Τελικά ο φεμινισμός χρειάζεται; Αναρωτιέμαι και ως γυναίκα έχω και γι’ αυτήν την ερώτηση θέση.
Ποιος μας έμαθε την τέχνη του μακιγιάζ; Ποιος μας έδειξε πως να ντυνόμαστε υπέρλαμπρα και να χτενιζόμαστε με τις ώρες με σκοπό μια υπερβατικά καλαίσθητη κόμη; Ποιος μας δίδαξε κάθε στιβαρό, θορυβώδες βήμα μας αλλά και κάθε ήσυχο, προσεκτικό στις μύτες των ποδιών; Το μεν να τραβάει τα βλέμματα και το δε να γέννα προσδοκίες; Είτε ήμασταν εμείς οι ίδιες στην προσπάθεια να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας ή ήταν κάποιος που έβλεπε το φως μέσα μας, αμφότεροι θελήσαμε να ρίξουμε περισσότερο φως στη γυναίκα ανάμεσά μας και κατά λάθος κιόλας την καλουπώσαμε. Ακούτε τον ενθουσιασμό μου για το γυναικείο φύλο να ουρλιάζει πίσω από τις λέξεις, τις γραμμές και τα σημεία στίξης και νομίζετε πως είμαι φεμινίστρια, αλλά σας δηλώνω υπεύθυνα πως δεν είμαι.
Ναι, είμαι περιφανή που είμαι γυναίκα, είμαι εκστασιασμένη για την σπουδαία φύση μου, θωρακίζω και θωρακίζομαι από θαυμασμό για την θηλυκή μου υπόσταση και νιώθω πιο γενναία από κάθε άνδρα που τον έχω εξυμνήσει χιλιάδες φορές απρόσκοπτα για τη γενναιότητά του. Γιατί να έχω ανάγκη ένα κίνημα που προστατεύει τις γυναίκες από τα δεινά που προκαλεί η απουσία δικαιωμάτων για εκείνες ; Το έχουν ανάγκη κάποιες άλλες γυναίκες κάπου αλλού; Ναι, πιθανόν να το έχουν. Προκαλέσαμε εμείς οι ίδιες αυτήν την ανάγκη; Κατά τη γνώμη μου, abso-fucking-lutely!!!!

Μπορεί άραγε η κουβέντα περί φεμινισμού να εξαντληθεί σε μερικές μόνο γραμμές;
Μπορεί άραγε η κουβέντα περί φεμινισμού να εξαντληθεί σε μερικές μόνο γραμμές; Μάλλον θα μας εξαντλήσει γεμίζοντάς μας άλλα τόσα ερωτηματικά και σκέψεις. Σε εμένα πάντα εγείρει προβληματισμούς και πάντα μετατοπίζει το βάρος και το βάθος της έννοιας του φεμινισμού, στην ευρύτερη έννοια των κινημάτων και της αξίας τους. Ωστόσο πάντα καταλήγω να πιστεύω πως τα κινήματα προέκυψαν από την ανάγκη να εξυπηρετήσουν το σκοπό τους και να εξυπηρετηθούν οι ακτιβιστές φίλοι μας. Φυσικά υπάρχει και η ρύση, “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Το θέμα είναι αν τα μέσα τελικά θα πετύχουν το σκοπό ή μόνο τον “σκοπό τους”. Αν, για παράδειγμα, η δύναμη του εκτοπίσματός των φεμινιστριών προκαλεί αυθυπαρξία του φεμινισμού ακόμη και όταν τα δικαιώματα που εκκρεμούν να εξυπηρετηθούν, τελικά εξυπηρετηθούν. Λέτε αν εξυπηρετηθούν τελικά τα δικαιώματα των γυναικών έναντι των ανδρών, να υπάρχει ακόμη φεμινισμός; Λέτε να δημιουργηθεί Masculiσμος;

Μόνο έναντι των ανδρών διεκδικούμε τα δικαιώματά μας;
Οι άνθρωποι συγκεντρώνονται, δημιουργούν ενώσεις, διαδηλώνουν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους. Όμως η ανάγκη αυτή για υπεράσπιση γεννάται ως κατάληξη του τρόπου που εμείς βλέπουμε τον εαυτό μας, οι άλλοι βλέπουν εμάς και όλοι μαζί δρούμε για λογαριασμό πρωτίστως του εαυτού μας και στη συνέχεια για τους άλλους. Ο φεμινισμός υπερασπίζεται τις γυναίκες υψώνοντας τοίχο απέναντι στην ανδρική επιβολή, στην ανομία που περιορίζει την ισότητα των φύλων. Μήπως και απέναντι στις γυναίκες που δεν είναι φεμινίστριες, που έχουν επιλέξει αυτό τους το δικαίωμα, να μην είναι; Και αν αυτό για το οποίο παλεύουν είναι το δικαίωμα μου να είμαι όσο γυναίκα θέλω αλλά και το δικαίωμά μου να είμαι λιγότερο από ότι οι άλλοι θέλουν, ποιος παλεύει για το δικαίωμά μου ως γυναικά να μη χρειάζομαι κινήματα για να υπάρχω ανενόχλητη από περιορισμούς και κοινωνικές συνθήκες;
Αν εγώ θέλω να είμαι μια εξαίρετη νοικοκυρά
