“Από κάθε κακό κάτι καλό ξεκινάει. Να έχεις τόσο φόβο και τόσο άγχος όσο σε εξυπηρετεί για να μπορείς να λειτουργήσεις. Εάν πάλι δεν μπορείς να λειτουργήσεις, κάθισε σπίτι σου και μάζεψε τα κομμάτια σου, ξανάχτισε το πάζλ του εαυτού σου και προχώρα πάλι. Όταν έρχονται μέρες που δεν νιώθω καλά, πρώτα θέλω είναι να μείνω με τον εαυτό μου να τα βρω λίγο και μετά ζητάω βοήθεια από τους φίλους μου, την αδερφή μου…”
Η Μαρία Φιλίππου είναι μια γυναίκα που ο κόσμος απολαμβάνει να παρακολουθεί στην τηλεόραση και στο θέατρο. Η αγαπημένη μας ηθοποιός Μαρία Φιλίππου, που έχει πρωταγωνιστήσει σε τηλεοπτικές σειρές και επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις, μας μίλησε για όλα εκείνα που βιώνει κάθε Έλληνας σήμερα. Από την καθημερινότητα της καραντίνας και τη δική της στάση ζωής στις μέρες που ζούμε μέχρι τους τηλεοπτικούς της ρόλους, η ταλαντούχα ηθοποιός Μαρία Φιλίππου απαντάει σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Επιμέλεια συνέντευξης: Ιωάννα Ιωαννίδου
Πως σας πετυχαίνουμε μετά τη λήξη της καραντίνας; Τι σας έλειψε περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτής της δίμηνης παραμονής στο σπίτι;
Πρέπει να σας πω ότι η παραμονή στο σπίτι για εμένα δεν ήταν δύσκολη. Το χάρηκα. Οτιδήποτε μου συμβαίνει προσπαθώ πάντα να βρίσκω τρόπους να κάνω τη ζωή μου καλύτερη. Έτσι και αυτή τη φορά βρήκα χρόνο να κάνω μια ενδοσκόπηση, να βρίσκομαι περισσότερο με τα παιδιά μου (κάναμε κατασκευές), δεν πέρασα άσχημα. Είμαι και άνθρωπος του σπιτιού βέβαια, που δουλεύοντας πολύ, μου είχε λείψει η ρουτίνα και έτσι η καραντίνα τηρήθηκε με όλους τους νόμους της. Αυτό που μου έλειψε πάρα πολύ ήταν οι δικοί μου άνθρωποι, η αδερφή μου, οι φίλοι μου…
Πιστεύετε ότι διανύουμε μια νέα πραγματικότητα με μεγαλύτερη διάρκεια από αυτή που προβλέπεται;
Μπορεί και να είναι έτσι. Η ζωή μας έχει αλλάξει ούτως ή άλλως. Αν θέλετε, εκεί που θορυβήθηκα είναι ότι όλος ο πλανήτης βιώνει το ίδιο. Δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει στην Ευρώπη αλλά όλος ο πλανήτης είναι κλεισμένος στα σπίτι του. Κάτι σημαίνει αυτό, υπερβήκαμε τα όρια, περάσαμε την κόκκινη γραμμή. Αυτοί που επένδυσαν μόνο σε υλικά αγαθά, ελπίζω να κατάλαβαν ή αν δεν κατάλαβαν ας μην ξεχάσουν ότι η ζωή δεν είναι τίποτα. Ένας τρόμος μένει μόνο για τους ανθρώπους που έχουν ειδικά προβλήματα υγείας. Βλέπετε, η Ελλάδα στηρίζεται στην οικογένεια, οι ηλικιωμένοι μας σταθήκανε ο ένας δίπλα στον άλλον, απομονώθηκαν. Αυτό δείχνει ότι η οικογένεια λειτουργεί στην Ελλάδα. Επιπλέον, είχαμε την ευτυχία να έχουμε έναν υπέροχο άνθρωπο και επιστήμονα, τον Σωτήρη Τσιόδρα να μας μιλάει μέσα από ποίηση. Όταν οι επιστήμονες μιλάνε μέσα από τον λόγο ποιητών και συγγραφέων σημαίνει ότι είναι καλλιεργημένοι άνθρωποι. Είχαμε μεγάλη τύχη που είχαμε αυτό τον άνθρωπο στο τιμόνι αυτής της κρίσης. Του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Γρήγορα καταφέραμε να κλειστούμε στα σπίτια και αυτό ήταν θείο δώρο και το οφείλουμε σε αυτόν τον άνθρωπο που καθοδήγησε την κυβέρνηση και η κυβέρνηση το δέχτηκε, δεν είναι εύκολο, είναι προς τιμή τους. Παρόλο που εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε μεγάλο βάρος (επαγγελματικό και οικονομικό) και θα το έχουμε για πολύ καιρό με κλειστά τα θέατρα. Τα πράγματα είναι δύσκολα και θα παραμείνουν δύσκολα για πολύ καιρό.
