με τους δικούς μας δαίμονες

Σε μια άλλη εποχή θα μπορούσαν να είναι οι Τόμμυ και Τάππενς ή ο Σερλοκ Χολμς και ο επιθεωρητής Πουαρό. Άλλα εν έτη 2023, είναι οι Crimegroupers ή η Μαρία και ο Γιώργος, δύο νεαροί “ντέντεκτιβ” που δεν αφήνουν καμία υπόθεση ανεξιχνίαστη. Γυναικοκτονίες που συγκλόνισαν το πανελλήνιο, δολοφονίες που έμειναν ατιμώρητες, μοιραίες εξαφανίσεις που ίσως τελικά δεν ήταν και τόσο αθώες, αυτοκτονίες που τελικά αποδείχτηκαν ότι δεν είναι, εγκλήματα από ανθρώπους που ήταν υπεράνω υποψίας ή μήπως όχι; Τι οδηγεί στο έγκλημα τελικά; ο θύτης ή το θύμα; Γιατί υπάρχει πάντα σιωπή, πριν το τελικό “μπαμ”; Παλαιές και νέες υποθέσεις που έκλεισαν, άνοιξαν ξανά και πάλι μπήκαν αρχείο;  Γιατί πάντα ο δολοφόνος, γυρνά στον τόπο του εγκλήματος; Τελικά υπάρχει τέλειο έγκλημα; Η πάντα θα υπάρχει κάτι που θα μαρτυρά τον ένοχο; Κοινωνία ώρα μηδέν, είμαστε όλοι ένοχοι ή συνένοχοι; μιλάμε ή σιωπούμε;

Ο Γιώργος και η Μαρία, θα μπορούσαν άνετα να είναι οι βασικοί ήρωες σε ένα από τα αστυνομικά θρίλερ της Αγκάθα Κρίστι, ως δύο άλλοι ντέντεκτιβ εποχής. Οι Crimegroupers, είναι δύο νεαρά άτομα που προβληματίζονται, ερευνούν και προσπαθούν να ρίχνουν φως σε κάθε σκοτεινή υπόθεση παλιά ή καινούργια. Μπορούμε να τους παρακολουθούμε μέσα από τα podcasts τους στο spotify, με τα επεισόδια που ανεβάζουν για κάθε υπόθεση άλυτη, που για εκείνους δεν είναι και τόσο άλυτη. Οι οπαδοί τους και εμείς, περιμένουν κάθε φορά με αγωνία το κάθε τους επεισόδιο.

Οι Crimegroupers, ο Γιώργος και η Μαρία μέσα από την μοναδική συνέντευξη που μας παραχώρησαν στο Maxmag, μας μίλησαν για το ξεκίνημα τους, το έγκλημα, τις πτυχές τους, τους οπαδούς τους και τα σχέδια της crime ομάδας.

Λοιπόν, εμείς στην πρώτη καραντίνα αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε σαν δίδυμο σε έναν Ιντερνετικό σταθμό στο ράδιο Ιστόφωνο, οπότε και δημιουργήσαμε τους Goofygroupers … Η καραντίνα τελείωσε και μαζί της και το ραδιόφωνο. Θέλαμε τόσο πολύ όμως να συνεχίσουμε να κάνουμε κάτι άλλο που να μας γεμίζει. Το να φτιάξουμε δικό μας ραδιοφωνικό σταθμό ήταν πολύ δύσκολο και άλλο τόσο να δουλέψουμε σε κάποιον που είδη υπάρχει. Στην δεύτερη καραντίνα ακούγαμε αρκετά podcast και ανακαλύψαμε τα πρώτα true crime Ελληνικά podcast! Πάντα μας συγκινούσε το true crime είτε σε ταινίες, είτε σε σειρές, είτε σε ντοκιμαντέρ και μιας και είχαμε τον εξοπλισμό είπαμε σε κάνουμε το δικό μας true crime podcast! Κρατώντας λοιπόν το groopers είπαμε να αλλάξουμε την αρχή και να προσδιορίσουμε ακριβώς τι θα κάνουμε!!! Και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι CrimeGroupers!!

