Τον πέμπτο κύκλο παραστάσεων ολοκλήρωσε η ομάδα του «Mein Komplex» στο θέατρο Έαρ Βικτώρια και βρεθήκαμε και εμείς εκεί τον προηγούμενο μήνα.
Η υπόθεση αφορά μια από τις πιο ενδιαφέρουσες υποθέσεις που θα μπορούσε να αναλάβει ο πασίγνωστος ψυχίατρος Σίγκμουντ Φρόυντ. Το 1920 στην Βιέννη έρχεται ως ασθενής ένας άνδρας που μέλει να γίνει γνωστός αργότερα για τις βαρβαρότητες στην ανθρωπότητα να μιλήσει για τα κόμπλεξ και την συναισθηματική ζωή με την σύζυγο του, Εύα Μπράουν.
Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Αδόλφο Χίλτερ όπου με την ιδέα του υπερανθρώπου και της Άριας φυλής, έβαλε την πρώτη λίθο για τις βαρβαρότητες ενάντια στους άλλους λαούς και στους διαφορετικούς ανθρώπους. Ο Χίτλερ συνεχίζει να απασχολεί τους ιστορικούς τόσο με τις πολιτικές του απόψεις όσο και με προσωπικές του αδυναμίες. Είναι γνωστό πλέον, ότι ένας διαταραγμένος νους μπορεί να ξεκινήσει πολλά λάθη, επηρεάζοντας τον εαυτό του και τους άλλους.
Στην ιδιαίτερη παράσταση που έλαβε χώρα για πέμπτη χρονιά, επικεντρωνόμαστε στη σεξουαλική αδυναμία του πρωταγωνιστή και πως εκείνος προσπαθεί να εκτοπίσει την δυσκολία της συντρόφου του. Ειδικά εκείνη την εποχή, στο μακρινό 1920 ήταν σύνηθες, να φορτώνονται οι γυναίκες τις αδυναμίες άλλων και ειδικά όσον αφορά τα σεξουαλικά προβλήματα.
Με τρόπο μεστό, σαρκαστικό στο φουλ, η παράσταση χτίζεται ως κωμική με ταυτοχρόνως όλα τα σοβαρά σημεία που οφείλει να έχει για να εμπλουτίσει το κείμενο με ιστορικές και ψυχολογικές αναφορές. Όλοι οι τρεις ηθοποιοί, που ενσαρκώνουν με την σειρά τους, τον ψυχίατρο Σίγκμουντ Φρόυντ, τον πολιτικό Χίτλερ, καθώς και την σύζυγο του, Εύα Μπράουν, συντελούν στην σκιαγράφηση μιας ζοφερής πραγματικότητας με όλες τις συνιστώσες της.
Πως μια πράξη τόσο όμορφη, όπως η ερωτική καταφέρνει να γίνεται στο μυαλό του Χίτλερ ένα μπερδεμένο κουβάρι φοβιών, ψεμάτων, ενοχοποιητικών στοιχείων και πλαστής αλήθειας είναι ένα μεγάλο θέμα όπου προσδίδεται με αμέριστη κωμική διάθεση. Επιπροσθέτως, το σενάριο δεν αφήνει κανέναν και από τους δυο άλλους συντελεστές, την Εύα Μπράουν αλλά και τον Φρόιντ, στην απέξω, αφού διεισδύει εξίσου στα άδυτα του ψυχισμού τους, φέρνοντας στο προσκήνιο τις αδυναμίες, τα άλυτα πάθη και τις φιλοδοξίες, δείχνοντας μας πως όλοι οι άνθρωποι είναι αδύναμοι και μόνο αν έρθουν αντιμέτωποι με τον εαυτό τους μπορούν να προχωρήσουν στην ζωή τους.
Εν κατακλείδι, μια παράσταση όχι μόνο για όσους ενδιαφέρονται για την ψυχολογία και την πολιτική, αλλά ένα όμορφο αποτέλεσμα κωμωδίας και ανθρωπιστικής σκέψης, για όλα τα «φαίνεσθαι» και όλα τα «είναι».
