Οι συγγραφείς Λένα Μαντά και Κλαίρη Θεοδώρου δημιούργησαν ένα επίκαιρο αστυνομικό μυθιστόρημα, η πλοκή του είναι συγκλονιστική. Η πλοκή σε συνδυασμό με την ανακάλυψη του πραγματικού δολοφόνου, αλλά και η εύρεση του κινήτρου που τον οδήγησε στο να διαπράξει όλες αυτές τις δολοφονίες, προκαλούν έντονα συναισθήματα, που εντείνει το ενδιαφέρον των αναγνωστών.
Ας δούμε τι μας είπαν οι συγγραφείς Λένα Μαντά και Κλαίρη Θεοδώρου στο maxmag για τη “γυναικεία υπόθεση”.
“Γυναικεία υπόθεση”Λένα Μαντά και Κλαίρη Θεοδώρου μιλήστε μας για το βιβλίο σας
«Η εκδίκηση σημαίνει δικαίωση»;
Πώς σας προέκυψε να γράψετε μαζί ένα βιβλίο; Υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που σηματοδότησαν την πορεία σας;
Κλαίρη: Μας προέκυψε τυχαία μεν, μοιραία δε. Το καλοκαίρι που μας πέρασε παραθερίζαμε στην Τζια. Εκεί, μεταξύ ξαπλώστρας και βουτιάς, η Λένα είχε έμπνευση. Και τι έμπνευση. Να γράψουμε μαζί ένα βιβλίο. Ένα αστυνομικό βιβλίο. Την ίδια στιγμή η Γυναικεία Υπόθεση άρχισε να «γράφει» μέσα μας. Έχουμε άλλωστε καταλήξει και οι δύο στο συμπέρασμα πως αυτή η ιστορία ήταν σαν να υπήρχε ήδη κάπου καταχωνιασμένη εντός μας και να περίμενε απλά να αποτυπωθεί στο χαρτί. Πάντως, ειλικρινά, δεν νομίζω πως έχει περάσει καμία από τις δυο μας ωραιότερα γράφοντας. Το ευχαριστηθήκαμε σαν μικρά παιδιά.
Πάντα υπάρχουν άνθρωποι και γεγονότα, ακόμα και συμπτώσεις -πολύ περισσότερο ίσως συμπτώσεις- που σηματοδοτούν την πορεία μας και επηρεάζουν την εξέλιξή μας. Αλληλοεπιδρώντας άλλωστε με το περιβάλλον μας καταλήγουμε πάντα στο να είμαστε αυτοί που είμαστε.
Λένα: Όπως ήδη σας είπε η Κλαίρη έγιναν τα πράγματα, εστιάστε περισσότερο στην φράση: «…αυτή η ιστορία ήταν σαν να υπήρχε ήδη κάπου καταχωνιασμένη εντός μας και να περίμενε απλά να αποτυπωθεί στο χαρτί» Εγώ θα συμπληρώσω ότι και η φιλία μας ήταν σαν να μας περίμενε κάπου να συναντηθούμε… Τα υπόλοιπα ανήκουν στην σφαίρα των μαγικών διεργασιών που απαιτούνται για κάθε βιβλίο!
Όπως λέω πάντα, χάρη στον άντρα μου έγινα η Λένα, χάρη στις εκδόσεις Ψυχογιός και ιδιαίτερα στον κύριο Θάνο Ψυχογιό, έγινα η Μαντά. Με πίστεψε, με στήριξε, έγινε οικογένεια…
Ποιες είναι οι συγγραφικές σας αναφορές;
Κλαίρη: Είναι πολλές και ποικίλες. Αγαπώ τόσο την ελληνική όσο και την ξένη λογοτεχνία και διαβάζω πολλά είδη. Ο κάθε συγγραφέας είναι εξάλλου πρώτα απ’ όλα αναγνώστης. Έχω πάντως μια ιδιαίτερη αδυναμία στην αστυνομική λογοτεχνία με αγαπημένα ονόματα τους Jo Nesbø, τη Μο Hayder, τον Henning Mankell, τον Ian Rankin και φυσικά τη βασίλισσα όλων Agatha Christie.
Λένα: Είναι γνωστό πια, ότι αγαπώ ιδιαίτερα την Ελληνική λογοτεχνία και τους ανθρώπους της. Από τους μεγάλους κλασσικούς της εφηβείας μου, πέρασα στους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς και χάρη στην Κλαίρη εντρυφώ σιγά σιγά και στην παγκόσμια αστυνομική λογοτεχνία. Πάντα όμως, η ψυχή μου θα ανατρέχει στον αγαπημένο μου Ξενόπουλο. Στις σελίδες των βιβλίων του βρίσκω την γαλήνη μου.