Μιλήσατε για το βάρος που θα επωμιστούν οι καλλιτέχνες, μιλήστε μας περισσότερο για αυτό.
Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, από τον πρωταγωνιστή μέχρι το τελευταίο παιδί που τελείωσε τη σχολή και μπαίνει σήμερα σε ένα θέατρο. Βεβαίως μέσα από ένα εμπόδιο και μια δυσκολία πρέπει να βρούμε τον τρόπο να υπάρξουμε δημιουργώντας μέσα από την τέχνη μας. Δεν παύει ωστόσο να είναι δύσκολο επαγγελματικά. Φανταστείτε ότι για να ανέβει μια παράσταση προγραμματίζεται πολύ νωρίτερα, αναρωτιέμαι πως ένας επαγγελματίας που δύσκολα τα έβγαζε πέρα, με το 40% του κοινού πλέον, πως θα μπορέσει να ανεβάσει μια παράσταση. Εγώ θέλω να είμαι αισιόδοξη, πιστεύω θα βρούμε έναν τρόπο. Το θέατρο είναι ατμόσφαιρα, μαγεία και εύχομαι να μην χάσουμε τη σύνδεση μεταξύ κοινού και ηθοποιών. Έχει ο Θεός.
Η ζωή ενός καλλιτέχνη εν μέσω καραντίνας μπορεί να φαντάζει «ιδανική», πολύς χρόνος για σκέψη και έμπνευση, πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι αυτή η εικόνα;
Για να είμαι ειλικρινής, την τέχνη μου τη σκέφτομαι καθημερινά, ωστόσο διάβασα πολύ και μέσα από σπουδαία έργα κλασσικών νιώθω κάθε φορά να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Ξέρετε, έχει μια διαφορά η μοναχικότητα από τη μοναξιά. Δεν ένοιωσα μόνη και απομονωμένη γιατί είμαι καλά με τον εαυτό μου, τα έχω βρει μαζί του και αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν είχα το χρόνο. Ο χρόνος είναι ανελέητος. Για παράδειγμα, είχα πολύ καιρό να ζυμώσω ψωμί, τώρα ζύμωσα, έκανα πίτες, γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες (γέλια). Όλα αυτά βέβαια τα έκανα ούτως ή άλλως αλλά θέλω να πω ότι και αυτά είναι η δουλεία ενός καλλιτέχνη. Από εκεί αντλεί δύναμη και γεμίζει η ψυχή του. Να κορφολογήσεις το βασιλικό, να δεις τα φυτά σου, να τους μιλήσεις. Ο κορωνοϊός, μήπως τελικά μας έκανε καλό, είδαμε τι αξίζει και τι όχι και το λέω πολύ ειλικρινά αυτό.
Στρέφοντας την κουβέντα μας στην τηλεοπτική και θεατρική σας καριέρα, ομολογουμένως το «Εμείς και Εμείς» ήταν μια σειρά που αγάπησε το κοινό και ταυτίστηκε με τους πρωταγωνιστές του, τους θεωρούσε οικείους. Κατά τη γνώμη σας, τι συνέβαλε σε αυτή την επιτυχία; (σενάριο, χαρακτήρες, σκηνοθεσία)
Αν υπάρχει μια συνταγή για μια επιτυχία είναι να μπορέσει το κοινό να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες. Είναι ωραίο ο ήρωας να είναι ο φίλος σου, ο συγγενής σου, να είσαι εσύ. Αρχικά αυτό οφείλεται στο σενάριο, και επίσης κάτι πολύ σημαντικό είναι αυτό που λέει ο Αριστοτέλης η σύσταση των πραγμάτων, δηλαδή μπορεί να έχεις τους καλύτερους ηθοποιούς, το καλύτερο σενάριο και στο τέλος να μην δέσει η «σαλάτα». Το πιο σημαντικό είναι αυτός που καθοδηγεί μια δουλεία να μπορεί να δέσει όλα τα υλικά μαζί. Έλεγε ο Μινωτής ότι το 90% μιας παράστασης είναι η διανομή, μπορεί να είναι όλοι οι συντελεστές πολύ καλοί αλλά να μην έχουν τον ίδιο κώδικα. Εμείς ήμασταν τότε μια παρέα ήδη από τη σχολή και προστέθηκαν κάποια καινούργια άτομα. Ο Σπύρος Μεταλληνός και ο Παναγιώτης Αμαραντίδης που έγραφαν το σενάριο, στην ουσία έγραφαν για εμάς, για την παρέα μας, για πράγματα που συνέβαιναν εκείνη την εποχή. Η ταύτιση του κοινού με τους πρωταγωνιστές έγινε διότι ήταν μια παρέα που υπάρχει!