Πίσω από τα μικρόφωνα βρίσκεται ένα αγαπημένο ζευγάρι η Μαρία και ο Γιώργος!! Είμαστε στα early 30ς με πάρα πολλές απορίες για τον κόσμο, ευαισθησίες και για τον τρόπο που η κοινωνία λειτουργεί!! Και αυτό είναι που κάνουμε και στο δεύτερο μέρος του podcast… Λέμε τις απόψεις μας για ένα μέρος του κόσμου που λέγεται δικαιοσύνη και προσπαθούμε με λογική πάντα να καταλάβουμε γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα και τι είναι αυτό που τελικά ευθύνεται για όσα εγκλήματα συμβαίνουν!

Λοιπόν η τοποθεσία που γυρνάμε τα επεισόδια είναι στο σπίτι μας με δύο πολύ πολύ μικρά μικρόφωνα. Η διαλογή των crime stories γίνονται ανάλογα με το ενδιαφέρον το οποίο μπορεί να μας δώσει η ίδια υπόθεση. Πρώτα ψάχνουμε υποθέσεις με βάση τι είναι αυτό που θα μας δημιουργήσει σαν συζήτηση μετά στο podcast. Ρωτάμε συγγενείς, φίλους, αλλά και πολλές φορές τον κόσμο γύρω μας που μπορεί να έχει ζήσει τα γεγονότα από κοντά ή μπορεί να θυμάται την περίοδο που διαδραματίζονταν. Επειδή όμως στην Ελλάδα, ούσα μια μικρή χώρα, δεν υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία για τις περισσότερες υποθέσεις, προσπαθούμε να κάνουμε έρευνα βάση της αληθοφάνειας των στοιχείων και αυτό το καθιστά αρκετά δύσκολο.

Από όσο έχουμε παρατηρήσει από τα στατιστικά στα ντεντεκτιβάκια μας, έτσι αποκαλούμε τους ακροατές μας, υπάρχει ένα ευρύ ηλικιακό κοινό. Άτομα 18 μέχρι 70. Κατά βάση όμως μας ακούνε άτομα ηλικίας 28-32 και 42 μέχρι και 48. Τώρα όσον αφορά τις αντιδράσεις, εμείς αυτό που ζητάμε είναι η αλληλεπίδραση με τον κόσμο και αυτός είναι ο μόνος λόγος ο οποίος επιλέγουμε να φέρνουμε τις υποθέσεις μας με τέτοιο τρόπο. Συζητήσεις που κάνουμε μεταξύ μας ώστε να προσελκύσουμε τον κόσμο να μιλήσει και εκείνος να πει τις απόψεις του. Τις περισσότερες φορές οι απόψεις μας ταυτίζονται με τα ντεντεκτιβάκια, όμως υπάρχουν και εκείνοι που μας στέλνουν τελείως αντίθετες απόψεις με αυτές που έχουμε, τις οποίες και ακούμε προσεκτικά και πολλές φορές μαθαίνουμε κάτι από αυτές!

Η διαδικασία η οποία ακολουθούμε είναι κατά βάση το ψάξιμο των άρθρων που μπορεί να έχουν γραφτεί για την εκάστοτε υπόθεση την οποία μπορεί να θέλουμε να φέρουμε, όπως επίσης και η διασταύρωση αυτής. Πολλά άρθρα περιέχουν μέσα κιτρινοτυπίες της εποχής, όπως επίσης και ασάφειες ή πολλές φορές και ψέματα, με αποτέλεσμα να προσπαθούμε να διασταυρώνουμε εάν κάποια στοιχεία είναι αληθής ή όχι. Κυρίως αντλούμε τις υποθέσεις από άρθρα του internet, από βίντεο που έχουν ανέβει στο YouTube από τις εκπομπές που την εκάστοτε εποχή κάλυπταν τα γεγονότα και μερικές φορές από 3-4 βιβλία που έχουμε στο σπίτι αστυνομικών δημοσιογράφων και αντλούμε τις πληροφορίες από εκεί με πάσα λεπτομέρεια όπως παραδείγματος χάρη τα δύο βιβλία του Πάνου Σόμπολου.