Τι σημαίνει «έρωτας» για σας;
Κλαίρη: Ο έρωτας είναι καθοριστικός και καταλυτικός στη ζωή μας σε όλες τις μορφές του. Είτε είναι ανεκπλήρωτος και οδυνηρός, αρρωστημένος και εγωιστικός, επικίνδυνος και καταστροφικός είτε απόλυτος, λυτρωτικός και ιδεατός. «Έρωτας» για μένα σημαίνει λοιπόν απόλυτο δόσιμο. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, ίσως ή μπορεί, χωρίς εναλλακτικές και «εξόδους κινδύνου». Και το ίδιο ισχύει είτε μιλάμε για ανθρώπους είτε για προσωπικά πάθη, όπως για παράδειγμα η συγγραφή. Έρωτας είναι και στις δύο περιπτώσεις.
Λένα: Ο έρωτας έχει για μένα την ταχύτητα μιας αστραπής και το απόλυτο λαμπάδιασμα ενός κεραυνού. Έρωτας για μένα σημαίνει ιερή φωτιά στην οποία πέφτεις εθελοντικά χωρίς διάθεση να σωθείς. Πνεύμα και σάρκα κατευθύνονται από την δύναμή του, αλλά δεν αφορά μόνο στους ανθρώπους. Έρωτα νιώθω κάθε φορά για κάθε νέο βιβλίο που ξεκινώ να γράφω…
Τις περιόδους που γράφετε έχετε αυστηρό ωράριο, όταν κάθεστε στον υπολογιστή και εργάζεστε πάνω στο κείμενό σας;
Κλαίρη: Είμαι πάρα πολύ στοχοπροσηλωμένη και «επιμελής», όταν γράφω. Έχω πρόγραμμα και ωράριο, από το οποίο δεν παρεκκλίνω για κανέναν λόγο, ενώ δεν σηκώνομαι από την καρέκλα μου, αν δεν φτάσω το κείμενό μου στο σημείο που έχω σκεφτεί. Θέλει υπομονή, επιμονή και γερό στομάχι η συγγραφή και όποιος πιστεύει το αντίθετο αυταπατάται.
Λένα: Η συγγραφή έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Εκτός από την ζωηρή φαντασία και την λογοτεχνική απόδοσή της, θέλει υπομονή, επιμονή, αυτοκυριαρχία. Τις περιόδους που γράφω, ακολουθώ πολύ αυστηρό πρόγραμμα ακόμα και στην προσωπική μου ζωή. Ύπνο νωρίς, εγερτήριο ακόμα πιο νωρίς, απομόνωση και ελάχιστες συναναστροφές.
Τι είναι αυτό που πρέπει να διαθέτει ένας συγγραφέας για να ξεχωρίσει;
Κλαίρη: Φρέσκες ιδέες, προσωπική ματιά, χαρακτήρα στις γραφές του, ευρηματικότητα, φαντασία, γλωσσική ικανότητα και… τύχη. Μην το ξεχνάμε κι αυτό… Πολλά πράγματα στη ζωή είναι «άστρο». Πιστεύω όμως ότι αν κάποιος παραμένει πιστός στον εαυτό και στις ιδέες του και έχει φυσικά και κάτι καλό να πει με τα κείμενά του, τότε αυτό το «άστρο» αργά ή γρήγορα θα λάμψει.
Λένα: Πέρα από τα γενικά που ανέφερε ήδη η Κλαίρη, κανείς δεν ξέρει τι θ’ αγγίξει την ψυχή του αναγνώστη και θα ξεχωρίσει ένα βιβλίο ή έναν συγγραφέα. Συνταγές δεν υπάρχουν. Αν υπήρχαν, η λογοτεχνία θα δεχόταν ισχυρό και ισοπεδωτικό πλήγμα τελικά.
Τί είναι αυτό που εμπνέει έναν συγγραφέα;
Κλαίρη: Ένας συγγραφέας εμπνέεται από τα πάντα και από παντού. Είναι περίεργο πραγματικά το πώς έρχεται η έμπνευση. Μπορεί να είναι ο στίχος ενός τραγουδιού, μια φράση που λέει κάποιος δίπλα σου, μια σκηνή που τραβάει την προσοχή σου την ώρα που οδηγείς. Γίνεται ένα «κλικ» εκείνη τη στιγμή. Και με έναν μαγικό σχεδόν τρόπο τότε, συνειδητοποιεί κανείς πως μια ιστορία γεννιέται.
