Η Κωνσταντίνα Παπάζογλου με το «Ανθολόγιο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο,μας εισάγει σε ένα κόσμο γεμάτο άνθη και ευωδία.
Η Κωνσταντίνα Παπάζογλου γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1990. Αποφοίτησε από το Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας στην Κέρκυρα. Η Κωνσταντίνα Παπάζογλου εργάζεται ως κειμενογράφος. Το μυθιστόρημα «Ανθολόγιο» είναι το πρώτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο.
Η Κωνσταντίνα Παπάζογλου πιστεύει πως το “Ανθολόγιο “είναι ένα βιβλίο αναζήτησης.Ένα ξεχωριστό βιβλίο,έχει στόχο να κάνει τον αναγνώστη να ονειρευτεί και να αναπολήσει.Τα καταφέρνει.
“Είμαι παρών σ’ ένα μέλλον που ακόμα δεν έχει φτάσει, αλλά θα βρίσκομαι εδώ για να το υποδεχτώ, όποια ιστορία κι αν επιλέξει»γραφει η Κωνσταντίνα Παπάζογλου και αυτή η πρόταση την εκφράζει από το βιβλίο της.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
«Ανθολόγιο»μιλήστε μας για το βιβλίο σας.
Το «Ανθολόγιο» είναι ένα βιβλίο αναζήτησης. Πρόκειται για μια μελέτη χαρακτήρα ενός νέου που προσπαθεί ν’ ανακαλύψει τι θέλει από τη ζωή, όπως και να μάθει ν’ ακούει τις βαθύτερες επιθυμίες του. Μέσα απ’ αυτή την ιστορία τον βλέπουμε να μαθαίνει πράγματα, να βγαίνει από το μικρόκοσμό του και ν’ αφήνει τους γύρω του να τον επηρεάσουν. Είναι μια ιστορία που αναφέρεται σε μια περίοδο της ζωής που κάθε νέος έχει περάσει, μια περίοδος όπου τα πάντα είναι ρευστά και πρέπει να πάρει σημαντικές αποφάσεις.
Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι όλο το βιβλίο είναι μέσα στο μυαλό του ήρωα. Αυτό που προσπάθησα να πετύχω μ’ αυτό είναι ν’ αφήσω τον αναγνώστη ν’ ανακαλύψει κάθε πτυχή του πρωταγωνιστή και να βρει στοιχεία με τα οποία μπορεί να ταυτιστεί. Για μένα, ο στόχος του βιβλίου είναι να κάνω τον αναγνώστη να αισθανθεί, να ονειρευτεί και ν’ αναπολήσει.
Ο ήρωας βρίσκει δουλειά σε ανθοπωλείο, έχετε γνώσεις πάνω στα φυτά;
Πάντα μου άρεσαν τα λουλούδια και θαύμαζα την ομορφιά τους. Όμως δεν μπορώ να πω ότι είχα ιδιαίτερες γνώσεις. Όταν ξεκίνησα να γράφω το «Ανθολόγιο», θεώρησα πως ήταν σημαντικό να κάνω την απαραίτητη έρευνα για κάθε λουλούδι που αναφέρεται μέσα στο βιβλίο. Έτσι, έψαξα πώς μπορείς να φροντίσεις το κάθε λουλούδι, σχετικές ιστορίες ή μύθους, αλλά και το νόημα που κρύβει.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας λουλούδι και γιατί;
Το αγαπημένο μου λουλούδι είναι το γιασεμί γιατί με γοητεύει η απλότητα που έχει. Μου αρέσει να περνάω από ένα δρόμο και να μου έρχεται το έντονο άρωμά του. Το ίδιο και με τα άνθη από τα διάφορα εσπεριδοειδή, κι ίσως αυτός να είναι ο λόγος που το άνθος πορτοκαλιού παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στο βιβλίο.
Γράφετε «Κάθε ζωντανός οργανισμός θέλει τις δικές του ιδανικές συνθήκες για να αναπτυχθεί». Το πιστεύετε;
Το πιστεύω για κάθε ζωντανό οργανισμό. Με την πιο κυριολεκτική έννοια της φράσης, κάθε οργανισμός –όπως ένα λουλούδι– θέλει διαφορετικές συνθήκες από τη φύση του. Από την άλλη πλευρά όμως πιστεύω πως σαν άνθρωποι μπορούμε ν’ αναπτυχθούμε πνευματικά και συναισθηματικά κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες. Αυτές βέβαια δεν είναι οι ίδιες για κάθε άνθρωπο κι έτσι όλοι βρισκόμαστε πάντα σε μια συνεχή αναζήτηση.
Ποια τα συναισθήματά σας όταν γράφατε το βιβλίο;
Η ιδέα για το «Ανθολόγιο» γεννήθηκε όταν βρισκόμουν σε μια αντίστοιχη περίοδο με τον ήρωα του βιβλίου. Όταν ξεκίνησα να το γράφω, ήθελα να εκφράσω όλα αυτά τα συναισθήματα που ένιωθα τότε, αλλά και που έβλεπα όλους τους συνομήλικούς μου να έχουν.
Στην πορεία όμως κατάλαβα πως η συγγραφή του ήταν ένα ολόκληρο ταξίδι. Κάθε σκηνή μου γεννούσε διάφορα συναισθήματα γιατί έβλεπα σιγά-σιγά το χαρακτήρα να παίρνει μορφή. Κάθε δική του ανακάλυψη, ήταν και δική μου, και πολλές σκέψεις του μου προκαλούσαν έκπληξη. Όταν τ’ ολοκλήρωσα ένιωσα συγκίνηση γιατί ένιωσα πως αυτός ο κύκλος είχε κλείσει κι ανυπομονούσα να διαβάσουν αυτή την ιστορία κι άλλοι.
