Η αφετηρία…
Η Γλυκερία Σκάρκου είναι μόλις δεκατριών ετών. Πηγαίνει στο Ράλλειο Γυμνάσιο Θηλέων Πειραιά, στην Α΄Γυμνασίου. Αγαπάει τα μαθηματικά και το τρέξιμο. Στον φετινό Μαραθώνιο της Αθήνας, τερμάτισε στην 5η θέση στον γυναικείο αγώνα των 10χλμ με χρόνο 37.41, ενώ την περσινή χρονιά κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 5 χλμ των γυναικών, στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας. Λίγες ώρες αργότερα, το όνομα της ήταν γνωστό σε όλο το πανελλήνιο. Επίτευγμα, θαύμα, ή απλά μια μεγάλη προσπάθεια στο δρόμο προς την κορυφή; Όπως και να έχει δεν είναι λίγοι και όσοι μιλάνε για ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα του σύγχρονου αθλητισμού που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Ένα ηλιόλουστο πρωινό του Ιανουαρίου, θα τη συναντήσω μαζί με τη μητέρα της στον Εθνικό Κήπο. Έχει μόλις ολοκληρώσει την προπόνηση της και κατευθυνόμαστε προς την Αίγλη Ζαππείου, στο χώρο του καφέ οπού θα ακολουθήσει η συνέντευξη που πρόκειται να μού παραχωρήσει. Το τρέξιμο είναι το πάθος της. Η Γλυκερία, δε φοβάται να εκφράσει άμεσα και ανενδοίαστα τον εαυτό της μέσα από αυτό…
Επιμέλεια συνέντευξης: Παναγιώτης Χοχτούλας
Ποιο ήταν το ερέθισμα, ώστε να ασχοληθείς με το τρέξιμο;
Με τον αθλητισμό ασχολούμαι από μικρή ηλικία. Θυμάμαι τον εαυτό μου να βγαίνω έξω με τους δικούς μου και να τρέχω. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι γονείς μου πήραν την πρωτοβουλία να ασχοληθώ με το στίβο. Αρχικά, πήγα στον Αθλητικό Όμιλο Παλαιού Φαλήρου οπού εκεί γνώρισα τον προπονητή μου, τον κ. Παναγιώτη Χαραμή.
Είχες συμμετάσχει ξανά σε Μαραθώνιο, πριν από αυτές σου τις επιτυχίες;
Είχα τρέξει τις δυο προηγούμενες χρονιές στη διοργάνωση του Μαραθωνίου της Αθήνας, στον παιδικό αγώνα των 1200 μ.(2016,2017). Είχα κερδίσει και τις δυο φορές.
Σε πρόσφατη συνέντευξή σου έχεις πει: «Θεωρώ ότι είναι πιο σημαντικό να βελτιώνεσαι, γιατί μια θέση σε έναν αγώνα δεν είναι πάντα αντικειμενική». Πολύ ώριμη φράση! Για εξήγησέ μου λίγο…
Η θέση εξαρτάται πάντα από τη δύναμη των αντιπάλων. Σε έναν αγώνα χωρίς ανταγωνισμό είναι πιο εύκολο να κερδίσεις. Προτιμώ να είμαι σε μια χαμηλότερη θέση με έναν καλύτερο χρόνο, διότι αυτό είναι που μετράει και σε βελτιώνει παρά η θέση.
Μαραθώνιος της Αθήνας: Σίγουρα η ιστορική του αξία είναι αδιαμφισβήτητη και διαχρονική. Τα τελευταία έτη και με αφορμή το δρομικό κίνημα που αναπτύσσεται στην Ελλάδα, η διοργάνωση σπάει κάθε χρόνο τα ρεκόρ συμμετοχών. Ποια η συμβολή του για τον Αθλητισμό και για την ελληνική κοινωνία; Πρέπει να πιστέψει ο κόσμος σε κάτι «ιδανικό για να ξεχαστεί» ή είναι κάτι πιο πέρα από αυτό;
Είναι πολύ σημαντικό να παίρνουν μέρος όλοι οι άνθρωποι και κυρίως τα παιδιά, ειδικά σε μια τέτοια διοργάνωση η οποία «κρύβει» από πίσω της μια μεγάλη ιστορία. Αποτελεί μεγάλη τιμή για καθέναν από εμάς να τρέχει σε μια τέτοια διαδρομή, έστω και στις μικρότερες αποστάσεις. Ο αγώνας αυτός δεν είναι είναι ένας απλός αγώνας, αλλά κάτι πιο πέρα από αυτό, γιατί προβάλλει αξίες όπως το ευ αγωνίζεσθαι, την προσπάθεια και τη δύναμη της ψυχής.
