Η Μαρία-Χριστίνα Παγάνη είναι ερασιτέχνης ηθοποιός που δραστηριοποιείται στα Χανιά. Από τα πρώτα δείγματα θεατρικής δουλειάς της είναι εμφανής η αγάπη για το θέατρο, η ενέργεια και το ταλέντο. Δραστηριοποιείται στην πόλη των Χανίων στις θεατρικές ομάδες: Drama Gang και Ομάδα 4. Το 2020 είχαμε τη χαρά να την παρακολουθήσουμε στην τελευταία θεατρική παράσταση που δόθηκε στη πόλη πριν το μεγάλο lockdown. Η Μαρία-Χριστίνα Παγάνη μίλησε στο Maxmag για τις συνεργασίες της και τον χώρο του θεάτρου γενικότερα.
Πότε άρχισε η σχέση σας με το θέατρο;
Από πολύ μικρή μου άρεσε το θέατρο .Έπαιζα παραστάσεις μόνη μου .Περνούσα ώρες ράβοντας στολές από παλιά υφάσματα και ρετάλια .Έκανα καπέλα ,έπαιρνα ξύλα που συνήθως τα έκανα ραβδιά και ότι έβγαινε .Στη φαντασία μου πάντα ήταν καλό. Και το κοινό μου ,τα αρκουδάκια μου ,δεν παραπονέθηκαν ποτέ .
Μιλήστε μας για τις παραστάσεις που συμμετείχατε.
Κάθε θεατρική παράσταση είναι ένα ταξίδι στο βίωμα, μια εμπειρία που κοινό και θεατές μοιράζονται.Δεν έχω μεγάλη εμπειρία .Ξεκίνησα από μια ερασιτεχνική ομάδα τους drama gang με το “Ξενοδοχείο των δύο κόσμων” ,μια μαύρη κωμωδία του Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ όπου ενσάρκωσαν έναν Άγγελο ,δεν είχα λόγια απλά οδηγούσα τις ψυχές στη ζωή ή στο θάνατο. Στη συνέχεια έγινε μια προσπάθεια με άλλη ομάδα, να ανεβάσουμε “Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός” των Παπαθανασίου και Ρέππα αλλά δυστυχώς λόγω της πανδημίας δεν μπόρεσε να γίνει η παράσταση. Αργότερα καταφέραμε, με την θεατρική ομάδα 4 να ανεβάσουμε το “Ο Γάμος βλάπτει σοβαρά την υγεία” μια διασκευή της Ολυμπίας Ταμπάκη ,μαύρη κωμωδία εξίσου όπου ήμουν στο ρόλο της Μαρίας.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα θέλατε να ερμηνεύσετε στο μέλλον;
Δεν το έχω σκεφτεί να σας πω την αλήθεια για κάποιον συγκεκριμένο ρόλο, αλλά θα ήθελα σίγουρα να συμμετάσχω σε μιούζικαλ . Τα βρίσκω πολύ αδικημένα στην Ελλάδα ,θεωρώ ότι είναι κάτι που λείπει από το ελληνικό θέατρο .
Τι θέση πιστεύετε ότι έχει το θέατρο στις δυσκολίες που βιώνουμε;
Θα το παραλλήλιζα με το έργο του Αλμπέρ Καμύ «Πανούκλα ». Μπορεί η σύγκριση αυτή να είναι λίγο έντονη. Όμως νομίζω ότι αυτή είναι η θέση που έχει πάρει θέλοντας να παρουσιάσω τη δυσκολία που βιώνουμε όλοι στο σήμερα λόγω της πανδημίας τα τελευταία 2χρόνια. Παρόλα αυτά γίνεται προσπάθεια και ανεβαίνουν παραστάσεις πολύ δημιουργικές, με εξαιρετικό ενδιαφέρον και από σκηνοθετική πλευρά, πρωτοποριακές και ευφάνταστες. Αλλά, αν δεν υπήρχε όλη αυτή η κατάσταση θα έκανε τα πράγματα και τη θέση του θεάτρου στη Ελλάδα ακόμη καλύτερη. Γιατί το δυναμικό υπάρχει.
Πιστεύετε ότι το ερασιτεχνικό θέατρο προσφέρει περισσότερα από το να είναι απλά ένα χόμπι;
Το θέατρο αποτελεί την κατεξοχήν κοινωνική τέχνη. Αλληλεπιδρά με το κοινό μέσω της απεικόνισης πραγματικών ή φανταστικών γεγονότων. Η λέξη θέατρο προέρχεται από το αρχαίο ρήμα θέωμαι που σημαίνει παρατηρώ και όχι βλέπω. Μέσα, λοιπόν, από την παρατήρηση ο θεατής πόσο μάλλον ο ίδιος ο ηθοποιός ,συμπάσχει με τους ήρωες, ταυτίζεται μαζί τους ή όχι, μεταφέρεται σε άλλες εποχές, ταξιδεύει σε διαφορετικά μέρη σε διαφορετικές χώρες, εισβάλλει σε άλλα ήθη και έθιμα. Το σημαντικότερο όμως όλων αυτών, είναι πως οτιδήποτε παρατηρεί, αποτελεί καθρέφτισμα της δικής του ψυχής, της δικής του νοοτροπίας και της δικής του ιδιοσυγκρασίας. Το θέατρο είτε ερασιτεχνικό είτε επαγγελματικό ,είναι ζωή ,είναι Ψυχοθεραπεία και ναι και χόμπι ,ένα πολύ ευεργετικό χόμπι.
Υπάρχει κάποιος/οι που θα θέλατε να ευχαριστήσετε;
Δεν θέλω να πω μεμονωμένα ονόματα γιατί ίσως παραλείψω κάποιον και δεν είναι σωστό .Θα πω όμως ότι αισθάνομαι ευγνώμων που είχα την τύχη να συνεργαστώ με ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν το θέατρο και έχουν πάθος σε ότι και αν κάνουν. Το δικό μου μικρό ταξίδι στο ερασιτεχνικό θέατρο ίσως να τελείωσε ,ίσως να ξεκινάει τώρα και να μην το γνωρίζω ,όμως είναι πραγματικά υπέροχο το ότι έχω κάνει τόσους φίλους μέσα από αυτό και τους ευχαριστώ όλους.
Τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μην κάνεις σχέδια ,ο Θεός γελάει. Οτι είναι να έρθει ,καλώς να ορίσει .
Κάποιο μήνυμα που θέλετε να δώστε;
Προσπαθήστε να αγαπάτε αυτό που κάνετε και να κάνετε αυτό που αγαπάτε. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κάνουμε διαφορετικά και θα ήθελα όσον αφορά το θέατρο να παραθέσω τα λόγια του Κάρολου Κουν
Δε κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δε κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέριος πολιτισμός στον τόπο μας. Μόνος ο καθένας μας είναι ανήμπορος. Μόνος, ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νοιώσουμε μαζί μια αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου
