Ο Μάριος Λεβέντης, είναι νέος, ωραίος, ταλαντούχος ποιητής και συγγραφέας. Σπουδάζει στη Φιλοσοφική Αθηνών του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Έκανε το συγγραφικό ντεμπούτο το 2015. Έργα του είναι Μωβ με γκρι (Εκδόσεις Διάνυσμα, 2015), Τελευταία απόστροφος (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2017), Μετρητά (Εκδόσεις Οδός Πανός, 2019) και τα ποιητικά έργα: Η δεύτερη άνοιξη (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2016), Αυτόγραφο (Εκδόσεις Οδός Πανός, 2018) και Πόστερ (Εκδόσεις Οδός Πανός, 2020).
Επιμέλεια συνέντευξης για το Maxmag: Εύα Αλαμάνου
Θα ήθελα αρχικά να μας πείτε τι είναι η γραφή για εσάς;
Ένα τρόπος να πω όσα δεν λέγονται φωνακτά και να κάνω τον κόσμο μιας δυσλεξικής εποχής καλύτερο.
Ποιο είδος λογοτεχνίας αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Η αγάπη δεν χωρίζεται σε είδη. Είναι μία κι έχει ευθύτητα. Την ίδια ευθύτητα επιζητώ, όποια καλλιτεχνική γλώσσα κι αν επιλέγω να μιλήσω.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον τρόπο γραφής σας;
Υπάρχουν άλλοι, ειδικοί γι’ αυτό και τους ευχαριστώ. Προτιμώ να κάνω αυτοκριτική ως άνθρωπος, παρά ως καλλιτέχνης. Και μπορεί το πρώτο ν’ απαντά και στο δεύτερο.
Περιγράψτε μας τον εαυτό σας με πέντε λέξεις.
Ώριμος επί πέντε.
Το θέατρο πώς επηρεάζει το συγγραφικό σας έργο;
Δεν το επηρεάζει απλώς, το προσδιορίζει.
Θα μεταφέρατε ένα έργο σας στο θεατρικό σανίδι;
Αν ήμουν παραγωγός, ναι. Θα ανέβαζα φρέσκα έργα. Όχι από φιλοδοξία, αλλά από στοιχειώδη γενναιοδωρία να παραδεχτώ πως υπάρχει ισχυρό αίμα νέων δημιουργών και κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει λόγος για τα αιμοπετάλιά τους. Δεν ξέρω γιατί εκτιμάται η πεπατημένη της σιγουριάς και όχι η παρθενογένεση της νέας τάξης πραγμάτων.
Θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο σας με τίτλο «Πόστερ»
Το «Πόστερ» είναι μια χάρτινη εκδοχή ανακωχής, μεγάλων διαστάσεων, για όλα τα πληγωμένα μας. Όταν η ποίηση συμπορεύεται με τη θεατρική ευλάβεια, μπορεί να γίνει καθηλωτική.
Ποιο μήνυμα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες;
Μηνύματα που θέλουν μονάδες διαθεσιμότητας. Να είμαστε διαθέσιμοι για μια διευρυμένη συμφιλίωση με εμάς και τους γύρω μας.
Ποια στιγμή της ζωής σας θα κάνατε «αφίσα»;
Κάτι που αξίζει να βλέπω στο αρχείο του χαρακτήρα μου. Ίσως όλα τα δυνατά γέλια από τις αδυναμίες μου.
Πώς σας φαίνεται ο χώρος του βιβλίου;
Καταβεβλημένος, με πολλά υποκείμενα «παλιά» νοσήματα να τον ταλαιπωρούν. Είναι μαγευτικός, όταν του το επιτρέπουν.
Αφήνει περιθώρια για νέους συγγραφείς;
Ανάλογα το μέγεθος που «πιάνεις». Κι όταν είναι αποκαλυπτικό, δεν συγχωρείται από τη πλειοψηφία.
Πώς βιώνετε την περίοδο της καραντίνας;
Δεν είναι περίοδος, είναι χρόνιος εγκλεισμός. Και πια με τρομάζει. Γιατί έχει αποκτήσει την οικειότητα αποδέσμευσης, χωρίς να μας αποδεσμεύει.
Για ποιους λόγους κατά την άποψή σας θα πρέπει οι άνθρωποι να διαβάζουν βιβλία;
Κοιτάξτε, όταν δίνουμε προτεραιότητα στα κομμωτήρια και τα beauty salon, με τα βιβλιοπωλεία και γενικότερα την πολιτιστική ακμή να είναι ακόμα στις αποθήκες με τ’ αζήτητα, όποιους λόγους και ν’ αναφέρω εγώ, θα ντραπούν.
Ποια είναι η γνώμη σας για τα ψηφιακά βιβλία;
Το βιβλίο, πέρα από την καταχωρημένη ιδέα, έχει και μια υλική βάση ως απτό αντικείμενο. Δεν με αφορά η επένδυση στο ανέπαφο. Αν αυτό καλλιεργηθεί κι άλλο, τότε δεν μιλάμε για βιβλίο, αλλά για μια ακόμα προσκόλληση σε εφαρμογές οθόνης.
Η αγορά ενός βιβλίου αποτελεί πολυτέλεια;
Δεν ξέρω αν αποτελεί πολυτέλεια, αποτελεί όμως συζήτηση. Κι αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όνειρο;
Η υγεία. Και το επισημαίνω, γιατί τώρα είναι εφιάλτης.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Τα σχέδια, ιδίως τα μελλοντικά, μοιάζουν με κακά λογάκια που δεν μας τα επιτρέπει η διαγωγή της καθημερινότητας που ζούμε. Γι’ αυτό κι εγώ δεν τα λέω. Εύχομαι έκτακτη ενίσχυση κουράγιου σε όλους μας και πίστη. Γιατί είναι η μόνη που δεν είναι σε lockdown.
Το καινούργιο βιβλίο του Μάριου Λεβέντη με τίτλο «Πόστερ» αποτελεί ένα ποιητικό έργο και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Οδός Πανός.
«Πόστερ»
Στην παρακμή της ευτυχίας που αποκαθηλώνει τη γαλήνη μας, ο Μάριος Λεβέντης περιοδεύει στην Ελλάδα των λέξεων με το θίασο της υπομονής. Εξιτάρει τη ματαιότητα στο φωτεινό θεατράκι της ανθρώπινης ύπαρξης και κάνει «αφίσα» την θαλπωρή στους ευπαθείς στύλους της προτεραιότητάς μας.
