Ο Νίκος Γκικόπουλος υπήρξε DJ και πρώην ραδιοφωνικός παραγωγός του γνωστού ραδιοφωνικού σταθμού Jeronimo Groovy. Συναντηθήκαμε και μας μίλησε για όλα. Ανοίξαμε το χρονοντούλαπο της μουσικής και του παλιού καλού ραδιοφώνου και ξεθάψαμε μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές που αξίζει να θυμάται κανείς. Ταξιδέψαμε μαζί πάνω στα χνάρια του ινδιάνου των ραδιοκυμάτων και ξεδιπλώσαμε την ιστορία του που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις καρδιές των ακροατών του σταθμού που τον νοσταλγούν ακόμα και σήμερα.
Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη μουσική;
Τα πρώτα μου βιώματα έχουν να κάνουν με κασέτες μέσα στο αμάξι από τους γονείς. Οι οποίοι γονείς αν και προέρχονται από χωριό δε μπορείς να τους χαρακτηρίσεις χωριάτες παρά το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν στα χωράφια.
Αυτές λοιπόν οι κασέτες είχαν δημοτικά τραγούδια και κασέτα του Έλβις Πρίσλεϊ και κασέτες με τους Beatles. Τα οποία ήταν εντελώς διαφορετικά και άσχετα ακούσματα μεταξύ τους. Τα ακούγαμε όλα γιατί έπρεπε να παίξουν όλα. Δεν είχαμε δηλαδή τη δυνατότητα να βγάλουμε την κασέτα και να βάλουμε μια άλλη. Αλλά αυτά τα τρία πράγματα υπήρχαν. Οπότε εγώ έχω ακούσματα τσάμικου, με Beatles και Έλβις Πρίσλεϊ. Με μια μαμά η οποία να λέει “ο Έλβις Πρίσλεϊ είναι Θεός”. Έτσι εγώ σαν παιδί μεγάλωνα ακούγοντας κάποιον να τραγουδάει ο οποίος πίστευα ότι είναι ο Θεός.
Εν τω μεταξύ μου άρεσε πάρα πολύ η ενέργειά του και ο γρήγορος ρυθμός του ροκ εντ ρολ. Οι Beatles από την άλλη μεριά αν και είχαν τη δική τους σχολή ωστόσο κι αυτοί βγήκαν από το ροκ εντ ρολ. Σκέψου τώρα δύο ακούσματα Έλβις Πρίσλεϊ και Beatles. Τώρα το δημοτικό τραγούδι δε με πειράζει να το ακούω αλλά με μέτρο.
Πότε αποφασίσατε ποιο είδος μουσικής σας αρέσει περισσότερο;
Διερωτήθηκα τι μου αρέσει περισσότερο. Ο Έλβις Πρίσλεϊ που είναι ρετρό ή οι Beatles που μου μοιάζουν και με κάτι άλλο; Και τότε είχε ξεκινήσει να βγαίνει η μουσική της Τζάνις Τζόπλιν.
Είχε ξεκινήσει να βγαίνει η μουσική του κλασικού ροκ. Και τότε σκέφτηκα ότι ο Έλβις Πρίσλεϊ ήρθε, οι Beatles συνέχισαν και τώρα ήρθε η σειρά του ροκ. Είναι η συνέχεια της μουσικής. Οπότε λέω μάλλον αυτή είναι η μουσική. Προχωρώ λοιπόν και ακούω μετά τους Beatles, Led Zeppelin, Black Sabbath, ACDC και στη συνέχεια πηγαίνω στον Rory Gallagher.
Ένας φίλος μου σύστησε τον Rory Gallagher. Μου λέει “αφού ακούς ACDC θα σου αρέσει κι αυτός”. Τον παίρνω, τον ακούω κι εντυπωσιάζομαι. Κοίταξε να δεις λέω πόσο ωραία κυλάει η μουσική όταν κάνει τα σόλο του. Ακόμα και σήμερα όταν τον ακούω με τρελαίνει. Έτσι λέω ότι οι καταβολές μου είναι το ροκ.
Μ’ αρέσει το ροκ. Και στη φάση όταν προχωράει ένα παιδί προς την εφηβεία όλα χωρίζονται μεταξύ φλώρου και άντρα. Δηλαδή εσύ είσαι φλώρος κι εσύ είσαι άντρας. Εκεί λοιπόν υπήρξε ένας διαχωρισμός. Ήταν οι καρεκλάδες και ήταν και οι ροκάδες. Εμένα όμως κάποια ακούσματα από την από εκεί πλευρά μου άρεσαν. Δηλαδή παραδείγματος χάριν άκουγα ντίσκο και μ’ άρεσε. Βέβαια δε μπορεί να σου αρέσουν και τα δυο. Δεν είναι δυνατόν να ακούς Back in black ACDC και μετά να ακούς Hot stuff Donna Summer. Είχα αυστηρή κατεύθυνση μάλλον από τη μεριά της μαμάς η οποία δούλευε και στο Γενικό Επιτελείο Στρατού και με είχε μάθει να κατηγοριοποιώ τα πράγματα και να τα βάζω σε κουτάκια. Σκεφτόμουν ότι δε μπορώ να έχω τόσα διαφορετικά ακούσματα.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα της δημιουργίας ενός ραδιοφωνικού σταθμού;
Εγώ ξεκίνησα να ακούω τους πειρατικούς σταθμούς εκείνης της εποχής επειδή μου άρεσε να ακούω μουσική. Πού θα άκουγα μουσική; Δεν υπήρχε Youtube. Αυτοί οι άνθρωποι που έφτιαχναν τους πειρατικούς σταθμούς ήταν άνθρωποι με μεράκι. Έστηναν ηλεκτρολογικό – ηλεκτρονικό εξοπλισμό της εποχής, δηλαδή λυχνίες για να μπορέσουν να βγουν στις ραδιοσυχνότητες και να μπορέσουν να καπαρώσουν μια συχνότητα παρανόμως, γιατί θεωρούνταν παράνομο από το κράτος.
Εκείνο που κατάφερναν ήταν να ακούγονται σε μια μικρή εμβέλεια. Αργότερα ενίσχυαν σιγά σιγά τα μηχανήματά τους και άρχιζαν να ακούγονται σε μεγαλύτερη εμβέλεια. Και μάλιστα υπήρχαν ραδιοφωνικοί σταθμοί οι οποίοι είχαν μεγάλη εμβέλεια και άρχισαν να έχουν πάρα πολύ μεγάλο ακροατήριο. Με τα τηλέφωνα που χτυπάγανε, με τις αφιερώσεις που γίνονταν κτλ. Αυτό είναι πολύ πριν τον Jeronimo Groovy. Μιλάμε τώρα για πολύ παλιά. Και άρχισα να κλίνω προς ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής. Αυτό το είδος ήταν η Italo disco.
