«Από το 2012 μέλη των Psycho Choke, Vain Velocity, Less Than Human και Νatvre’s, όλοι έμπειροι στο χώρο του ακραίου μέταλ, συμφωνήσαμε να περπατήσουμε σε αχαρτογράφητες περιοχές του post και extreme alternative rock σε συνδυασμό με ελληνικό στίχο. Βοήθεια μας.» Έτσι περιγράφουν τους εαυτούς τους οι Μέμφις, ένα συγκρότημα που έχει καταφέρει να κατακτήσει το κοινό της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο. Ο ήχος τους σκληρός και τσαμπουκαλεμένος, στίχοι γεμάτοι συναίσθημα χωρίς όμως να χαϊδεύουν τα αυτιά του ακροατή και σε συνδυασμό με τα εκρηκτικά τους live, οι Μέμφις ταράζουν τα νερά της ελληνικής μουσική σκηνής και μας δείχνουν ότι ήρθαν για να μείνουν.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Ιωάννα Κατσή
- Ας συστηθούμε λοιπόν. Όσοι δε σας ξέρουν, με ποιο τραγούδι σας πιστεύετε θα μπορούσαν να σας μάθουν καλύτερα;
Θα ξεκινήσω συστήνοντας τους «Φίλους μου» που γεννηθήκαν πειρατές και δεν παίρνουν από λόγια, ούτε παίρνουν εντολές. Γνωρίζοντας αυτούς είναι σαν να γνωρίζεις τους Μέμφις. Όλο αυτό που κάνουμε παίρνει μορφή μέσα από τους ανθρώπους με τους οποίους κάνουμε παρέα είτε είναι απλοί ακροατές, είτε είναι καλλιτέχνες είτε ο μπάρμαν που μας σερβίρει τα βράδια. Θέλω να πιστεύω πως οι Μέμφις απεικονίζουν το σήμερα στην πόλη και κατ’ επέκταση στην χώρα που ζούμε.
- Όλα τα μέλη των Μέμφις προέρχονται από συγκροτήματα με εμπειρία στον «ακραίο» ήχο. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να δώσετε έναν χαρακτηρισμό για τη μουσική που δημιουργείτε, ποιος θα ήταν αυτός;
Θα έλεγα πως κινούμαστε στα πλαίσια του εναλλακτικού ακραίου ροκ με έντονα στοιχεία από την μέταλ και την δική μας παραδοσιακή μουσική. Οι προσωπικές επιρροές του κάθε μέλους περνούν από το φίλτρο της πρόβας στο στούντιο και γίνονται τραγούδια.
- Πείτε μας 3 λόγους για να έρθει κάποιος να σας δει σε ένα live σας;
Να σου πω καλύτερα τον μοναδικό λόγο για τον οποίο πηγαίνουμε εμείς στα live μας; Για τον κόσμο. Μακάρι να υπήρχε μια λέξη να σημαίνει κόσμος και οικογένεια μαζί.
- Έχετε πλέον ένα σταθερό και παθιασμένο κοινό στη Θεσσαλονίκη που σας στηρίζει. Περιμένατε μια τέτοια εξέλιξη όταν ξεκινήσατε;
Καμία μπάντα δεν μπορεί να γνωρίζει το τι της επιφυλάσσει το μέλλον. Όλοι οι μουσικοί πάντως πιστεύω από την πρώτη φορά που πιάνουν μικρόφωνο/κιθάρα/μπαγκέτες ονειρεύονται να παίζουν σε γεμάτα μαγαζιά. όλα είναι θέμα timing και σκληρής δουλειάς. Υπάρχουν ονόματα που έκαναν δεκαετίες να αναγνωστούν και δεν τα παράτησαν. Αυτοί είναι τα παραδείγματα πάνω στα χνάρια των οποίων προσπαθούμε να βαδίσουμε.
