Η Έφη Μεράβογλου έχει διαγράψει μια αξιοπρόσεκτη πορεία στο θέατρο ως ηθοποιός, αλλά και ως σκηνοθέτης. Μέσα από τις παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει, στηλιτεύει τα κακώς κείμενα της πολιτικής και της κοινωνίας, ψυχαγωγεί και δίνει μια υπόσχεση ελπίδας, έτσι όπως μόνο οι καλλιτέχνες ξέρουν.
Μετά τις από επιτυχημένες παραστάσεις “Ισμήνη και Καλυψώ” και “IRAQ- 9 τόποι επιθυμίας”, η Έφη Μεράβογλου σκηνοθετεί και επιμελείται την παράσταση “Μια νύχτα στο Παρίσι” στον τεχνοχώρο “Εργοτάξιον” στην Αθήνα. Από τις 17 Νοεμβρίου του 2017 η παράσταση χαρίζει άφθονο γέλιο και ψυχαγωγία στο φιλοθεάμον κοινό, που έχει την ευκαιρία να απολαύσει το έργο “Ιδιωτικές ζωές” του Νοέλ Κάουαρντ σε μια επικαιροποιημένη και άκρως διασκεδαστική θεατρική διασκευή.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Ματίνα Γρόλλιου
- Έχετε αξιοπρόσεκτη εμπειρία και στην υποκριτική, αλλά και στη σκηνοθεσία στο θέατρο. Mε παραστάσεις που έχουν σημειώσει σημαντική επιτυχία. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στο να ασχοληθείτε με το θέατρο και με τη σκηνοθεσία ειδικότερα;
Σε ηλικία 5 χρονών ανακάλυψα πόσο ήθελα να παίζω σε μια θεατρική σκηνή ή στις ταινίες που έβλεπα. Κάθε φορά που παρακολουθούσα μια παράσταση , καθόμουνα αμίλητη και με δέος παρακολουθούσα το θέαμα. Στο τέλος που έβγαιναν οι ηθοποιοί για χειροκρότημα εγώ ανατρίχιαζα και ένιωθα ότι θέλω να είμαι πάνω στην σκηνή μαζί τους. Είχα αποφασίσει τι ήθελα να κάνω και το δήλωνα κάθε φορά που με ρωτούσαν «Εσύ τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις»; Η τάση μου να θέλω να σκηνοθετήσω ξεκίνησε κατά την διάρκεια φοίτησης μου στην Δραματική σχολή. Ήταν κάτι που μου βγήκε αβίαστα και με πληθώρα ευφάνταστων καταστάσεων.
- Σας έχουν επηρεάσει οι αντίξοες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας όσον αφορά την ενασχόλησή σας με τη σκηνοθεσία; Αν ναι, πώς;
Εννοείται και με έχουν επηρεάσει , αλλά δεν έπαψε ούτε μια στιγμή να εκλείπει το δημιουργικό μου κομμάτι. Σκηνοθετικά και συγγραφικά κάθε φορά καταθέτω τον προβληματισμό μου μέσα από την δική μου οπτική που βιώνω καθημερινά.
- Έχοντας εκπαιδευτεί στην σκηνοθεσία και στο εξωτερικό, πιστεύετε πως είναι καλύτερο για τους μελλοντικούς σκηνοθέτες να ακολουθήσουν μια καριέρα εκεί; Γιατί ναι/όχι;
Όπως γνωρίζετε στην Ελλάδα ακόμα δεν έχουμε κάποια σχολή σκηνοθεσίας Θέατρου, ίσως κάποια μαθήματα να γίνονται σε κάποιες σχολές . Αν και πλέον πιστεύω ότι μέσα από την πρακτική του ηθοποιού , τα βιώματα που αποκτάς παίζοντας στο θέατρο είναι αρκετά ώστε να σκηνοθετήσεις μια θεατρική παράσταση. Δεν έχω σπουδάσει ακόμα στο εξωτερικό σκηνοθεσία , αλλά συμμετέχοντας σε μεγάλους θεσμούς , όπως πανευρωπαΪκά φεστιβάλ, παρακολούθησα αρκετούς σκηνοθέτες από διάφορες χώρες. Η εμπειρία αυτή ήταν εξαιρετική ! Πιστεύω ότι η σκηνοθεσία δεν σπουδάζεται απλά. Χρειάζεται πρακτική πάνω στην σκηνή. Μιλάμε καθαρά για βιωματικές καταστάσεις. Αλλιώς θα σου μιλήσει ένας ηθοποιός που παίζει και αλλιώς ένα σκηνοθέτης που δεν έχει παίξει . Το λεξιλόγιο είναι πολύ διαφορετικό. Οπότε εάν κάποιος θέλει να σπουδάσει στο εξωτερικό , το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να ξεκινήσει παράλληλα και μαθήματα υποκριτικής. Στο εξωτερικό θα γνωρίσει άλλες μεθόδους.
- Τι είναι αυτό που θα θέλατε να αλλάξει στο ελληνικό θέατρο και τι να μείνει ίδιο;
Θα απαντήσω από την οπτική του ηθοποιού . Σίγουρα θα ήθελα να βλέπω περισσότερους ανθρώπους μορφωμένους και πορωμένους με την δουλειά που επέλεξαν. Να αντιμετωπίζουν σοβαρά αυτό που κάνουν και να εστιάζουν περισσότερο στην προσωπική δουλειά του εαυτού τους. Θα ήθελα να εκπαιδευόμαστε αρκετά και να μην καλουπωνόμαστε σε μανιέρες που μας οδηγούν σε μια βαρετή καριέρα.Λείπει το δημιουργικό κομμάτι του ηθοποιού.
Να μείνει κάτι ίδιο , δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να συμβεί από την στιγμή που και εμείς δεν παραμένουμε ποτέ ίδιοι.