Λένα: Πολύ απλά και λιτά θα πω: Οτιδήποτε αλληλοεπιδρά μαζί μας είναι ένα εν δυνάμει καινούριο μυθιστόρημα!
Τι λείπει από την εκπαίδευση σήμερα;
Κλαίρη: Το ενδιαφέρον και το κίνητρο. Και από πλευράς αυτών που διδάσκονται και από πλευράς εκείνων που διδάσκουν. Ζούμε σε μια κοινωνία, όπου κυριαρχεί το εύκολο και το γρήγορο και όπου πηγή γνώσης -πρόσκαιρης και όχι πάντα ορθής- είναι η εκάστοτε οθόνη.
Λένα: Παρ’ όλο που η Κλαίρη είναι η καθ’ ύλην αρμόδια να μιλήσει για την εκπαίδευση, θεωρώ πως λείπει μια ενιαία γραμμή από το Υπουργείο Παιδείας. Μια γραμμή που να μην αλλάζει μετά από κάθε αλλαγή κυβέρνησης. Να μελετηθεί σωστά επιτέλους η παιδεία, να μπουν στόχοι και η διαδρομή προς αυτούς να είναι ευθεία και όχι τεθλασμένη…
Η δημιουργία ενός βιβλίου έχει μεγάλη χαρά και πάθος για εσάς;
Κλαίρη: Φυσικά. Τεράστια χαρά και ικανοποίηση. Όπως νιώθει άλλωστε ο κάθε άνθρωπος που έχει την ευλογία να ασχολείται με αυτό που τον παθιάζει.
Λένα: Χωρίς αυτά, δεν θα συνεχίζαμε! Κάθε νέα ιστορία μας ταξιδεύει, μας βασανίζει και την ίδια στιγμή μας δίνει χαρά. Μέχρι να φτάσουμε στην λέξη «τέλος» είναι άπειρες οι εμπειρίες και τα συναισθήματα.
Η φαντασία περιορίζεται;
Κλαίρη: Η δική μου τουλάχιστον ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!
Λένα: Μόνο αν το θέλεις εσύ ο ίδιος κι εγώ δεν το θέλω!
Τα παιδιά μας ζουν αιχμάλωτα του κορονοϊού. Πόσο έχει επηρεάσει τη ψυχολογία τους;
Κλαίρη: Νομίζω ότι οι μεγάλοι «ηττημένοι» αυτής της πανδημίας είναι τα παιδιά. Υπάρχουν αμέτρητες επιπτώσεις τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική τους υγεία και κατά μία έννοια έχουν ξεχάσει πια πώς να είναι παιδιά. Έχουν χάσει τον αυθορμητισμό τους, τη δυνατότητα να κοινωνικοποιούνται και να εκτονώνονται μέσω του παιχνιδιού και της αλληλεπίδρασης, ενώ ο αποκλεισμός που βιώνουν, ακόμα και από τη δια ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία, είναι για τα παιδιά ιδιαίτερα επιζήμιος.
Λένα: Μετά απ’ ότι περάσαμε, κανείς δεν νομίζω ότι έμεινε ίδιος ακόμα κι αν δεν συνειδητοποιεί τις αλλαγές μέσα του. Στα παιδιά η ζημιά είναι μεγαλύτερη και πολύ φοβάμαι ότι θα την δούμε στην κοινωνία όταν ενηλικιωθούν.
Γυναικοκτονίες στο 2022. Τι είναι αυτό που κάνει έναν σύντροφο να δολοφονεί τη γυναίκα που κάποτε αγάπησε;
Κλαίρη: Τ’ ότι δεν την αγάπησε. Ποτέ. Όπως άλλωστε και κανέναν άλλον στη ζωή του. Πρόκειται για εντελώς ναρκισσιστικές προσωπικότητες, με έντονα στοιχεία ψυχοπάθειας που στο επίκεντρο του κόσμου τους έχουν μονάχα τον εαυτό τους και τις δικές τους διαστρεβλωμένες αντιλήψεις και κοσμοθεωρίες.
Λένα: Κάτι τόσο καταστροφικό δεν εμπεριέχει αγάπη, μόνο άκρατο εγωισμό και ισχυρή ψυχοπάθεια. Είτε μιλάμε για κακοποίηση είτε για δολοφονία, η λέξη «σύντροφος» αναιρείται αυτόματα διότι στην συνείδηση του εκάστοτε δράστη, είναι παγιωμένη η σχέση αφέντη – δούλου. Με αυτό το δεδομένο λοιπόν το δικαίωμα ζωής και θανάτου αφαιρεί από την σχέση κάθε ισοτιμία, αγάπη και σεβασμό..
Ένας συγγραφέας οφείλει να είναι ειλικρινής απέναντι στους αναγνώστες του;
Κλαίρη: Τι νόημα θα είχε οτιδήποτε διαφορετικό; Γιατί να γράφει κανείς, αν δεν είναι η αλήθεια του αυτή που ξεδιπλώνεται στο χαρτί;
Λένα: Ένας συγγραφέας ΜΟΝΟ έτσι έχει αναγνώστες!
«Είναι υψηλό το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν τα φαντάσματα. Κι αυτό ακριβώς είμαι πλέον εγώ. Ένα φάντασμα, ένα στοιχειό. Με τη δική μου θέληση, με τον δικό μου τρόπο. Ένα φάντασμα που κινείται αθόρυβα ανάμεσα στον κόσμο. Κι εκείνοι; Εκείνοι με κοιτάζουν, αλλά δε με βλέπουν. Με ακούνε αλλά δε με αφουγκράζονται. Με συναναστρέφονται, αλλά δε με ξέρουν…»
Υπόθεση
Ένας κατά συρροήν δολοφόνος σκοτώνει γυναίκες στο παρόν αντιγράφοντας γυναικοκτονίες του παρελθόντος που παρέμειναν ατιμώρητες. Στην άψογα σκηνοθετημένη σκηνή του εγκλήματος, ο δολοφόνος αφήνει «δωράκια» για την αστυνομία: έξτρα στοιχεία, με τα οποία μπορούν να συλληφθούν πλέον οι ένοχοι του παρελθόντος. Όλα τα θύματα φορούν ένα κόσμημα πανομοιότυπο με αυτό που έχει η υπαστυνόμος Νόρα Δενδρινού πάντα στον λαιμό της: ένα καλλιγραφικό κεφαλαίο «Ν» κλεισμένο σ’ ένα σπιτάκι. Η πρό(σ)κληση του δολοφόνου προς εκείνη είναι σαφής. Το παιχνίδι αρχίζει. Μαζί της, ο υπαστυνόμος Νικόλας Παναγιωτίδης και η ιδιωτική ερευνήτρια Ελπινίκη Ντόκα. Οι τρεις τους εγκλωβισμένοι σε μια αρένα θανάτου.
Μπορεί το παρόν να ξεκλειδώσει το παρελθόν;
Μπορεί η εκδίκηση να σημάνει δικαίωση;
Διότι κάποιες φορές «το παρελθόν δεν έχει έρθει ακόμη και το μέλλον δεν είναι όπως παλιά…»
ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ – ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Η ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ και η ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ γνωρίστηκαν πριν από τέσσερα χρόνια χωρίς να το επιδιώξουν. Έγιναν φίλες χωρίς να το προσπαθήσουν. Δέθηκαν χωρίς να το σχεδιάσουν.
Μαζί έκαναν διακοπές, ταξίδια, βόλτες, εκδρομές.
Έκλαψαν και γέλασαν.
Τελικά, μαζί έγραψαν κι ένα βιβλίο. Ένα;
Προς το παρόν…
ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ
Η ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη αλλά ήρθε στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Σπούδασε νηπιαγωγός χωρίς ποτέ να θελήσει να ασκήσει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Επί τρία χρόνια είχε δικό της θίασο κουκλοθέατρου, με έργα δικής της Jος σε ραδιοφωνικό σταθμό των βορείων προαστίων. Είναι παντρεμένη, έχει δύο παιδιά και μένει μόνιμα στο Καπανδρίτι. Βραβεύτηκε «Συγγραφέας της Χρονιάς» το 2009 και το 2011 από το περιοδικό Life & Style. To 2016 της απονεμήθηκε το Βραβείο Κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ηρωίδα-Έμπνευση», για το μυθιστόρημά της ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά, στα τουρκικά, στα κινεζικά, στα αλβανικά, στα σερβικά και στα βουλγαρικά, ενώ συνολικά έχουν πουλήσει περισσότερο από 2,3 εκατομμύρια αντίτυπα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ έχουν εκδοθεί δεκαοχτώ μυθιστορήματά της, καθώς και δύο συλλογές διηγημάτων.
ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Η ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
Ευχαριστούμε πολύ τις κύριες Λένα Μαντά και Κλαίρη Θεοδώρου για το φωτογραφικό υλικό.