- Όσοι έχουν παρακολουθήσει τα live σας, έχουν βιώσει το πάθος και την εκρηκτικότητα που διακατέχει, τόσο εσάς, όσο και τους θεατές. Το κοινό παίρνει ενέργεια από εσάς και τη μουσική σας, εσείς από πού παίρνετε ενέργεια πάνω στη σκηνή, αλλά και στη ζωή;
Η ενέργεια σε μια συναυλία πάντα λειτουργεί αμφίδρομα. Όσο και αν πρέπει ένας καλλιτέχνης να είναι ανεξάρτητος από τις αντιδράσεις του ακροατηρίου αυτό είναι φύση αδύνατον. Μιλάμε για λίγα εκατοστά απόσταση που χωρίζουν τα μέλη μια μπάντας από τους θεατές. Μοιραζόμαστε το ίδιο οξυγόνο εκείνη την στιγμή. Ο,τι συμβαίνει σε κάθε συναυλία είναι μοναδικό εξαιτίας της μοναδικότητας των ακροατών. Γιαυτό και έχουμε δει κατά καιρούς μεγαθήρια να έρχονται για live στην χώρα μας και να παίζουν και κομμάτια εκτός playlist, επειδή η χημεία με τον συγκεκριμένο κόσμο τους το προκάλεσε. Είναι πάντως αρκετά ειρωνικό ότι η δύναμη που παίρνουμε στην ζωή μας προέρχεται από την μουσική που ακούμε και η δύναμη της μουσικής μας είναι βγαλμένη από την ίδια την ζωή.
- Το φθινόπωρο πραγματοποιήσατε εμφανίσεις σε Βόλο, Γιάννενα και Κιλκίς, πριν επανέλθετε Θεσσαλονίκη για το live στο Eightball. Πώς ανταποκρίνεται το κοινό εκτός έδρας;
Τα live εκτός έδρας νομίζω πως πάντα είναι τα πιο αγχωτικά γιατί η μπάντα δεν έχει καμιά επαφή πριν την συναυλία με τον παλμό του κόσμου. Δεν μπορεί να γνωρίζει αν αρέσουν τα κομμάτια της παρά μονό από μικρές ενδείξεις στα σχόλια στο YouTube ή σε προσωπικά μηνύματα. Θέλει θάρρος να πάρει κάποιος την απόφαση να παίξει εκτός έδρας και πρέπει να είναι προετοιμασμένος είτε να φάει τα μούτρα του είτε να τον αποθεώσουν.
- Ας φύγουμε για λίγα δευτερόλεπτα από την Ελλάδα. Το εξωτερικό υπάρχει στα σχέδια σας σαν συγκρότημα;
Γίνε πρώτος στο χωριό σου παρά δεύτερος στην πόλη σου. Το εξωτερικό είναι κάτι το οποίο αυτή τη στιγμή δεν είναι στα άμεσα σχέδια μας. Θέλει πολύ δουλειά μέχρι να κερδίσεις την χώρα σου πρώτα και μετά να ξανοιχτείς προς τα έξω. Το ρίσκο αποτυχίας έχει πολύ μεγάλο οικονομικό κόστος. Οπότε προσπαθούμε να βαδίζουμε με μικρά βήματα τη φορά.
- Κεντρικό θέμα συζήτησης αποτελεί πολλές φορές ο ελληνικός στίχος που χρησιμοποιείτε, όμως προτιμώ να σας ρωτήσω κάτι διαφορετικό. Υπήρξε έστω και μια στιγμή που τον φοβηθήκατε; Πιστεύετε ότι οι ακροατές ταυτίζονται πιο εύκολα ή το ακροατήριο περιορίζεται λόγω προκατάληψης ότι η metal δεν ταιριάζει με την ελληνική γλώσσα;
Οι καλοί στίχοι πάντα ξεχωρίζουν σε όποια γλώσσα κι αν γραφτούν. Αλίμονο αν όλοι γράφαμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο μουσική, χρησιμοποιούσαμε τα ίδια όργανα και τους ίδιους στίχους. Η πολυποικιλότητα της μουσικής είναι αυτή που κάνει την συγκεκριμένη τέχνη ξεχωριστή. Τον δρόμο μας τον έδειξαν συγκροτήματα που έγραψαν αριστουργήματα πολύ πριν από εμάς καθώς και σύγχρονα μας που συνεχίζουν να κλείνουν στόματα με την αρτιότητα των στίχων τους.
