Η “Δεσποινίς Τζούλια” στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας

Ένα έργο γραμμένο το 1888 που ασχολείται με ένα από τα ζητήματα που βασανίζουν ακόμη και σήμερα.Ποια είναι η σχέση των δύο φύλων; Υπάρχει ισότητα;Ποιος είναι ο δυνατός;

Στη σκηνή βλέπουμε τρεις ηθοποιούς,δύο γυναίκες κι έναν άντρα. Μια πλούσια και δύο υπηρέτες. Στη διάρκεια, όμως, της ιστορίας αλλάζουν οι ρόλοι. Άλλωστε η νύχτα του μεσοκαλόκαιρου, η μικρότερη νύχτα του χρόνου,ενδείκνυται για τέτοια παιχνίδια. Η δεσποινίδα Τζούλια, μία ευγενικής καταγωγής νέα, είναι η πρωταγωνίστρια. Σκληρή και προστακτική με το υπηρετικό προσωπικό όπως αρμόζει σε μία κόμισσα. Στον αντίποδα ο Ζαν,ο υπηρέτης.Υποτακτικός απέναντι στις βουλές των αφεντικών του.

Ένας χορός μεταξύ των δύο ηρώων θα γίνει το εφαλτήριο για μία σειρά αποκαλύψεων και παρεξηγήσεων. Η σκληρή, δυσπρόσιτη Τζούλια θα μετατραπεί σε πειθήνιο όργανο του αδίστακτου, σφετεριστή Ζαν. Η αιώνια πάλη μεταξύ των δύο φύλων εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια των θεατών. Η Τζούλια από μια κακότροπη γυναίκα εμφανίζεται ως μια βαθιά πληγωμένη από τους ανθρώπους ύπαρξη, που αποζητά την αγάπη που στερήθηκε ως παιδί. Ο Ζαν, από την άλλη, ενώ εκ πρώτης όψεως φαντάζει ένας υπάκουος στον αφέντη υπάλληλος, εν τούτοις εκδηλώνει όλες του τις άσχημες πλευρές. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να αναρριχηθεί κοινωνικά, κερδίζοντας έτσι το σεβασμό που στερήθηκε όσο ήταν στην τάξη των υπηρετών.

Ερμηνευτικά ξεχωρίζει ο Ζαν (Τάκης Σακελλαρίου), ο οποίος καταφέρνει με περισσή μαεστρία να αποτυπώσει την εσωτερική ασχήμια του ήρωα. Και το να γίνεις πειστικός ως αντιπαθής απαιτεί ταλέντο. Από την άλλη η Έλενα Κούστα, ως δεσποινίδα Τζούλια κρατά τις ισορροπίες, αποδίδοντας μια αρκετά γήινη ηρωίδα.Ίσως να χρειαζόταν  λίγο παραπάνω νεύρο,ώστε να αποτυπωθεί πληρέστερα ο εύθραυστος ψυχισμός της ηρωίδας. Η Μαρκησία Γαδ ως Κριστίνα δρα επικουρικά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η παρουσία της στη σκηνή δεν είναι καταλύτης για την εξέλιξη του έργου.

Ειδική μνεία για την υπέροχη κίνηση των ηθοποιών, που έχει επιμεληθεί ο Δημήτρης Αμπράζης. Πολύ καλή δουλειά και στα σκηνικά και τα κουστούμια (σκηνικά:Δάφνη Παπαιωάννου, κοστούμια: Έλενα Κύρου).

Συνολικά, μια προσεγμένη δουλειά από ένα θέατρο που ξέρει να επιλέγει συνεργάτες.