Η Μαρία Κίτρα είναι καλλιτέχνης και η δημιουργικότητα της έχει πολλά επίπεδα. Πιο συγκεκριμένα, είναι θεατρική συγγραφέας, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και εισηγήτρια του εργαστηρίου Κιβωτός της Τέχνης . Στην σκηνή έχουν ανέβει πολλά έργα με την υπογραφή της σε κάποια από τα οποία συμμετέχει και ως ηθοποιός ή σκηνοθέτης. Με αφορμή την παράσταση της η οποία έχει ξεκινήσει ήδη με τίτλο Να Πεθάνει ο Χάρος, η Μαρία Κίτρα μοιράστηκε με το Maxmag ένα μέρος του πλούσιου βιογραφικό της και την καλλιτεχνική της ματιά.
Συστήστε μας με μία φράση τη Μαρία Κίτρα
Μια δημιουργικά αυτοκαταστροφική γυναίκα.
Πότε άρχισε η σχέση σας με τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία;
Η συγγραφή ξεκίνησε γύρω στα πέντε μου χρόνια, όταν έγραφα [βασικά μουτζούρωνα] τους τοίχους. Βέβαια, αυτό δεν άρεσε στη μητέρα μου, όπως καταλαβαίνετε, κι έτσι, μετά από κάμποσες ξυλιές, πήρα ένα τετράδιο κι άρχισα να σημειώνω ό,τι βλακεία – τότε – σκεφτόμουν. Έκτοτε, δεν σταμάτησα ποτέ. Η σκηνοθεσία προέκυψε πριν 20 περίπου χρόνια, όταν μου έγινε μια πρόταση από ένα σχολείο που δούλευα ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού, να γράψω ένα έργο, να πάρω όλα τα παιδιά του σχολείου [μαζί και τα βουνά!] και να ανεβάσω παράσταση [και αρτηριακή πίεση σαφώς!] Εξαιρετικό συναίσθημα η πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα, ομολογώ!
Πείτε μας δύο λόγια για τα έργα που έχετε ανεβάσει
Πού να χωρέσουν μέσα σε δύο λόγια, όλα αυτά που θα ήθελα να πω για τα έργα που έχω γράψει και ανεβάσει; Αυτό που ίσως αξίζει, όμως, είναι, ότι κάθε μου έργο μοιάζει με παιδί που κυοφορείται μέσα μου μέχρι να μπει η λέξη «τέλος» και όταν βγαίνει στη σκηνή, μοιάζει σαν γέννηση και παρουσίαση στον κόσμο. Οπότε, έτσι, ίσως καταλάβετε το συναίσθημα.
Πότε ανεβαίνει και τι ακριβώς πραγματεύεται το έργο .‘’Να πεθάνει…ο Χάρος’’;
Έχουμε ήδη παίξει δύο πολύ όμορφες παραστάσεις και είναι στη σειρά άλλες τρεις [4, 5 & 6 Μαρτίου], στο θεατρικό μου εργαστήρι, στην Κιβωτό της Τέχνης, με επτά πολύ ταλαντούχα πλάσματα, που είναι η ομάδα μας. Το συγκεκριμένο έργο, είναι ένα κοκτέιλ από σκετς και μονολόγους, όπου όλοι οι ήρωες μένουν στο ίδιο κτίριο, μα ο καθένας έχει τα θεματάκια του και που πιο πιθανόν είναι να πεθάνει ο Χάρος πρώτα, παρά να λυθούν!. Εκτός από έναν πολύ δραματικό μονόλογο, όλα τα υπόλοιπα είναι άκρως χιουμοριστικά.
Πως καταφέρνετε και μοιράζεστε ανάμεσα στη συγγραφή, τη σκηνοθεσία και την υποκριτική;
Ποιο σας είπε, καταρχάς, ότι τα καταφέρνω; Απλά, δεν μπορώ να αφήσω απέξω κάποια από τις ιδιότητες που αναφέρατε, γιατί ζω μέσα από αυτές, με διαφορετικό τρόπο στην καθεμία. Δεν θα μπορούσα εύκολα να αφήσω κάποια. Κι ελπίζω να μη χρειαστεί…
Έχετε επίσης και λογοτεχνικό και κινηματογραφικό έργο. Μιλήστε μας για αυτό.
Ας μιλήσω για το κινηματογραφικό, αρχικά. Έχω γράψει μαζί με τον Θανάση Τσαλταμπάση το σενάριο για την κινηματογραφική του ταινία «Τσάρλι». Η πρώτη έγχρωμη βουβή ταινία στην Ελλάδα. Μια υπέροχη ταινία από αυτό το υπέρ – ταλαντούχο πλάσμα. Μια ταινία που οι συγκυρίες δεν τη βοήθησαν να πάρει την αξία που της άρμοζε… Ήταν μια εμπειρία πολύ δημιουργική και αγχωτική παράλληλα, γιατί ήταν το πρώτο μου κινηματογραφικό σενάριο, ωστόσο θυμάμαι πως εκείνη την περίοδο, το μόνο που ήθελα να κάνω στη μέρα μου, ήταν να γράφω και να ζω μέσα από αυτήν.
Όσον αφορά το λογοτεχνικό μου κομμάτι, έχουν εκδοθεί κάποια θεατρικά μου έργα κι ένα παραμύθι που είχε βγει πρώτο σε έναν πανελλήνιο διαγωνισμό, ενώ κυκλοφορούν το μυθιστόρημα «Πρόσεχε τι εύχεσαι», σε δεύτερη έκδοση, μια σειρά γυναικείων διηγημάτων, με τίτλο “Dancing in the … Πain” και μία σειρά αντρικών διηγημάτων με τίτλο “Ναι, men… αλλά», και τα τρία από τις εκδόσεις «Υδροπλάνο». Αυτήν την περίοδο, γράφω και η συνέχεια του «πρόσεχε τι εύχεσαι»!
Έχετε μεγάλη σχέση με την κωμωδία. Τι είναι το χιούμορ για σας;
Νομίζω ότι είναι και η μεγαλύτερη … σχέση μου, που κρατάει τόσα χρόνια! Τι είναι το χιούμορ για εμένα; Η σωτηρία μου. Η ανάσα όταν πνίγομαι. Το πηγάδι όταν διψάω. Η ανάγκη μου να βλέπω τους άλλους να γελάνε. Το χιούμορ είναι η ενδυμασία των λυπημένων ανθρώπων, να ξέρετε…
Υπάρχει κάτι που ανακαλύψατε στην καραντίνα;
Ναι, πολλά. Ωστόσο, αυτό που επιβεβαίωσα – ίσως – όχι τόσο ανακάλυψα, είναι ότι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι λόγω συνθηκών, αλλά όχι για πολύ…
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αν κάνω σχέδια για το μέλλον, αγνοώ το παρόν, οπότε, δεν κάνω ποτέ μελλοντικά σχέδια.
Κάποιο μήνυμα που θέλετε να δώσετε;
Να βγαίνουμε από τη γαμημένη μας βολή και να βλέπουμε πού και τι μπορούμε να προσφέρουμε με κάθε τρόπο. Αλλά φευ…
https://www.mkitra.com/?fbclid=IwAR3YEBHAzZDOL_KKlSCjmtUG4F99dFcM1KzFn7BxZZfUJz8m1EU-WgbvNz0