Η Italo disco μου άρεσε γιατί μου άρεσαν πάρα πολύ οι πρώτοι DJs που είχαν βγει τότε κι άρχισαν να μιξάρουν τα τραγούδια. Κι έτσι πήγαινα στις ντισκοτέκ. Στις ντισκοτέκ λοιπόν ενώ έβλεπες τους άλλους να χορεύουν εμένα με έβλεπες να είμαι καρφωμένος μπροστά από τον DJ για να βλέπω πώς αλλάζει τα τραγούδια και τι ακριβώς γίνεται. Μιλάμε για DJ Palmer, DJ Nicola Lavacca και DJ Pierro. Ήταν οι παλιοί DJs της εποχής τότε και παίζανε οι περισσότεροι σταθμοί Italo disco. Ήταν trend. Οπότε σκέφτηκα ότι θέλω να μπορέσω να παίξω κι εγώ μουσική κάποια στιγμή. Αλλά πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Για την ώρα δε γίνεται, σκέφτηκα. Αλλά έχω τα τραγούδια.
Οπότε θα βάζω τις κασέτες, θα πάρω ένα μικροφωνάκι και θα γράφω πάνω στις κασέτες με τη φωνή μου και θα κάνω ό,τι κάνουν. Προσπάθησα να κάνω μια μίξη. Έβαζα τις κασέτες. Μου άρεσε αυτό το οποίο έκανα και λέω θα το προχωρήσω έτσι χωρίς να υπάρχει ραδιοφωνικός σταθμός.
Πότε δημιουργήσατε δικό σας ραδιοφωνικό σταθμό;
Μετά από τον σεισμό του 1981 ανεβαίνω από το σπίτι που έμενα στα βόρεια προάστια, από του Ζωγράφου, στο Μαρούσι. Εκεί βρίσκω ένα παιδί, τον Γιάννη, ο οποίος είχε τα ίδια ακούσματα και του άρεσαν τα ίδια πράγματα με εμένα. Γιάννης Γιαννιός ήταν το όνομά του. Και μάλιστα έφυγε από τη ζωή πριν από λίγο καιρό. Για την ακρίβεια πριν από λίγους μήνες. Μπαίνω μέσα και ακούω ένα τραγούδι, το «Why me» από το συγκρότημα Planet P. Του λέω “ακούς τέτοια μουσική;” Μου λέει “και όχι μόνο. Ακούω κι άλλα. Ακούς κι εσύ;” Του λέω “ναι”. Μου λέει “για έλα να τα βάλουμε λίγο. Έχεις κασέτες; Έχω κασετόφωνο. Για φέρε να τα βάλουμε”. Το βάζουμε και του λέω “να σου πω. Αφού σ’ αρέσει τόσο πολύ η μουσική θες να ξεκινήσουμε να αγοράζουμε δίσκους;” Το να αγοράζεις δίσκους τότε ήταν και μια ακριβή συνήθεια.
Αγοράζω τους πρώτους δίσκους επηρεασμένος από το παρελθόν του ροκ και παίρνω Foreigner 4 και ακούω τον δίσκο να παίζει. Παράλληλα και Scorpions. Ακόμα υπάρχει όλο αυτό. Ο Γιάννης συνεχίζει κι αυτός. Πάμε λοιπόν και δημιουργούμε ένα μικρό στούντιο σε ένα μικρό δωμάτιο που έμενε ο παππούς του.
Ο Γιάννης ήταν λάτρης των ηλεκτρονικών. Σπούδαζε ηλεκτρονικός. Πάει πρώτα στο στρατό και παίρνει ειδικότητα ηλεκτρονικός και βγαίνοντας σπουδάζει στη ΣΕΛΕΤΕ τότε από ό,τι θυμάμαι και παίρνει το δίπλωμα του ηλεκτρονικού. Τότε ξεκινάμε και στήνουμε τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό. Γιατί ήξερε να δημιουργεί σταθμούς με μικρή εμβέλεια. Οπότε έτσι ξεκινήσαμε τον πρώτο μας σταθμό. Όταν λέμε για εμβέλεια εννοούμε ότι βγαίναμε έξω με ραδιοφωνάκι, αφήναμε τη μουσική να παίζει και προχωρούσαμε για να δούμε μέχρι ποιο σημείο πιάνει. Δεν έπιανε σχεδόν τίποτα. Εκεί μου έρχεται η σύλληψη να ονομάσω τον ραδιοφωνικό σταθμό.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός ονομάστηκε με τα δυο γράμματα το O και το G. Τα δυο γράμματα αυτά δεν είναι το OGGI που όλοι πιστεύανε μετά στον Jeronimo Groovy ότι ο τίτλος της εκπομπής ήταν OGGI Club. Δεν ήταν OGGI αλλά OG γιατί το OG σήμαινε Otherwise God. Δηλαδή μετά από αυτό που ακούτε υπάρχει μόνο ο Θεός. Δεν υπάρχει κάτι πιο τέλειο. Κι αυτό έχει έναν συσχετισμό με αυτό που λέγαμε για τα παιδικά μου χρόνια και είχα κρατήσει στις αναμνήσεις μου για τον Έλβις Πρίσλεϊ. Και το έγραφα παντού αυτό οπότε έτσι ονομάσαμε τον ραδιοφωνικό σταθμό.
Ξεκινήσαμε να συγκεντρώνουμε πάρα πολλούς δίσκους. Κατεβαίναμε στα δισκάδικα της εποχής. Ιεροτελεστία το να κατέβεις στο δισκάδικο τότε. Δισκάδικο που βρισκόταν στην Αθηνάς μετά το Paloma. Ήταν κάπου στο κέντρο της Αθήνας κοντά στην Ομόνοια. Εκεί έβλεπα και διάφορες σπουδαίες φυσιογνωμίες του ραδιοφώνου να διαλέγουν τους δικούς τους δίσκους. Οπότε λέω μέσα μου αφού το κάνουν αυτοί τότε κι εμείς εδώ φουλ. Οπότε ξεκινήσαμε να δημιουργούμε τη δική μας δισκοθήκη. Το μικρό δωματιάκι του παππού άρχισε να γίνεται κανονικό στούντιο. Τοποθετήσαμε παντού στους τοίχους αβγοθήκες για ηχομόνωση. Μετά τοποθετήσαμε από φίλους που βρήκαμε αβγοθήκες τεχνητές όπως ακριβώς είναι στα επαγγελματικά στούντιο ηχογράφησης.