- Το έργο «Μια νύχτα στο Παρίσι» είναι μια κωμωδία με έντονο το ερωτικό στοιχείο και τις μικρό-παρεξηγήσεις που δημιουργούνται μεταξύ των ηρώων. Ποια είναι η διάσταση/φύση του έρωτα που διαφαίνεται στο έργο; Είναι τελικά δύναμη δημιουργική ή καταστροφική ο έρωτας;
Στο έργο αυτό βλέπουμε 4 ήρωες που ο καθένας από την πλευρά του αντιμετωπίζει τον έρωτα πολύ διαφορετικά. Δεν υπάρχουν αμοιβαία συναισθήματα. Ο έρωτας είναι αυτός που τους στήνει παγίδες , τους ξεγελά αλλά και την ίδια στιγμή τους μπλέκει σε ένα ξέφρενο παιχνίδι δίχως τέλος. Είναι μια παράσταση που η λογική χτυπιέται από τα βέλη του έρωτος. Για εμένα ο έρωτας είναι ότι πιο δημιουργικό υπάρχει. Η καταστροφή έρχεται όταν ο έρωτας έχει μεταμορφωθεί σε εγωισμό, συμφέρον κ.α. Πιστεύω ότι η δύναμη του έρωτα και μετέπειτα η δύναμη της αγάπης είναι τόσο ισχυρή που τίποτα δεν την καταστρέφει.
- Η επιτυχία του έργου «Μια νύχτα στο Παρίσι» σε διεθνές επίπεδο (Λονδίνο, Μπρόντγουει κλπ) το καθιστά ένα ιδιαίτερο εγχείρημα, πόσο μάλλον να το διασκευάσει κανείς. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για σας όσον αφορά την συγκεκριμένη παράσταση;
Το συγκεκριμένο έργο είναι διασκευή από το θεατρικό έργο ‘’ Ιδιωτικές ζωές’’ του Νόελ Καουαρντ . Δεν είναι διασκευή απο την κινηματογραφική ταινία’’ Midnight in Paris ‘’ του Γούντι Άλεν. Αλλά και πάλι οποιαδήποτε διασκευή και να κάνω έχει μεγάλο ρίσκο.
- Μετά την επιτυχημένη σας παράσταση « IRAQ-9 τόποι επιθυμίας», ένα δράμα με έντονο το πολιτικό στοιχείο και σχόλιο, σας βλέπουμε σε κάτι αρκετά διαφορετικό, με την παράσταση αυτή που πραγματεύεται περισσότερο τον έρωτα. Είναι αυτή η εναλλαγή/μετάβαση όσο «απότομη» φαίνεται (για κάποιον που δεν ανήκει στο χώρο); Υπάρχουν μήπως σημεία όπου τα έργα επικοινωνούν;
Στην παράσταση Iraq είμαι μια γυναίκα με πολύ έντονη προσωπικότητα , την Layal Al Attar και για εμένα ήταν ένα μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό μου , που πέτυχε. Σε αυτό το έργο παίζω από το 2014 και πλέον νιώθω τόσο όμορφα με τον χαρακτήρα που ερμηνεύω . Το πολιτικό στοιχείο υπάρχει σε πάρα πολλά θεατρικά κείμενα που άλλοτε βγαίνει με κοινωνικούς προβληματισμούς και άλλοτε με κωμικοτραγικές καταστάσεις. Σίγουρα τα δύο έργα αυτά δεν έχουν κάτι κοινό , αλλά αυτό είναι κάτι που είναι σύνηθες στους ηθοποιούς και σκηνοθέτες να έχουμε το ίδιο χρονικό διάστημα , τόσες διαφορετικές παραστάσεις. Ούτως η άλλως στο ένα έργο σκηνοθετώ και στο άλλο παίζω!
- Με αφορμή το έντονο πολιτικό σας μήνυμα στην παράσταση «IRAQ-9 τόποι επιθυμίας» θα λέγατε πως ως καλλιτέχνης, συντάσσεστε με την στρατευμένη τέχνη ή με το «Η Τέχνη για την Τέχνη»;
Όχι τίποτα από τα δύο. Σε καμία περίπτωση δεν θα έβαζα καμία ταμπέλα. Το έργο μιλά για την αγάπη μέσα στο πόλεμο. Οι γυναίκες ζούν , παλεύουν και φωνάζουν για τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία που ζείς, αλλά πώς ζείς. Οι συνθήκες αλλάζουν την καθημερινότητα μας.
- Ποιο είναι το μήνυμά σας για τον κόσμο του θεάτρου στους καιρούς που ζούμε; Μπορεί το θέατρο να αποτελέσει φάρο ελπίδας και να εμπνεύσει την αλλαγή προς ένα καλύτερο μέλλον;
Το θέατρο ήταν, είναι και θα είναι ο φάρος της ελπίδας. Σε δύσκολους καιρούς ανθίζει και ο κόσμος το έχει ανάγκη.Μιλάμε για εσωτερική ανάταση! Δεν μπορεί κανένα τεχνολογικό μέσο να το αντικαταστήσει. Από αρχαιοτάτους χρόνους το θέατρο πρόσφερε πνευματική καθώς και ψυχολογική λύτρωση.
Περισσότερες πληροφορίες για την Έφη Μεράβογλου μπορείτε να βρείτε στον εξής συνδέσμο:
http://www.artcom.gr/users/1439
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Μια νύχτα στο Παρίσι”:
http://www.athinorama.gr/theatre/performance/mia_nuxta_sto_parisi-10058326.html
Ευχαριστούμε πολύ την Έφη Μεράβογλου για την συνέντευξη που μας παραχώρησε και της ευχόμαστε καλή χρονιά όπως και σε όλους!