- Το περιεχόμενο των στίχων σας ταιριάζει με το πνεύμα της εποχής που διανύουμε. Πιστεύετε ότι αν τα τραγούδια σας τοποθετούνταν προ κρίσης, ο κόσμος θα ταυτιζόταν πάλι; Kαι τελικά, τι θεωρείτε ότι κάνει ένα κομμάτι «διαχρονικό»;
Τα τραγούδια μας δεν γράφτηκαν για την κρίση, αλλά γράφτηκαν εν καιρώ κρίσης. Και λέγοντας κρίση πιστεύω πως η οικονομική είναι η πιο μικρή. Αυτή την στιγμή βιώνουμε μια κρίση ηθών, ταυτότητας και ποιότητας ως άνθρωποι. Διαβάζω ρητορικές μίσους από σχόλια τραγουδιών στο YouTube, μέχρι σε οδηγίες για το πως αλλάζεις μπαταρία στο μηχανάκι και ειλικρινά απελπίζομαι. Βλέπω κόσμο γύρω μου φανατισμένο με όλα τα άχρηστα θέματα που μας πλασάρουν και κόσμο που δεν μπορεί να αγαπήσει, πόσο μάλλον να αγαπηθεί. Έχουμε μάθει να ταυτιζόμαστε και να θεοποιούμε αμάσητα σκουπίδια που μας σερβίρουν, ενώ ο ήρωας που θα έπρεπε να μιμηθούμε μπορεί να είναι αυτός που μας μοιράζει φυλλάδια στο πεζοδρόμιο και μεγαλώνει μια οικογένεια. Έχει χαθεί πλέον η μπάλα.. Στο θέμα μας τώρα.. Δεν έχω ιδέα πως μπορεί κάποιος να φτιάξει ένα διαχρονικό τραγούδι. Αυτό το γνωρίζει μόνο ο χρόνος που περνά. Αυτός θα μας κρίνει άλλωστε όλους στο τέλος.
- Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει επίσης και τη μουσική σκηνή της χώρας. Έχουν μπει οι οικονομικές δυσκολίες εμπόδιο στα σχέδιά σας; Πώς επιβιώνουν οι νέες μπάντες; Τελικά αξίζουν οι θυσίες και το ρίσκο;
Πάντα ήταν δύσκολα. Η μουσική είναι ένα ακριβό χόμπι. Πόσο μάλλον όταν αποφασίσεις να το κάνεις με επαγγελματισμό. Θέλει να θυσιάζεις χρόνο και οικονομίες για κάτι που γεμίζει την ψυχή σου. Και φυσικά από τη στιγμή που γεμίζει την ψυχή σου αξίζει. Σίγουρα σήμερα είναι ακόμα πιο δύσκολα γιατί θέλει μικρά και σίγουρα βήματα, θέλει να κτίσεις σχέσεις εμπιστοσύνης με ανθρώπους σε άλλες πόλεις που θα σε καλέσουν να παίξεις, θα σε φιλοξενήσουν και θα σε πληρώσουν. Η δυσκολία είναι να βρεις τους σωστούς συνεργάτες. Τα όργανα παίζουν πρώτα από την καρδιά. Δεν χρειαζόμαστε κιθάρα των 5000 ευρώ για να συνθέσουμε την ιδέα που μας στοιχειώνει την ψυχή..