Έτσι δημιουργήσαμε το πρώτο αυτοσχέδιο στούντιο και παίζαμε εκεί μουσική. Μετά πήραμε τους μίκτες μας. Ύστερα πήραμε τα πικάπ μας τα οποία στην αρχή δεν ήταν ΜΚ2. Ενώ θέλαμε τα ΜΚ2 τα techniques δεν είχαμε τα χρήματα να τα αγοράσουμε τότε. Έτσι πήραμε κάποια άλλα με τα οποία ξεκινήσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Αρχικά παίζαμε μουσική για εμάς. Μετά στο στουντιάκι μέσα άρχισαν να έρχονται κι άλλα άτομα που τους άρεσε η μουσική που παίζαμε.
Είχατε δουλέψει ποτέ ως DJ;
Ναι. Και μάλιστα για πολλά χρόνια. Αφού ξεκινήσαμε να παίζουμε στο στούντιο και άρχισε να έρχεται και να μας μαθαίνει ο κόσμος ξεκινήσαμε και παίρναμε ολόκληρο τον εξοπλισμό μας και παίζαμε σε διάφορα πάρτι σαν DJs. Στην αρχή παίζαμε για πλάκα και μετά επί πληρωμή. Γινόντουσαν συνεχώς πάρτι. Σε σπίτια, σε εταιρείες, σε σχολεία, σε γυμναστήρια σχολείων, σε ιππικούς ομίλους, σε συλλόγους και σε ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Αλωνίσαμε τα πάντα. Και έτσι ήρθε το μεγάλο μικρόβιο του να γίνουμε DJs. Παίρναμε κάποια χρήματα αλλά τα χρήματα που παίρναμε μπροστά σε αυτά που δίναμε δεν ήταν τίποτα. Γιατί ήταν μεγάλη η αγάπη γι’ αυτό που κάναμε. Δηλαδή μόνο στους δίσκους που παίρναμε ξοδεύαμε πολλά χρήματα.
Υπήρχαν και τα κουβαλήματα που κάναμε. Όταν λέμε να στήσεις ένα πάρτι το στήναμε εμείς. Εμείς δεν είχαμε κάποιον να μας βοηθήσει. Γεμίζαμε ένα αυτοκίνητο με ντάνες κούτες από δίσκους, ηχεία, καλωδιώσεις, τα πάντα και πηγαίναμε στον εκάστοτε χώρο και στήναμε.
Μετά ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε με μεγάλες εταιρείες της εποχής για να κάνουμε ηχητική κάλυψη. Γιατί παίζαμε σε ξενοδοχεία για παράδειγμα. Σε αίθουσες που έπρεπε να μπουν μεγάλες ηχητικές εγκαταστάσεις. Πάνω στα βόρεια προάστια υπήρχε μια εταιρεία, η Hi power. Στα νότια προάστια υπήρχε η αντίστοιχη εταιρεία που λεγόταν Quali sound. Από το quality βγαίνει αυτό. Νομίζω ότι λεγόταν έτσι.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Jeronimo Groovy;
Η μουσική που άκουγα, η Italo disco, παιζόταν από τους ραδιοπειρατές κατά κόρον. Θα μου πεις παιζόντουσαν και άλλα τραγούδια όπως ήταν τα λαϊκά τραγούδια. Όταν δεν έπαιζαν κάποιο τραγούδι που μου άρεσε γενικά το άλλαζα. Αυτή είναι και η δυνατότητα του ραδιοφώνου. Αν δε μου αρέσει αυτό που ακούω απλά αλλάζω σταθμό. Πολύ σημαντικό. Άκουγα λοιπόν ραδιοπειρατές αλλά έπεσα πάνω στη συχνότητα του Jeronimo Groovy. Όχι λόγω της μουσικής. Μου κέντρισαν το ενδιαφέρον δύο τύποι οι οποίοι έκαναν σατιρική εκπομπή. Έτσι μου δημιουργήθηκε η τρίτη κατηγορία του ραδιοφώνου. Δηλαδή η πρώτη κατηγορία ήταν η μουσική που άκουγα εγώ και ειδικά τα ξένα. Η δεύτερη κατηγορία ήταν τα ελληνικά, τα λαϊκά κτλ. Η τρίτη κατηγορία ήταν οι ομιλίες που άκουγα στο ραδιόφωνο.
Τότε υπήρχαν μόνο ο ΑΝΤ1 και μερικοί ακόμα σταθμοί που είχαν ανοίξει τα πρώτα ραδιόφωνα κι έκαναν τις δισκογραφικές εκπομπές. Οπότε διερωτήθηκα ποιοι είναι αυτοί οι τύποι. Λέω μέσα μου “Jeronimo Groovy. Τι είναι αυτό; Τζερόνιμο είναι ο ινδιάνος”. Είχανε νομίζω και σήμα τον ινδιάνο γιατί από εκεί βγήκε και το Τζερόνιμο. Και λέω “Groovy. Πάει να πει ότι παίζουν και μουσική εδώ οι τύποι; Και γκρουβάρουν κιόλας;” Όμως εγώ ήθελα να ακούω συνέχεια αυτούς τους δύο. Μανωλόπουλος – Μανωλάκος. Ένα δίδυμο το οποίο έκανε απίστευτη σάτιρα, τρελό γέλιο. Έχω φωνάξει τον πατέρα μου, θυμάμαι, να του βάλω να τους ακούσει και μου λέει “τι είναι αυτοί οι τύποι; Τι κάνουν; Δεν καταλαβαίνω το νόημα αυτού που κάνουν”.
Αυτό που έκαναν ήταν κάτι σαν stand up comedy. Μιλάμε για ασύλληπτη σάτιρα. Όχι με μιμήσεις. Σχολιάζανε την καθημερινότητα με έναν καυστικό τρόπο. Έπιαναν οποιοδήποτε θέμα και μπορούσες να μη σου μείνει έντερο από τα γέλια. Ταίριαζαν σε εμένα. Γιατί στον πατέρα μου, για παράδειγμα, δεν ταίριαζαν. Και λέω μέσα μου “τι καταπληκτικοί τύποι!” Μετά άρχισα να ακούω και άλλα πράγματα από τον Jeronimo Groovy. Αργότερα άκουσα και κάποιες εκπομπές με ψαγμένη μουσική. Και τότε πήγα στο Γιάννη. Του λέω “ρε συ Γιάννη τι ξέρεις για τον Jeronimo Groovy;” ” Ναι ξέρω” μου λέει. “Αυτοί είναι πάρα πολύ παλιοί.
