Η Βασιλική Χάνου είναι μία Βολιώτισσα καταξιωμένη σοπράνο. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου όλοι αγαπούσαν την μουσική παρότι κανένας δεν την ακολούθησε επαγγελματικά. Η Βασιλική Χάνου ξεκίνησε από πολύ μικρή να ασχολείται με αυτή και, όπως ήταν φυσικό απέκτησε αξιοσημείωτες σπουδές στο κλασσικό τραγούδι ως σοπράνο. Η Βασιλική Χάνου κατά την διάρκεια της καλλιτεχνικής της πορείας έχει αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε δύο παραγωγές όπερες, στην όπερα Les Contes d’Hoffman του J.Offenbach και στην όπερα Streetscene του Kurtweil. Επίσης, από τον Ιούλιο 2022 είναι μέλος του διεθνούς φήμης μουσικού συνόλου Johan Strauss, με το οποίο έκανε συναυλίες στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας. Το Σεπτέμβριο του 2022,η Βασιλική Χάνου περιόδευσε με την ορχήστρα του ίδιου μουσικού συνόλου του Αντρέ Ριέ. Η Βασιλική Χάνου ανέφερε στην παρακάτω συνέντευξη ότι θα συμμετάσχει στις Χριστουγεννιάτικες συναυλίες που γίνονται κάθε χρόνο στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας.
Bασιλική Χάνου να σε καλωσορίσω στο maxmag. Πες λίγα λόγια για την καταγωγή σου και κάνε μας μία αναφορά στην πόλη που γεννήθηκες.
Καταρχήν, σ’ ευχαριστώ πολύ Μαρία καθώς και το περιοδικό maxmag για αυτή την συνέντευξη. Η καταγωγή μου είναι από τη Μακρυρράχη Πηλίου καθώς και από τη Νέα Βύσσα Έβρου, όμως έχω μεγαλώσει από τα 3 μου χρόνια στο Βόλο, μία πόλη που αγαπώ βαθιά και θεωρώ ότι είναι από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας. Θεωρώ , λοιπόν, τον εαυτό μου Βολιώτισσα και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Πέραν από τις ομορφιές του τόπου, ο Βόλος έχει και μια πλούσια μουσική κληρονομιά που διατηρείται ευτυχώς ζωντανή μέσα από τα διάφορα μουσικά φεστιβάλ της περιοχής (Μουσικό χωριό Αγ .Λαυρέντιος, Φεστιβάλ Χόρτου, Pelion Festival, Φεστιβάλ Βόλου) που τιμώνται από καταξιωμένους ‘Eλληνες αλλά και διεθνείς καλλιτέχνες κάθε χρόνο. Όπως το Μουσικό Σχολείο Βόλου που προσφέρει έργο χρόνια τώρα γαλουχώντας εκατοντάδες παιδιά κάθε χρόνο στο χώρο της μουσικής, όπως έκανε και με μένα. Και φυσικά, το Δημοτικό Μουσικό Ωδείο Βόλου από όπου πήρα το έναυσμα και έκανα τα πρώτα μου μουσικά βήματα σε ηλικία 7 ετών. Δε θα μπορούσα λοιπόν παρά να αισθάνομαι περήφανη και τυχερή που μεγάλωσα σε ένα τόσο μουσικά πλούσιο τόπο.
Διαβάζοντας για σένα είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι από πολύ μικρή έχεις μάθει να ζεις στο εξωτερικό. Έχεις μάθει λοιπόν σε μία διαφορετική νοοτροπία από εκείνη που έχουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα. Μίλησέ μας με λίγα λόγια σε ποιες χώρες έχεις μείνει και τι σου έχει κάνει περισσότερο εντύπωση.
