Ο Θάνος Σταυρίδης είναι από αυτούς τους μουσικούς που μπορεί να μη γνωρίζεις αλλά διαβάζοντας το βιογραφικό τους καταλαβαίνεις ότι κάτι κάνουν πολύ καλά..
Με μια μεγάλη σειρά μουσικών σπουδών, με συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου όπως Ευανθία Ρεμπούτσικα και Σωκράτη Μάλαμα, με δημιουργίες που έχουν γίνει μεγάλες επιτυχίες στο εξωτερικό, με αμέτρητες εμφανίσεις και συμμετοχές σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ο Θάνος Σταυρίδης είναι ένας “ταξιδιάρης” μουσικός που δέχεται όποιες εμπειρίες έρχονται στον δρόμο του και τις μετατρέπει σε δημιουργία.
Στις 5 Μαρτίου ο Θάνος Σταυρίδης μαζί με την Στέλλα Τέμπρελη («Tales from the box»), τον Ηλία Παντελιά και τον Ιάσονα Παπαδάκη θα εμφανιστεί στο Πειραιώς 131, στην παράσταση «InTempo» με την Ευανθία Ρεμπούτσικα για να στήσουν ένα μουσικό καρουζέλ.
Ο Θάνος Σταυρίδης είναι από αυτούς τους μουσικούς που μόλις ακούσεις μια δημιουργία του καταλαβαίνεις τον λόγο της επιτυχίας του. Είναι από αυτούς του μουσικούς που μόλις πατήσεις να ακούσεις τη μουσική του, θα φτιάξεις playlist με όλη τη δισκογραφία του για να σε συντροφεύει κάθε μέρα..Τουλάχιστον με εμένα αυτό συνέβη.
Επιμέλεια συνέντευξης: Ντιάννα Μαμή-Κούπερ
Από πολύ μικρή ηλικία η μουσική μονοπωλούσε την ζωή σας καθώς έχετε σπουδές πάνω στην Αρμονία, Αντίστιξη και Φούγκα ενώ έχετε ασχοληθεί και με το σαξόφωνο. Επίσης είστε απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από πού προήλθε αυτή η τόση συνειδητοποιημένη αγάπη για τη μουσική;
Θα έλεγα πως είναι το Κάρμα μου. Έτσι κι αλλιώς το ακορντεόν μάλλον με διάλεξε μιας και είναι το πρώτο δώρο που ζήτησα απ’ τους γονείς μου στην ηλικία των τρεισήμισι ετών, όταν για πρώτη φορά με πήγαν να διαλέξω δώρο για τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Μέσα από την έντονη επαφή με τη μουσική και τα διάφορα όργανα, πως καταλήξατε στον ακορντεόν; Τι είναι αυτό που σας ελκύει σε αυτό το όργανο;
Όπως προείπα με το ακορντεόν ξεκίνησα αυτό το μεγάλο, όπως αποδείχτηκε, μουσικό ταξίδι. Παρ’ ολαυτά έχω μάθει να παίζω πολλά και διάφορα όργανα πέρα απ’ το σαξόφωνο. Θα έλεγα λοιπόν πως το ακορντεόν διαφέρει απ’ τα υπόλοιπα όργανα στο γεγονός πως «αναπνέει» στην αγκαλιά του μουσικού που το παίζει.
Πέραν από τον ρόλο του μουσικού έχετε και αυτό του δασκάλου καθώς παραδίδετε μαθήματα ακορντεόν αλλά και σεμινάρια γύρω από την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Πόσο δύσκολος είναι αυτός ο ρόλος;
Όταν κάνεις κάτι που αγαπάς, δεν μετράς τις δυσκολίες. Την περίοδο που ξεκίνησα να μαθαίνω ακορντεόν και μάλιστα στην ελληνική επαρχία της δεκαετίας του ’80 που όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολα ήταν να γίνουν κάποια πράγματα, ταλαιπωρήθηκα πολύ μέχρι να βρω όλα αυτά που έψαχνα. Το ακορντεόν ήταν ένα αρκετά παρεξηγημένο όργανο και σε όποιον έλεγα ότι θέλω να σπουδάσω μουσική και συγκεκριμένα την παραδοσιακή μουσική των Βαλκανίων με κοιτούσε παράξενα σχεδόν με λύπηση. Παρά λοιπόν τις όποιες δυσκολίες εγώ και ακορντεόν έμαθα, και σπούδασα μουσικολογία. Όποτε λοιπόν κάποιος μου ζητάει να του δείξω όλα αυτά που με τόσο κόπο έμαθα, τότε με περισσή αγάπη μπαίνω σ’ αυτή την διαδικασία.
