Build advanced payment workflows with the Fusebox Elavon Portal and leverage Elavon’s enterprise infrastructure for global payment operations.

«The Strangers: Prey at Night»: Ένα ακόμα μείγμα από κλισέ;

Είναι γεγονός πως ο κινηματογραφικός τρόμος διένυε πάντοτε μια περίοδο κρίσης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, το ότι πρόκειται για το είδος που φαίνεται να χρησιμοποιεί τα πιο αξιομνημόνευτα και γελοία – πλέον- κλισέ. Αχρείαστα jump scares , πανομοιότυπη αφηγηματική δομή και γελοίες αποφάσεις χαρακτήρων που οδηγούν σε βέβαιο θάνατο, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν το ψηφιδωτό του είδους και που το μεταμορφώνουν περισσότερο σε κάτι κωμικό και αναμενόμενο , παρά σε μία ψυχοφθόρα και βαθιά διεισδυτική βουτιά στο συναίσθημα. Είναι εμφανές πλέον πως η καινοτομία είναι ένα ρίσκο που αποφεύγεται ευλαβικά από τους δημιουργούς και τους παραγωγούς, που προτιμάνε να παραδώσουν στο κοινό μία μέτρια παραγωγή, που θα αποφέρει εισπράξεις και ίσως μια ευκαιρία για ένα ακόμα sequel που δε ζήτησε κανείς.

Κάτι αντίστοιχο πρέπει να συμβαίνει και με το «The Strangers : Prey at Night». Κρίνοντας από το trailer , πρόκειται για μια ακόμα ιστορία που εκτυλίσσεται σε κάποια ερημική τοποθεσία και περιλαμβάνει την κλασσική αλληλεπίδραση θηρευτών και θηραμάτων. Η συμμορία με τις (ομολογουμένως) ανατριχιαστικές μάσκες από το πρωτότυπο «The Strangers», επιστρέφει για μια ακόμα φορά για να τρομοκρατήσει μια ανυποψίαστη οικογένεια, που αποφάσισε για μια ακόμα φορά να μείνει στη μέση του πουθενά, ώστε να καταλήξει να γίνει βορά σε ένα ακόμα βάρβαρο ‘’παιχνίδι’’.

To trailer φαίνεται αρκετά καλοδουλεμένο, αν και δεν ξεφεύγει απ’ τον κανόνα. Υποκύπτοντας στον πειρασμό να παίξει με τις νοσταλγικές χορδές των θεατών, χρησιμοποιεί χρώματα και γραμματοσειρές με σαφή 80’s αισθητική και σαν μουσικό θέμα ένα hit της ίδιας εποχής (Tiffany – I think we’re alone now). Παρ’ όλο που αποκαλύπτονται κάμποσες πληροφορίες σχετικά με την πλοκή και το ποιος θα μείνει τελευταίος για να κρίνει την έκβαση της ιστορίας, το τελικό αποτέλεσμα μένει να κριθεί από τις 29 Μαρτίου και μετά, που θα κυκλοφορήσει η ταινία. Τα ηνία της σκηνοθεσίας αναλαμβάνει ο Johannes Roberts, που μόνο οι φανατικοί του είδους θα αναγνωρίσουν.

Για την ιστορία πάντως ,το προηγούμενο μέρος «The Strangers», που υπέγραφε ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Bryan Bertino, αναμφίβολα δεν κατάφερε να σπάσει τη μακρόχρονη παράδοση των κλισέ του τρόμου. Μόνη εξαίρεση ίσως αποτελεί το τέλος της ταινίας, όπου οι δύο βασικοί χαρακτήρες πιάνονται αιχμάλωτοι από τη συμμορία και δολοφονούνται μακάβρια, αντί να σωθεί τουλάχιστον ο ένας απ’ τους δύο. Οι υπόλοιπες στιγμές της ταινίας δεν είναι κάτι αξιομνημόνευτο και σίγουρα της στερούν οποιαδήποτε δόση ρεαλισμού προσπάθησε να προσδώσει στα γεγονότα που διαδραματίζονται ο σκηνοθέτης. Η χρήση του ‘’Inspired by true events’’ είναι άλλωστε ένα ακόμα κλισέ…

Περισσότερα από τη στήλη: Κινηματογράφος

Κινηματογράφος

Γιατί το Die, My Love κουράζει;

Το Die, My Love είναι μια ταινία έντονα συναισθηματική, αλλά και εξαιρετικά κουραστική, που δοκιμάζει…

Κινηματογράφος

Χριστούγεννα με…ταινίες τρόμου: 3 αποκρουστικές στιγμές του Άι Βασίλη

Γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα και θυμόμαστε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες απεικονίσεις του Άι Βασίλη σε…

Κινηματογράφος

10 (όχι τόσο κλισέ) χριστουγεννιάτικες ρομαντικές ταινίες

Όχι, δεν είναι μια ακόμα λίστα που θα σού προτείνει το Love Actually και το…

Κινηματογράφος

Avatar: Fire and Ash – H Πανδώρα ξανα στις φλόγες

Ο James Cameron επιστρέφει στην Πανδώρα με το Avatar: Fire and Ash, την τρίτη ταινία…

Κινηματογράφος

Ο Μάρτιν Σκορσέζε προτείνει 12 αγαπημένες του ταινίες

Ο αγαπημένος μας Μάρτιν Σκορσέζε μοιράζεται μαζί μας 12 ταινίες που αποκαλύπτουν τις επιρροές, τις…

Κινηματογράφος

Prisoners (2013) – Jake Gyllenhaal και Hugh Jackman στη κόψη της ηθικής

Ένα από τα πιο συνεκτικά και απαιτητικά σύγχρονα θρίλερ – Το Prisoners του Denis Villeneuve…

Κινηματογράφος

Vivre Sa Vie (1962): Το πραγματικό αριστούργημα του Γκοντάρ

Χωρισμένο σε 12 κεφάλαια, το Vivre Sa Vie βάζει τον χαρακτήρα στο μικροσκόπιο, μιλά ανοιχτά…