Αν εγώ θέλω να είμαι μια εξαίρετη νοικοκυρά, παραδομένη στην αριστεία του οίκου μου, στην μαγειρική ευεξία των ουρανίσκων των φιλοξενουμένων μου και στην περιποιητική μαεστρία των συμβιωτών μου, ποιος θα τολμήσει να μου πει ότι υπόκειμαι σε αναχρονισμούς και υποχρεώνομαι σε στεγανά; Ποιος θα μου προσάψει μεροληψία στο γεγονός πως εγώ και μερικές ακόμη κρατάμε ψηλά το λάβαρο της οικοδεσποσύνης, μια εξαίρετης αρετής, γεμάτη προσφορά και αυτοκυριαρχία! Και αυτό επειδή δε βαφτίστηκε ποτέ καριέρα κάτι τέτοιο, παρά μόνο ότι έχει για αντίτιμο αμοιβή. Και η αμοιβή της ανεξαρτησίας και της συναισθηματικής αποταμίευσης; Και αν εγώ μπορώ εξαίρετα να φροντίζω τους γύρω μου και να αυτοεξυπηρετούμαι, γιατί να είναι για κάποιους μεμπτό; Και αν όσα αποτελούν ιστορικές κατακτήσεις, αυταπόδεικτες κατοχυρώσεις και επιτυχείς πρακτικές γιατί πρέπει να μου τα ακυρώνεις επειδή αυτοπεριορίζεσαι από σύγχρονες κοινωνικές νόρμες που επιβάλουν να πρέπει να σταματήσω όσα κάνω καλά για να κάνω κάτι άλλο καλύτερα. Μάθε λοιπόν πως μπορώ να κάνω τα πάντα και δεν είναι απαραίτητο να γίνω περισσότερο άντρας στις συνήθειές μου για αποδείξω κάτι τέτοιο. Αυτός λοιπόν είναι ο τρόπος που βλέπω εμένα. Εσύ όμως πως βλέπεις εσένα;
Αν είσαι από εκείνες που δεν με αφήνεις να χαρώ τη μητρότητά μου
Αν είσαι από εκείνες λοιπόν που ως εν δυνάμει μητέρα δεν με αφήνεις να χαρώ τη μητρότητά μου, με κάνεις να ντρέπομαι που προτεραιοποίησα τα παιδιά μου έναντι της καριέρας μου και μετουσιώνεις σε κακία τη ζήλια σου, τα απωθημένα σου και τις ανασφάλειές σου τότε σύντομα θα χρειαστείς μία φεμινιστική φωνή για να μη νιώσεις μόνη. Αν είσαι γυναικά αφεντικό περισσότερο για τις υφιστάμενες σου και το υφιστάμενο εγώ σου και λιγότερο αφέντρα του γυναικείου κόσμους σου τότε θα ψάξεις για συντρόφισσες που υιοθετούν απροσάρμοστες αρσενικές συμπεριφορές αφού πρώτα λεηλατήσουν και απογυμνώσουν ανδρικές αξίες από τους άνδρες επάξιους διαχειριστές τους. Θύμωνε καλύτερα με την κοινωνία, όχι γυναικών και ανδρών αλλά απάνθρωπων ανθρώπων που κοσκινίζουν τις δυναμικές μας είτε ως θηλυκά ή αρσενικά για να βρουν λάθη της φύσης μας και γιατί όχι της απανθρωπίας μας. Οι άνδρες γίναν δυνάστες γυναικών όποτε έως παντοδύναμες υποχωρήσανε μπροστά στη δύναμή εκείνων. Όποτε υποτίμησε η μία την υπερφυσικότητα της άλλης τότε δόθηκε χώρος στην κοινωνία να θεσπίσει θεσμούς εναντίον τους. Οι άντρες πρώτα παρατήρησαν τη θέση της γυναίκας απέναντι σε γυναίκα και έπειτα πήραν κάποιοι θέση ανάλογη της πρώτης. Κάπου εκεί εμφανίζεται ο φεμινισμός.
Θεωρώ πως οι φεμινίστριες στερούνται δικαιωμάτων έκφρασης
Θεωρώ πως οι φεμινίστριες στερούνται δικαιωμάτων έκφρασης και κάπου εκεί εντοπίζω τον ανώτερο σκοπό του φεμινισμού. Συντόνισαν τις φωνές και τις στάσεις τους εξαιτίας της κοινής κατάστασης στην οποία βρέθηκαν. Και είναι τόσο κακό αυτό; Όχι δεν είναι αρκεί να μη χρειαστεί κάποιο άλλο κίνημα να υπερασπιστεί τον φεμινισμό, εκείνο που υπερασπίζεται τη ιδέα να είσαι αυτόβουλος και αυτοπροέραιτος. Ο φεμινισμός χρειάζεται, όχι για όλους μα για κάποιους. Ο φεμινισμός χρειάζεται γιατί αν κάποιες δε γεννήθηκαν αφυπνισμένες πρέπει κάποιο άλλοι να τους δείξουν πως. Ο φεμινισμός χρειάζεται για να αφυπνιστούν πρώτα οι φεμινίστριες και να καταλάβουν πως πατάσσοντας τη φύση μας δε θα καταφέρουμε πολλά. Δε θεωρώ πως γεννήθηκε ακόμη εκείνος ο φεμινισμός που αγαπά αρκετά τις γυναίκες. Αν οι φεμινιστικές οργανώσεις απευθύνουν ανοιχτή πρόσκληση σε περισσότερους άντρες τότε θα το ξανασκεφτώ. Θα σκεφτώ πως ένα κίνημα μπορεί να θεωρείται ως τέτοιο επειδή φτιάχτηκε για τους ανθρώπους και όχι για τα φύλα τους.