Όταν η Βερενίκη Άμποτ έκανε την ατομική της έκθεση φωτογραφίας, με τίτλο «Changing New York» (1937), στο Μουσείο της Πόλης της Νέας Υόρκης, πέρασε στο πάνθεον των αστικογράφων της εποχής, ακολουθώντας επάξια τα βήματα του μέντορά της, Ευγένιου Ατζέ. Η Βερενίκη Άμποτ, γεννημένη στο Σπρίνγκφηλντ του Οχάιο, επισκέφτηκε τη Νέα Υόρκη για πρώτη φορά το 1929, όπου και επέστρεψε, μετά από ένα σύντομο ταξίδι στο Παρίσι, για να ξεκινήσει το φιλόδοξο πρότζεκτ της. Συγκεντρωμένες σήμερα σε ένα τόμο, οι φωτογραφίες του «Changing New York» καταγράφουν καρέ-καρέ τις ριζικές αλλαγές που έλαβαν χώρα στη μεγαλούπολη κατά τη δεκαετία του 1920, με την εμφάνιση του αρχιτεκτονικού ρεύματος της Αρ Ντεκό.
Ο θαυμασμός της Βερενίκης Άμποτ για τον Ατζέ, σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον της για τη φωτογένεια του αρχιτεκτονικού κινήματος της Αρ Ντεκό, την κατέστησαν ως απαραίτητο συνδετικό κρίκο μεταξύ των καλλιτεχνικών κύκλων της Νέας Υόρκης και του Παρισιού. Με μια κάμερα Century Universal που αναπαρήγαγε αρνητικά 8 x 10 ιντσών, η Βερενίκη Άμποτ μπορούσε να εμφανίζει μεγάλων διαστάσεων φωτογραφίες της πόλης. Η προσοχή στη λεπτομέρεια και η ηθική δουλειάς της Άμποτ, θυμίζουν έντονα τα χαρακτηριστικά του μέντορά της, Ατζέ.
Από το Εμπάιρ Στέιτ Μπιλντινγκ και το Φλατάιρον, ως το Πεν Στέισον και το Μπάουρι, τόσο η έκθεση, όσο και το βιβλίο που κυκλοφόρησε αμέσως μετά, αποτελούν ένα χρονολόγιο της Νέας Υόρκης, που μεταμορφωνόταν τότε από μια κοινή μεγαλούπολη της εποχής στην επιβλητική μητρόπολη από σίδερο και γυαλί που είναι μέχρι και σήμερα. Το πρότζεκτ, όμως, δεν ξεκίνησε με αυτό το σκοπό, να καταγράψει δηλαδή αυτή την πρωτοφανή αλλαγή. Η αλλαγή αυτή μάλλον συνέπεσε με το πρότζεκτ το οποίο διήρκησε έξι ολόκληρα χρόνια, καθώς η Άμποτ αδυνατούσε να βρει χρηματοδότηση από τους διαθέσιμους φορείς ή από ιδιώτες και τελικά αναγκάστηκε να το φέρει σε πέρας με δικά της έξοδα.
Αν και η Βερενίκη Άμποτ δεν κάνει εδώ απαραίτητα κάποιο κοινωνικό έργο, όπως ας πούμε ο Τζέικομπ Ρίις με το πρότζεκτ «How the Other Half Lives» (1890), φαίνεται να θέλει να αποτυπώσει τις συνήθειες των κατοίκων της πόλης και τα χαρακτηριστικά της αστικής ζωής γενικότερα. Το μπαρμπέρικο, ο καταυλισμός των αστέγων, τα αυτόματα μηχανήματα με το τυποποιημένο φαγητό, είναι μόνο μερικά από τα λαογραφικά στοιχεία που διακρίνουμε. Η καθημερινότητα αντιπαρατίθεται με το μεγαλειώδες και έτσι σε άλλα σημεία βλέπουμε την 7η Λεωφόρο από ψηλά, αλλά και τις φωτοσκιάσεις ανάμεσα από τους ουρανοξύστες στο Μιντ Τάουν. Η Βερενίκη Άμποτ δεν αποτελεί σήμερα μόνο μια ποιήτρια της Αρ Ντεκό. Αποτελεί επίσης σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής.
Δείτε όλη τη συλλογή με τις φωτογραφίες εδώ: https://digitalcollections.nypl.org/collections/changing-new-york#/?tab=about