- Σε δυο μήνες «Ο Ιχνηλάτης που κυνηγούσε το Θάνατο» κλείνει έναν χρόνο κυκλοφορίας. Το album έτυχε ευρείας αποδοχής από τον κόσμο που σας ακολουθεί. Πώς βιώσατε το feedback του κοινού; Πότε θα ξαναμπείτε στο studio;
Θα του σβήσουμε κεράκια για τα γενέθλια του στο «σπίτι» μας που δεν είναι άλλο από το Fireball Studio. Εκεί μας πετυχαίνεις αυτή τη στιγμή να συνθέτουμε τις νέες μας ιδέες, μέχρι να αποκτήσουν ολοκληρωμένη δομή για να μπούμε να τις γράψουμε! Όσον αφορά το feedback θα σου πω πως δεν υπάρχει τίποτα πιο γλυκό από το να σε αγκαλιάζουν άγνωστοι άνθρωποι στον δρόμο και να σου τραγουδάνε το ρεφραίν από ένα τραγούδι. Δεν υπάρχει χρηματικό ποσό που να μπορεί να φτάσει αυτή την ψυχολογική ανταμοιβή.
- Φέτος θα συμμετάσχετε στο Los Almiros Festival, ένα από τα καλοκαιρινά φεστιβάλ που αναπτύσσονται εκρηκτικά κάθε χρόνο. Πώς νιώθετε για τη συμμετοχή σας; Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε και σε άλλα φεστιβάλ το καλοκαίρι ή σε μια περιοδεία γενικότερα;
Το Los Almiros είναι μια φιέστα για όσους έχουν παρευρεθεί είτε πάνω είτε κάτω από την σκηνή. Είναι μοναδικό στην Ελλάδα αυτό που συμβαίνει στον Βόλο. Προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τον ενθουσιασμό μας αλλά είναι ακατόρθωτο.. όσο για άλλα φεστιβάλ είμαστε εν μέσω πολλών συζητήσεων οπότε δεν μπορούμε να ανακοινώσουμε κάτι άλλο ακόμα για να μην το γρουσουζέψουμε!!
- Ανάμεσα σε studio και περιοδεία τι προτιμάτε;
Στο στούντιο αδειάζουμε τις ψυχές μας από αυτά που μας τρώνε και στην περιοδεία τις ξαναγεμίζουμε με φάτσες και φωνές από παλαβούς φίλους και φίλες. Όσο απαραίτητο είναι το ένα άλλο τόσο και το άλλο. Σαν πάζλ που αποτελείται από δυο κομμάτια. Γεννιέται ένα τραγούδι μέσα σε τέσσερις ηχομονωμένους τοίχους για να το ακούσεις από όσα περισσότερα γίνεται στόματα να το τραγουδάνε. Τότε κλείνει ο κύκλος.
- Πώς θα θέλατε να δείτε τους Μέμφις στο μακρινό μέλλον; Θα κουβαλάτε την ίδια τρέλα και το πάθος για τη μουσική;
Η μουσική είναι αρρώστια και αυτό το ξέρουν καλύτερα οι γυναίκες που μας ανέχονται και μας στηρίζουν. Δεν έχω ιδέα που μπορεί να μας βγάλει ο δρόμος, το μόνο που μπορώ να σου εγγυηθώ είναι πως η μουσική θα βγαίνει από μέσα μας όσο βαστάνε τα πόδια μας στο χώμα.
- Αφήνουμε το τέλος στους Μέμφις. Τι θα θέλατε να πείτε σε όσους μας διαβάζουν;
Τώρα που η παλίρροια ακατάπαυστα φουσκώνει, τώρα που μας βρέχουνε τα κύματα που κάποτε ζυγώναν ήρθε επιτέλους η στιγμή να μάθουμε πως η μόνη παρακαταθήκη που μπορούμε να διασώσουμε είναι ένα κακό παράδειγμα.
Καλή δύναμη σε όλους. Κάντε την κάθε μέρα να μετράει.
Χρήσιμοι Σύνδεσμοι:
Facebook: Μέμφις
Youtube: Μ3ΜΦ1Σ