Έρωτας, ελευθερία, ταξίδι, απόδραση. Σου δίνω αυτές τις 4 λέξεις. Πες μου ποια από αυτές ταιριάζει περισσότερο για να περιγράψει τη ζωή σου γύρω από το τρέξιμο;
Νομίζω πως είναι δύσκολο να αποφασίσω. Η καθεμία ξεχωριστά, δείχνει μια άλλη πλευρά του τρεξίματος.
Φωτογράφισέ μου λίγο τον κόσμο της προπόνησης…
Προπονούμαι 4 φορές την εβδομάδα για μια ώρα, κυρίως στον Εθνικό Κήπο. Εκεί συναντώ τους φίλους μου και η ώρα περνάει πολύ ευχάριστα. Σε κάθε προπόνηση, ποτέ δε φεύγω κουρασμένη και γνωρίζω ότι έχω ακόμα πολλά να δώσω. Όμως, αυτό το «παραπάνω» ξέρω ότι πρέπει να το δώσω στον αγώνα.
Προπονητής: μέντορας, δάσκαλος ή κάτι παραπάνω;
Θεωρώ, ότι ο προπονητής είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος για έναν αθλητή. Είναι αυτός που θα σε καταλάβει, αυτός που σε έναν αγώνα με μια του λέξη που θα σου πει θα καταλάβεις ακριβώς τι πρέπει να κάνεις. Είναι ο άνθρωπος που θα σου δώσει τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίσεις. Η αγάπη, οι κοινές απόψεις, η γόνιμη συνεργασία και η καλή χημεία που θα έχεις κάποιος με τον προπονητή του, είναι όλα όσα θα καθορίσουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Νιώθεις ότι θυσίασες ποτέ χρόνο, είτε από το σχολείο, είτε από τη ζωή σου, για να ασχοληθείς με αυτό που κάνεις;
Όχι, δεν νιώθω ότι θυσιάζω κάτι, διότι αυτό που κάνω με γεμίζει. Το βλέπω σαν διασκέδαση όλο αυτό. Λες και βγαίνω έξω, και ταυτόχρονα προπονούμαι. Όπως κάποιος θα βγει για ένα τυπικό καφέ με την παρέα του, έτσι και εγώ κάνω αυτό. Εξάλλου, το κλίμα είναι πολύ φιλικό. Δε με κουράζει καθόλου αυτή η διαδικασία.
Κάπου είχα διαβάσει τυχαία ένα άρθρο με τίτλο: «Η μοναξιά του δρομέα». Αλήθεια είναι ωραία αυτή η μοναξιά και πως την καταλαβαίνεις εσύ;
Ο Μαραθώνιος θεωρείται μοναχικό αγώνισμα εξαιτίας του ότι για πολλή ώρα τρέχεις μόνος σου. Πρέπει να συνηθίσεις μόνος σου. Πρέπει να παλεύεις με τον εαυτό σου και κυρίως με το μυαλό σου. Ο Μαραθώνιος είναι θέμα μυαλού. Τα πόδια θα προπονηθούν, θα αντέξουν. Πρέπει να προπονήσεις και το μυαλό σου.
Ο Ντικ Τραουμ παγκόσμιος μαραθωνοδρόμος είχε πει: Εκείνη η ημέρα παραμένει πολύ ιδιαίτερη για μένα και αν μπορούσα να ξαναζήσω μία μέρα της ζωής μου, θα ήταν εκείνη του πρώτου μου μαραθωνίου“. Έχεις πει και εσύ, ότι περιμένεις λίγα χρόνια ακόμα για αυτό το όνειρο. Να τρέξεις τον πρώτο σου μαραθώνιο. Κλείσε λίγο τα μάτια σου και πες μου: Πώς φαντάζεσαι ότι θα είναι εκείνη η ημέρα για εσένα;
Εκείνη τη στιγμή τα συναισθήματα θα είναι τόσο έντονα που θα υπερνικήσουν κάθε σωματικό πόνο, καθώς όπως γνωρίζουμε η συνολική διαδρομή είναι μια επίπονη διαδικασία για κάθε αθλητή. Νομίζω είναι μια αστείρευτη ικανοποίηση, μια μοναδική εμπειρία που λίγοι καταφέρνουν και ζουν κάθε χρόνο. Ανυπομονώ πολύ…
Θα ήθελες να ασχοληθείς και με τον πρωταθλητισμό;
Ναι, θα το ήθελα πάρα πολύ.
Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει πάνω σου αρκετά από τα φώτα των Μ.Μ.Ε. Θεωρείς τη συμβολή τους σημαντική για το έργο σου;
Θεωρώ, πως μέσα από αυτή τη συμβολή, προβάλλονται οι κόποι και οι προσπάθειες που καταβάλλει ένας αθλητής για να πετύχει τους στόχους του. Επίσης, είναι πιο εύκολο για κάποιους να συνειδητοποιήσουν τις δυσκολίες του αθλητισμού και να συνεισφέρουν την κατάλληλη βοήθεια στους νέους αθλητές.
