Αν θες ένα χαλαρό θριλεράκι για να περάσει η ώρα και, με αυτό το σκεπτικό, είπες να δεις το The Medium, καλύτερα βρες άλλη ταινία. Αν πάλι ψάχνεις ένα θρίλερ που θα σε κρατήσει στην άκρη του κρεβατιού σου και θα σε κάνει να καλύψεις *αρκετές φορές* τα μάτια σου με το πάπλωμα, εδώ είσαι. Αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία, (α) είσαι πολύ φίλ@ και (β) αναζητάς την ταινία α μέ σως.
Η υπόθεση
Το The Medium ξεκινάει με ένα crew ντοκιμαντέρ που ταξιδεύει στην περιοχή Ιsan, στα βορειοανατολικά της Ταϊλάνδης, για να καταγράψει τις σαμανιστικές πρακτικές του τοπικού διάμεσου (aka μέντιουμ) Nim. Η ίδια ισχυρίζεται ότι έχει καταληφθεί από το πνεύμα της Ba Yan, μιας θεότητας που οι ντόπιοι λατρεύουν και η οποία είναι μια σημαντική παρουσία στην οικογένειά της Nim, καθώς κατέχει τις γυναίκες για γενιές.
Στην πορεία γνωρίζουμε και τη Mink, την ανιψιά της που δεν πιστεύει στον σαμανισμό και ό,τι αυτός συνεπάγεται. Όμως, η κοπέλα αρχίζει να συμπεριφέρεται *πολύ* περίεργα, κάτι που υποδηλώνει ότι μάλλον δεν γλίτωσε από τη μοίρα των γυναικών της οικογένειας και έχει καταληφθεί από τη Ba Yan. Όσο περνάνε οι μέρες, η Nim και το crew αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που πίστευαν έχει καταλάβει τη Mink.
Πέρα από την υπόθεση
Το The Medium είναι μια ταινία που παίζει με το ντοκιμαντερ, ή πιο σωστά το mockumentary, και το θρίλερ. Στην αρχή ασχολείται με τον σαμανισμό ενώ μετά ασχολείται κυρίως με την κατάληψη από πνεύματα και δαίμονες, προσφέροντας αρκετά jump scares. Θα αρκούσε αυτό για να το κάνει ένα καλό θρίλερ; Ίσως, αλλά αυτό ΔΕΝ είναι το δυνατό του σημείο.
Το τρομακτικό στοιχείο εμφανίζεται στα πιο μικρά πράγματα –ακόμα και σ’ ένα βλέμμα ή ένα κούνημα του κεφαλιού. Ενώ στις δυτικά θρίλερ έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ότι το υπερφυσικό στοιχείο ζει στον δικό του διακριτό κόσμο, εδώ βλέπουμε ότι οι άνθρωποι ζουν ουσιαστικά μαζί με τα αόρατα πνεύματα. Pretty scary, που λένε και στο χωριό μου. Άσε που ο Banjong Pisanthanakun καταφεύγει στην κάμερα χειρός για να μην έχουμε ξεκάθαρη εικόνα του τι συμβαίνει, κάτι που κάνει το The Medium ακόμα πιο τρομακτικό. Και, όπως μάλλον μάντεψες, όσο περνάει η ώρα και η ταινία οδεύει προς την κορύφωσή της, το αίμα είναι περισσότερο, το gore στοιχείο το ίδιο, και όλα αυτά χωρίς να είμαστε σίγουροι τι ακριβώς ευθύνεται για την όλη κατάσταση.
Όλα αυτά μαζί αρκούν για να κάνουν την ταινία ένα πολύ δύνατο θρίλερ. Όμως, είναι η ερμηνεία της Sawanee Utoomma που απογειώνει την ταινία. Η Nim αποκτά πραγματικά υπόσταση, είναι τόσο αληθινός χαρακτήρας (εδώ μάλλον παίζουν σημαντικό ρόλο τα στοιχεία του ντοκιμαντέρ) με τον οποίο μπορείς να συνδεθείς και να τον καταλάβεις. Ειδικά σε κάποιες σκηνές, η ερμηνεία της ήταν τόσο εσωτερική και ανθρώπινη που απλά σε άφηνε με το στόμα ανοιχτό.
Θέλουμε και άλλα θρίλερ σαν το The Medium παιδιά, τέλος.