Ποιος χαρακτήρας του βιβλίου σας γοήτευσε;
Δεν μπορώ να κρύψω πως ο χαρακτήρας με τον οποίο έχω συνδεθεί περισσότερο είναι ο πρωταγωνιστής. Σίγουρα έχει να κάνει με το γεγονός ότι για τη δημιουργία του ξεκίνησα από τον εαυτό μου, κι ακόμα και τώρα, βλέπω στοιχεία μου σ’ αυτόν.
Ωστόσο, ο χαρακτήρας για τον οποίο είχα μεγαλύτερη περιέργεια να μάθω περισσότερα ήταν το αφεντικό. Στην αρχή δεν γνώριζα πως θα εξελισσόταν αυτός ο χαρακτήρας ή τι ιστορία είχε. Γι’ αυτό, παρακολουθούσα μ’ ενδιαφέρον κάθε φορά που έμπαινε στο κείμενο, μ’ αποκορύφωμα το κεφάλαιο που του αφιέρωσα.
Ποια φράση έχει χαραχτεί στο μυαλό σας;
Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω μόνο μια φράση, γιατί υπάρχουν διάφορα σημεία που είναι σημαντικά για μένα με διαφορετικό τρόπο το καθένα. Αυτή την περίοδο, η φράση από το «Ανθολόγιο» που με εκφράζει περισσότερο είναι η εξής: «Είμαι παρών σ’ ένα μέλλον που ακόμα δεν έχει φτάσει, αλλά θα βρίσκομαι εδώ για να το υποδεχτώ, όποια ιστορία κι αν επιλέξει». Μου αρέσει που ο ήρωας έχει φτάσει σ’ ένα σημείο που δέχεται τη ζωή του όπως είναι και βγάζει μια ικανοποίηση και μόνο που είναι εκεί για να τη ζήσει. Γιατί τελικά δεν έχει τόσο σημασία το αποτέλεσμα, αλλά η διαδρομή προς τα εκεί.
Γράφοντας ανακαλύψατε πράγματα για τον εαυτό σας που δε τα ξέρατε;
Σίγουρα με τη συγγραφή είχα την ευκαιρία ν’ ανακαλύψω πράγματα για τον εαυτό μου. Επειδή το βιβλίο αυτό είναι αρκετά εσωτερικό, αναγκάστηκα να εξωτερικεύσω σκέψεις και συναισθήματα που μέχρι τώρα δεν είχα προσπαθήσει να εκφράσω με λέξεις. Έτσι, ακόμα και μια μικρή σκέψη γεννούσε ένα σωρό άλλες και πολλές φορές ένιωσα έκπληξη με την πορεία τους.
Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια πολλούς νέους συγγραφείς να εκδίδουν βιβλία κι αυτό είναι ευχάριστο. Όλες αυτές οι εκδοτικές παραγωγές πιστεύετε ότι βοηθούν να αναδειχτούν νέοι συγγραφείς και να ακουστούν νέες ιδέες;
Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερους νέους συγγραφείς να μας παρουσιάζουν το έργο τους με γεμίζει ελπίδα. Πιστεύω ακράδαντα πως μόνο έτσι μπορούν ν’ ακουστούν νέες φωνές και ν’ ανοίξει ένας σημαντικός διάλογος. Βλέπω νέους συγγραφείς που έχουν διάθεση να περιγράψουν τις εμπειρίες τους και να θίξουν τα προβλήματα και τα συναισθήματα που νιώθουν οι νέοι σήμερα. Και το πιο θετικό είναι πως βλέπω μεγάλο ενδιαφέρον από το αναγνωστικό κοινό να διαβάσει γι’ αυτές τις εμπειρίες. Χαίρομαι που είμαι μέρος αυτής της κοινότητας!
Κωνσταντίνα Παπάζογλου
Ανθολόγιο
Οπισθόφυλλο
Ποια ήταν η πρώτη φορά που είδα την πορτοκαλί κοπέλα; Θυμάμαι πως ήταν μια Κυριακή σαν κι αυτή, στο ίδιο πάρκο. Θυμάμαι ακόμα το γρασίδι όπου είχα ξαπλώσει. Μερικές φορές απορώ αν η πορεία μου θα ήταν διαφορετική αν είχα πράξει αλλιώς. Αλλά πλέον δεν έχει νόημα να σκέφτομαι τι θα γινόταν εάν. Ο ήλιος με ζεσταίνει και κλείνω τα μάτια καθώς φέρνω στη μνήμη μου τη μυρωδιά του ανθού πορτοκαλιού. Ήταν μεθυστική· το άρωμα μιας ιστορίας. Τότε όμως δεν γνώριζα ότι θα έβρισκα καταφύγιο στο ανθοπωλείο. Τα λουλούδια έχουν γίνει φίλοι και σύμμαχοί μου και κρατούν κρυφά όλα τα μυστικά μου. Έχει περάσει κιόλας ένας χρόνος! Κι όμως, μέσα σε λίγους μήνες έχω μάθει πράγματα για τον εαυτό μου που περίμεναν απαρατήρητα. Ακόμα και τώρα δεν γνωρίζω ποια διαδρομή πρέπει ν’ ακολουθήσω στη ζωή μου. Ωστόσο, μέσα από τα σκαμπανεβάσματα, πηγαίνω τυφλός σ’ ένα μέλλον που ανυπομονώ να φτάσω. Για την ώρα όμως θα σφίξω αυτό το τετράδιο στα χέρια μου.
