Το Ληξούρι, η γραφική πόλη του Ιόνιου Πελάγους, πολιορκημένη από γαλαζοπράσινα νερά και φυσικές ομορφιές, ανήκει στην μυθική Κεφαλλονιά, συνιστώντας την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού μετά το Αργοστόλι. Αποτελεί την κύρια πόλη στην χερσόνησο Παλική και από τους κατοίκους αποκαλείται “Πίκολο Παρίσι” εξαιτίας του χειμάρρου, που την χωρίζει στα δύο. Πατρίδα του Λασκαράτου, διαθέτει ιστορία στον τομέα της μουσικής, αφού περιλαμβάνει την Φιλαρμονική του, η οποία είναι η δεύτερη πιο παλιά από αυτήν της Κέρκυρας στην Ελλάδα. Ο πληθυσμός της περιοχής είναι 3,752 κάτοικοι, ενώ το υψόμετρο είναι μηδενικό.
Το “Ληξούρι” προέρχεται από την λέξη “λήξη”, πιο συγκεκριμένα την λήξη του ποταμού, που αποτέλεσε το μέρος όπου δημιουργήθηκε η πόλη. Αναλυτικότερα, αφού ο κίνδυνος των πειρατικών επιδρομών εξασθένησε, οι κάτοικοι της Πάλης μετακινήθηκαν στο σημείο, που ο ποταμός συναντά την θάλασσα. Λόγω της εμπορικής ανάπτυξης στην περιοχή αυτήν και της εύρεσης εργασίας, το μέρος υποσχόταν μία καλύτερη ζωή. Έτσι δημιουργήθηκε μία νέα πόλη στο τέρμα, την λήξη του ποταμού, που ονομάστηκε Ληξούρι.
Η θρησκεία στο Ληξούρι
Η περιοχή φιλοξενεί πολλές μικρές και μεγάλες εκκλησίες ενώ πολιούχος όχι μόνο του Ληξουρίου αλλά και τις ευρύτερης περιοχής της Παλλικής είναι ο Άγιος Χαράλαμπος. Η εκκλησία είναι χτισμένη δίπλα στην Ιακωβάτειο Βιβλιοθήκη, όπου παλαιότερα ήταν το Αρχοντικό των Ιακωβάτων. Λέγεται ότι ο Άγιος έσωσε την περιοχή από την χολέρα η οποία χρονολογείται πιθανότατα στο 1811. Στα Κεφαλληνιακά Σύμμεικτα γίνεται η πρώτη αναφορά όπου αναγράφεται ότι το 1754 άρχισε η ανέγερση του ιερού ναού, ωστόσο δεν είναι σαφές πότε έγινε πολιούχος. Οι σεισμοί που ακολούθησαν 1767 και 1867 προκάλεσαν ζημιές, ωστόσο το 1953 η εκκλησία έγινε ξύλινη αποτελώντας για την πρώτη μετασεισμική περίοδο την καλύτερη εκκλησία, γεγονός που την κατέστησε Μητρόπολη το 1957.
Μία ακόμη ιερά μονή είναι εκείνη της Υπεραγίας Θεοτόκου Κορωνάτου. Σύμφωνα με την παράδοση ο άρχοντας Λέων Πολυκαλάς, προερχόμενος από την Κορώνη Πελοποννήσου κατέφυγε στο Ληξούρι φέρνοντας μαζί του μία εικόνα της Θεομήτορος. Στα τέλη του 15ου αιώνα ανηγέρθη ναός όπου την απέθεσε με τιμές. Ωστόσο τον 16 αιώνα οι σεισμοί κατέστρεψαν τον ναό. Έπειτα ένας βοσκός βρισκόμενος στην περιοχή της Μονής ανακάλυψε την εικόνα με μικρό εγκόλπιο και την μετέφερε στο σπίτι του. Ωστόσο αυτήν κάθε βράδυ έφευγε και πήγαινε στην συκιά όπου την είχε βρει ο βοσκός. Έτσι ο βοσκός κοινοποίησε το θαύμα και χτίστηκε νέος ναός. Η πρωτότυπη εικόνα της Κορωνιώτισσας έχει χαθεί ωστόσο αντίγραφό της βρίσκεται σήμερα στο θρόνο. Της αποδίδεται επίσης η ονομασία “Δακρυορρυούσα”, καθώς μετά από σεισμό το 1867, ο ναός δεν γκρεμίστηκε και η εικόνα βρέθηκε στο δάπεδο με δάκρυα στα μάτια.
Μία ακόμη ιερά μονή είναι αυτήν των Κηπουραίων που ιδρύθηκε το 1759 στο δυτικότερο μέρος της Πάλλης. Ιδρυτής υπήρξε ο Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου Χρύσανθος Μπόικος- Πετρόπουλος. Ωστόσο ο σεισμός του 1867 κατέστρεψε εντελώς την Μονή, την οποία ωστόσο αποφάσισε να ανοικοδομήσει έπειτα από συνάντηση με τους Μοναχούς από την Μονή Βαρδιάνων.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν επιπλέον εκκλησίες που κοσμούν την περιοχή όπως η Ιερά Μονή Αγ. Άνθιμου και Αγ. Παρασκευής, ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Δαμουλιανάτων. ο Ι.Ν. Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στα Φαβατάτα, καθώς επίσης και ο Ι.Ν. Αγίας Μαρίνας Σουλλάρων. Ακόμη ο Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Καλάτων, ο Ι.Ν. Υ.Θ Σκηνέα, Ζωοδόχου Πηγής, καθώς και η Ι.Μ. Υ.Θ Κεχριώνα Ληξουρίου και η Παναγία του Κρίνου.