Τα τελευταία χρόνια, η τηλεόραση περνάει μια κρίση με όλο και λιγότερες παραγωγές κάθε χρόνο επηρεάζοντας και τη μυθοπλασία. Πλέον γράφονται σενάρια, δημιουργούνται σειρές με τόσο οικείους χαρακτήρες;
Βεβαίως. Η κρίση υπήρχε και νωρίτερα όταν δεν γίνονταν δουλειές για οικονομικούς λόγους. Εγώ πιστεύω ότι υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν ωραίες δουλειές. Η δουλειά μας θέλει μεράκι, με απλό και ταπεινό τρόπο να κάνεις την κάνεις σωστά. Ωστόσο, έχει γίνει μια τεράστια ζημιά στα μίντια όταν το κουτσομπολιό το έχουμε αναγάγει σε επιστήμη. Όλο αυτό αρχίζει και χάνεται, περνάει η μπογιά του, παύει να είναι επίκαιρο. Με αποτέλεσμα φεύγοντας να αφήνει ζημιά και αυτή η ζημιά αν προστεθεί μέσα στα χρόνια κάνει κακό.
Μετά το ρόλο της Μαρίας στο «Εμείς και Εμείς», ο κόσμος σας αγάπησε και στο ρόλο της Αιμιλίας Σοφοκλέους στο «Έλα στη θέση μου», τι θαυμάζετε σε αυτές τις γυναίκες;
Εγώ πιστεύω πάρα πολύ στη γυναικεία ποιότητα και δύναμη χωρίς να σημαίνει ότι δεν αγαπώ το αρσενικό αλλά όσο πιο δυνατό είναι το αρσενικό που έχει μια γυναίκα δίπλα της, τόσο πιο θηλυκή είναι. Λέμε ότι πίσω από κάθε άντρα βρίσκεται μια σημαντική γυναίκα, το αντίστοιχο ρητό για τις γυναίκες είναι ότι πίσω από κάθε γυναίκα κρύβεται ένας άντρας που τη στηρίζει για να μπορεί να ανθίσει και να λειτουργήσει σε όλα τα επίπεδα. Και μοναχή της να είναι, υπάρχει το ανδρικό πρότυπο. Εγώ μέσα στους χαρακτήρες που καλούμαι να υποδυθώ προσπαθώ να βρω στοιχεία από γυναίκες που γνωρίζω καλά ώστε να μου είναι αναγνωρίσιμο. Η Αιμιλία ήταν μια γυναίκα την οποία πιστεύω ότι γνώριζα καλά. Στο μυαλό μου, την ταύτισα με την Ελλάδα εκείνη την εποχή. Τότε, μικρές επιχειρήσεις διαλυόντουσαν μπροστά στα ξένα συμφέροντα, πολλές μικρές ελληνικές βιοτεχνίες έκλεισαν για να έρθουν οι μεγαλοεπιχειρήσεις από το εξωτερικό. Η Αιμιλία, λοιπόν, αγαπούσε τους υπαλλήλους της, δεν ήταν ανώνυμα νούμερα αλλά άνθρωποι που γνώριζε. Στη δυσκολία λοιπόν, ίδια ως καπετάνιος μετά το θάνατο του συζύγου της ανέλαβε μια μεγάλη εταιρεία, καθώς και τη στήριξη της οικογένειάς της. Με γνώμονα πάντα την αγάπη και τη δικαιοσύνη, προσπαθούσε να βάλει σε όλα μια τάξη. Δεν θέλω να πιστεύω ότι σε αυτή τη ζωή μόνο οι “killers” επιβιώνουν, γι’ αυτό αγάπησα την Αιμιλία τόσο πολύ, διότι η ίδια δεν είχε ως μότο της «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Δεν διέλυε τα πάντα σαν ένας οδοστρωτήρας για το συμφέρον της. Προτιμούσε να χάσει λίγο ώστε να κρατήσει τους υπαλλήλους μαζί της. Ήταν μια γυναικεία φυσιογνωμία σαν μια αγκαλιά. Θεωρώ ότι ο ρόλος αυτός ήταν ένα δώρο για εμένα, την αγάπησα πάρα πολύ γιατί ήταν μια αγκαλιά για τα παιδιά της.