Υπάρχει αθλητής χωρίς προπονητή;
Ναι, υπάρχουν αθλητές που δεν έχουν προπονητές. Εγώ, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς τον προπονητή μου. Δεν θα τον άλλαζα με τίποτα. Σε αυτόν οφείλεται η όποια επιτυχία έχω καταφέρει μέχρι τώρα. Τον εκτιμώ πολύ.
Κάποιοι σε ονομάζουν «πρωταγωνίστρια του μέλλοντος» και ένα από τα ταλέντα που θα μας απασχολήσουν τα χρόνια που έρχονται. Αποδέχεσαι αυτούς τους χαρακτηρισμούς;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορώ να μιλήσω για κάτι τόσο μακρινό. Κάποιος αθλητής μπορεί να τραυματιστεί, να μείνει εκτός για πολύ καιρό, ίσως και να μην επιστρέψει ποτέ ξανά πίσω. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συνεχίσω να προσπαθώ μέχρι τη στιγμή που θα κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Ελπίζω να τα καταφέρω!
Έχουμε μια χρονομηχανή δίπλα μας. Γυρίζουμε στο παρελθόν και ξαφνικά σου ζητώ να σταματήσουμε σε μια αγαπημένη σου στιγμή. Ποια θα ήταν αυτή;
Νομίζω θα σταμάταγα στη στιγμή που τερμάτιζα τα 10 χλμ μέσα στο Καλλιμάρμαρο. Έτρεχα πρώτη φορά. Το συναίσθημα που βίωνα τη στιγμή εκείνη ήταν τόσο μοναδικό και συνάμα απερίγραπτο.
Πες μου λίγα λόγια για τον προπονητή σού. Πώς θα μού τον περιέγραφες;
Προπονητής μου είναι ο κ. Παναγιώτης Χαραμής. Το χαρακτηριστικό που τον διακρίνει είναι η ηρεμία. Ποτέ δε μας έχει φωνάξει και ποτέ δε μας έχει πιέσει στην προπόνηση. Έχει όμως ένα σημαντικό μειονέκτημα! Δε με αφήνει να κάνω περισσότερη προπόνηση όταν του το ζητάω!!
Υπήρξαν κάποια πρόσωπα στη ζωή σου που σε ώθησαν σε αυτό που κάνεις και αισθάνεσαι την ανάγκη πως τους «χρωστάς» ένα ευχαριστώ;
Φυσικά, στους γονείς μου για την αφοσίωση και τη στήριξη που μού παρέχουν όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζουν να μού παρέχουν.
Επόμενος στόχος σου;
Νομίζω κάποιος από τους παράλληλους αγώνες του Ημιμαραθωνίου της Αθήνας, και στη συνέχεια τα διασυλλογικά πρωταθλήματα.
Η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό. Α-Ω.
Αθλητισμός
Βάθρο
Γέλιο
Δάσος
Εμπειρία
Ζωή
Ήθος
Θάρρος
Ικανοποίηση
Κουράγιο
Λάμψη
Μετάλλιο
Νίκη
Ξεπερνώ
Ομάδα
Προπονητής
Ράλλειος
Στίβος
Τρέξιμο
Ύπνος
Φίλοι
Χαρά
Ψυχή
Ώρα
Και ναι…ο τερματισμός!
Διαβάζω ξανά και ξανά τις απαντήσεις που έδωσε η Γλυκερία Σκάρκου. Δεν χορταίνω να τις μελετάω. Στο τέλος της ημέρας, μια εικόνα κυριαρχεί στο μυαλό μου. Θυμάμαι, την ώρα που συνομιλούσαμε, αυτή την απροσδόκητη ωριμότητα που έδειχνε στο καθετί που έλεγε. Το βλέμμα της, το πλατύ χαμόγελο της, μέχρι και η στάση του σώματος της, πρόδιδαν ένα και μόνο πράγμα: Ότι μπροστά μου δεν είχα ένα παιδί, αλλά μια γυναίκα. Μια γυναίκα με ευγένεια και εσωτερική ομορφιά, η οποία προετοιμάζεται αγωνιωδώς μέχρι τη στιγμή που θα γράψει με χρυσά γράμματα το δικό της μύθο. Όποιος και αν είναι αυτός!
Ευχαριστίες:
Στους γονείς της και στο σύλλογο της. Χωρίς την άδεια τους δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η παραπάνω συνέντευξη.
Στον προπονητή της Γλυκερίας, τον κ. Παναγιώτη Χαραμή.
Στη φωτογράφο, Χαρίσσα Μπακλαβά, για τις άψογες φωτογραφίες της συνέντευξης.
Χρήσιμα Links σχετικά με την Γλυκερία Σκάρκου:
https://www.athinahalfmarathon.gr/index.php/el/races-gre/race-half-marathon-gr
https://www.athensauthenticmarathon.gr/site/index.php/el/