Ιστορία και Μυθολογία
Αρχικά, η περιοχή ονομαζόταν Πάλη, από τον Πηλέα, γιο του Κέφαλου, μυθικού βασιλιά της Κεφαλλονιάς. Οι κάτοικοι της περιοχής, οι Παλλιείς, λέγεται ότι είχαν λάβει μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και στην μάχη των Πλαταιών. Ακόμη ο Ηρόδοτος και ο Παυσανίας αναφέρονται στην αρχαία πόλη Πάλλη ενώ υπήρξε και ναυτικός σύμμαχος της αρχαίας Κορίνθου. Έλαβε μέρος στους περσικούς πολέμους, στέλνοντας οπλίτες που τάχθηκαν υπό τον Παυσανία ενάντια στους Σάκες και τους Ινδούς. Γνωστή είναι και η αντίστασή της στην πολιορκία του Μακεδονικού στρατό του Φιλίππου του Ε’ ακολουθώντας έξυπνες τακτικές. Έπειτα όμως, μαζί με την Σάμη αλώθηκε από τους Ρωμαίους.
Κατά τον Μεσαίωνα ιδρύεται το Ληξούρι, ενώ το 1583 ο πληθυσμός του φτάνει τους 581 κατοίκους. Έτσι τον 16ο αιώνα γνωρίζει μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, ευνοείται η ναυτιλία και το εμπόριο, ενώ βελτιώνεται η επικοινωνία με ευρωπαϊκά πνευματικά κέντρα. Περί το 1800 συνιστούσε το πιο σημαντικό διοικητικό κέντρο της Κεφαλλονιάς. Ωστόσο έπειτα από απόφαση της Βενετικής Πολιτείας να είναι το Αργοστόλι η νέα πρωτεύουσα, οι κάτοικοι του Ληξουρίου αντέδρασαν, καταφεύγοντας ακόμη και σε βίαιες συμπεριφορές. Οι άσχημες σχέσεις είχαν οξυνθεί ενώ οι Ληξουριώτες στράφηκαν στην επίθεση. Ωστόσο, οι άνθρωποι υποχώρησαν και οι αρχηγοί της εξέγερσης συνελήφθησαν. Με την ύπαρξη των νέων κατακτητών στο νησί, η δίκη αναβλήθηκε ενώ αντιμέτωπος με την όλη κατάσταση ήταν ο Ι. Καποδίστριας, που είχε επιλεγεί από την ξένη αρμοστεία και ο οποίος κατάφερε να κατευνάσει τα πνεύματα.
Ακόμη μία επανάσταση χρονολογείται στα 1848 κατά των Άγγλων, όπου και ακολούθησαν διωγμοί και απαγχονίσεις.
Κατά την διάρκεια αυτών των γεγονότων, το Ληξούρι όπως και όλη η Κεφαλλονιά, πέρασαν περιόδους κατοχής. Όπως προαναφέρθηκε μέχρι το 1597 κυριαρχούσαν οι Βένετοι, όταν η Ενετική Δημοκρατία καταλύθηκε από τον Ναπολέοντα και επήλθε η γαλλική κατοχή. Περί τα 1800 ωστόσο, έπειτα από νίκη των Ρωσοτούρκων έναντι των Γάλλων, το Ληξούρι πέρασε υπό ρωσοτουρκική κατοχή. Το 1807 οι Γάλλοι επιστρέφουν, όχι για πολύ καθώς οι Βρετανοί το 1809 κυριαρχούν, δείχνοντας οι πρώτοι ασθενή αντίσταση. Ωστόσο το 1867 το Ιόνιο Κράτος ενώνεται με το Βασίλειο της Ελλάδος με πρωτεύουσα το Αργοστόλι. Οι σεισμοί που ακολούθησαν το 1867 και το 1953 καταστρέφουν το Ληξούρι.
Παρ’ όλη την ιστορία που έχει να υποδείξει, συνέβαλε σημαντικά και στον πολιτισμική εξέλιξη του νησιού, φιλοξενώντας σήμερα την Φιλαρμονική Σχολή Πάλλης, την Βαλλιάνειο Επαγγελματική σχολή και πολλά αξιοθέατα.
Πηγές:
- https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B7%CE%BE%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9
- http://www.lixouri.gr/istoria-lixouri/
- http://www.touristorama.com/%CE%9B%CE%B7%CE%BE%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9
- http://www.new.imk.gr/el/info.asp?CatID=5&scatid=28&EntityID=22
Σύνταξη κειμένου: Στεφανία Αποστόλου
Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου
