Αναμνήσεις από το καλοκαίρι 2025: Τι ζήσαμε, τι κρατάμε και γιατί ήταν ένα καλοκαίρι που άξιζε πραγματικά.
Το καλοκαίρι του 2025 τελείωσε, όπως του άξιζε πραγματικά. Με θερινό σινεμά και σου-σου ως το πρωί στο μπαλκόνι της κολλητής. Με μια μπύρα στο χέρι και με μια κουβέρτα αγκαλιά, γιατί ο καιρός έχει κρυώσει λίγο και το βράδυ κάνει ψύχρα. Κι όμως, αρνούμαστε πεισματικά να πάρουμε ζακέτα— γιατί είναι ακόμα καλοκαίρι.
Είναι δύσκολο να αποχαιρετήσουμε το καλοκαίρι. Το περιμέναμε όλη την χρονιά και εκείνο χωράει μόλις σε 3 μήνες. Όλο τον χρόνο το περιμένουμε να έρθει, γιατί το έχουμε ταυτίσει με την ανεμελιά και την ελευθερία από τότε που ήμασταν μικρά. Έκλειναν τα σχολεία και μετρούσαμε τις μέρες αντίστροφα για το πότε θα πάμε στο χωριό να βρεθούμε με τους φίλους μας, που τους βλέπαμε μόνο τότε. Ανυπομονούσαμε για το πότε θα πάρουν άδεια οι γονείς, να πάμε διακοπές και να κολυμπήσουμε στην θάλασσα. Η μόνη έγνοια μας ήταν πόσα μπάνια κάναμε, πόσα παγωτά φάγαμε και ποιος έσπασε το ρεκόρ.
Τώρα όμως μεγαλώσαμε και δεν πηγαίνουμε πια στο χωριό για να παίξουμε με εκείνα τα παιδιά. Οι περισσότεροι πια υπάρχουν μόνο σαν όμορφες αναμνήσεις που μας ξυπνούν νοσταλγία. Τώρα όμως μεγαλώσαμε και δεν ανυπομονούμε να πάμε με τους γονείς μας διακοπές, γιατί πλέον πηγαίνουμε μόνοι μας. Κανονίζουμε εμείς την άδεια που θέλουμε, τις ημερομηνίες και τον προορισμό. Τώρα όμως μεγαλώσαμε και δεν μετράμε πια τα παγωτά ούτε μπάνια που κάναμε— και ίσως αυτό να είναι το πρώτο που χάσαμε.
Παρόλα αυτά, εξακολουθούμε κάθε χρόνο να περιμένουμε το καλοκαίρι με την ίδια λαχτάρα. Κάθε φορά κάνουμε σχέδια και ελπίζουμε να είναι όσο μαγευτικό όσο το φανταζόμαστε. Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει γιατί θέλουμε να νιώσουμε ξανά ανέμελοι και να διώξουμε από πάνω μας, έστω και για λίγο, το άγχος και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Θέλουμε να φλερτάρουμε με την ζωή ξανά και να την αγαπήσουμε.
Όμως, κάπου εκεί, ανάμεσα στο τελευταίο παιχνίδι με τους φίλους στο χωριό και στην ενηλικίωση, ξεχάσαμε το πραγματικό νόημα του καλοκαιριού. Ενδιαφερόμαστε περισσότερο για το τι έκανε κάποιος γνωστός μας στις δικές του διακοπές, αντί να κοιτάμε τον εαυτό μας. Δεν μας νοιάζει να περάσουμε καλά· απλά να δείξουμε ότι περνάμε. Σαν να έγινε διαγωνισμός. Πλέον σημασία έχει αν είσαι αυτός που πήγε στα περισσότερα μέρη, αν έκανε τις πιο ακριβές διακοπές, αν διάλεξε τους πιο ξεχωριστούς προορισμούς— και όχι αν βίωσε πραγματικά το καλοκαίρι. Την ζεστασιά του ήλιου, την αλμύρα της θάλασσας, την δροσιά του καρπουζιού. Όπως τότε, που ήμασταν παιδιά και απλά θέλαμε να περνάμε χρόνο με τους φίλους μας και όχι να μετράμε τις φωτογραφίες μας ή τα ταξίδια μας.
Ίσως ήρθε η ώρα να ξανά γίνουμε παιδιά και να ξεκινήσουμε πάλι να μετράμε τα μπάνια και τα παγωτά. Ας κάνω την αρχή!
Για μένα, το φετινό καλοκαίρι ήταν γεμάτο και τελείωσε όπως του αρμόζει πραγματικά. Με μια μικρή αποτίμηση:
Παγωτά: καμιά πενηνταριά
Μπάνια : σίγουρα δεκαπέντε
Συναντήσεις με φίλους, δημιουργώντας ανεξίτηλες αναμνήσεις: άπειρες
Συμπέρασμα: Το φετινό καλοκαίρι ήταν ένα πραγματικά γεμάτο καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι όπως αρμόζει. Πέρασε τόσο γρήγορα, λες και κράτησε μια μέρα. Και όμως, άλλαξαν τόσα πολλά. Για πρώτη φορά είμαι τόσο ενθουσιασμένη που θα έρθει το φθινόπωρο. Έτσι, λοιπόν, κρατώντας μια ζεστή σοκολάτα αντί για μπύρα και φορώντας ζακέτα αντί για μαγιό, υποδέχομαι το φθινόπωρο ανυπομονώντας για όλα αυτά που έρχονται.
Εις το επανειδείν, λοιπόν, καλοκαίρι
Καλώς ήρθες, Φθινόπωρο