Ίσως αυτή η αγάπη για την Αιμιλία σας δημιούργησε την ανάγκη να ολοκληρώσετε τον κύκλο της στη σειρά;
Ίσως. Όταν νιώθεις ότι πια δεν μπορείς να λειτουργήσεις είτε σε ένα ρόλο είτε σε οτιδήποτε καλείσαι να κάνεις, πιστεύω ότι είναι καλύτερα να το αφήσεις κρατώντας αυτή τη μνήμη. Στο ρόλο αυτό, ένοιωσα ότι δεν μπορούσα να λειτουργήσω.
Πως καταφέρνετε να μην ταυτίζεστε με τους ρόλους σας στη συνείδηση του κοινού αλλά αυτό να ταυτίζεται μαζί τους;
Δεν ξέρω να σας το πω εάν ταυτίζομαι ή όχι. Εγώ ξεκινάω πάντα από το μηδέν, διαβάζω πολύ σωστά το σενάριο και προσπαθώ οι λέξεις του ρόλου να γίνουν ζωή. Μπορεί να ταυτίζομαι, κάποια στιγμή ταυτίζομαι. Ο κάθε ρόλος είμαι εγώ, δανείζω το νευρικό μου σύστημα, τη φυσιογνωμία μου, τις κινήσεις μου, οτιδήποτε μπορώ να κάνω για να γίνει αυτός ο άνθρωπος αληθινός. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι έχω αγαπήσει όλους τους ρόλους που έχω παίξει πάρα πολύ. Πρέπει να βρεις το δίκιο του ρόλου για να μπορέσεις να τον υπηρετήσεις, διότι μαθαίνεις το λόγο που ενεργεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, διαφορετικά δεν μπορείς να τον υπερασπιστείς.
Στο θέατρο έχετε πρωταγωνιστήσει σε επιτυχημένες παραστάσεις κάποιες έχουν χαρακτηριστεί sold out. Γίνεστε πιο απαιτητική στις επόμενες δουλείες σας μετά από μια επιτυχία;
Δεν θα το έλεγα, διότι τα κάρβουνα πια έχουν μπει στη φωτιά. Φέρω αυτό που είμαι. Με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να κάνω μια επιτυχία, την επόμενη φορά μπορεί να κάνω και μια αποτυχία και μάλιστα, θέλω να κάνω και αποτυχία. Δηλαδή μου αρέσει τα ρίσκο, δεν μου αρέσει ένας καλλιτέχνης να προχωράει πάντα εκ του ασφαλούς. Έχω το δικαίωμα να κάνω και πράγματα που να μην είναι σωστά και μετά πάλι να επανέλθω, εάν επανέλθω. Οφείλουμε να κάνουμε αυτό που ζητά η ψυχή μας κάθε στιγμή και κάθε φορά. Από κάθε δουλειά αναζητώ ωραίες συνεργασίες και ένα πολύ ωραίο κείμενο.
Οτιδήποτε κάνει αίσθηση στο κοινό δέχεται και κριτικές, θετικές ή αρνητικές. Έχετε δεχτεί κριτική που θεωρήσατε άδικη;
Ποιος ο λόγος της κριτικής εάν δεν την διαβάσεις; Πρέπει να σας πω ότι διαβάζω τα πάντα. Εάν πέσει στα χέρια μου μια κριτική που είναι κακή δεν θα την πετάξω αλλά θα τη σκεφτώ πολύ καλά. Θέλω να μου λένε τα ελαττώματα μου για να μπορέσω να γίνω καλύτερη. Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι ποιος κρίνει. Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του αλλά διαφέρει ο τρόπος που θα την εκφράσει. Ο καθένας πλέον εάν διαβάσει μια κριτική που είναι κακόβουλη θα το καταλάβει. Τις κακόβουλες κριτικές δεν τις λαμβάνω υπόψη μου. Αυτό που ζητάω στη ζωή μου γενικότερα, είναι ευγένεια και καλλιέργεια στους ανθρώπους.
Κλείνοντας τη συζήτησή μας, θα σκεφτόσασταν να δημιουργήσετε κάτι δικό σας για την επόμενη σεζόν ή βρίσκεστε σε συζητήσεις;
Αυτή τη στιγμή οι συζητήσεις που κάνω είναι πολύ λιγότερες από άλλες χρονιές. Παρόλα αυτά θέλω να σκέφτομαι θετικά. Όσον αφορά εμένα, αν είχα την ανάγκη να εκφραστώ μέσα από ένα δικό μου δημιούργημα θα το έκανα και θα ρίσκαρα μόνο για λόγους δικής μου προσωπικής έκφρασης. Δεν θα έλεγα ότι είμαι καλή στην οικονομική διαχείριση μιας δουλειάς και είναι προτιμότερο να ξέρουμε που χωλαίνουμε για να προφυλασσόμαστε (γέλια).