Αποφάσισα να σπουδάσω στο εξωτερικό σε ηλικία 22 ετών. Ξεκίνησα τις σπουδές μου στο κλασσικό τραγούδι στο Λούβεν του Βελγίου. Αφού τελείωσα πτυχίο και μεταπτυχιακό, εν μέσω covid, αποφάσισα να κάνω άλλο ένα μεταπτυχιακό, αυτή τη φορά με ειδίκευση στην όπερα, στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας, από το οποίο μόλις αποφοίτησα τον περασμένο Ιούνιο. Σε λίγο θα κλείσω τα 10 χρόνια ζωής στο εξωτερικό! Η νοοτροπία καθώς και η κουλτούρα της βόρειας Ευρώπης έχουν μεγάλες διαφορές από της Ελλάδας, κάτι που κάποιος μπορεί να καταλάβει πραγματικά μόνο αν το βιώσει. Οι διαφορές είναι θετικές και αρνητικές. Ίσως τη μεγαλύτερη θετική εντύπωση μου έχει κάνει ο καθαρός αέρας και τα πολλαπλά δημοτικά πάρκα που είναι τόσο κοινό θέαμα στη βόρεια Ευρώπη αλλά και τόσο περιποιημένα. Ο καθαρός αέρας είναι πραγματικά τόσο ζωτικής σημασίας, ακόμα περισσότερο για μία τραγουδίστρια, αλλά συχνά τον θεωρούμενο ενώ δεν είναι. Την πραγματική μεγάλη διαφορά μπόρεσα να δω στην πρόσφατη περιοδεία μου στην Λατινική Αμερική. Επισκέφθηκα τις πρωτεύουσες τριών διαφορετικών χωρών την Ουρουγουάη, την Χιλή και την Αργεντινή και όμως σε όλες υπάρχει το ίδιο πρόβλημα. Περπατώντας στην πόλη ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεις καθαρό αέρα. Ειδικά στο Μπουένος Άιρες ήταν σαν να βρίσκεσαι συνεχώς πίσω από μία εξάτμιση λεωφορείου, ήταν πολύ δύσκολο να ανασάνω. Θα έλεγα ότι η Ελλάδα βρίσκεται κάπου ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις, όμως δυστυχώς φαίνεται πως πάει προς το χειρότερο. Ειδικά στην πόλη μου τον Βόλο η κατάσταση δυστυχώς όλο και χειροτερεύει λόγω της έντονης εργοστασιακής δραστηριότητας της περιοχής. Ελπίζω αυτή η πορεία να ανατραπεί πριν να είναι πολύ αργά για αυτήν την πανέμορφη πόλη.
Θα σε γυρίσω κάποια χρόνια πίσω. Ξεκίνησες τις μουσικές σπουδές σε ηλικία μόλις 7 ετών στο Δημοτικό Ωδείο Βόλου με το πνευστό μουσικό όργανο όμποε και έπειτα φοίτησες στο Μουσικό Σχολείο Βόλου. Θυμάσαι ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες και πώς τις διαχειρίστηκες;
Το να σπουδάζει κανείς ένα μουσικό όργανο παρουσιάζει πάντα δυσκολίες και το να μείνει κανείς πιστός σε αυτό παρά τις δυσκολίες απαιτεί μεγάλη αφοσίωση. Εγώ προσωπικά αντιμετώπισα τις μεγαλύτερες δυσκολίες με το όμποε καθώς είναι ένα όργανο πολύ απαιτητικό. Είχα μία σχέση αγάπης και μίσους μαζί του από την αρχή. Όμως αγαπούσα τη μουσική και είχα πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση για να πιστέψω ότι μπορώ να γίνω τραγουδίστρια αν και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήξερα τι ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Μετά το σχολείο συνέχισα τις σπουδές μου στο όμποε στο τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του ΠαΜακ. Στο δεύτερο έτος χρειάστηκε να σταματήσω τις σπουδές για ένα χρόνο λόγω τενοντίτιδας στο δεξί μου χέρι. Στην αρχή ο πόνος ήταν τόσος που δεν μπορούσα να κρατήσω το όργανο ούτε για 5 λεπτά. Έκανα φυσιοθεραπείες συνεχώς από τότε και συνέχισα έτσι τις σπουδές μου, όμως πάντα με πόνο. Μετά από 5 χρόνια σπουδών μπορούσα να παίζω το όμποε μόλις μία 1 ώρα τη μέρα ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να μπορώ να το εξασκώ τουλάχιστον 4 ώρες τη μέρα. Παρόλα αυτά κατάφερα να τελειώσω τις σπουδές μου παίζοντας το πτυχιακό μου ρεσιτάλ με διάρκεια 1 ώρας με παυσίπονα.
