Ανθούσα: Η ιστορία της, το φυσικό κάλλος και η γαλήνη

Ανθούσα Αττικής. Ένας δήμος ίσως άγνωστος για τους περισσότερους, καθώς πολλοί είναι εκείνοι, που δε γνωρίζουν την ύπαρξή του ή ότι ανήκει στην Αττική. Η Ανθούσα είναι μια από τις δημοτικές ενότητες του Δήμου Παλλήνης, που βρίσκεται στην Ανατολική περιφερειακή ενότητα των Αθηνών, μαζί με το Γέρακα και την Παλλήνη. Απέχει περίπου 15 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης και μόλις 2 από την Παλλήνη. Η γεωγραφική ένταξη του βρίσκεται στα βόρεια Μεσόγεια. Τα τελευταία έτη έχει ενωθεί με το αστικό ιστό του λεκανοπεδίου Αττικής με τη πεδιάδα των Μεσογείων. Ανήκει στο συγκρότημα της πόλης των Αθηνών. Η έκταση της κοινότητας ανέρχεται στα 3,9 χλμ. το τετραγωνικό και εκτείνεται από τους αγρούς της Παλλήνης μέχρι και τη ράχη του Ντραφίου.

Ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 3.000 κατοίκους σύμφωνα με τη πρόσφατη απογραφή που έγινε το 2001 ενώ αντίθετα αποτελεί και τη τοπική διοικητική οντότητα με τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή αύξηση κατά τη δεκαετία του ’80. Έτσι, ο πληθυσμός της αυξήθηκε κατά τέσσερις φορές αφού από εκείνη τη περίοδο ξεκινά ουσιαστικά ο επικοισμός της.

Η ερμηνεία της ονομασίας της

Το όνομα της αποτελεί προσωνύμιο της Παναγίας της Ανθούσης καθώς και το κέντρο αναπτύσσεται τριγύρω από τον πιο κεντρικό ναό της περιοχής εν ονόματι Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Αποτελεί μια από τις περιοχές η οποία είναι αμιγώς κατοικημένη με αυστηρούς θεσμούς και κανονισμούς μιας πιο ήπιας δόμησης καθότι εδρεύεται σε μεγάλο υψόμετρο λίγο πριν τις πενταλικές πλαγιές.

Κατά το 2004 η περιοχή είναι απομονωμένη και αποτελεί τόπο κατοικίας πολλών αγροτών, κτηνοτρόφων και γεωργών, εργαζομένων στη ζώνη του Τριγώνου και στους αγρούς του Αγίου Αθανασίου.

Advertising

Ιστορική Αναδρομή

Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας τεράστιες εκτάσεις περνούν στα χέρια των Τούρκων μεγαλογαιοκτημόνων, ενώ με την ίδρυση της Ιεράς Μονής Πεντέλης ολόκληρη η έκταση “γεροτσακούλι” από τη Ραφήνα μέχρι τα Βριλήσσια τίθεται στην ιδιοκτησία της.

Advertising

Το 10ο αιώνα μ.Χ. αρχίζει η οικοδόμηση πληθώρας χριστιανικών ναών στις πλαγιές του Πεντελικού Όρους, κάτι που σηματοδοτεί την ταύτιση της Πεντέλης με το χριστιανισμό. Με την απελευθέρωση του τουρκικού ζυγού και τη συγκρότηση του νεοελληνικού έθνους η Ιερά Μονή εξακολουθεί να είναι ο κύριος ιδιοκτήτης του βουνού, το οποίο προσφέρεται για τις ασκητικές ανάγκες των μοναχών.

Διαβάστε επίσης 3 Φεβρουαρίου 1468: Το τέλος του Γουτεμβέργιου

Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής οι κάτοικοι της Πεντέλης προσφέρουν καταφύγιο στους Αθηναίους αντάρτες και υφίστανται τα αντίποινα από τους Γερμανούς, με πιο χαρακτηριστική τη σύλληψη των ανδρών του χωριού Νταού και την εκτέλεσή τους την ημέρα της Αγίας Μαρίνας στο λόφο Λεφίδη στην Παλλήνη ως αντίποινο για την εκτέλεση του Γερμανού Φρουράρχου στη Ραφήνα. Στις πλαγιές του βουνού δρουν διάφοροι όπως αντάρτες, Σαρακατσαναίοι βοσκοί, που τρέφονται με την παραγωγή τους και προσφέρουν ένα κομμάτι ψωμί στους Αθηναίους κατά την περίοδο της πείνας.

Ανθούσα

Οι εκτάσεις της περιοχής μέχρι και τα πρόσφατα χρόνια χρησιμοποιούνται από τους Παλληνείς για τις γωργικές, κτηνοτροφικές και λοιπές δραστηριότητές τους. Με τη σταδιακή αστικοποίηση της γειτονικής πόλης και την καθιέρωσή της ως σημαντικό οικονομικό κέντρο της Ανατολικής Αττικής, όταν κοντινοί δήμοι του πεντελικού όρους εντάσσονταν στο αθηναϊκό συγκρότημα,εμφανίζεται και μια σχετικά χαμηλής όχλησης βιομηχανική ανάπτυξη στον κόμβο της Παλλήνης και συγκεκριμένα στο Τρίγωνο Ανθούσας. Μέχρι και τη δεκαετία του ’80 η περιοχή είναι αραιοκατοικημένη και ο πληθυσμός αποτελείται από απογόνους των Σαρακατσαναίων της Πεντέλης και των βοσκών του Μαραθώνα. Στο δυτικό κομμάτι του χωριού ιδρύεται ο Οργανισμός Στέγασης Άστεγων Μικροαστών (ΟΣΑΜ), προκειμένου να καλύψει τις οικιστικές ανάγκες των “απόκληρων” της μεσοαστικής τάξης των Αθηνών. Όταν πλέον το λεκανοπέδιο καλύπτεται πλήρως από κατοικίες Αθηναίων, πολλοί αστοί προσανατολίζονται σε πιο απομακρυσμένες περιοχές για την κάλυψη των στεγαστικών τους αναγκών. Το κέντρο της κοινότητος πέριξ του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου αναπτύσσεται σταδιακά και εντάσσεται στο σχέδιο πόλεως.

Advertising

Κατά τις δεκαετίες του ’80, ’90(ιδιαίτερα τα έτη 1995 και 1998) αλλά και της πρώτης δεκαετίας του 21ου αίωνα η περιοχή απειλείται από τις πυρκαγιές που κατακλύζουν το πεντελικό τοπίο και αφανίζουν ένα μεγάλο μέρος της ομορφιάς του και αρκετές κατοικίες. Στο χωριό, οι διάσπαρτοι οικισμοί ιδρύουν τους τοπικούς εξωραϊστικούς συλλόγους, που αναλαμβάνουν, μαζί με τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ελληνικού Κράτους εκ μέρους της κοινότητας, την ανάπλαση κεντρικών σημείων της περιοχής. Στο βορειοανατολικό άκρο της πόλης αναγνωρίζεται η ζώνη προστασίας της πεντελικής πανίδας που αποτελείται από αλεπούδες, λαγούς και άλλα μικρότερα ζώα. Παράλληλα, χαράσσεται το ρυμοτομικό σχέδιο της πόλεως, ενώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 αφήνουν το στίγμα τους στην ανάπτυξη της περιοχής.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα περιοχής

Η αρχική σχεδίαση της περιοχής ήταν αρκετά μικρή και αποτελείται από πέντε μικρότερα τετράγωνα. Έπειτα από το οικιστικό ενδιαφέρον που κατείχαν στο εξής τα Μεσόγεια ως ένας τόπος μόνιμης κατοικίας, έτσι ξεκίνησε και η επέκταση του σχεδίου κατασκευής και οικοδόμησης της Ανθούσας, που προβλεπόταν να είναι έτοιμο κατά τη χρονιά του 2010. Σημαντικό χαρακτηριστικό αποτελεί το γεγονός πως οι εκτάσεις γης και τα οικόπεδα στην Ανθούσα είναι μικρά και κατακερματισμένα. Βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται η οικοδόμηση πολυώροφων κτηρίων καθώς στα μικρά γήπεδα της ημιορεινής κοινότητος οικοδομούνται μονοκατοικίες. Το τελεταίο διάστημα έχουν κάνει την εμφάνισή τους πιο επιβαρείς οικοδομικά κατοικίες και εναπόκειται στην τοπική αρχή να θεσπίσει αυστηρούς κανονισμούς δόμησης και εμπορικότητος, ώστε να υπάρξει μια ανάπτυξη πιο ήπια από της Νέας Πεντέλης και σε καμία περίπτωση να μην μιμηθεί το παράδειγμα του Ντραφίου.

Διαβάστε επίσης Kodak: Μια ιστορία επιτυχίας ή μια ιστορία κατάθλιψης;