Από εκεί είχε ξεκινήσει και ο G – Poly, δηλαδή ο Γιώργος Πολυχρονίου μουσική”. Του λέω “σοβαρά μιλάς;” Ο G – Poly είχε περάσει από τον Jeronimo Groovy. Τότε του λέω “πώς θα σου φαινόταν να παίζαμε εκεί μουσική;” Μου λέει “δε μπαίνεις εύκολα σ’ αυτούς τους ραδιοφωνικούς σταθμούς”. Τότε όμως τρύπωσε η ιδέα και η επιθυμία στο υποσυνείδητό μου να παίξω στον Jeronimo Groovy. Δηλαδή εγώ κάθε φορά που άκουγα μετά μουσική και εκπομπές του Jeronimo Groovy έλεγα μέσα μου ότι έχω κι εγώ τη δική μου εκπομπή και παίζω στον Jeronimo Groovy.
Πώς φτάσατε από τη φαντασία στην πραγματοποίηση του ονείρου να παίξετε τελικά στον Jeronimo Groovy;
Κάποια στιγμή έβαλαν από τον σταθμό έναν διαγωνισμό για νέους παραγωγούς ραδιοφώνου. Θα πρέπει να πούμε ότι αυτός ήταν ένας ραδιοφωνικός σταθμός τεράστιας εμβέλειας. Είχαν ένα ασύλληπτο fan club. Τους πετύχαμε στο απόγειο της επιτυχίας τους. Τότε λέω στο Γιάννη “εδώ μας ακούνε στον πειρατικό σταθμό δέκα με δεκαπέντε άνθρωποι που τους λέμε να μπουν και να μας ακούσουν. Αυτοί εδώ είναι εκπληκτικοί!” Και τότε έβαλαν τον διαγωνισμό. Και του λέω ” Γιάννη ετοιμάζουμε ντέμο κασέτα πιλότο και τη στέλνουμε στον Jeronimo Groovy”. Συμφώνησε κι εκείνος κι έτσι τη στείλαμε στον Jeronimo Groovy.
Ύστερα θυμάμαι ότι χτυπάει κάποια στιγμή το τηλέφωνο. Με πήρε ο Πρωτοπαπάς. Ήταν τρία αδέρφια οι συνιδιοκτήτες του σταθμού. Με πήρε τηλέφωνο ο ένας από τους τρεις και είπε “έχετε κερδίσει στον διαγωνισμό που έχουμε κάνει στον Jeronimo Groovy για νέους ραδιοφωνικούς παραγωγούς”. Έκπληκτος του λέω “τι εννοείτε ότι έχουμε κερδίσει;” Μου λέει “είστε μέσα στους νικητές του διαγωνισμού!” Δε μπορούσα να το πιστέψω.
Τελικά πήγαμε στην Ηλιούπολη. Εκεί βρισκόταν ο σταθμός πριν μεταφερθεί στο Μαρούσι. Εκεί γνωριστήκαμε. Είδαμε τις εγκαταστάσεις και πάθαμε πλάκα με τον εξοπλισμό. Δεν θυμάμαι ποιος έπαιζε μουσική τότε. Μας συνάντησε ο κ. Πρωτοπαπάς και μας είπε να μπούμε μέσα στο στούντιο να δούμε πώς είναι. Όταν μπήκαμε στο στούντιο τρελαθήκαμε. Το κάναμε εικόνα. Άλλωστε είχαμε πια την έγκριση κι έπρεπε να μας παρουσιάσουν σαν νικητές του διαγωνισμού και μας είπαν να βρεθούμε σε μια εκπομπή. Μας άνοιξαν και τα μπροστινά μικρόφωνα. Γιατί ήταν το μικρόφωνο του παραγωγού, που ήταν η κονσόλα του και μπροστά ακριβώς ένα τραπεζάκι με δυο καρεκλίτσες. Εκεί είχε τα δεύτερα μικρόφωνα και μπορούσε κάποιος να πάει εκεί πέρα.
Συναντήσαμε τον Στράτο Αγιοστρατίτη. Ένα μεγάλο όνομα. Μαζί με τον Τάκη τον Καραγιάννη αποτελούσαν το Δίδυμο της συμφοράς. Ήταν τεράστιο όνομα και μας παρουσίασε στο κοινό. Πρέπει να μην κοιμηθήκαμε για πολλά βράδια. Απ’ τη χαρά κυρίως κι όχι από το άγχος. Το άγχος ήρθε μετά όταν μας είπαν να πάμε για την πρώτη μας εκπομπή.
Και πώς ήταν αυτή η πρώτη σας εκπομπή στον Jeronimo Groovy;
Ήμασταν σαν χαμένοι. Σκεφτόμασταν τι να πάρουμε. Πόσους δίσκους να κουβαλήσουμε. Πώς θα πάμε εκεί. Είχαμε τότε ένα παπί. Δεν υπήρχε αυτοκίνητο τότε. Με παπί πήγαμε. Μιλάγαμε και παίζαμε τα τραγούδια μας στον αέρα σε ένα τεράστιο κοινό! Μετά από τα πρώτα 3 με 4 λεπτά τελείωσαν όλα, δηλαδή είχαμε κάνει ήδη και προϋπηρεσία στο μικρόφωνο σαν ραδιοπειρατές που ήμασταν μέχρι τότε και μας ήταν εύκολο, δηλαδή ξεπεράσαμε το αρχικό τρακ.
Για τον Γιάννη ήταν και πιο εύκολο να χειρίζεται τις κονσόλες. Ο Γιάννης μπήκε κατευθείαν στην κονσόλα. Εγώ όμως δεν κάθισα ποτέ απέναντί του. Πήρα ένα μικρόφωνο και κάθισα δίπλα του. Κι αυτό γιατί έπρεπε να βάλω τη μουσική. Είχα στο μυαλό μου ότι έπρεπε να κάνω και μίξεις live on air. Αυτό κάναμε κι έτσι ξεκινήσαμε με την πρώτη μας εκπομπή.
Η πρώτη μας εκπομπή δεν ξέρω πόσες ώρες κράτησε. Θυμάμαι να είναι μεσημεριανή ώρα Κυριακής, που δεν ήταν και δημοφιλής ώρα γιατί και οι άλλοι δεν θα μπορούσαν να ρισκάρουν. Δεν ήξεραν πώς θα πάει. Τότε ξεκίνησαν να χτυπούν τα τηλέφωνα. Τα τηλέφωνα τα συγκέντρωναν από τους ακροατές σε κασέτες έξω από το στούντιο, από ό,τι θυμάμαι και γράφανε τα μηνυματάκια τους σε κασέτες. Μας δίναν ύστερα την κασέτα του καθενός κι εμείς τις βάζαμε να παίξουν ζωντανά στον αέρα της εκπομπής. Το δε ηχητικό του JGRS ήταν κι αυτό γραμμένο σε κασέτα. Ξαφνικά λοιπόν αρχίσαμε να ακούμε όμορφα λόγια και καλωσορίσματα από ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και τότε θυμάμαι ένιωσα υπέροχα με αυτό. Κι έτσι ξεκίνησαν οι εκπομπές.
Πόσο διαφορετικό πιστεύετε ότι θα ήταν το ντεμπούτο σας στο ραδιόφωνο αν γινόταν στο σήμερα;
Νομίζω πως δεν θα άλλαζε κάτι η εποχή. Γιατί εκείνη την εποχή μπήκαμε σε έναν Jeronimo Groovy ο οποίος ήταν τοπ. Ήταν κάτι το ασύλληπτο. Δημιουργήσαμε δικό μας fan club ακροατών. Άρα μπήκαμε στην κορυφή. Αν δηλαδή μου πει κάποιος οι δυνατότητες δεν είναι διαφορετικές; Δε μπορούν να σας ακούσουν περισσότεροι άνθρωποι μέσω του ίντερνετ; Θα του απαντούσα ότι ναι είναι πιθανόν. Αλλά τότε ήταν σα να μπήκαμε στη μεγαλύτερη διαφήμιση. Στο μεγαλύτερο ραδιοφωνικό σταθμό της εποχής με τους περισσότερους ακροατές.
Οπότε έγιναν όλα εκείνα που έπρεπε και θα μπορούσαν να γίνουν στο μέγιστο βαθμό. Φυσικά δε μπήκαν όλοι στον Jeronimo Groovy να κάνουν εκπομπή. Όσον αφορά εμάς έγινε το καλύτερο που θα μπορούσε να είχε γίνει. Ίσως γιατί το σχεδιάσαμε και το θέλαμε πάρα πολύ υποσυνείδητα.
Πιστεύετε ότι έχει χάσει τη μαγεία του το ραδιόφωνο του σήμερα σε σχέση με το χθες;
Όχι. Η μαγεία του ραδιοφώνου δεν χάνεται. Μπορείς να βγεις και να σε δουν σε πάρα πολλά μίντια. Μπορείς να κάνεις χορηγούμενες. Επίσης μπορείς να κάνεις οτιδήποτε δικό σου μπορείς όπως για παράδειγμα spotify, podcasts κτλ. Όμως η μαγεία του ραδιοφώνου δεν χάνεται ούτε σήμερα. Κι αυτό γιατί υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στον ακροατή και τον ραδιοφωνικό παραγωγό η οποία γεφυρώνεται και από τις δύο πλευρές με τον τρόπο που θέλει ο καθένας.
Οπότε δεν παίζει ρόλο αν η δικιά μου εικόνα για τον ακροατή που έχει βγει και μου μιλάει είναι αυτή. Ούτε παίζει ρόλο αν η εικόνα που έχει αυτός για εμένα είναι έτσι. Παίζει ρόλο ότι είναι η δικιά του εικόνα. Άρα είναι εντελώς εξατομικευμένο το ραδιόφωνο και πλάθει τη μαγεία του. Αυτή είναι η μαγεία του. Ότι δεν ξέρεις πώς είναι.
Έχω ακούσει κατά καιρούς ανθρώπους να λένε “είδα τον παραγωγό τάδε και ήταν εντελώς διαφορετικός από αυτόν που είχα σκεφτεί. Μάλλον δεν έπρεπε να τον δω καθόλου”. Και αυτό φυσικά δεν αφορά μόνο τον Jeronimo Groovy. Γενικά συμβαίνει. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που συμβαίνει με τη μεταφορά ενός βιβλίου στον κινηματογράφο. Έχεις σκεφτεί κάτι άλλο και βλέπεις κάτι άλλο. Επίσης, πιστεύω ότι αυτό που έγινε στη μουσική στα 80’s και 90’s δε μπορεί να ξαναγίνει ποτέ. Αξίζει λοιπόν να το θυμόμαστε.
Πιστεύετε ότι οι πρώτες μεταδόσεις του Jeronimo Groovy βοήθησαν πολύ τους νέους καλλιτέχνες;
Ανέφερα προηγουμένως ότι όταν μπήκαμε εγώ κι ο Γιάννης στον σταθμό ο Jeronimo Groovy βρισκόταν στο αποκορύφωμά του. Ήταν λογικό λοιπόν ότι κατείχε τεράστιο αριθμό πρώτων μεταδόσεων. Και μάλιστα οι δισκογραφικές έδιναν Promotion. Τα λεγόμενα και Promo τα οποία ήταν και super σπάνια. Μας δίνανε πρώτες μεταδόσεις όλες οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες. Πού θα μπορούσαν αλλού να παιχτούν αυτά τα τραγούδια; Σε έναν σταθμό τεράστιας εμβέλειας με τεράστιο κοινό όπως ο Jeronimo Groovy. Αυτό με τις πρωινές μεταδόσεις είχε διπλό ρόλο.
Από τη μια πλευρά υπήρχαν οι δισκογραφικές εταιρείες οι οποίες θέλανε μετάδοση σε έναν σταθμό που ήταν τοπ κι από την άλλη πλευρά βρισκόταν το πάθος των μουσικών παραγωγών. Οι οποίοι μουσικοί παραγωγοί έψαχναν συνέχεια γιατί πήγαιναν συνέχεια στα δισκοπωλεία. Και οι ίδιοι λοιπόν οι μουσικοί παραγωγοί βρίσκανε Promotion και βρίσκανε κάτι που τους ακουγόταν καλό. Μπορώ να πω μάλιστα ότι μερικές φορές κάνανε επιτυχία κάποιοι παραγωγοί του Jeronimo Groovy, γιατί όταν παίζουν αυτοί οι άνθρωποι κάτι συγκεκριμένο θα γίνει και μια σχετική επιτυχία. Λόγω της αγάπης που έπαιρναν οι ίδιοι από το κοινό.
Θυμάμαι τα Promo στην άκρη να μας τα δίνουν για να τα παίξουμε σε πρώτη μετάδοση. Το θυμάμαι σα να είναι τώρα. Μάλιστα θυμάμαι κάποια που έχουμε παίξει και στη δική μας εκπομπή και κάποιο από αυτά ήταν πρώτη μετάδοση κι ας με διαψεύσει όποιος θέλει. Για παράδειγμα υπήρχε ένα συγκρότημα τότε, The Shamen λεγόντουσαν και είχαν βγάλει το πρώτο τους τραγούδι το «Move any mountain». Αυτό έχω την εντύπωση ότι το παίξαμε εμείς πρώτοι σε ολόκληρο το ραδιόφωνο. Εγώ μαζί με το Γιάννη δηλαδή.
Μου έρχονται ακόμα στο μυαλό τέτοιες αναμνήσεις. Εμείς από την πλευρά μας είχαμε να γεφυρώσουμε το παλιό με το καινούριο γιατί εμβόλιμα μέσα στην εκπομπή μας θα παίζαμε και την καινούρια τάση. Έμπαινε δηλαδή στο δικό μας ρεπερτόριο αυτό που παίζαμε στις επιλογές μας. Έμπαιναν και οι νέες τάσεις. Οπότε εμάς μας δίνανε και καινούρια κομμάτια γιατί ταίριαζε το στυλ μας.
Ένα αστείο περιστατικό θυμάμαι επίσης. Έβαζα στοίχημα με το Γιάννη για ένα τραγούδι κι έλεγα τότε ότι δεν θα γίνει ποτέ επιτυχία, και έγινε τόσο μεγάλη επιτυχία που έπεσα έξω εντελώς! Συγκεκριμένα ήταν μια ροκ μπαλάντα. Μάλιστα πρόσφατα το άκουσα στο ραδιόφωνο και είπα μέσα μου “κοίτα να δεις! Ακόμα ακούγεται!” Αυτό υπάρχει ως παράδειγμα για να μου θυμίζει ότι υπήρξαν και αρκετές διαψεύσεις.
Θεωρείτε ότι εκείνη την εποχή οι εκπομπές του Jeronimo Groovy κάλυπταν τις ανάγκες της πλειοψηφίας των ακροατών;
Ο Jeronimo Groovy είχε τα πάντα. Είχε κάποιες εκπομπές που πηγαίνανε πίσω, εκπομπές που πηγαίναν μπροστά, τεράστιο χιούμορ, είχε διάφορους καλεσμένους κατά καιρούς. Για παράδειγμα είδα πρόσφατα μια φωτογραφία του Γιάννη Ιωάννου που συνήθως αυτός έμπαινε πριν ή μετά από εμάς. Τον βλέπω λοιπόν στον Jeronimo Groovy στο Μαρούσι.
Όταν πήγαμε στο Μαρούσι ο Jeronimo Groovy ήταν πολύ πιο οργανωμένος όσον αφορά την αίθουσα. Ήταν φτιαγμένη γι’ αυτό. Μπορούσες να πιείς ποτό, μπορούσες να κάνεις πάρτι κτλ. Μεγάλα ονόματα πέρασαν από εκεί. Καθώς λοιπόν είδα αυτή τη φωτογραφία στην οποία είναι ο Γιάννης Ιωάννου μαζί με την Kim Wilde σκέφτηκα ότι για να έρθει σε αυτόν τον σταθμό ήταν σίγουρα πολύ δυνατός!
Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για τα πάρτι του Jeronimo Groovy;
Εμείς έτυχε να ανήκουμε στην κατηγορία των DJs. Υπήρχαν μουσικοί παραγωγοί και υπήρχαν μουσικοί παραγωγοί – DJs. Οι δεύτεροι ήταν οι άνθρωποι που μπορούσαν να υποστηρίξουν μια μουσική εκδήλωση, να κάνουν τις μίξεις των κομματιών, να κάνουν ολοκληρωμένο πρόγραμμα. Για παράδειγμα μαζί με εμάς ήταν ο DIMMY MC (Δημήτρης Κοντορούσης). Ένας εκπληκτικός DJ. Και μάλιστα με τον DIMMY MC έχουμε καθίσει στον Jeronimo Groovy του Αμαρουσίου κι έχουμε φτιάξει τραγούδια τύπου τραπ. Εκείνη την εποχή φυσικά το 1993 ήταν αρκετά πρωτοποριακό αυτό, τα οποία τραγούδια τα έχω ακόμα. Το γκρουπ αυτό το φτιάξαμε και το παίξαμε στον Jeronimo Groovy. Το ηχογραφήσαμε μέσα από το στούντιο του σταθμού. Ήταν σατιρικό αλλά ήταν τύπου τραπ. Το συγκρότημα ονομαζόταν Διεστραμμένοι Καίσαρες.
Έτσι λίγο για να ταρακουνήσουμε και να ιντριγκάρουμε το ακροατήριο. Το συγκρότημα αποτελούνταν από εμένα, τον Γιάννη και τον DIMMY MC. Τους στίχους του τραγουδιού τους γράψαμε σε ένα εστιατόριο έξω από τον σταθμό. Εκεί κάναμε συνθέσεις τραγουδιών τα οποία παίξαμε μετά. Τα μεγάλα πάρτι ξεκίνησαν από τον Άλιμο. Θυμάμαι ότι έγινε ένα καλοκαιρινό πάρτι στον Άλιμο στο οποίο συγκεντρώθηκαν χιλιάδες ακροατές. Μου θύμισε το πάρτι στη Βουλιαγμένη του Κηλαηδόνη. Επίσης, σε εκείνο το πάρτι ήταν και πάρα πολλοί DJs μέσα στους οποίους παίξαμε κι εμείς. Ξεκίνησε σαν καλοκαιρινό πάρτι.
Ένα δεύτερο τεράστιο πάρτι με τουλάχιστον 3.000 με 4.000 άτομα ήταν στο Κλειστό γήπεδο της Near East που παίξαμε κι εκεί μουσική. Πάλι ήταν ένα πάρτι που διοργάνωσε ο Jeronimo Groovy. Έτσι ξεκίνησαν οι μεγάλες εκδηλώσεις. Αργότερα όταν πήγαν στο Εμπορικό Κέντρο στο αίθριο η αίθουσα ήταν του Jeronimo Groovy, δηλαδή είχε τη δική του αίθουσα πια και δε χρειαζόταν να πάει κάπου.
Αν δεν κάνω λάθος το πρώτο πάρτι του σταθμού το κάναμε εγώ και ο Γιάννης. Επειδή καταπιανόμασταν πολύ με την Italo disco όπως είχα πει κάναμε εκτός από αυτό το πάρτι και πάρτι Italo disco. Αργότερα ο Τάκης Φωτίου ανέλαβε να διοργανώνει τα πάρτι του σταθμού.
Πότε έκλεισε ο κύκλος σας με τον Jeronimo Groovy;
Εγώ κι ο Γιάννης μπήκαμε στον σταθμό το 1990 και βγήκαμε το 1993. Ο λόγος που βγήκαμε ήταν γιατί τότε είχε ξεκινήσει η τηλεόραση του Jeronimo Groovy. Οι πρώτες πειραματικές εκπομπές. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι στην Ελλάδα ήταν το πρώτο τηλεοπτικό μουσικό κανάλι.
Φυσικά υπήρχε και το MTV το οποίο είχε ξεκινήσει από το εξωτερικό. Ένας από τους υπεύθυνους του σταθμού, όχι ο ιδιοκτήτης, μου πρότεινε να μπω στην τηλεόραση του Jeronimo Groovy χωρίς τον φίλο μου, επειδή το OG Club αποτελούνταν από δύο άτομα κι όχι ένα αποφάσισα να μην πάω. Αργότερα υπήρξε μια δυσμένεια απέναντι στο Γιάννη.
Μου πρότειναν να έχω δικιά μου εκπομπή. Πράγμα το οποίο δεν αποδέχτηκα και τελικά αποχωρήσαμε προς άλλα λημέρια. Όλα αυτά πριν το κλείσιμο του Jeronimo Groovy. Έπειτα εγώ κι ο Γιάννης πήγαμε μαζί σε άλλους σταθμούς. Στο μεταξύ είχα σταματήσει να ακούω τον Jeronimo Groovy γιατί ένιωθα μια πικρία γι’ αυτό που συνέβη. Έφυγε ο Jeronimo Groovy και πήγε στα Μελίσσια όπου κι εκεί έκανε λαμπρή καριέρα. Λειτούργησε κι εκεί πάρα πολύ δυνατά και μετά άρχισε σιγά σιγά να φθίνει από ό,τι θυμάμαι μέχρι που κάποια στιγμή πούλησαν τα δικαιώματα της συχνότητας του Jeronimo Groovy κι έτσι έκλεισε ο ραδιοφωνικός σταθμός.
Θα μπορούσε να γίνει και πάλι κάποιο reunion μεταξύ των ραδιοφωνικών παραγωγών του σταθμού;
Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει και πάλι κάποιο reunion ή οτιδήποτε. Ξέρω ότι έχουν διασπαστεί. Αλλά στο κάλεσμα νομίζω θα ανταποκριθούν και πάλι. Θα μπορούσε ας πούμε να γίνει κάποιο πάρτι σαν τα παλιά πάρτι του Jeronimo Groovy αλλά το ερώτημα είναι ποιος θα το διοργάνωνε; Ας πούμε πρόσφατα είχα μιλήσει με τον Γιώργο Παπατριανταφύλλου. Ο Γιώργος Παπατριανταφύλλου για πάρα πολλά χρόνια συνέχιζε καριέρα στον KISS FM.
Μιλήσαμε λοιπόν πρόσφατα και είδα ότι έχει κρατήσει κάποιες επαφές με κάποιους ανθρώπους. Αν θα γινόταν θα γινόταν από κάποιον ο οποίος συνεχίζει τώρα στο ραδιόφωνο ή βρίσκεται σε θέση που να μπορεί να τους καλέσει όλους. Για παράδειγμα μπορεί τυχαία να βρεις κάποιον. Θα αναφέρω μια εμπειρία μου. Βρέθηκα να τρώω βρώμικο στις 3 τα ξημερώματα στη Λεωφόρο Κηφισιάς και κάποιος έρχεται από πίσω μου και μου πειράζει το αφτί. Γυρνάω γιατί ξαφνιάστηκα και βλέπω τον Τάκη Καραγιάννη. Αυτή η κίνηση ήταν μια δική του χαρακτηριστική κίνηση. Και οι δυο μας ξαφνιαστήκαμε που συναντηθήκαμε.
Σίγουρα μπορεί κάποιος να το οργανώσει. Εμείς αποχωρίσαμε νωρίς από τον σταθμό βέβαια. Δηλαδή ήμασταν τύποι των 3 ετών μέσα στον ραδιοφωνικό σταθμό. Θα μπορούσαν όμως να το οργανώσουν κάποιοι άλλοι που βρίσκονται μέσα στο ραδιόφωνο.
Πώς βιώσατε τη σχέση σας με τους ακροατές αλλά και με τον Jeronimo Groovy ως ραδιοφωνικός παραγωγός;
Υπήρχε μια τεράστια σύνδεση μεταξύ των ακροατών και των ραδιοφωνικών παραγωγών. Το ασύλληπτο ήταν ότι ενώ αυτή η μαγεία που λέμε ότι πρέπει να την αφήνουμε να υπάρχει και πρέπει να μη δεις το μουσικό σου παραγωγό αλλά να τον αφήσεις να υπάρχει όπως τον φαντάζεσαι.
Στον Jeronimo Groovy δεν συνέβαινε αυτό. Ενώ έβλεπαν τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς αντί να τους απομυθοποιήσουν κολλούσαν περισσότερο μαζί τους, γιατί είχαν τη δυνατότητα να έρθουν και να επισκεφτούν το στούντιο. Δεν ήθελαν ειδική άδεια. Πώς να το πω; Ερχόταν ο άλλος και περίμενε υπομονετικά ή έμπαινε λίγο στο στούντιο να σου μιλήσει κι ενώ δεν υπήρχαν τα social media για να οργανωθούν. Παραδείγματος χάριν ένα γκρουπ ή μια σελίδα στο Facebook. Δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο. Όλα γινόντουσαν με τον παραδοσιακό τρόπο. Τηλέφωνο, καφέ σε συγκεκριμένο μέρος να μαζευτούν όλοι οι φανατικοί ακροατές μιας εκπομπής κτλ.
Είναι υπέροχο όλο αυτό. Παρεμπιπτόντως να πω ότι είμαι σε επαφή με δυο από τις ακροάτριες του τότε ακόμα και σήμερα. Εμείς τότε κάναμε πράγματα από την τεράστια αγάπη που είχαμε γι’ αυτό που κάναμε. Κι όταν κάνεις κάτι με αγάπη δεν υπάρχει περίπτωση να μην τραβήξει τον κόσμο. Γιατί γίνεται από αγάπη. Στον Jeronimo Groovy δεν υπήρχε ο επαγγελματισμός. Υπήρχε λατρεία γι’ αυτό που κάναμε. Δεν παίρναμε λεφτά. Εμείς πηγαίναμε και κάναμε το κομμάτι μας.
Όταν αργότερα μπήκαν οι χορηγούμενες εκπομπές και αρχίσαμε να παίρνουμε κάποια χρήματα θυμάμαι συζητούσα με το Γιάννη πόσο υπέροχο πράγμα είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς και να κερδίζεις και κάποια χρήματα από αυτό. Γινόντουσαν όλα σε ερασιτεχνικό επίπεδο με τεράστια αγάπη από όλους τους παραγωγούς που πέρασαν από εκεί.
Τι έχει αλλάξει από την εποχή του βινυλίου ως την εποχή του Youtube;
Υπάρχουν τεχνικής φύσεως αλλαγές που είναι τεράστιες. Υπάρχει αυτή τη στιγμή στροφή στο βινύλιο. Έχω ακούσει ότι θα γυρίσουν πίσω στο βινύλιο. Αν θέλεις να κάνεις μια σίγουρη επιτυχία δεν έχεις παρά να επανακυκλοφορήσεις κάτι παλιό και θα έχεις μια νέα επιτυχία. Δεν έχω κάτι με την τεχνολογία. Την χρησιμοποιώ και με διευκολύνει να έχω τη μουσική μου παντού μαζί μου.
Ωστόσο το συναίσθημα είναι διαφορετικό. Το να πάρω το λεωφορείο από εκεί που έμενα και να κατέβω στα δισκοπωλεία της εποχής ήταν μια ιεροτελεστία. Το να χαθώ μέσα στο δισκοπωλείο, να μυρίζω αυτό που μυρίζει ο νέος δίσκος με το βινύλιο, το να βγάζω τον δίσκο από τη θήκη του δεν συγκρίνεται. Το να τον κρατάω και να διαβάζω επάνω στον δίσκο δε μπορεί να αντικατασταθεί με το να πατήσω επάνω στο τραγούδι στο Youtube, γιατί τεχνολογικά μπορεί να είναι άρτιος ο ήχος αλλά το βινύλιο δεν αντικαθίσταται σε ποιότητα ήχου. Όλο αυτό έχει μέσα του την επαφή. Η επαφή είναι το βινύλιο και η μαγεία. Η μαγεία δυστυχώς έχει πια χαθεί.
Τι συναισθήματα νιώθετε σήμερα όταν ακούτε το όνομα του Jeronimo Groovy;
Όλα τα παιδικά όνειρα που έχουν να κάνουν με το κομμάτι του DJ, του ραδιοφωνικού παραγωγού ολοκληρώθηκαν στον Jeronimo Groovy. Οπότε μπορεί να καταλάβει κάποιος ότι από τον Jeronimo Groovy μου έμεινε ένα συναίσθημα ευφορίας μόνο. Παιδικά όνειρα εκπληρωμένα. Δόξα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν κάπου έλεγες ότι είσαι ραδιοφωνικός παραγωγός του Jeronimo Groovy άνοιγαν πόρτες. Επαφή. Το κομμάτι της επαφής με τον κόσμο που δεν ξέρω αν υπάρχει αυτή τη στιγμή και σε τι επίπεδο. Η αγάπη. Αμφίδρομη. Και του παραγωγού και του ακροατή και συναντιόνταν αυτή η αγάπη πολύ συχνά. Με ένα τηλέφωνο, με μια επίσκεψη στο στούντιο, με έναν καφέ έξω, με ένα πάρτι που ερχόταν και χόρευε ο κόσμος μπροστά στο πλατό …
Με όλα αυτά τα πράγματα. Θεωρώ ότι αν πεις ότι κλείνει ένας κύκλος σε εμάς έκλεισε με τον Jeronimo Groovy ένας. Παρά το γεγονός ότι συνεχίσαμε να δουλεύουμε ως DJs και κάποιοι άλλοι συνέχισαν ως ραδιοφωνικοί παραγωγοί. Το κομμάτι αυτό έκλεισε στον Jeronimo Groovy.
Υπάρχει μια ξεχωριστή στιγμή που θυμάστε ακόμα από τον Jeronimo Groovy;
Υπήρχαν γράμματα λατρείας που έφταναν στα χέρια μας. Αυτό ήταν παράξενο για εμάς. Γράμματα παίρνουν οι ροκ σταρς. Εκδήλωση αγάπης. Όταν έφταναν τα γράμματα ήταν κάτι παράξενο που δε μπορώ να εκφράσω. Κάποιος θα μπορούσε αν είχε το μικρόβιο να ψωνιστεί κιόλας.
Δε νομίζω ότι έγινε αλλά ήταν πάρα πολύ ωραίο αυτό. Το κομμάτι που έμπαιναν οι φανατικοί ακροατές της εκπομπής στο στούντιο π.χ. σε γενέθλια ήταν συγκλονιστικό. Το κομμάτι ότι κάποιοι άνθρωποι ζούσαν κι ανέπνεαν για την ώρα που θα άκουγαν την αγαπημένη τους εκπομπή ήταν μοναδικό. Το ότι βρισκόσουν σε ένα πάρτι του σταθμού κι από κάτω έβλεπες τους ανθρώπους να διασκεδάζουν ήταν επίσης μαγικό. Γενικά οτιδήποτε και να σκεφτώ για τον Jeronimo Groovy μου φέρνει μόνο θετικές αναμνήσεις. Δεν έχω κάτι αρνητικό να σκεφτώ.
Έχω κρατήσει μόνο τα θετικά πράγματα. Ακόμα και η πικρία στο τέλος όταν έπρεπε να συνεχίσω μόνος μου χωρίς το Γιάννη κι επέλεξα τη φιλία δεν σκιάζει με τίποτα αυτά που περάσαμε. Η ραδιοφωνική μου εμπειρία στον Jeronimo Groovy ήταν έκπληξη ζωής!
Με τι ασχολείστε στο σήμερα;
Στο σήμερα πέρασα από διάφορα πράγματα άσχετα με τη μουσική. Δεν έχουν να κάνουν με το DJing το οποίο κράτησα μόνο για εμένα και για φίλους. Πέρασα από τα επισιτιστικά σαν βοηθός διευθυντή και διευθυντής σε εστιατόρια σε μεγάλη αλυσίδα. Μετά πέρασα στο ελεύθερο επάγγελμα μέσα στο δικτυακό μάρκετινγκ, τομέας πωλήσεων και μάρκετινγκ και έχω πια δική μου επιχείρηση η οποία συνεργάζεται με εταιρεία δικτυακού μάρκετινγκ. Έχω βρει εδώ και 12 χρόνια μια πορεία ελευθερίας. Έχω ελεύθερο χρόνο να ασχοληθώ με πράγματα που θέλω.