Το 2014 ολοκλήρωσες τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης. Εκείνο το διάστημα φεύγεις στο εξωτερικό για να ακολουθήσεις τις σπουδές σου στο κλασσικό τραγούδι. Η ερώτησή σου είναι η εξής. Γιατί παίρνεις αυτήν την απόφαση; Θεωρείς ότι δεν υπάρχει υποδομή και παροχές για τους απόφοιτους μουσικούς εδώ στην Ελλάδα;
Αφενός ήταν αδύνατο για μένα να έχω μία καριέρα στο όμποε παίζοντας μόνο 1 ώρα τη μέρα. Αφετέρου στο τελευταίο έτος σπουδών μου το 2013 σπούδασα στο Βέλγιο μέσω του προγράμματος ανταλλαγής σπουδών Erasmus. Εκεί είχα την ευκαιρία να κάνω μαθήματα κλασσικού τραγουδιού μέσα στο πρόγραμμα. Αφού το δοκίμασα για πρώτη φορά ήξερα ότι αυτό ήταν όχι μόνο κάτι που ήθελα να κάνω πραγματικά αλλά είχα και τις δεξιότητες για αυτό. Επομένως στο τέλος των σπουδών μου ήξερα ότι το μέλλον για μένα ήταν το τραγούδι και αποφάσισα να το κάνω στο Βέλγιο για συγκεκριμένους λόγους. Γιατί το επίπεδο στην κλασσική μουσική είναι υψηλότερο με μεγαλύτερη παράδοση και πιο εξελιγμένο. Για μένα το πιο σημαντικό τότε ήταν να έχω μια καθηγήτρια με την οποία να μάθω μια άρτια τεχνική τραγουδιού έτσι ώστε να μην έχω προβλήματα με τη φωνή μου στο μέλλον και οι πιθανότητες να τη βρω στο εξωτερικό ήταν μεγαλύτερες. Ήξερα ότι η φωνή μου είναι ένα ευαίσθητο και εύθραυστο όργανο και φοβόμουν να μην την τραυματίσω. Η ιστορία μου με το όμποε μου έχει αφήσει βαθύ τραύμα και φόβο παρότι ο τραυματισμός μου δεν θεωρώ ότι είχε να κάνει με την τεχνική μου τότε. Επίσης είχα δει πόσο πιο εύκολη ήταν η ζωή στο Βέλγιο πρακτικά και οικονομικά ενώ η Ελλάδα της κρίσης το 2014 μου άφηνε απειροελάχιστες αν όχι ανύπαρκτες προοπτικές για ευμάρεια και επαγγελματική αποκατάσταση στην όπερα. Οι δουλειές στην κλασσική μουσική στην Ελλάδα συνολικά είναι πολύ λίγες αν όχι ελάχιστες, το κοινό δεν είναι μεγάλο και η χρηματοδότηση μη επαρκής.
Έχεις αναφέρει σε άλλη συνέντευξη ότι οι ευκαιρίες και οι πιθανότητες για καριέρα στο εξωτερικό είναι περισσότερες. Θέλεις να μας εξηγήσεις γιατί συμβαίνει αυτό κατά την γνώμη σου;
Ναι, ειδικά όσον αφορά την κλασσική μουσική και ακόμα περισσότερο την όπερα. Η κλασσική μουσική στο εξωτερικό έχει σχεδόν τη θέση που έχει η παραδοσιακή στην Ελλάδα, με την έννοια ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κουλτούρα και την ιστορία αυτών των χωρών. Καταρχήν, είναι για αυτούς και θρησκευτική μουσική την ακούς στις εκκλησίες. Όπως στην Ελλάδα από την βυζαντινή αργότερα αναπτύχθηκε η δημοτική και παραδοσιακή μουσική, έτσι και στη δυτική Ευρώπη από το εκκλησιαστικό γρηγοριανό μέλος αναπτύχθηκε σιγά σιγά αυτό που ξέρουμε ως κλασσική μουσική. Εκεί στις τελετές γάμων και κηδειών σχεδόν πάντα θα ακούσεις κλασσική μουσική. Υπάρχουν πολλά μουσικά μέγαρα, μουσικές και λυρικές σκηνές όχι μόνο στις μεγαλύτερες πόλεις αλλά και σε μικρότερες, όπου ανεβαίνουν κάθε χρόνο δεκάδες κλασσικές παραγωγές και όπερες. Επομένως, υπάρχουν πολύ απλά πολύ περισσότερες ευκαιρίες για ένα κλασσικό μουσικό να παίξει σε κάποια από αυτές ή ακόμα και να οργανώσει την δική του συναυλία καθότι πολύ απλά το κοινό για την κλασσική μουσική είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από ότι αυτό στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα η δυτική και ευρωπαική κλασσική μουσική δεν ανήκει στην κουλτούρα μας, είναι κάτι ξένο, επίκτητο γι’ αυτό και το κοινό είναι ακόμα περιορισμένο.
Παρόλα αυτά στις 31.08.2022 η Μαγνήτων Κιβωτός και το Μουσικό Σχολείο Βόλου παρουσίασαν μία μουσική βραδιά με τίτλο ”Όπερα υπό το φως των αστεριών¨. Τα συναισθήματά σου για εκείνη την βραδιά στην πόλη που μεγάλωσες.
Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη που πραγματοποιήθηκε αυτή η συναυλία και εντυπωσιασμένη από την ανταπόκριση του κοινού του Βόλου. Πραγματικά δεν περίμενα ούτε τον μεγάλο αριθμό των θεατών αλλά ούτε και την τόσο ενθουσιώδη και θερμή ανταπόκριση τους στη συναυλία μας. Συγκινήθηκα από το πόσοι συγγενείς και φίλοι με τίμησαν με την παρουσία τους αφού για μένα ήταν μια ιδιαίτερη βραδιά καθώς ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσα να τραγουδήσω ζωντανά για την οικογένειά μου μετά από τόσα χρόνια σπουδών στο εξωτερικό. Μετά την συναυλία πολύ κόσμος μεταξύ αυτών και άγνωστοι με συνεχάρησαν με τέτοιο τρόπο που μου έδειξε ότι πραγματικά το ευχαριστήθηκαν. Αυτό είχε για μένα ακόμα μεγαλύτερη αξία γιατί ο στόχος μας ήταν να προωθήσουμε την όπερα στο κοινό του Βόλου. Ελπίζω στο μέλλον να συνεχίσω να έχω την ευκαιρία να παρουσιάζω στο ευρύτερο τοπικό κοινό την ομορφιά της όπερας που συνδυάζει τέχνες όπως την μουσική, το τραγούδι, το θέατρο, το χορό και πολλές από τις εικαστικές τέχνες.
Ποια είναι η σπουδαιότερη όπερα όλων των εποχών κατά την γνώμη σου και ποια θα ήθελες να παρουσιάσεις στο κοινό και γιατί;
Το ρεπερτόριο της όπερας είναι πολύ μεγάλο και ευρύ και δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να επιλέξω ποτέ μία όπερα ως σπουδαιότερη. Θεωρώ τον Πουτσίνι έναν από τους σπουδαιότερους δημιουργούς όπερας. Είναι πραγματικά μία απάντηση πολύ κλισέ! όμως δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να ξεπεράσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο η μουσική του αγγίζει κατευθείαν την ψυχή του θεατή με ένα τρόπο τόσο άμεσο και ανεπιτήδευτο σχεδόν ενστικτώδη. Οι χαρακτήρες του μοιάζουν τόσο αληθινοί, καθημερινοί και βγαλμένοι από την πραγματική ζωή. Βλέπουμε ωμά συναισθήματα αλλά και ταυτόχρονα η ιστορία τους είναι τόσο δραματική και ο ρόλος τους αρχέτυπος. Δεν μπορείς παρά να ταυτιστείς μαζί τους, να τους θαυμάσεις, να τους αγαπήσεις ή να τους μισήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι οι όπερες του Πουτσίνι είναι από τις πιο πολυπαιγμένες στον κόσμο. Αγαπημένες μου η Τόσκα και η Λα Μποεμ. Θα ήταν μεγάλη τιμή μου τιμή να μπορέσω μία μέρα να τις παρουσιάσω.
Είναι γνωστό ότι τον Σεπτέμβριο ξεκίνησες παγκόσμια περιοδεία. Πες μας λίγα λόγια για την περιοδεία και τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια.
Ναι όπως ανέφερα μόλις γύρισα από την Λατινική Αμερική όπου περιόδευα με την ορχήστρα Johan Strauss του Αντρέ Ριέ. Πιο πριν επισκεφθήκαμε μερικές πόλεις της Γερμανίας ενώ στη συνέχεια ακολούθησε το Ισραήλ, η Πορτογαλία και η Αυστρία καθώς και ένα tour σε χώρες των Βαλκανίων. Χωρίς ωστόσο να συμπεριλαμβάνεται η Ελλάδα. Θα ακολουθήσουν οι Χριστουγεννιάτικες συναυλίες που γίνονται κάθε χρόνο στο Μάαστριχτ ενώ από του χρόνου θα ξεκινήσει ξανά η περιοδεία. Παράλληλα κάνω οντισιόν για θέσεις σε όπερες της περιοχής.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του να βρίσκεσαι σε περιοδεία σε όλον τον κόσμο.
Το πρόγραμμα της περιοδείας είναι απαιτητικό και πολύ κουραστικό. Πολλές ώρες ταξιδιού, πρόβα, παράσταση, ξενοδοχείο και πάλι από την αρχή την άλλη μέρα. Το καλό είναι ότι μερικές φορές έχουμε ελεύθερο χρόνο και έτσι μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα τις πόλεις και τις χώρες που επισκεπτόμαστε. Μπορούμε να πλουτίσουμε τον εγκέφαλό μας με πολλές καινούριες παραστάσεις και να γνωρίσουμε διαφορετικές κουλτούρες κάτι που είναι πραγματικά ανεκτίμητο.
Συμπλήρωσε την επόμενη φράση: << Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς….>>.
…το τραγούδι φυσικά! Τι άλλο; Σιγοτραγουδώ συνέχεια μέσα στη μέρα ότι και να κάνω όπου και να πηγαίνω. Όταν δεν τραγουδάω για πολλές μέρες γιατί δεν έχω την ευκαιρία τότε η διάθεση μου. Το τραγούδι και η ευτυχία είναι δύο πτυχές της ζωής μου άρρηκτα συνδεδεμένες.
Βρείτε την Βασιλική Χάνου εδώ:
