Πρώτα από όλα,θα ήθελα να σας αποκαλύψω ότι τον όρο «εννοιολογική φωτογραφία» τον έμαθα, σε μία αναζήτηση θέματος για το άρθρο της εβδομάδας. Παρ’ όλα αυτά το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον, και μία καινούργια γνώση που θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.
Η εννοιολογική φωτογραφία ,λοιπόν, είναι ένα είδος φωτογραφίας που αναπαριστά μία ιδέα. Από τότε που ανακαλύφθηκε η φωτογραφία, υπάρχουν τέτοιου είδους φωτογραφίες. Ωστόσο ο όρος «εννοιολογική φωτογραφία», είναι πρόσφατη. Προέρχεται από την εννοιολογική τέχνη (conceptual art), ένα καλλιτεχνικό κίνημα από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Ως και σήμερα αυτός ο όρος, χρησιμοποιείται για να περιγράψει την τεχνική και την μεθοδολογία αυτού του είδους τέχνης και φωτογραφίας.
Ως μεθοδολογία η «εννοιολογική φωτογραφία», είναι ένα είδος στημένης φωτογραφίας που στοχεύει στο να κάνει ορατή, μία ιδέα. Η έννοια είναι προκαθορισμένη και όταν είναι επιτυχής, είναι και ξεκάθαρη και κατανοητή μέσω της τελικής εικόνας. Πολύ συχνά αυτή η τεχνική φωτογραφίας χρησιμοποιείται στην διαφήμιση και στην εικονογράφηση. Θέλουμε, δηλαδή, να παρουσιάσουμε μία συγκεκριμένη ιδέα και στήνουμε μία σκηνή η οποία εξυπηρετεί αυτή την ιδέα. Πολλοί παρομοιάζουν αυτό το είδος φωτογραφίας με την λογοτεχνία καθώς αφήνει στον θεατή την ευκαιρία να σκεφτεί και να επεξεργαστεί τις πληροφορίες.
Σε αυτό το είδος φωτογραφίας, πολύ σημαντικά είναι τα συμφραζόμενα. Αυτά, δηλαδή, που πηγάζουν από την εικόνα. Τα νοήματα που μπορεί να προβάλουν τα χρώματα,τα σχήματα ή τα βλέμματα σε μία εικόνα.
Η εννοιολογική τέχνη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές του 1970, συχνά εμπλέκει τη φωτογραφία ως καταγραφή των περφόρμανς,των εφήμερων γλυπτών ή των καλλιτεχνικών ενεργειών. Καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν με αυτό το είδος φωτογραφίας, ήταν ο Edward Ruscha, ο John Hilliard, ο John Baldessari και ο Pedram Mousavi. Αυτοί οι καλλιτέχνες μερικές φορές αυτοπροσδιορίζονται ως εννοιολογικοί φωτογράφοι ή «καλλιτέχνες με μέσο τη φωτογραφία». Επιπλέον,ο Edward Ruscha έχει πει χαρακτηριστικά «η φωτογραφία είναι απλά μία παιδική χαρά για μένα. Δεν είμαι φωτογράφος».
Από όλα τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε ότι η εννοιολογική φωτογραφία, είναι ένα είδος αρκετά υποκειμενικό. Ανάμεσα στον φωτογράφο και στην φωτογραφία, έχει εισέλθει ένας νέος παράγοντας, το Νόημα. Αυτές οι φωτογραφίες συνήθως δεν είναι ρεαλιστικές και αποδίδουν ένα μήνυμα, μία σκέψη, μια αλήθεια- την αλήθεια του καλλιτέχνη δηλαδή. Έτσι είναι λογικό σε μία τέτοια εικόνα, να μην εισπράττουμε όλοι το ίδιο νόημα.
Εύχομαι να σας μετέδωσα, όσο καλύτερα μπορούσα αυτή την νέα -και για μένα- πληροφορία.