Το 2016 κυκλοφόρησε η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική σας δουλειά, με τίτλο «Με μια βαλίτσα όνειρα», η οποία έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές αλλά και διακρίσεις στο εξωτερικό. Πως αισθάνεστε για αυτό σας το επίτευγμα;
Τι άλλο από χαρά! Όταν μπαίνει ένας μουσικός στη διαδικασία να εκτεθεί και να κάνει τραγούδια τις μουσικές του ιδέες, αυτό το πράγμα αντιστοιχεί με «γέννα». Για μας η δημιουργία είναι κάτι πολύ αντίστοιχο και τα τραγούδια μας είναι τα παιδιά μας. Όταν λοιπόν αναγνωρίζονται κι ακούγονται αυτές οι μουσικές, όταν μαθαίνω πχ πως το τάδε κομμάτι παίχτηκε στην Αργεντινή, το δεινα στην Αυστραλία, όταν ο δίσκος βραβεύεται ή ακόμα όταν παίζω τα κομμάτια σε συναυλίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό κι έρχεται κόσμος και μου λέει πόσο του άρεσαν, τότε αλήθεια η χαρά μου είναι μεγάλη.
Ποιους επιθετικούς προσδιορισμούς θα χρησιμοποιούσατε για να χαρακτηρίσετε την μουσική που δημιουργείτε;
Λόγω του τρόπου ζωής μου ταξιδεύω πάρα πολύ. Σχεδόν κάθε μέρα είμαι στο δρόμο. Κατ’ επέκταση οι μουσικές μου όλες γεννήθηκαν στον δρόμο, θα έλεγα λοιπόν πως είναι «ταξιδιάρικες». Ακούγοντας τες κάνεις είναι σαν να βλέπει διάφορα μουσικά τοπία. Από κει και πέρα, ο καθένας μπορεί να προσδώσει ότι επιθετικό προσδιορισμό του δημιουργεί το άκουσμα του εκάστοτε κομματιού.
Έχετε πραγματοποιήσει πολυάριθμες εμφανίσεις σε φεστιβάλ αλλά και αξιόλογες συνεργασίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ποιες ξεχωρίζετε και γιατί;
Θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες για όλα τα όμορφα που έχω ζήσει. Την πρώτη φορά που έπαιξα στο Ηρώδειο με την Ευανθία Ρεμπούτσικα όταν παίξαμε τις μουσικές της Πολίτικης Κουζίνας, ή όταν παίξαμε με τον Σωκράτη Μάλαμα στην κατάμεστη Τεχνόπολη. Μια απ’ τις πιο έντονες στιγμές ήταν όταν παρουσιάσαμε για πρώτη φορά τον δίσκο μου στη Θεσσαλονίκη μαζί μ’ όλους τους φίλους που συμβάλλανε στην ηχογράφηση του. Επίσης όταν παίξαμε σαν τρίο μαζί με τον Vlatko Stefanovski και τον Theodosii Spassov, δύο απ’ τους κορυφαίους μουσικούς των Βαλκανίων στο αρχαίο θέατρο της Οχρίδας. Τέλος όταν πέρσι παίξαμε με τους drom και είχαμε ως guest τον Petar Ralchev, τον άνθρωπο που όταν τον άκουσα για πρώτη φορά να παίζει ακορντεόν όταν ήμουν 18 είπα πως θέλω να παίξω σαν κι αυτόν. Είμαι πολύ τυχερός γιατί έχω παίξει όλα αυτά τα χρόνια με όλους όσους αγαπώ και θαυμάζω. Συνθέτες, τραγουδοποιούς, τραγουδιστές, μουσικούς.
Τα τελευταία χρόνια ασχολείστε με ένα νέο μουσικό «εγχείρημα», το ντουέτο με την δεξιοτέχνη του βιολοντσέλου, Στέλλα Τέμπρελη, με όνομα «Tales from the box». Μιλήστε μου λίγο για αυτό.
Δύο απ’ τους αγαπημένους μου μουσικούς και συνθέτες, ο Renaud Garcia-Fons με τον Jean-Louis Matinier είχαν κυκλοφορήσει πίσω στα 1999 έναν εξαιρετικό δίσκο που ονομαζόταν fuera και παίζανε ντουέτο ακορντεόν – κοντραμπάσο. Με τη Στέλλα γνωριστήκαμε σαν μέλη ενός σχήματος. Απ’ την πρώτη στιγμή που την άκουσα να παίζει με εντυπωσίασε ο ήχος της κι η ευκολία με την οποία μπορούσε να «μπει» μέσα σ’ ένα κομμάτι, κάτι που δε συναντά κάνεις εύκολα σε μουσικούς αποκλειστικά κλασικής παιδείας. Έτσι λοιπόν άρχισα να σκέφτομαι πάλι το πόσο θα ‘θελα να χα ένα σχήμα και να παίζαμε όπως αυτοί που προανέφερα. Δεν είναι κιόλας τυχαίο πως το πρώτο κομμάτι που δισκογραφήσαμε με την Στέλλα ήταν απ’ το συγκεκριμένο δίσκο.