Μαρία: Εγώ θα γυρίσω και θα πω ότι έχουν υπάρξει υποθέσεις οι οποίες με έχουνε κάνει να ξεπεράσω τα όρια μου στο κομμάτι της σκέψης μου αλλά έχω φροντίσει να μην το εξωτερικεύσω έτσι ώστε να μην ακουστεί στον ακροατή. Θα τολμήσω να πω ότι ήταν δύο για την ακρίβεια και οι δύο ήταν από τη δεύτερη σεζόν. Η πρώτη ήταν η άγρια δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου όπου και σαν άνθρωπο με έχει επηρεάσει πάρα πολύ το συγκεκριμένο γεγονός και η δεύτερη ήταν το 6ο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν, που ήτανε η παιδοκτονία της Στέλλας Εικοσιπεντάκη. Γενικά δεν έχω καλό feeling με τις δολοφονίες που γίνονται σε ανήλικα παιδιά, όχι ότι στους ενήλικες έχει άλλη βαρύτητα αλλά δεν μπορώ. Με τα παιδιά με πιάνει κάτι πολύ πιο βαρύ, κάτι πολύ πιο έντονο, κάτι το οποίο δεν μπορώ ακόμα να εξηγήσω ούτε εγώ η ίδια.

Γιώργος: Εμένα με στοιχειώνει μια υπόθεση που είναι άλυτη! Και δεν είναι άλλη από την δολοφονία της Εύης Γατίδου. Δεν το χωράει ο νους μου πως γίνεται να μην έχουν βρει μετά από τόσα χρόνια τον δολοφόνο της! Έγιναν τόσα λάθη σε αυτήν την απόθεση από τις αρχές που δεν δικαιολογούνται μιας και δεν είναι και τόσο παλιά. Είναι λες και το έχω πάρει προσωπικά!

Μαρία: Πάλι εγώ σαν Μαρία θα γυρίσω και θα πω ότι για να φτάσει στο σημείο να αφαιρέσεις τη ζωή κάποιου με τον οποιονδήποτε τρόπο σημαίνει ότι εσύ ο ίδιος έχεις ξεπεράσει τα προσωπικά σου όρια. Πιστεύω ότι κατά ένα μεγάλο βαθμό μπορεί να παίζει ρόλο είτε η κοινωνία στην οποία ζει κάποιος είτε το οικογενειακό του περιβάλλον είτε ακόμα ακόμα και κάποια ψυχική ασθένεια η οποία μπορεί να έχει και να μην την έχει καταλάβει μέχρι την ηλικία που θα διαπράξει.

Γιώργος: Χωρίς να παρεξηγηθεί πιστεύω πως είναι η μόρφωση του καθενός. Μην μπερδεύουμε την λέξη όμως. Άλλο μορφωμένος και άλλο σπουδαγμένος. Εάν έχεις πτυχία δεν σε κάνει σωστό άνθρωπο! Η μόρφωση έρχεται από την οικογένεια σου και από τα βιώματα σου. Εάν έστω και ένα από αυτά τα δύο δεν γίνει σωστά τότε είναι πολύ εύκολο να γίνει το κακό. Πρέπει να έχεις πάρει αγάπη για να μάθεις τι σημαίνει αγάπη.

Μαρία: Ερώτηση παγίδα είναι αυτή, εγώ θα σου απαντήσω απόλυτα ειλικρινά. Πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να γίνουμε δολοφόνοι ανάλογα με τις χορδές οι οποίες πατιούνται την ώρα που επιλέγεις να ξεφύγεις από τα όριά σου. Διπλωματική απάντηση θα τολμούσε να πει κανείς αλλά ναι.

Γιώργος: Δεν θα το εξέφραζα ακριβώς έτσι. Δολοφόνος γίνεσαι και όταν σκοτώνεις ένα ζώο για να τραφείς. Ναι, λοιπόν, μπορούμε να γίνουμε όλοι δολοφόνοι λοιπόν υπό κάποιες συνθήκες. Ακροβατούμε όλοι σε μια κλωστή και παλεύουμε με τους δικούς μας δαίμονες, κάτι το οποίο είναι εν δυνάμει πολύ επικίνδυνο για όλους μας.

Μαρία: Τολμώ να πω ότι με έχει επηρεάσει αρκετά θετικά με την έννοια ότι μπορώ να κάτσω και να κάνω δεύτερες και τρίτες σκέψεις και να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ δύο και τρεις φορές παραπάνω για έναν άνθρωπο, έχοντας ψάξει και έχοντας διαβάσει τόσα πολλά εγκλήματα που έχουμε φέρει και συμπεριφορές, δεν με έχει επηρεάσει κάπως ίσα-ίσα που μου βγάζει όντως τον ντετέκτιβ που μπορεί να κρύβω μέσα μου.

Γιώργος: Πάρα πολύ! Και θετικά και αρνητικά. Αρνητικά γιατί όντως κοιτάω αριστερά δεξιά γύρω μου και έχω τον νου μου πάντα, για όλα όσα συμβαίνουν μιας και μπορεί να συμβεί στον καθένα μας οποτεδήποτε. Θετικά γιατί έχω αποκτήσει ευαισθησία σε θέματα που δεν είχα τόσο σε εκτίμηση και είμαι πάντα σε ετοιμότητα για να βοηθήσω οποιονδήποτε συνάνθρωπο μου έχει ανάγκη εάν το αντιληφθώ!

Μαρία: Θα τολμήσω και θα πω σε αυτό ότι όλα τα εγκλήματα είναι και σοβαρά και ουσιαστικά πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με αφαίρεση ζωής οπότε για να γίνω και λίγο πιο συγκεκριμένη, θεωρώ ότι οι γυναικοκτονίες και τα εγκλήματα με βάση το πάθος ή με βάση το εγώ είναι τα χειρότερα για μένα.

Γιώργος: Για εμένα είναι τα άδικα. Σίγουρα δεν υπάρχει δικαιολογημένο έγκλημα ή αν υπάρχουν είναι ελάχιστα, αλλά είναι εκείνα που θα μπορούσαν ή να έχουν αποφευχθεί με την κατάλληλη βοήθεια ή εκείνα που κόσμος ζητούσε βοήθεια με τον τρόπο του και ούτε η κοινωνία αλλά ούτε και το κράτος τους βοήθησε με αποτέλεσμα να γίνει ότι έγινε.

Να μία πάρα πολύ ωραία ερώτηση. Λοιπόν οι Crimegroupers ετοιμάζουν τα δικά τους merchandise, όπου θα είναι κάποια μπλουζάκια με το logo μας και μια επιγραφή που θα δηλώνει πως όποιος το φοράει είναι ντεντεκτιβάκι, κάποια τετράδια γιατί ο καλός ντετέκτιβ έχει πάντα μαζί του σημειωματάριο, κάποιες υφασμάτινες τσάντες, μπρελόκ και αυτοκόλλητα. Στην συνέχεια αποφασίσαμε να βάλουμε την εφαρμογή “buy me a coffee” γιατί όντως με την στήριξη του κόσμου μπορούμε να εξελιχθούμε σαν podcast για παράδειγμα κάνοντας καλύτερο τον ήχο μας, όπως επίσης αποφασίσαμε να βάλουμε το live στην ζωή μας για αρχή στο Instagram μιας και η αλληλεπίδραση είναι αυτό που αναζητάμε σαν podcast. Αν κοιτάξει κανείς πολύ μακριά αχνό φαίνεται ένα κανάλι στο YouTube….