Ποια είναι για εσάς η «dream team» από το διεθνές μουσικό στερέωμα; Δηλαδή αν έπρεπε να επιλέξετε 5 καλλιτέχνες ποιοι θα ήταν και γιατί;
Ωωωχ. δύσκολη ερώτηση. Πώς να χωρέσει κάνεις σ’ ένα τόσο μικρό αριθμό όλο το μουσικό στερέωμα? Κάνω μια προσπάθεια γνωρίζοντας πως αναγκαστικά θ’ αφήσω πολλούς απ’ έξω. Sting, Ibrahim Maalouf, Avishai Cohen, Renaud Garcia-Fons, Richard Galliano, Chick Corea. Θα μου επιτρέψετε να έχω έξι! Είναι το ελάχιστο που θα μπορούσα να κρατήσω, αφήνοντας μάλιστα απ’ έξω όσους δε βρίσκονται στη ζωή. Το γιατί τώρα… ένας φίλος πρόσφατα είπε πως πατρίδα είναι το μέρος όπου βρίσκονται οι αναμνήσεις. Η δική μου λοιπόν μουσική πατρίδα ίσως διαμορφώνεται απ’ αυτούς τους ανθρώπους.
Στις 5/3 θα εμφανιστείτε στο Πειραιώς 131, στην παράσταση «InTempo» με την Ευανθία Ρεμπούτσικα. Πως προέκυψε αυτή συνεργασία;
Προσωπικά συνεργάζομαι με την Ευανθία απ’ το 2000. Είναι απ’ τους πρώτους ανθρώπους που έχει ακούσει αυτό που κάνουμε με τη Στέλλα. Όταν λοιπόν μου τηλεφώνησε και μου είπε πως έχει αυτή την ιδέα του να παντρέψουμε τις μουσικές μας με τα τραγούδια δυο νέων παιδιών, του Ηλία Παντελιά και του Ιάσονα Παπαδάκη μου φάνηκε τόσο τρελό που κατευθείαν είπα ναι. Βλέπετε όλα αυτά τα χρόνια αυτό που κάνουμε με την Ευανθία ιδιαίτερα επί σκηνής είναι να στήνουμε ένα μουσικό καρουζέλ, κι η ιδέα του να επεκτείνουμε όλο αυτό και με τη νέα αυτή παράσταση με βρήκε πολύ σύμφωνο.
Αν μπορούσατε να γυρίστε τον χρόνο πίσω και να αναβιώσετε μια εμπειρία αλλά και να ανατρέψετε μια άλλη, ποιες θα ήταν αυτές;
Δε θ’ άλλαζα τίποτα. Πιστεύω μου είναι πως είμαστε όλα όσα έχουμε ζήσει, οπότε τα κρατάω όλα, και τα ωραία και τα άσχημα, μέσα μου. Αυτά είναι που με διαμόρφωσαν σαν χαρακτήρα και σαν άνθρωπο.
Αγαπημένη ταινία και βιβλίο αυτή την περίοδο;
Ταινία: «Το Πράσινο Βιβλίο» σε σκηνοθεσία Reter Farrelly
Βιβλίο: «Αγαπητέ Θεέ» του Eric Emmanuel Schmitt
Αγαπημένο στέκι στην Θεσσαλονίκη;
Ζώγια και Σάρωθρον. Αγαπημένοι χώροι, αγαπημένοι άνθρωποι αμέτρητες ωραίες στιγμές.
Ποια είναι τα μελλοντικά επαγγελματικά σας σχέδια;
Αυτό το διάστημα βρίσκομαι σε διαδικασία παραγωγής τριών δίσκων. Τον 2ο προσωπικό μου, τον πρώτο των tales from the box, και τον πρώτο των Drom. Ελπίζω μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού να ‘ναι σε τελικό στάδιο και σιγά σιγά ν’ αρχίσουν να παίρνουν το δρόμο τους. Από κει και μετά ετοιμάζουμε την καλοκαιρινή περιοδεία των σχημάτων που προανέφερα και φυσικά είμαι με μια βαλίτσα στο χέρι και το όργανο στην πλάτη συνέχεια γυρίζοντας τον κόσμο και παίζοντας μουσική.
Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Θάνο Σταυρίδη για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού.
